نقشه کشی دمدمی مزاجی است. قبل از اینکه به تصاویر ماهواره ای دسترسی پیدا کنیم، ترسیم سواحل و موقعیت جزایر از تاسیس شد مشاهداتی که ملوانان انجام دادند از کشتی های آنها
برای قرن ها، در مثلث دور تشکیل شده توسط بریتانیا، ایسلند Y نروژ, دریانوردان اخباری از توده های مختلف زمین دادند که تا قرن هفدهم روی نقشه ها با نام های -امروزه فراموش شده- ظاهر می شد. Frieslandia، Icaria یا Eastlandia. بعداً، هنگامی که مشخص شد که آنها وجود ندارند - گاهی اوقات این خط ساحلی اسکاتلند است، برخی دیگر شبیه به شتلندها و اغلب ابری است که شبح خود را با یک صخره اشتباه می گیرد - آنها به عنوان غسل تعمید یافتند. "جزایر خیالی اقیانوس اطلس شمالی".
سناریویی که از "مسیر پستچی" به سمت شهر گاسادالور می گذرد.
امروزه می دانیم که بسیاری از این مشاهدات با یکی از موارد مطابقت دارد هجده جزیره که مجمع الجزایر فارو را تشکیل می دهند و با دیدن آنها از پنجره هواپیما مانند پنجه های سبز-سیاه در میان آبی بیکران، سخت نیست که آنها را محصول تخیل یک کاشف از گذشته بدانیم.
پیچیده شده در مه باستانی، با هزاران جریان آب که تاریکی صخره ها را می درخشد، با کف اقیانوس اطلس با قدرت پاشیده می شود پوست اژدهای مراتع زمردیش، اینگونه از ما پذیرایی می کنند جزایر خیالی
تا همین چند سال پیش، در زمان گوگل مپ، فاروها از جهان دور ماندند. در سال 2016 برای جلب توجه غول اینترنتی، جوان دوریتا دال آندریسن او با یک کشاورز محلی موافقت کرد و دوربینهایی را که گوگل در ماشینهای آنها قرار میدهد روی پشت گوسفندان قرار داد.
اگر کسی در جزایر فارو را در نظر بگیرد، رسانه انتخاب شده بی دلیل نبود گوسفند تقریبا دو برابر تعداد مردم است. هشتاد هزار گوسفند در برابر پنجاه هزار انسان. ردپای این کمپین منحصر به فرد هنوز در یوتیوب قابل مشاهده است.
جزیره Tindhólmur در آبدره Sorvágsfjordur، در جزیره Vagar.
فاروها در میانه راه مدرنیته و سنت هستند این ترکیب التقاطی مشخصه آن است. سرآشپز اینطور فهمید پول آندریاس زیسکا ، آشپز آشپزی رستوران کوکس ، که در بیست و نه سالگی قبلاً دو بار مفتخر به معروف شده است ستاره میشلین.
او را در ساحل دریاچه ای خاکستری در میان کوه ها ملاقات می کنیم. زیسکا ما را با لندرور خود به آنجا می برد تا ما را در مسیری پر از دست انداز بز ببرد - ما با ماشین خود نمی رسیدیم - تا اینکه یک کابین چوبی انفرادی که دیر تشخیص دادیم محل رستوران است. را چند میز در توزیع می شوند سه اتاق کوچک با سقف کم از پنجرههای آن میتوان چشمانداز تیز جزایر را دید.
همه ناهار خوری ها به همین ترتیب به اینجا می رسند. کوکس ظرفیت 26 نفر را دارد و تخصص خود را در تولیدات داخلی انتخاب کرده است. بنابراین، در منو، جلبک ها و علف های منطقه مخلوط می شوند ماهی کاد، سر بره، قلب نهنگ و صدف 300 ساله هیچ کس تا به حال فکر نکرده بود از آن به عنوان غذا استفاده کند.
