نوجوانان فرانسوی در قایق روی رود سن اثر دیوید آلن هاروی (1988)
صحبت کردن در مورد مکانی که در آن زندگی می کند دشوار است زیرا همه چیز را بسیار عادی می بیند عکاسی از پاریس کار آسانی نیست - نظر عکاس بلژیکی Harry Gruyaert در کافه تریا (او فقط یک مورد سفارش می دهد) انتشارات La Fabrica در مادرید - "از یک طرف من آنجا زندگی می کنم و از طرف دیگر متوجه شدم که بسیار هاوسمانی است، بسیار تمیز، من. شاید حاشیهها را ترجیح میدهم، به نظر من جایی که بینظمی بیشتر است، ناهماهنگیها بیشتر است، جالبتر به نظر میرسد و فکر میکنم وقتی سازمان قبلی وجود دارد، نمیدانم چه کار کنم».
هری گرویارت در میان 600000 عکسی که Magnum Photos آنها را ارزشمند میداند، 400 عکسی را که پاریس مگنوم را تشکیل میدهند، انتخاب کرده است.
ادای احترام به شهری که پایانی ندارد: به مترو، کافههای فضای باز، کلوپهای جاز آن ... جرقه های اروتیسم و انقلاب، بازتاب درخشش ادیت پیاف، کاترین دونو، ژان لوک گدار، جاکومتی، سارتر، دوراس، گینزبورگ ... پاریس از 1932 تا 2014.
پاریس از برجهای نوتردام اثر هنری کارتیه برسون (1953)
MAGNUM
زمانی بود که یک مجله مانند مجله تعطیلات او میتوانست هنری کارتیه برسون را به ایرلند بفرستد. گرویارت توضیح می دهد: «دیگر همان مگنوم بعد از جنگ نیست» - گرویارت توضیح می دهد - «امروز همه چیز تغییر کرده است، بودجه ها کمتر شده است، مگنوم کمتر یک آژانس مطبوعاتی است و بیشتر گروهی از افراد بسیار متنوع است که هر عکاس در آن کار می کنند. کار متنوعتر و شخصیتری انجام میدهد».
رویایی برای صدها عکاس که سالی یک بار نمونه کارهای خود را می فرستند تا سعی کنند بخشی از باشگاه باشند. «امروز همه چیز بسیار خطرناک است زیرا ما اینترنت و کتابهای زیادی در مورد عکاسی داریم و گاهی اوقات کسانی که میخواهند عکاس شوند. کپی عکاسان دیگر شوند گرویارت اذعان میکند که این بسیار منفی است.
آیا عکاسی را توصیه می کنید؟ "میتونم در موردش بهت بگم ورزش دوچرخه سواری ، 27 ساله است، به تازگی به مگنوم پیوسته است و سفر او بسیار عجیب است: او در روسیه و آمریکا نکته شگفتانگیز در مورد نحوه کار او این است که وقتی به مکانی میرسد خود را به خانه افرادی که نمیشناسد دعوت میکند و سپس شب با آنهاست، از آنها عکس می گیرد و روز بعد می رود ".
شادی پیروزی توسط رابرت کاپا (26 اوت 1944)
هری گرویارت در سال 1981 به همراه همکارانی مانند عباس او یک عکاس کاملا متفاوت از من بود، او بسیار روزنامه نگار و او بسیار نگران تسخیر حال بود ". او مسیر مخالف را طی کرده است. چیزی که بیش از همه به من علاقه مند است رنگ است و این مسیر رنگ و رفتن به یک مسیر شخصی است که تکامل من به عنوان یک عکاس را مشخص کرده است.»
هرج و مرج مبارک
برای اولین بار پا گذاشت مراکش در سال 1972. او عاشق جایی شد که در آن "رنگ ها به یکباره در تضاد و آمیختگی با منظره هستند" و چهارده سال بعد برای ساختن بازگشت. یکی از شناخته شده ترین آثار او آیا این سفر زندگی شما را تغییر داده است؟ اوففف، خوب بله و نه. این یک کشف عظیم بوده است، بله، من هرگز چنین کشور کشف نشده ای ندیده بودم، اگر بتوانیم بگوییم، آن کشوری بود که هنوز در قرون وسطی بود و در کجا بود. مردم در هماهنگی کامل با منظره زندگی می کردند او با لبخند توضیح می دهد، نوعی وحدت که یادآور نقاشی های بروگل از قرن شانزدهم است.
