در پوستر آمده است: «قاعده کاملاً عادی است و اصلاً کثیف نیست!»
بیایید با سه واقعیت شروع کنیم: 65٪ از زنان بین 16 تا 25 سال اذعان می کنند که با کلمات "واژن" و "فرج" مشکل دارند. بیش از نیمی از مردم بریتانیا نمی توانند این عملکرد را توصیف کنند یا به صورت بصری واژن را شناسایی کنند (52%)، لب ها (47%) یا مجرای ادرار (58%). و سوم: بیش از یک چهارم زنان انگلیسی بین 25 تا 29 سال از انجام آزمایش پاپ اسمیر برای تشخیص سرطان دهانه رحم آنقدر خجالت می کشند که آن را انجام نمی دهند.
با این پیشزمینه، جای تعجب نیست که فلورانس شچتر تصمیم گرفت اولین را باز کند موزه واژن از جهان. از این گذشته، در حال حاضر یکی در مورد آلت تناسلی در ایسلند وجود دارد، به این فکر کرد که ارتباط علمی که دارای یک کانال علمی با میلیون ها بازدید است و به عنوان یک مجری تلویزیونی کار کرده است.
موزه واژن که در شهر کمدن (لندن) واقع شده است، با هدف ایجاد فضایی امن برای تبلیغ سیستم جنسی زنانه، یا موضوعی که حتی در جوامع «توسعه یافته» هنوز تابو است ، همانطور که Schechter خود توانسته است تأیید کند.
در واقع، پیشگام در نهایت پس از برپایی نمایشگاههای سیار مرتبط با واژن از سال 2017، به این فکر افتاد که فضایی پایدار به مرکز بدهد. در خلال آنها متوجه چیزی شد: مردم مایوس هستند که در مورد این موضوعات بیشتر بدانند زیرا این چیزی است که برای آنها مهم است، اما آنها برای یافتن یک فضای امن و فراگیر برای انجام این گفتگوها تلاش می کنند.
به نظر می رسد درست است: موزه او، هفت روز هفته رایگان این بنا به لطف بیش از هزار مشارکت فردی ساخته شده است که توانسته اند حدود 50000 پوند (تقریبا 60000 یورو) اضافه کنند.
این مرکز که در پایان نوامبر افتتاح شد، اولین نمایشگاه خود را با عنوان Muff Busters: Vagina Myths and How to Fight them را به نمایش می گذارد که هدف آن با دروغ های ایجاد شده در اطراف این قسمت از بدن بشکنید در طول قرن ها -و اینترنت!- که بسیاری از آنها تا انتهای جامعه نفوذ کرده اند.
افسانه ها و افسانه های پیرامون آناتومی زنان تداوم یافته اند یک "هنجار" که بر اساس آن این ناحیه از بدن باید به نحوی خاص نگاه، بو و مزه داشته باشد. و حتی اینکه صاحبان آن و بقیه چگونه باید با آن تعامل داشته باشند. این، زمانی که به کمبود دانش اولیه آناتومیک اضافه شود، افراد مبتلا به واژن و فرج را در سناریوی نگران کننده ای قرار می دهد که نمی دانند چگونه با بدن خود ارتباط برقرار کنند. سارا کرید، متصدی موزه ضروری، از دفاع از سارا کرید، دفاع میکند.