تا زمان هجده خلاقیت که سنتهای جزیرهای را مدرن میکنند از کنار میز همراه میگذرند بهترین شراب ها شام کمی طول می کشد بیش از چهار ساعت که بین پرواز می کنند طعم های ناشناخته و توضیحات دقیق که با آن تیم آشپزخانه هر ظرف را همراهی می کند.
به لطف ابتکاراتی مانند زیسکا، فاروها به عنوان مقصدی که چیزی فراتر از مناظر خارق العاده را ارائه می دهد، روی نقشه قرار گرفته اند. به آرامی جوانان فاروئی می توانند آینده ای را در این سرزمین ها رقم بزنند.
یکی از 18 غذای تشکیل دهنده منوی کوکس.
«تقریباً همه جوانان، در یک زمان، برای تحصیل به خارج از کشور می روند» سرآشپز توضیح می دهد همه دوستان من در حال حاضر در کپنهاگ یا سایر شهرهای اروپایی هستند، اما برخلاف چند سال پیش، همه بدون استثنا به بازگشت فکر می کنند.
این پدیده فقط در آشپزخانه اتفاق نمی افتد. چند سال پیش شروع شد نوعی تجدید فرهنگ محلی فاروها را به عنوان نشان می دهد یک مکان عالی برای استقرار و همیشه بر اساس همان فرمول از نجات روح سنت ها تا آن را با ظاهر جدید ترکیب کنید. این راهنما آن را برای ما توضیح می دهد الین هنتز ، که با آنها قدم می زنیم تورشاون، پایتخت جزایر، این نام از ثور، خدای رعد و برق نورس گرفته شده است.
به سبک، لباس های سنتی مسیر جدیدی پیدا می کنند دست در دست شرکت هایی مانند Guðrun & Guðrun ، که پیشنهاد شده است ژاکت های معمولی را دوباره تفسیر کنید، ساخته شده با یکی از بهترین پشم های دنیا، با رنگ ها و طرح های جدید.
همین اتفاق در مورد موسیقی می افتد، جایی که یک سری از خواننده و ترانه سراهایی که با ریتم ها و سبک های مختلف -از مردم مستقل ماریوس زیسکا به وایکینگ متال از تایر –، ابیات تصنیف های قدیمی و اعمالی را که در حماسه فاروئی ها روایت شده، نجات می دهند و تجدید می کنند.
«در جهانی که هویتهای محلی در ماگمای جهانی شدن سریعتر و سریعتر ذوب میشوند، مکانی با چنین سنتها و آداب و رسوم ریشهای چیزهای زیادی برای ارائه دارد.» الین را مشاهده می کند.
فروشگاه Gudrun & Gudrun، در تورشاون، معروف به ژاکتهای پشمی مد روز.
با نرخ منفی بیکاری به رونق اقتصادی و رونق گردشگری اضافه شد. فاروها به عنوان یک قلمرو ایدهآل برای شروع پروژهها یا تشکیل خانواده خارج از تنشهایی که به نظر میرسد در سایر نقاط جهان در حال افزایش است، در حال ظهور هستند.
تنها مشکل این است مسکن کمیاب است اکثر خانه ها آنها در مالکیت و سکونت صاحبانشان هستند. دولت قبلاً با تبلیغ این موضوع واکنش نشان داده است ساخت مسکن استیجاری اما، در حال حاضر، آنها کافی نیست و قیمت هنوز هم بسیار بالا است.
باور این است که اولین ساکنان جزایر راهبان ایرلندی بودند که در قرن هفتم وارد این جزیره شدند و موی سرخ خود را به مردم وصیت کردند. بعداً در قرن نهم، ظاهر شد وایکینگ ها که موهای بلوند خود را به عنوان کارت ویزیت گذاشتند. سرانجام، در قرون وسطی، دزدان دریایی تیره پوست این اشتباهی را که بازدیدکننده امروز با آن مواجه میشود تکمیل کرد.
