مناطق مشترک و خصوصی در یک فضای کوچک
در سال 1979، معمار متابولیست، کیشو کوروکاوا، طراحی کرد برج کپسول ناکاگین توکیو ، اولین نمونه معماری کپسولی در جهان را به وجود آورد که برای استفاده دائمی و عملی ساخته شده است. ابعاد هر کپسول 2.3 در 3.8 در 2.1 متر بود و به عنوان یک اقامتگاه یا دفتر کوچک عمل می کرد. میتوان آنها را به یکدیگر متصل کرد و با هم ترکیب کرد تا فضاهای بزرگتری ایجاد کند و علاوه بر این، در صورت آسیبدیدگی، میتوان آنها را بهطور مستقل تعویض کرد.
پس از موفقیت این پروژه - که اما امروزه در وضعیت حفاظتی بسیار بدی قرار دارد - ** هتل های کپسولی ** وارد شدند. آنها شرایط این اولین سکونت را با همه چیز لازم برای گذراندن شب در فضاهای حداقلی که برخی آن را به عنوان کلاستروفوبیک توصیف می کنند، تکرار کردند.
این داستان به سال 2012 برمیگردد، زمانی که معماران ژاپنی اهل آلفاویل اولین سیستم کپسولهای ارتباطی جهان را طراحی کردند که در آن کاشته شدند. مهمانسرای کویاسان (واکایاما)، در سال 2012. اکنون، همین استودیو یک گام فراتر رفته و اولین ترکیب کپسول سه بعدی جهان را در هاستل SUI در کیوتو تکمیل کرده است. گردشگران از سراسر جهان و همچنین دوستان و آشنایان مالک که سالن فرهنگی را در کنار سایت اداره می کند و در عین حال او به عنوان مربی غواصی کار می کند در آنجا اقامت می کنند.
معماران آلفاویل هتل های کپسولی را دوباره اختراع کرده اند
بیشتر از کپسول
در این هاستل، "کپسول ها" به روش های مختلف قرار می گیرند تا به جای اینکه تخت ها را در کنار یا روی هم قرار دهند، همانطور که اغلب اتفاق می افتد، مناطق نیمه عمومی را تشکیل می دهند. جلوی در تخت وجود دارد یک منطقه باز برای ایجاد فضاهای اجتماعی. از آنجایی که کاربران زیادی وجود دارند که سرگرمیهای مشابهی دارند، ما اتاقهای کپسولی در طبقه دوم را بهعنوان مکانی طراحی کردهایم که میتوانند به صورت گروهی استراحت کنند، مانند یک روستای کوچک.» آنها از Alphaville توضیح میدهند.
علاوه بر این، غرفهها به گونهای چیده شدهاند که گذرگاههای خصوصی مانند یک کوچه بین خود داشته باشند. با توجه به مناطق زمانی مختلف که هر مسافر به آن تعلق دارد و شخصیت آنها، این "کوچه ها" می توانند گروهی یا فردی باشند ، که منجر به انعطاف پذیرترین فضا می شود.
علاوه بر این امکان ارتباط با سایر مسافران، معماران مزایای دیگری از این نوع اقامت را به مسافران ارائه می دهند که از جمله آنها می توان به درجه بالای آن اشاره کرد. عایق صدا (چیزی که بدون شک در هاستل معمول نیست) و حریم خصوصی، به طوری که یک تیم حداکثر 14 نفره می توانند در کنار هم بمانند اما در عین حال "جدا" شوند.
حریم خصوصی و جامعه
«در SUI Hostel میتوانید فضای بزرگی را در زیر یک سقف با فضایی راحت و نور طبیعی به اشتراک بگذارید، گویی صاحب یک خانه تکخانوادهای هستید که خانهها یا مغازههای متصل به هم دارد. همچنین، شما می توانید از تجربه لذت ببرید فضای مسکونی را به عنوان گردشگر به اشتراک بگذارید ; کنتارو تاکگوچی به Traveler.es توضیح می دهد که این جنبه دوگانه، تفاوت های ظریف جالبی را برای سلیقه مسافران جدید ارائه می دهد.
در واقع، آن فضاهای مشترکی که سازنده آن به آنها اشاره می کند، احساس تنگی طبیعی این نوع اقامتگاه را به حداقل می رساند، که با این وجود، به نظر می رسد دلیلی برای فراتر از نیاز به استفاده از فضا داشته باشد: «شنیده ام که تاکگوچی می گوید: شهادت بسیاری از افرادی که در آنجا خوابیده اند. " آنها واقعاً خوب در این فضای کوچک استراحت کردند، بنابراین ممکن است یک تمایل، یک غریزه وجود داشته باشد که ما را به سکونت در فضاهای بسیار کوچک سوق می دهد.» او توضیح می دهد.
با این حال، او توضیح میدهد که برای کسانی که واقعاً کلاستروفوبیک هستند، یک راه حل وجود دارد: تختی را که از بقیه فضاها جدا شده است، رزرو کنید. پرده ، به جای یک سازه چوبی. در هر صورت، شما یک تجربه واقعاً ژاپنی را تجربه خواهید کرد.
یک سیستم نوآورانه