یک روز عالی در Cadaqués (و بدون دالی)
ورود با قایق
اما نه به این دلیل که اصیل ترین است و نه به خاطر آن گوستیرینین که در میان امواجی که از کمان به جهان نگاه می کنند برمی خیزد. نه. Cadaqués، مثل همه چیز در این زندگی، اگر "ناگهان" ظاهر شود، بهبود می یابد، مانند شادی ها، پترا و کلیساهای خوب . و هیچ تصویری بهتر از این شهر نیست وقتی آخرین صخره خم می شود و خانه هایش در کنار ساحل و با خط قایق های کوچکی که در دریای مدیترانه واژگون می شوند و خرخر می کنند . آنجا مثل یک نوجوان پانزده ساله عاشق می شوید. بهتر از همه، این یک رویای دست نیافتنی نیست. سفرهای قایق هر روز (و بیشتر در فصل اوج) از Rosas و دیگر شهرهای اطراف که ناهمواری طبیعی دماغه را با آرامش تمدن ترکیب می کنند، حرکت می کنند.
با قایق رسیدن
به سانتا ماریا بروید
کلیسای محله، همراه با کلیسای سن کریستوبال (آلبایسین)، زیباترین منظره در اسپانیا . و همچنین یک هدف دست یافتنی، یک پیاده روی کوچک که با دقت انجام می شود، زیگزاگی در آن کوچه های بسیار سفید که برخی را به یاد ایبیزا و برخی دیگر آندلس می اندازد. مغازههای رنگارنگ در گوشهها پر شدهاند و با کمی مهارت و هنر «همهچیز در صد» توجه را به خود جلب میکنند. اثری از عجله نیست. این شهر قدیمی لیاقتش را ندارد.
به سانتا ماریا بروید
تا کیپ دو کرئوس پیاده روی کنید
در مورد این زیارت الحادی و طبیعی به شرقی ترین نقطه شبه جزیره، چیزی غم انگیز وجود دارد. مسیر پر پیچ و خم است و یاروها و تاقچه های تیز وجود دارد که با آن خشکی دریا را می شکافد. و البته مدیترانه واکنش نشان می دهد و شجاع می شود. به این مبارزه دائمی ترامونتانا اضافه شده است و احساس هیچ بودن کامل است. اما یکی، در نهایت، آنقدرها هم تنها نیست. شرق فینیستر کاتالان فانوس دریایی، رستوران دوستانه و نیمکتهای کوچکش را دارد که از آنجا میتوان غروب غیرممکن و افقی آرامبخش را جستجو کرد.
به Cap de Creus بروید
قایق ها و صخره های پورتلیگات
Portlligat این لطف را دارد که همان Cadaqués باشد: پناهگاه ماهیگیر جایی که آنها قایق های کوچک خود را لنگر (یا بسته، از این رو نام آنها) رها می کردند. با یک پیادهروی آرام به آنجا میرسید، با غلبه بر تپهای که این محله را از Cadaqués جدا میکند، و در میان شهرنشینیهای زیادی مانند **هرمیتاژ سن بالدیری (بائودلیو)**، یک ساختمان کوچک باروک که شما را دعوت میکند، آن آیه آزاد را پیدا کرد. در مسیر توقف کنید این به دلیل صندلی های راحت آن خواهد بود. پس از پایین آمدن، چشمانداز آرام است، فقط چند قایق روی سنگهای ساحل گیر افتادهاند و گاه هموطنانی که میله را پرتاب میکنند. در اینجا صحبت از دالی اجتناب ناپذیر است ، اگر فقط به این دلیل است که صخره هایی که خلیج را محصور کرده اند در نظر پیروان آنها مانند دژاوو به نظر می رسند. و این است که آنها همیشه آنجا بوده اند، در نقاشی های او، در مناظر او و در آناتومی او به هر طریقی.