آنها در بندر استراحت می کنند قایق ها که ماهیگیران در گذشته با آن به ماهیگیری می رفتند. آنها زیبا هستند، اما کوچک، و با تخته فری واقعا کم. «ماهیگیر بودن شغل بسیار خطرناکی بود. الین می گوید مردان ما مثل مگس می مردند. امروزه از آنها استفاده می شود مسابقات قایقرانی که به یک ورزش ملی تبدیل شده است.
خانههای سنتی در Tinganes، شهر قدیمی پایتخت تورشاون.
در کنار محوطه پارلمان فعلی – ساختمانی سنتی از چوب قرمز، پنجرههای سفید و سقفهای چمنی – قرار دارد. صخره تینگانس، که به عنوان یک نقطه ملاقات برای سران باستانی خانواده وایکینگ ها که برای حل و فصل منازعات و مشورت در مورد اولین کدهای همزیستی در آنجا ملاقات می کردند، به گفته برخی، این اولین پارلمان اروپا بود.
با قدم زدن در خیابان های خرید کوچک شهر در آن توقف می کنیم فروشگاه دیسک tutl شنیدن از زبان یکی از وابستگانش تاریخچه موسیقی فارو، ما امتحان کردیم شیرینی فروشی معروف کافه پاناما و ما در کسب و کاری که ارائه می دهد مرور می کنیم ژاکت بافتنی و چاقوهای صید نهنگ؛ بله، آنها هنوز با چاقو شکار می شوند، در عملی که به شدت توسط جنبش های محیطی زیر سوال رفته است.
آفتابی، تابستان است و ما بیست ساعت نور در برابر چهار تاریکی داریم. در زمستان این نسبت معکوس می شود. "این است زمانی برای جمع آوری خود، تفکر و همراهی با عزیزانتان. الین اعتراف می کند که بسیاری از ما فاروئی ها وقتی باید زمستانی را دور از خانه بگذرانیم، دلتنگ آن می شویم.
روز یکشنبه صبح جوانس پاتورسون ما را ملاقات می کند کلیسای کرکجوبور بود اولین ساخته شده در جزایر، در قرن یازدهم، اما مرمتهای پی در پی باعث شده است که مهر بسیار امروزیتری به خود بگیرد. با این حال، دیوارهای آن، بیش از یک متر عرض، همچنان حفرهای را حفظ میکند که زمانی از طریق آن به جذامیها عشاق میدادند. کنارش استراحت کن خرابه های کلیسای جامع سنت مگنوس، اگرچه بسیار قدیمی تر به نظر می رسد، اما دو قرن بعد ساخته شده است.
جوانس پاتورسون، صاحب مزرعه تاریخی کرکجوبور، با لباس سنتی.
اولین چیزی که وقتی وارد می شویم این است سنگ قبرهای کنار در نیمی از کسانی که در آنجا دفن شده اند نام خانوادگی مشترکی با میزبان ما دارند. جوانس پاتورسون است نسل هفدهم کشاورزان در این زمین ها و او روایت خودش را از داستان دارد. پس از راهبان ایرلندی، زاهدان گیلیک، مهاجران وایکینگ آمدند و سپس، در قرن یازدهم، کشیشان کاتولیک. در واقع تقابل هایی که در روایت می شود حماسه Faereyinga ، حماسه فاروئی ها، بین وایکینگ های بت پرست و گرویده به کاتولیک -با زیگموندور برستیسون به سر - ممکن است آنها نیز بوده باشند بین راهبان سلتیک و کاتولیک های رومی. پاتورسون به ما می گوید.
در قرن سیزدهم توسط نویسنده ای ناشناس نوشته شده و یکی از ارکان هویت فاروئی محسوب می شود. حماسه الحاق مجمع الجزایر به پادشاهی نروژ و تبدیل آن به مسیحیت را بازگو می کند. در هر صورت، از زمان اصلاحات قرن پانزدهم، اکثریت مردم خود را لوتری اعلام می کنند.
