تصویر ویروسی سال بر فراز اورست دروغ بزرگی را منتشر کرده است
مربای انسان بر بام دنیا به عنوان استعاره ای از حماقت انسان، اکنون رسما شده است پر نظر ترین عکس در تاریخ کوه های بلند . قبل از اینکه حقیقت زیر طوفان برف پنهان شود، قهرمانان اتفاقات روی بام دنیا صدای خود را در برابر دروغ های مردم بلند می کنند. اخبار جعلی
اول عکس بود و بدون زمان واکنش ویدئو منتشر شد . اگر تصویر ثابت مانند یک فتومونتاژ به نظر می رسید، این ویدیو حمامی از واقعیت خشن بود استعاره از حماقت انسان . بیشتر از 200 کوهنورد در قالب یک مار چند رنگ برای رسیدن به قله اورست 2 ساعت در صف ایستاده اند.
سقف سیاره به یک شهربازی تبدیل شد با افرادی که منتظر نوبت خود برای گرفتن سلفی بدون فیلتر در ارتفاع 8848 متری هستند. طولی نکشید که صداهای انتقادی منفجر شد و این سوال در میان دوستداران کوه های بلند مطرح شد: آیا آن کوهنوردی، گردشگری انبوه بود یا ابتذال ماجراجویی؟
** نیرمال پورجا ** نویسنده پشت عکس 22 مه گذشته است. کوهنورد نپالی به قله جهان رسیده بود و در سراشیبی کامل جمعیت را پشت سر خود دید. دستکش هایش را در آورد و با اینکه انگشتانش از سرما بی حس شده بودند، توانست با لجبازی ساده عکسی بگیرد که بخشی از بهترین و بدترین چیزی است که نوع بشر می تواند به دست آورد..
هدف او بود تله مرگ را جاودانه کنید از دید هر کوهنورد عاقل و با تجربه. «میخواستم عکس را به عنوان مدرکی بر آنچه در حال رخ دادن است، بگیرم. البته وقتی آن دم غول پیکر را دیدم نگران شدم. سرعت باد حدود 35 کیلومتر در ساعت بود. نویسنده این عکس در جمع رسانههای بینالمللی میگوید اگر 5 کیلومتر بیشتر میشد، آن روز کشتهها بیشتر میشد.
برای مبارزه با انتشار ویروس اخبار جعلی، او شهادت خود را در حساب اینستاگرام خود در مواجهه با جنجال های فزاینده ای که او را به داشتن بخشی از این مشکل متهم می کرد، منتشر کرد: من کاملاً معتقدم که طبیعت برای همه است و نه فقط برای ثروتمندان . شخصاً فکر می کنم و معتقدم که هزینه مجوزها باید ثابت بماند. در اینجا به صداهایی اشاره می کند که مدتی است مطالبه گر بوده است مجوزهای گران تر تا اورست تبدیل به یک تجارت میلیون دلاری نشود جایی که طبیعت کمترین اهمیت را دارد. این روزها، قدم گذاشتن بر قله اورست قیمتی بین 35000 تا 135000 یورو برای هر نفر دارد. و آن هم بدون اضافه کردن هزینه های آژانس هایی که سهم خود را از کیک می خواهند.
اما نیرمال پورجا راهحل دیگری دارد که ربطی به پول ندارد: «مشکلات اضافه بار را میتوان به راحتی با تنظیم حل کرد. برخی از خطوط ثابت قبل از پایان ماه آوریل بنابراین کوهنوردان یک ماه کامل (مه) فرصت دارند تا انتخاب کنند چه زمانی میخواهند با حداکثر اتاق تکان به قله برسند.» و برای همه آن آدم های بی عقلی که کوهنوردی را دوست ندارند و فقط برای ارضای هوس نمایشگاه گرایی می آیند توصیه ای می کند: برای کسانی که به صعود به اورست در آینده فکر می کنند: از میانبرها استفاده نکنید و ایمنی خود را به خطر نیندازید. ”.
سیل چادرها در حومه اورست
اجتنابناپذیر بود که کوهنوردان در رسانههای اجتماعی به خوراک میم تبدیل شوند، اگرچه روند وقایع جای خود را به سکوتی ناخوشایند داد. خبر فاجعه رسید : 11 کشته بر اثر مربای انسانی در قله اورست خلاصه شده در یک عکس و ویدئوی مقدماتی. این احساس که ما داریم اشتباه بزرگی انجام می دهیم در میان کارشناسان و کارشناسان مشهور بزرگ شد . اما این اعداد غم انگیز یک دروغ بزرگ را پنهان می کنند: هیچ یک از کوهنوردان به دلیل ازدحام در مرتفع ترین قله جهان فوت نکردند.
این توسط شرپاهایی که کوهنوردان فوت شده را همراهی می کردند تأیید شده است. درست است که دپارتمان گردشگری نپال رکورد تعداد مجوزهای صعود به قله اورست در این فصل ( 381 مجوز )، با این حال، کوهنوردانی که در آن روز سرنوشت ساز جان باختند، در گلوگاه بالای آن گیر نکردند.
یعنی هیچ ارتباط مستقیمی بین مرگ و میر و عکس راه بندان در بالا وجود ندارد..
وجه اشتراک آن مرحوم این است آنها از پذیرش نصیحت شرپاها خودداری کردند، که به مشتریان خود توصیه می کردند با مشاهده وخامت شرایط جسمانی خود را ترک کنند. آنجلی کولکارنی، یکی از کوهنوردانی که جان باخت، دستورات شرپا گیالجن را دنبال نکرد: "او حتی نتوانست به منطقه ای که گزارش شده است کوهنوردان دیگر در آن گیر افتاده بودند، برسد. دهه گذشته برای رسیدن به قله."