قایق ها و صخره ها در Portlligat
گردهمایی در کازا آنیتا
به این رستوران افسانه ای شما نمی آیید تنها غذا بخورید یا در سکوت و یا با موبایل در دست. اولاً به این دلیل که در این نوع غار مصنوعی تقریباً هیچ پوششی وجود ندارد. دومین، زیرا میل خوانیتو، صاحب آن، این است که غذا خوری چیزی رسمی نیست، بلکه جشن است. . به همین دلیل است که به ندرت میز کوچکی در اتاق غذاخوری آن وجود دارد و هرکسی که به دنبال حفظ حریم خصوصی میآید با صدای بلندی مواجه میشود. به همین دلیل است که از پیشنهاد و توصیه دست نمی کشد ماهی تازه روز (ممنوع از امتحان کردن چیزهای متفاوت) علاقه مند شدن به نظر غذاخوری (معمولاً بسیار مثبت) تا زمانی که غذا تبدیل به یک گردهمایی دلپذیر پر از حکایات و شوخی های گاه به گاه شود.
MARTIN FAIXÓ CELLER
در آنجا، زمانی که پیچ ها به جاده های دیگر منتهی می شوند نیز با منحنی ها ظاهر می شود Perafita، خانه Martín Faixó، تنها کارخانه شراب سازی در منطقه. اما این خانه مزرعه بزرگ فقط یک چیز کمیاب غیر معمول نیست، بلکه گوشه ای زیبا با دیوارهای چند صد ساله است که پشت آن یک شراب خوب و با چند اتاق که در آن می توانید همه بدی ها را فراموش کنید. مزهها، پیادهرویها، تاکها و یک پارک طبیعی زیبا و سالم (Cap de Creus) که در آن دریا و کوهها به اندازه رپرهای سیاهپوست هستند.
تنها کارخانه شراب سازی این مدت، در پرافیتا
غروب خورشید در خلیج
با خورشید باید خداحافظی کرد گرفتن هوای تازه در یکی از تراس هایی که در تفرجگاه پر از جمعیت است . اینجا انتخاب مکان آزاد است، بیشتر بحث مراقبه عصا در دست و بهشت در شبکیه است.
غروب خورشید در خلیج Cadaqués
** اشتراک گذاری صرف غذا خوردن (و زندگی) است **
رفتن به ** رستوران Compartir ** کاملاً یک رویداد است. پیشنمایش با انتظارات ایجاد شده توسط نامهای پشت این رستوران تقویت میشود: ماتو کاساناس، ادوارد گزاتروچ و اوریول کاسترو . یا همان چیست، سه نفر سابق بولی در یک شهر تاسیس کردند دسترسی دشوار (چه چیزی شبیه است؟) اما با یک تفاوت ظریف: اشتراک گذاری در ضخامت آن است، در یک خانه معمولی در ساحل خیرونا و با فضایی پرحرف. زیرا این همان چیزی است که آنها به دنبال آن هستند، که لذت غذا خوردن یک تجربه خاموش و مذهبی نیست، بلکه بیشتر مشترک است. اینکه حاصل شام سر سفره های نجیبی اش هضم خوب و یکی دو خاطره در اینستاگرام نیست، اما سخنرانی مشترک با غذاخوری به عبارت دیگر، هر بار یک نتیجه منحصر به فرد.
به همین دلیل است که همه ظروف برای دو (یا بیشتر) طراحی شده اند. همیشه با دستور العمل های مدرن، با دریا به عنوان قهرمان (کانلونی ماهی تن قرمز با اسانس های مدیترانه ای را از دست ندهید) و با آن لمس های شرقی که بسیار بازیگوش هستند. در حال حاضر، دو خورشید رپسول به شغلی پاداش می دهند که به دنبال ستاره شناخته شده ای نیست، اما برای اختراع مجدد شام در پاسیو مدیترانه ای.
... و هرگز، هرگز، روز دوشنبه نرو
بازار، در اسپانیا، هنوز چیزی زشت است.
@ZoriViajero را دنبال کنید
_ شاید شما هم علاقه مند باشید..._*
- روستاهایی که توسط هنرمندان متحول شدند
- 23 عجیب و غریب از دالی که می توانید در Girona کشف کنید
- ژیرونا: خوراک شناسی در سکته از چشم انداز
- همه مقالات خاویر زوری دل آمو
دریا در بشقاب در رستوران Compartir
میزهای رستوران به اشتراک بگذارید