سفر به یک نقاشی: «خورشید سوزان ژوئن» اثر فردریک لیتون
مدت ها قبل از اینکه او میلیونر شود آهنگسازی می کرد آثار برادوی مانند Evita، Cats یا The Phantom of the Opera، اندرو لوید وبر او یک دانشجوی جوان موسیقی با سلیقه های زیبایی شناسی غیرعادی برای هم سن و سال خود بود. دلیلش این است: یک روز در یک عتیقه فروش دید نقاشی از اواخر قرن نوزدهم که نمایندگی کرد زنی که در تراس چرت می زند، و آن را خوشمزه یافت.
فقط هزینه دارد پنجاه پوند ، مبلغی غیر منطقی نیست، بنابراین او برای تامین مالی این هوی و هوس نزد مادربزرگش رفت. "متاسفم، اما من به خاطر آن مزخرفات ویکتوریایی به شما پول نمی دهم." پاسخی بود که دریافت کرد
بود دهه شصت قرن گذشته، و جهان مشغول فعالیت هایی بود که به همان اندازه جذب می شوند انقلاب جنسی، می پاریس یا روانگردان، بنابراین زمانی برای چرت زدن زیر نور خورشید وجود نداشت.
علاوه بر این، ** همه چیز ویکتوریایی شبیه سرکوب و گلوله خفن به نظر می رسید، ** و بنابراین مطبوعات بسیار بدی داشت. حتی یک مادربزرگ انگلیسی من آن را آشغال، زباله در نظر گرفتم. چه کسی قرار بود به آن زن خوب بگوید که در قرن بیست و یکم، پیش رافائلیت ها در حراج های هنری رکورد می زدند. (در سال 2013 یک آبرنگ ساده از ادوارد برن جونز به قیمت 17 میلیون یورو منحل شد) و به طور کامل در قدردانی از نسل های جدید افزایش یافت. ممکن است به این دلیل اندرو لوید وبر بهترین خاطرات مادربزرگش را حفظ نمی کند ، از سوی دیگر.
همچنین در زمان خود، پیش رافائلیت ها به اتفاق آرا به رسمیت شناخته نشدند. در حالی که دانته گابریل روستی، ویلیام هولمن هانت یا جان اورت میلایس آنها خود را نقاشی کردند پروسرپینا با یال براق، مسیحیان او در رنگین کمان ظاهر می شوند و افلیاس غرق شده اش، در پاریس آنها را با خاک یکسان کردند امپرسیونیسم و حتی پست امپرسیونیسم، که آخرین چیزی بود، پس چه کردند کیچ در نظر گرفته شد و ارتجاعی به نفع آنها باید گفت که اگرچه آنها مدرن ترین هنر را اصلاً دوست نداشتند، اما حداقل ظرافت را داشتند. نمی خواهم به ده، بیست یا پنجاه سال پیش برگردم، اما چهار قرن خوب تا قرن پانزدهم ایتالیا. چون برای آنها چنین بود از رافائل و میکل آنژ وقتی او همه چیز را خراب کرد، بنابراین هدفش این بود که دوباره آن را زنده کند ظرافت بدون تصنع نقاشی قرون وسطایی و کواتروسنتیستا.
فردریک لیتون
سر فردریک لیتون او فراز و نشیب های خود را با گروه داشت، اما در اصل **از خط تحریریه خارج نشد. **اکثر نقاشی های او به موضوعات اساطیر یونانی-لاتین می پرداخت به سبک آکادمیک که در فرانسه مدرن ها با تحقیر به نام پومپییر (به معنای واقعی کلمه، "آتش نشان")، و حتی امروز هم به اندازه مخالفان تحسین کننده جمع می کند. از همه آثار او این است ژوئن شعله ور ("ژوئن در شعله ها"، اگرچه عنوان رسمی در اسپانیایی آفتاب سوزان ژوئن است) شاهکار او محسوب می شود.
در واقع، از زمان کسب آن توسط تاجر و لوئیس آلبرتو فره، سیاستمدار پورتوریکویی برای او موزه هنر پونس (پورتوریکو) ، باید گفت - تا حدودی اغراق آمیز - به عنوان **مونالیزای جهان لاتین تبلیغ می شود. **اگر برای پنجاه پوند به با لئوناردو داوینچی مقایسه شود، چه آرزویی بزرگتر می تواند سفر زندگی یک نقاشی را در خود جای دهد.
در سمت راست شاخه ای از خرزهره آویزان است، گلی سمی
همه کارهای هنری خوب -همچنین بسیاری از موارد بد- آنها سهم خود را از رمز و راز دارند. اگر وقتی صحبت می کنید مونالیزا ، واقعاً همیشه به لبخند او اشاره دارد ، در این مورد دیگر جلب توجه می کند حالت عجیب و غریب قهرمان داستان ، که استفاده می کند مثل بالش یکی از بازوهای خودش به نوبه خود پشتیبانی می شود روی استخوان ران: سعی کنید در خانه به این شکل روی مبل بخوابید ** و در پایان تجربه یک تورتیکولی تضمینی خواهید داشت. ** به نظر می رسد که لیتون از آن الهام گرفته است مجسمه از شب ، یکی از اجزای گروه مجسمه سازی که میکل آنژ برای مقبره جولیان دوم مدیچی ساخته است. و در واقع خلق و خوی اعضای آن بسیار شبیه است.
اما جایی که در میکل آنژ برهنگی کامل وجود داشت، در لیتون با پانسمان پارچه موافق است . گوشت قوی و حسی زن را می توان در زیر ردای شفاف نارنجی روشن که با رنگ هلویی گونه های او ترکیب می شود درک کرد. به نظر می رسد رنگ، سقوط و چین های لباس، پوشنده آن را به شعله ای زنده تبدیل می کند. یک مشعل انسانی که تجسم می کند تمام گرمای موج گرما در مقابل دریای مدیترانه.
طرحی از فردریک لیتون برای «خورشید سوزان ژوئن»
به سمت راست آویزان است شاخه ای از خرزهره، گلی سمی که نام آن از دافنه گرفته شده است، پوره ای که طبق اساطیر یونانی به لور تبدیل شد برای فرار از تعقیب ** آپولو. ** پس به نظر می رسد همه چیز در تصویر برای آن انتخاب شده است ایجاد تنش بین آنچه نشان داده شده و آنچه پنهان است، بین آنچه مطلوب و انکار شده است، بین زندگی - یا رویای او - و مرگ.
لیتون چند ماه پس از کشیدن این نقاشی درگذشت، و تنها یک روز پس از تبدیل شدن به بارون در پیراژ بریتانیا. در راه کلیسای جامع سنت پل، دسته تشییع جنازه از مقابل گذشت دفاتر مجله گرافیک, که بوم را خریده بود و آن را در ویترین مغازه خود به عنوان ادای احترام به آن مرحوم به نمایش گذاشت. بدیهی است که بگوییم این آفتاب سوزان به عنوان خدمت کرده است پیشگویی مرگ نویسنده خودش، و با این حال گفته می شود. راه را اشتباه نگیرید، گرمای این خرداد سوزان است که آغاز می شود.