بوم اورست
با حقیقت روی میز، از Condé Nast Traveler، از شخصیت های بزرگ کوهمان مانند **Lluís Gómez، معاون مرکز پیاده روی کاتالونیا (CEC) ** و کوهنورد در سفرهای اورست 1983 و 1985 : "می توانید بدون اکسیژن به اورست صعود کنید، اما به آمادگی عالی و شرایط بدنی بسیار خوب نیاز دارید. این کار سالهاست که انجام میشود، اما پذیرش دوپینگ (دوپینگ) استفاده از اکسیژن و دارو بدون کنترل، دشواری دسترسی به بلندترین کوه جهان را کاهش میدهد. 8848 متر واقعی مانند صعود به یک قله 5000 یا 6000 متری می شود. گواه این امر این است که در سال 2019، از بیش از 800 نفری که این قله را تاج گذاری کرده اند، تنها 1 کوهنورد بدون اکسیژن به آن رسیده است.
گومز بارها و بارها به عکس مورد نظر نگاه میکند و به دنبال دلایلی فراتر از آنچه با چشم غیرمسلح دیده میشود میگردد: «برای دولت نپال، این فعالیت بزرگترین منبع درآمد ارزی کشور و نمایندگی ها می باشد (عمدتاً خارجی ها) از آن برای ثروتمند شدن سریع استفاده می کنند و افراد ناآماد زیادی را بدون توجه به خطرات آن در کوه قرار می دهند.
و یک بازتاب لازم را با صدای بلند برای کوهنوردی حرفه ای را به نمایشگاه تبدیل نکنید: مسئولیت انتقال تمام اطلاعات واقعی و کامل به طرفداران بر عهده رسانه ها و متخصصان است. اگرچه ممکن است بر خلاف منافع اقتصادی آنها باشد. همچنین دولت ها و نهادهایی مانند **اتحادیه بین المللی انجمن های کوهنوردی (UIAA)** حرف های زیادی برای گفتن دارند..... “. تا به امروز، آنها هنوز چیزی در وب سایت رسمی خود منتشر نمی کنند.
راهی به اورست
به نوبه خود، رسانه ها کیلیان ژورنت او که دقایقی پس از پیروزی در مسیر اولترا Zegama AIzkorri جرأت داشت یک نسخه بسیار معقول از هر اتفاقی ارائه دهد: «اورست کوهی است که بسیاری از مردم می خواهند از آن بالا بروند. این مشکل جدیدی نیست، قبلاً با اولین سفرهای تجاری شروع شده است. اگر یک سال پنجره های بسیار کوتاهی از آب و هوای خوب وجود داشته باشد، مشکلات بیشتر و مرگ و میر بیشتر می شود. مقامات نپال باید با ازدحام جمعیت به سازش برسند و مقرراتی را وضع کنند ”.
مشکل کارگزار کاتالان این است که این مقررات جنبه تاریکی دارد: اگر مجوزها را پر کنید، کوه به کوهی نخبه مانند Montblanc تبدیل می شود و در نهایت فقط افرادی می روند که پول بیشتری دارند نه آماده ترین ها. کوه فقط برای کوهنوردان نیست. کوه های زیادی برای به اشتراک گذاشتن وجود دارد تا زمانی که خراب نشود ”.
گویی این کافی نبود، در این عکس عامل دیگری نیز وجود دارد که دنیای کوههای مرتفع را شرمنده میکند و آن خطر سلامتی است که آن 200 کوهنورد هنگامی که بدون اینکه بتوانند به جلو یا عقب بروند، متحمل شدند.
بر اساس آمار رسمی، مشخص است که 11 نفر در هنگام فرود جان خود را از دست دادند، اما بقیه نجات یافتگان به طور خطرناکی احتمال رنج را افزایش دادند. روان پریشی قد . مطالعهای که اخیراً در ژورنال Psychological Medicine منتشر شده است، 83 گزارش از کوهنوردان مبتلا به توهمات نوری، بویایی یا آکوستیک که ارتفاعات بالای 7000 متر را تحت تأثیر قرار میدهند، گردآوری کرده است. چیزی شبیه صدای وجدان ، اما به جای توصیه خوب، مرگ حتمی را با انداختن خود به خلأ یا ایده هایی دیوانه وار مانند چرت زدن در میان ناکجاآباد توصیه می کند.
آنها صداهایی هستند که ظاهر میشوند و بدون هیچ حرفی ناپدید میشوند: «مثلاً، آنها احساس حضور در خانه یا دیدن ساختمانهای اطرافشان را دارند. اما شایعترین آن سندرم مرد سوم است که احساس میکنند توسط یک یا چند نفر همراه یا تحت تعقیب قرار میگیرند.» هرمان بروگر، پزشک کوهستان مرکز اوراک (ایتالیا).
خوب یا بد، بازتاب در بین کوهنوردان با تجربه بیشتر و بیشتر می شود: ترافیک در قله اورست اغلب در هر فصل اتفاق می افتد . تفاوت نسبت به سال های دیگر این است که این بار یک نفر عکسی گرفت که تفاوت ایجاد می کند.
آنگ تشرینگ لاما یک کوهنورد حرفه ای که در این فصل در اورست بود، این موضوع را کاملاً خلاصه می کند: "ترافیک بالای سر مردم را نمی کشد. آنها به خاطر حماقت و نفس خود مردند. اگر کوهنوردان واقعی بودند، به بدن خود گوش می دادند. بیشتر و بدانید چه زمانی باید برگردید همه می دانند که صعود به اورست یک بازی خطرناک است. بازی ای که می توان آن را با جان خود پرداخت ".