را کلیسای کرکجوبور، به سنت اولاف تقدیم شده است و به اجرای توده ها ادامه می دهد. در مورد است تنها کلیسایی که هنوز سنت آواز خواندن بدون ساز را حفظ کرده است -همه بقیه ارگ را در حدود صد سال پیش در عبادات خود گنجاندند- و مهم نیست که یک کلمه را متوجه نمی شوید که کشیش بخش می گوید: سرودها و آهنگ اجدادی ترانه ها ما را به زمان های دور می برد. در طول جشن، زمانی که زمان ایستادن فرا میرسد، از طریق پنجرهها میتوانید امواج اقیانوس اطلس را ببینید که خط ساحلی سیاه و صخرهای را میکوبد.
کلبه ها در دهکده کرکجوبور، یکی از قدیمی ترین سکونتگاه های مجمع الجزایر، در انتهای جنوبی جزیره استریموی.
در پایان خدمت، پاتورسون ما را به چای در خانه خانواده دعوت می کند. اتاق ناهارخوری شبیه چیزی از یک نقاشی دانمارکی قرن هجدهم است. بوی چوب و کلوچه های تازه پخته می شود.
برای قرن ها، عملاً هیچ تجارتی در جزایر وجود نداشت و هر کدام برای خود امرار معاش می کردند. تا آن زمان هیچ کس در تورشاون زندگی نمی کرد و زمینی که شهر اکنون اشغال می کند بخشی از مزرعه پاتورسون بود. هنگامی که انحصار دانمارک بر مجمع الجزایر در سال 1856 برداشته شد، پدربزرگ جوآنز برای تحصیل و تاجر شدن به نروژ سفر کرد.
در اطراف مزارع مدرن، اولین شهرها ایجاد شد. پاتورسون هنوز است در میان ساختمان های خود، ساختار اصلی یک خانه وایکینگ ها را حفظ کرده است. نامگذاری شده است اتاق دود، تنها اتاقی بود که در زمستان گرم نگه داشته می شد. و به عنوان پناهگاهی برای تمام خانواده خدمت کرد. در آنجا تمام وظایف انجام شد از کارکردن پشم گرفته تا تمیز کردن ماهی و حیوانات با مردم همزیستی می کردند. تخت ها مانند نیمکت های چوبی سه فوتی بودند که سرنشینان آن نمی توانستند کاملاً روی آن دراز بکشند.
یک لاما در جزیره Nólsoy چه می کند؟
در جغرافیای فاروها هیچ درختی وجود ندارد، بنابراین چوبی که خانهها با آن ساخته شدهاند همان چیزی بود که آنها توانستند از دریا بازیابی کنند. در "اتاق دود" یکی از تیرها مربع است، دیگری متعلق به دکل کشتی و سومی به نظر می رسد بخشی از نوعی مبلمان بوده است. آثار دو طناب نشان می دهد که زمانی طناب های یک تاب در آنجا آویزان شده است.
پاتورسون لبخند میزند: «نسلهای مختلف اینجا زندگی میکردند و شما باید به بهترین شکل ممکن از بچهها پذیرایی میکردید.» و در سنت فارویی بهجز آشپزی، موسیقی، ماهیگیران و کشاورزان چه چیزی وجود دارد؟ داستان ها داستان های زیادی.
