برنا، با شب نشینی و خیانت
من هرگز به موویدا علاقه نداشتم. نه حرکت و نه آلاسکا و پگاموئیدها و نه "کنسرت بهار" ( آنتونی وگا بله، کجا را نگاه کنید) نه تکیلا ، نه خط گول زدن، نه اوکا لیل (آلیکس بله، البته) دور از آن اولین آلمودوار (بله عاشقان).
اما بله، «Gauche Divine»، باند روشنفکرانی که شب (و روزهای) بارسلونای سرد و خاکستری را به آتش کشیدند. را ترنس مویکس, گیل دی بیدما, Regàs, خورخه هرالده یا استر توسکتس (من دخترت را دوست دارم)، فیوزی که در هتلی بدون پنجره رو به دریا، یک چراغ -همه چراغها- روشن کرد. بارسلون اژدهاها، trencadís و تابستان ها در کوستا براوا (زندگی و مطالعه، می تواند ) . را بارسلونا del Melitón de Cadaqués، کافه Turia، Bocaccio و هنر زندگی (پرتره استثنایی Manuel Vázquez Montalbán را از دست ندهید). اما آیا چیزی از آن بارسلونا پر سر و صدا، لذت طلبانه و آزاد باقی مانده است؟
نه. حداقل این چیزی است که انریک گونزالس می گوید: «بارسلونا معروف ترین شهر دروغین جهان است. شهری برای خارجی ها راحت اما کاملاً شخصیت خود را از دست داده است. شبیه یک پارک موضوعی است. "بارسلونا" ". بارسلونا به عنوان یک شهربازی، کارت پستال پاپیه ماشه، محیط یک فیلم کوچک، حالت بدن مصور و جوراب با دمپایی. و هنوز...
با این حال، بارسلونا خسته زندگی می کند لحظه فوق العاده خوشمزه . زمانی که در آن پختگی (خماری پس از آدریا؟) غذاهای اصیل، وسواس به محصول و نگاه (گاهی ظریف) به غذای کلاسیک کاتالان حاکم است. میخانه و غذاخانه به عنوان جایگزینی برای غذاخوری و آزمایش ها. قابل تقدیر است. من رک بودن ماتوسس تحسین شده ام را دوم می دانم: امروز هیچ کجای اسپانیا مانند بارسلون غذا نمی خورد. و شما زندگی می کنید، اضافه می کنم.
در باراکا چوب زیادی وجود دارد
در اینجا برخی از سرنخ های غذاشناسی از آخرین سفرهای من به این کشور آمده است بارسلونا . و کسانی که می آیند:
غذاهای برنجی خاویر پلیسر در باراکا.
یک تابه از خاویر پلیسر مقابل بارسلونتا طرح بدی نیست، نه؟ Barraca پروژه غذا شناسی Pellicer (روح آشپزخانه عزیزمان Can Fabes) به همراه گیدو واینبرگ ، یک دیوانه وسواس (مثل من) با کشاورزی ارگانیک. در باراکا چوب (چوب زیاد)، تراس گلچین و آشپزخانه بی تکلف وجود دارد (می توانید مدعی بهتری فکر کنید؟): صدف با گوجه فرنگی و ریحان، صدف، کاکل و ماهی مرکب پائلا، بازار ماهی، "روسلون" و روغن سیر و جعفری.
سرگی آرولا و ال آرتس.
آنها قبلاً می دانند (و اگر نه، باید) من را با El Arts می دانند. اسمش عشقه هر سال تقاضا دارم چند روز در این هتل که همه هتل است. فضای سینمایی (آن آسانسورها...) که در آن زندگی شدیدتر است و هر دقیقه مقدمه چیزی بهتر به نظر می رسد. هتلی که خدمات، اختیار، فضا و ماجراجویی است. آ صبحانه همانطور که من نمی دانستم: کلوئت، کروسان های گریان، آب پرتقال، املت ایبریایی و کونته (که به طعم و مزه آماده شده است، et voilà) و بهترین مناظر بارسلونا. و آرولا، البته. هفته آینده (قول داد) در مورد فصل جدید سرگی صحبت خواهم کرد.
بارسلونا: ساحل، شب و هنر
آشپزخانه مارک در Blau BCN.
Blau یک شگفتی کوچک در قلب Eixample، پروژه ای است مارک راک ایدئولوژی آن بازیابی طعم غذاهای سنتی است. منوی چشایی با 6 بشقاب متعهد به محیط اطراف و انباری بازار: کوکا د آنچوی با سس رومسکو و بادمجان، اختاپوس سنگی با کف سیب زمینی و پاپریکا شیرین، ماهی مرکب پوترا با کنگر فرنگی یا پولاد پر شده با بری و ترافل. را از دست ندهید خصوصی آنچه آن دیوارها حتما شنیده اند...
سکوت اول اول.
من نمی توانم این قصیده را برای آن شهری که گاهی دوستش دارم و بارها از آن متنفرم، با این کشفی که مرا (در صورت امکان) به این شهری که هر روز کمی خانه من است، نزدیکتر می کند، تمام کنم. اول اول این دقیقا نشان دهنده تجملی است که به من علاقه دارد (که به من علاقه دارد): سکوت. شنبه ها صبح. لذت شنیدن باران. یک زن دشوار پنیرهای خاویر. جلدهای وینیل های Blue Note Records. بوسه های دزدیده شده کتاب های قدیمی چیزهای دست ساز.
Primero Primera خانه ای است که به هتل تبدیل شده است (از خانواده پرز-سالا، در واقع مادرسالار دقیقاً در طبقه اول زندگی می کند) در همسایگی سه برج . هتلی که یک هتل است اما یک خانه، یک اقامتگاه خصوصی، یک باشگاه انگلیسی، یک استخر شنا که صفحه اسکات فیتزجرالد است، و اتاق هایی که در آن چوب ایپه و گرانیت اسرار، زندگی (آینده) و اعترافات را پنهان می کند.
من میخواهم اینجا زندگی کنم.
*** شما همچنین ممکن است علاقه مند باشید ... **
- دلایلی که چرا من (هنوز) بارسلونا را دوست دارم
- تمام مقالات ژسوس ترس
اول اول، مثل خانه