طنجه، مراکش
پشت در کصبه وقت نمی گذرد. خیابانهایی هستند که فقط صدای سکوت را میشنوید، صبحهای زود پرندهها یا بچههایی که گاه به گاه سرگرم دویدن هستند. با این حال، هنگامی که از طاق جدا شده از مدینه (جدیدترین قسمت مرکز شهر) عبور کردید، خیابان ها مملو از رهگذران محلی می شود که عجله دارند تا خریدهای خود را قبل از غروب خورشید تمام کنند، از مغازه های خود تجارت کنند یا با تلفن همراه خود صحبت کنند. در حالی که با قدم های مصمم در کوچه های پر پیچ و خم این شهر چندفرهنگی قدم می زنید.
کسبه که در قرن دهم به عنوان ارگ عمل می کرد (قدیمی ترین قسمت طنجه) و مدینه توسط کوچه کصب ، که منجر به Rue de l'Italie (به خاطر جمعیت ایتالیایی اوایل قرن گذشته نامگذاری شده است). پیاده روی در آن یکی از بهترین راه ها برای غوطه ور شدن در فرهنگ طنجه و کشف گنجینه هایی است که معمولاً در راهنمای سفر دیده نمی شوند.
تور ما بیدار می شود حواس پنج گانه و به طور مداوم آنها را مورد آزمایش قرار می دهد (در اینجا شما نمی توانید انتخاب کنید، همه آنها از زمانی که بیدار می شوید تا زمانی که به رختخواب می روید استفاده می شوند). از چهارراهی شروع می کنیم که به خیابان کاسبه، یکی از سرزنده ترین و شلوغ ترین شریان های مدینه، به Rue d'ltalie می پیوندد.
در شروع می شود میدان 9 آوریل (که در این مورد برای «رم» کارساز است، زیرا تمام جادههای شهر به آن منتهی میشوند) و به اینجا ختم میشود، در تقاطعی که قدیم سینما آلکازار (که همچنان نور خود را حفظ کرده است) و کافه کلمبوس تراس دومی بیشتر اوقات توسط مردانی که قهوه مینوشند و سیگار میکشند (اگر صبح باشد) یا مردان و گردشگرانی که در حال نوشیدن چای هستند، اشغال میشود. این طعم واقعی از سایبان دهه شصتی و میز متاکریلات، جای خود را به بازارهای بی پایان، آرایشگاه ها و خرما فروشی ها (یکی از مواد اولیه در غذاهای عربی) می دهد.
نظمی در بی نظمی است که وقتی در امتداد شیب تند پیشروی می کنیم، از بین می رود و چند نقطه از یک طرف و طرف دیگر خیابان که توجه ما را به خود جلب می کند، پاشیده می شود. بوی بادام (یکی دیگر از مواد اولیه شیرینیسازی مراکشی به لطف مازاد ملی آن) و شکر برشته اولین بوی آن است که از شیرینی روآس ، جایی که می توانید طعم معروف "شاخ غزال" یا چباکیا را که یکی از معمولی ترین شیرینی های این منطقه است بچشید. ما یکی از هر کدام را امتحان کردیم و آنها را در جعبه بردیم.
با محتوای اشتهای خود در حال حاضر، کنجکاوی خود را در برخی از موارد افراط می کنیم کارگاه های صنایع دستی که در سمت چپ یکدیگر را دنبال می کنند، از سرامیک های محلی (کاشی های مراکشی نیز جزو پرطمطراق ترین ها هستند) تا تکه های چرم یا چوب. همه چیز، از همان مکان، ساخته یا ثابت می شود.
چشمان ما نیز از دیدن ادغام اشیایی که در برخی از مغازه های بالای خیابان انباشته می شود متحیر می شود و به مغازه های تاجر و کودکانی می پیوندد که در طول روز همه چیز از کلاه سنتی گرفته تا کیف دستی را می فروشند، بلکه برخی از آنها را نیز می فروشند. غیر منتظره ترین کالاها
در این تنوع ما از متانت بودن شگفت زده می شویم Les Singulier، در شماره 49 Rue de la Kasbah. این آتلیه ساده همه چیز از لباسها و لوازم جانبی طراحی شده با دست را میفروشد (مراقب تیشرتها و کتهای راک دو تانگر که در حال ایجاد گرایش هستند) به لامپ ها، عکس ها، نقاشی های سرامیکی و دیگر قطعات معاصر ساخت مراکش.
وقتی اعتصاب غذا میکند (میگویند حتی هوای این شهر اشتها را برمیانگیزد)، ما با دقت به دنبال ورودی میگردیم. کافه À L'Angleise . این رستوران کوچک که در شماره 37 قرار دارد، اتاق اصلی یک خانه را اشغال کرده است توسط یک مادر و دختر اداره می شود که نفیس ترین کام را به وجد می آورد.
آنها تاجین مرغ را با لیمو، ماهی کبابی و کوسکوس معروف مرغ یا سبزیجات و همچنین غذاهای دیگری مانند کیش سبزیجات یا تاپاس مراکشی ارائه می دهند. آنها بسیار خوشمزه هستند که توقف بیش از یک بار در آنجا را تقریباً یک الزام می کند. علاوه بر این، قیمت های مقرون به صرفه آن -کمتر از پنج یورو برای هر غذا- آن را به گزینه ای بسیار توصیه شده برای آشپزی خانگی در شهر تبدیل کرده است.
بعد از یک چای سنتی نعناع (در اینجا، اندازه موهیتو)، شما می خواهید استراحت کنید. پس از در کصبه عبور کرده و از پلههای کوچکی پایین میرویم که به محض پیچیدن به گوشه، یک ایوان چوبی به سبک مضرابی ما را به یکی از بهترین رازهای شهر و همچنین بهترین تخت خواب خوشامد میگوید. شهری که تا به حال در آن خوابیده اید: ** La Maison Blanche **. نه اتاق منحصربهفرد وجود دارد که تمام جذابیت سنت و تجمل مدرن را با هم ترکیب میکنند. طنجه از اینجا شروع می شود.
غروب نارنگی بی نظیر است