Rani Nolsøe به ما می گوید زن مهری که از عصبانیت دیوانه شد هنگامی که یک ماهیگیر ژولیده شوهر و فرزندانش را کشت. و از ترول هایی که به روستایشان آمدند سیزده روز پس از کریسمس تا اینکه زنی به نام گیدجا آنها را برای همیشه اخراج کرد. با ما صحبت می کند از غول و جادوگر زمانی که می خواستند فاروها را به ایسلند ببرند به صخره های بازالتی تبدیل شدند. و از مردم پنهانی که درون سنگ ها زندگی می کنند، به همین دلیل است که هیچ کس جرأت نمی کند برخی از سنگ ها را از محل خود جابجا کند، مهم نیست که چقدر این امر به انحراف مسیرها یا جابجایی محل سکونت در نظر گرفته شده برای یک خانه اشاره دارد. در حدود بیست متری خانه رانی صخرهای است که در آن افراد پنهانی زندگی میکنند و در کودکی پدر و مادرش به او یاد دادهاند که در نزدیکی آن بازی نکند. افراد پنهان می توانند به انسان ها کمک کنند، اما آنها بسیار تحریک پذیر هستند و باید قوانین خاصی مانند عدم ذکر کلمه چاقو در حضور آنها رعایت شود. تضمین می کند. امروز هم که شبانه برمی گردم از نزدیک شدن به آن سنگ اجتناب می کنم».
یکی از زیباترین مسیرهای این مجمع الجزایر به فانوس دریایی کالور در جزیره کالسوی منتهی می شود.
در راه به فانوس دریایی در جزیره کالسوی، در بالای تپه ای، ابرها با مهی که صخره ها را پوشانده یکی می شوند و هر از گاهی چند قطره باران صورتمان را می پوشاند. سبزه هار علف ها در باد شوری که از اقیانوس می وزد می چرخد. ما در بقایای ساختمان سنگی که برای خشک کردن ذغال سنگ نارس استفاده می شد که در نبود چوب، اجاق های خانه ها را تغذیه می کردند.
رانی از ما می خواهد که سکوت کنیم تا به آنچه او می گوید گوش دهیم "صدای الماس" در مورد آن است ضربان قلب جهان - باد، پرندگان، باران و امواج - وقتی هیچ تعامل انسانی آن را آلوده نمی کند. "آنچه می شنوید این است همان چیزی که کشاورز وایکینگ و چوپان سلتیک وقتی اینجا برای استراحت مینشستند به آن گوش میدادند.» رانی با چنان لحن ماورایی که ما را بهتر از هر توضیحی درک می کند، احترامی را که این مرد برای همه چیز اطرافش قائل است، بیان می کند.
کوهنورد در مکان تاریخی کرکجوبور.
یک وجود دارد رقص فاروی باستانی، که تا به امروز انجام می شود که در آن شرکت کنندگان بازوها را در یک زنجیر به هم متصل می کنند و به صورت دایره ای با صدای یک آواز بدون ساز حرکت می کنند که اشعار تصنیف های باستانی را بازتولید می کند که قرن ها به صورت شفاهی از نسلی به نسل دیگر منتقل می شد. وقتی بالاخره در قرن نوزدهم آنها را روی کاغذ آوردند، گرد هم آمدند حدود هشتاد هزار بیت رانی هنوز به یاد دارد که پدربزرگش در حالی که وسایل ماهیگیری را با هم باز می کردند آواز آنها را می خواند. این گونه بود که او با سنت های قوم خود آشنا شد. رقص عبارت است از تکرار ابیات و فریفته شدن توسط آن ریتم هیپنوتیزم تا رسیدن به حالت حضور مطلق، بدون مکان و زمان، که برای درک شخصیت فاروئی، جوهره آن چیزی را تشکیل می دهد که باید درک شود.
نشسته روی لبه صخره ای تیز، با موج سواری دراماتیک به عنوان پس زمینه، مدتی سکوت کردیم، گوش دادن به "صدای الماس"، شاید بهترین گنج نگهداری شده از این جزایر خیالی.
چگونه می توان دریافت کرد
آتلانتیک ایرویز
شرکت هواپیمایی فاروئی پرواز مستقیم از بارسلونا Y پالما د مایورکا بین ماه می و آگوست این پرواز کمی بیش از سه ساعت و نیم طول می کشد و قیمت آن حدود 500 یورو، رفت و برگشت است. بقیه سال، مسیر در کپنهاگ متوقف می شود.
پول آندریاس زیسکا، سرآشپز جوان کوکس.