او تنش، تضاد را دوست دارد. اگر ردپای آسیایی او را از گرویارت دنبال کنیم به یاد بیاوریم هندوستان "این یک تاثیر است، نه تنها بصری بلکه یک درس زندگی است، به همین دلیل من می خواستم با دخترانم به آنجا بروم تا معجزه آن را ببینند. جادو و فقر آن ، مردم چقدر می توانند باحال باشند و با وجود فقر باورنکردنی چقدر مهربان.»
حافظهاش میپرد، بوها و شلوغیها را پشت سر میگذارد، به محیطی آرام و دلپذیر، «گاهی اوقات یکی در ژاپن است و فکر میکند، آیا من واقعاً اینجا هستم؟ Y خودم را نیشگون می زنم تا بدانم وجود دارم یا نه، زیرا هیچ کس واکنشی نشان نمی دهد ، هیچکس به عکاس نگاه نمی کند و آدم احساس می کند در یک اتاق گرم است ”.
هری گرویرت
آزادی وحشی
"روش کار من کاملا حیوانی است، این تقریباً در مورد بوییدن چیزها، احساس چیزها است این چیزی بسیار فیزیکی است - گرویارت توضیح می دهد - "من حرکت می کنم، بسیار سریع هستم و گاهی اوقات نوعی جادو وجود دارد". او خیابان های پاریس را به هرج و مرج قاهره ترجیح می دهد، جایی که سعی می کند « نوعی نظم بصری در آشفتگی ”.
با این احساس که اگر روز را خوب شروع کنید، زود بیدار شوید (و با همان شهودی که رد می شوید). او خودش را به Canon 5D خود مسلح می کند و می گوید: «من برنامه ای برای کاری که قرار است انجام دهم ندارم، کاری که سعی می کنم انجام دهم این است که گم شوم و بعد شب، وقتی واقعاً گم می شوم، سوار تاکسی می شوم تا به هتل برگردم ، بسیار شهودی کار می کند و یک روش بسیار خوشحال کننده برای کار است.
او اذعان میکند که این کار «شاید تا حدی خودخواهانه عمل میکند، برای لذت خودم و علیرغم این واقعیت که او مسیرهای خود را برنامه ریزی نمی کند، ماه ها (و ماه ها) روی اولین بازنگری بزرگ خود کار می کند (در 15 آوریل در پاریس افتتاح می شود). و اعتراف می کند که «نمایشگاه بسیار مهمی است زیرا در یک سن خاص شما سعی می کنید کار خود را بررسی کنید اما وقتی به جایگاهش در تاریخ عکاسی فکر میکند میخندد: «هنرمندانی هستند که سعی میکنند تصویری از خودشان برای بعد از مرگشان بسازند، برایم مهم نیست».
هری گرویارت، 1985/ عکس های مگنوم
وقتی نقاشانی را می بینم، با نقاشی فلاندری میل زیادی دارم بروگل, بوش یا ون ایک احساس میکنم از آنجا آمدهام و با نقاشی اسپانیایی هم برای من اتفاق میافتد، فکر میکنم چیزی هست که در ولاسکوز و گویا ، این است هنری که بیشتر در دل نهفته است تا در سر "، افشا می کند.
رنگ روشن و روشن از روال بلژیکی در تضاد با آنتورپ دوران کودکی او، "بندر نقش مهمی ایفا کرد، وجود داشت. تعداد زیادی ملوان یونانی، موسیقی یونانی، تعداد زیادی فاحشه... حتی زمانی که در پاریس زندگی میکردم، گاهی اوقات میترسیدم، زیرا شب از روز جالبتر بود».
شاید به همین دلیل است که او باخ و مینگوس را دوست دارد، لحظه صادقانه ای که از روده متولد می شود و هماهنگی درخشان را در هرج و مرج به تصویر می کشد. و رها کن و...
@merinoticias را دنبال کنید
*** شما نیز ممکن است علاقه مند باشید...**
- 20 بهترین حساب سفر در اینستاگرام
- Sebastião Salgado: "من یک عکاس کنجکاو هستم که از غریزه خود برای شکار لحظه پیروی می کنم."
- آیا عکاسی در سفر بدون کلیشه امکان پذیر است؟
- 10 داستان شگفت انگیز در مورد عکاسی در سفر
- عکاسی برای جغدهای شب
- رایان شوده: "با عکاسی، داستانهایی را در مکانهای زیباییشناسانه و جذاب ثبت میکنم"
- روزی روزگاری در آمریکا... عکاسی رنگی
- تمام مقالات ماریا کرسپو
هری گرویارت، 1985/ عکس های مگنوم
پاریس، مگنوم: نگاهی چندگانه، اما مهمتر از همه متفاوت، تازه و واضح، به عکاسترین شهر جهان