کار پیتا در کامپوباسو، ایتالیا
مانوئل دی ریتا او یک ایتالیایی (متولد شهری در استان ونیز) است که توانسته است همسایگان و مسافران از سراسر جهان را به انجام کاری وادار کند که انجام آن برای مردم بسیار دشوار است: کار خود را در هر جایی تشخیص دهید ، آن را به مقوله کنایه (" نگاه کن، این یک پیتا است! ”) .
طرح های پتا (نام هنری او) ایجاد کنید حجم روی دیوارها ، خیالی از رنگ و هندسه آفریده های او از حاشیه بیرون می آیند و فراتر از دو بعد نقاشی های دیواری زندگی می کنند.
لیسیوم گاتو در آگروپولی، ایتالیا
مثمر ثمر، پیتا کار خود را در دنیای مجسمه سازی آغاز کرد ، رشته ای که در مدرسه هنر آموخته است; پس از آن، او ادامه داد طراحی محصول در دانشگاه ونیز.
اما در تمام آن سالها عشق بزرگ خود را فراموش نکرد: گرافیتی . «این تنها شکل هنری بود که واقعاً برایم جالب بود، اگرچه در آن زمان آن را هنر نمیدانستم... اما بله یک راه عالی برای بیان خود است پیتا به Traveler.es می گوید، و من بیشتر و بیشتر بین مدرسه، کتاب ها و سفرهایم آشنا شدم.
طرح های پیتا ما را به سمت آن سوق می دهد دنیاهای غیر ممکن ، در زوایای نابجا، اشکال پیچیده ... اما همیشه منظم، تمیز، تقریباً بالینی، با رنگ هایی که به خوبی در این تلاش به خوبی به دست آمده ترکیب می شوند. طرح را از ارتفاع و عرض یک دیوار دو بعدی "غمگین" بکشید.
این چهره های اتوپیایی می توانند ما را به هنرمندانی مانند اشر . اگرچه پیتا توضیح می دهد: زاها حدید همیشه الهامبخش بزرگی برای فرمهای آن بوده است، اگرچه هنرمندان مختلف در طول زندگی حرفهای من سرنخهایی به من دادهاند. جزئیات کوچک یا سرنخ های فنی که به من کمک کرد تولیدم را بهبود بخشم».
مانوئل دی ریتا
در واقع، برخی از الهامات او از نام های بزرگ هنر خیابانی مانند لومیت، دایم و دلتا (بوریس تالگن)، سه هنرمند از دهه 90 که در آن پیتا به خود نگاه کرد تا جهان خود را خلق کند. من نقاشی سه بعدی را از حدود سال 2000 شروع کردم، زمانی که با خدمه آشنا شدم EAD پادوآ و من به او پیوستم. در آن زمان، بسیاری از هنرمندان این گروه در حال آزمایش سه بعدی بودند.
و از پادوآ به جهان. من نمی توانم تمام کشورهایی را که در آنها بوده ام بشمارم اما می دانم می دانم که در تمام قاره ها به جز قطب جنوب نقاشی کرده ام او به Traveler.es می گوید. او علاوه بر آثاری که در کشورش از خود به جا گذاشته، به سفر (و نقاشی) نیز پرداخته است آلمان، لهستان، چین، ایالات متحده، پرتغال، استرالیا ... و همچنین در اسپانیا: «من با گرافیتی های خوبی آشنا شدم بارسلونا وقتی در کودکی با مادرم به آنجا سفر کردم. از آن زمان، چندین بار برای نقاشی و حتی نمایش های گاه به گاه برگشتم.
هنرمندی که یک دیوار را به یک توهم باورنکردنی تبدیل می کند
البته مانوئل دوست ندارد آثارش را بازگو کند، بداند چند دیوار را دگرگون کرده است . آنها حتی به یاد نمی آورند که کجا هستند. هنر برای اوست بیشتر از یک عدد یا مسیری جهانی از میان آثار او: «نمیدانم امروز چه تعداد از نقاشیهای دیواری من در جهان وجود دارد، این همان چیزی است که هنر زودگذر دارد. همچنین، من معمولاً آنها را پیگیری نمی کنم تا ببینم چه چیزی از آنها باقی مانده و چه چیزی نیست... هدف من این نیست: من به عشق خلقت کار می کنم و من آن تثبیت را برای کارم ندارم».
او ترجیح می دهد با آن چیزهایی که در اطرافش رخ می دهد، وقتی نقاشی می کند و مهمتر از همه، وقتی واکنش همسایه ها را مشاهده می کند، بماند. بخش بزرگی از مردم وقتی کار میکنم هستند افراد مسنی که در حال کشف این شکل جدید از هنر هستند و این واقعاً برای آنها جالب می شود. من با کارهایم حجم های هر سطحی را دوباره طراحی می کنم و باعث ایجاد یک "وقفه موقت عادی" ”.
نقاشی دیواری پیتا در مانهایم
این چیزی است که واقعاً در مورد کار پیتا فریبنده است واکنش تقریبا هیپنوتیزمی تلاش برای درک آنچه می بینیم، جایی که دیوار به پایان می رسد و نقاشی شروع می شود ... می توانیم او را در شبکه های اجتماعی خود دنبال کنیم تا ایده ای پیدا کنیم که این قطعات که دنیای ونیزی را تشکیل می دهند کجا پیدا می شوند. آ دنیای غیر ممکن پنهان شده در دیوارهای بیهوده شهرهای ما که برای لحظه ای ما را از خیالمان بیرون کند از جعبه های ما و اندازه ما.
هاستل آندا در ونیز، طراحی شده توسط Peeta