دور زدن
62oN / بیلیمپورت
با وجود سرویس دهی منظم کشتی و هلیکوپتر بین جزایر و کوتاهی مسافت ها – اگر گم نشوید، به ندرت پیش می آید که بیش از دو ساعت رانندگی کنید، داشتن وسیله نقلیه شخصی ضروری است. به استثنای دورافتاده ترین جزایر (Mykines، Sandoy یا Suðuroy)، بیشتر آنها توسط پل ها و تونل ها به هم متصل می شوند، دو تای آنها زیر آب، تنها مواردی که باید برای آنها پرداخت کنید (14 یورو در هر طرف یا نرخ ثابت 40 یورو).
کجا بخوابیم
با وجود زیرساخت های توریستی که هنوز در مراحل ابتدایی است، هر چه از تورشاوون دورتر می شویم، یافتن هتل یا رستوران دشوارتر می شود. گزینه اقامت در خانه های خصوصی را در نظر بگیرید دفتر گردشگری.
فورویار (تورشاون)
محیط هتل کنوانسیون، مناظر پانوراما از خلیج و 129 اتاق ساکت که در آن با فرشته های کوچک رویا می بینید.
هتل ساحلی هاوگریم (تورشاون)
رومانتیک ویلای اواسط قرن بیستم که مشرف به دریا است
مهمانخانه هوگو (سورواگور)
چهارتا شیک اتاقهایی با زیباییشناسی قدیمی و منظره دریا، بسیار نزدیک به فرودگاه و کشتیهایی که به Mykines میروند. این رستوران که به عنوان یک مرکز اجتماعی عمل می کند، تنها چند غذا ارائه می دهد، اما آنها خوشمزه هستند.
هالگریمستوا (گاسادالور)
مستمری خانوادگی در یک قدمی آبشارهای Múlafossur. مکانی منحصر به فرد برای فراموش کردن همه چیز.
در جزیره Eysturoy، آنها شام خصوصی را با بازدیدکنندگان ترتیب می دهند.
مهمانخانه جاارگردور (Gjógv)
با سقف ذغال سنگ نارس و فضای داخلی چوبی خود، به دلیل آن شناخته شده است برنامه فعالیت های فرهنگی، کیفیت غذای آن و کاریزمای صاحبان آن. چندین مسیر پیاده روی از اینجا شروع می شود.
مزرعه استورا دیمون
Eva úr Dímun و Jógvan Jón پیشنهاد می کنند که با آنها بروند چند روز در این جزیره 2 کیلومتر مربعی که فقط با هلیکوپتر می توان به آن رسید.
کجا برای خوردن
در فاروها، غذا خوردن در خارج از خانه همیشه به عنوان یک امر عجیب و غریب تلقی شده است پس از خروج از پایتخت، انتظار پیشنهاد زیادی نداشته باشید.
کوکس (منو، 228 یورو)
تارتار کاد با توت فرنگی سبز و پنیر خامه ای، چربی تخمیر شده بره روی کراکر با ماهی خشک، سوسیس بره روی بستر گلسنگ... و چهار ساعت تجربه وصف ناپذیر.
آرستوا (تورشاون، 100 یورو)
آنها یکی دارند دستور گوشت بره آماده شدن آنها هفت ساعت طول می کشد.
باربارا فیش هاوس (تورشاون)
غذاهای ماهی از نوع تاپاس و یک سوپ نفیس بر اساس سر کاد.
راست (تورشاون)
متخصص در سنتی تخمیر شده
هیمابلیدنی (شام در منازل شخصی)
مانند مزرعه Anna و Óli Rubeksen در Velbastaður یا Patursson's، در مکان تاریخی Kirkjubøur. بین 35 تا 100 یورو برای هر نفر.
در اینجا در خبرنامه ما مشترک شوید و تمام اخبار Condé Nast Traveler #YoSoyTraveler را دریافت کنید
قایق بادبانی در آبدره Sorvagsfjordur، در غرب جزیره واگار لنگر انداخت.