اوا سرا و آنا وگا
آ اوا سرا و آنا وگا ، دو دوست پشت ** 2 Femmes در 2CV **، با بحران دهه 30 تصمیم به سفر گرفتند. یا بیشتر از مسافرت برای تصمیم گیری بین قرار گرفتن در شکایت و پنهان شدن در پشت آسایش و ترس، یا پیوستن به یکدیگر و ساختن چیزی با هم. این ساختن چیزی با هم این بود که با یک سیتروئن 2CV 6 Special 1983 به رنگ آبی آسمانی به جهان سفر کنیم. ، آخرین عضو این سه نفر کنجکاو.
2CV یک ماشین جادویی است که هر جا که میرود لبخند میزند. آنا به Traveler.es توضیح می دهد: "این یک SUV قابل تبدیل است که می تواند از رودخانه ها و کوه ها عبور کند." و بله، مانند من و شما، او ترجیحاتی دارد: ویژگی آن مدیترانه ای است، اگرچه در سردترین عرض های جغرافیایی نیز پاسخ می دهد. "تا -20 درجه بدون مشکل شروع می شود".
اگر جرات کنیم چی؟
"همیشه وفادار، او هرگز از صحبت کردن با شما دست نمی کشد. وقتی چیزی دردناک است شکایت می کند وقتی او را در جاده های مورد علاقه اش می بریم می خندد. این بسیار بیشتر از یک ماشین است، بهترین همراه برای ماجراجویی است.» آنا از این مسافر عجیب و غریب تعریف می کند.
پشت این دو اسب بود که مایورکا را پشت سر گذاشتند تابستان 2015. در مرحله اولیه، ما از فرانسه، موناکو، ایتالیا و تمام کشورهای بالکان بازدید کردیم (اسلوونی، کرواسی، بوسنی، مونته نگرو، آلبانی، کوزوو، صربستان، مقدونیه، یونان و بلغارستان) تا استانبول آنا را فهرست می کند.
در مرحله دوم آنا به تنهایی بازی کرد. من به مدت 9 ماه در کل خاک ترکیه، کردستان، ایران، ارمنستان، قره باغ کوهستانی و گرجستان گشتم. . در مرحله سوم، اوا دوباره پیوست: ما از روسیه و اروپای شرقی و مرکزی عبور کردیم».
جمع، 20 ماه سفر. به زودی گفته می شود و آهسته زندگی می شود، در ناب ترین سبک سفر آهسته، لذت بردن از هر اتفاقی که می افتد، خود را درگیر وظیفه شجاعانه در آغوش کشیدن دائمی ناشناخته ها و بداهه نوازی می کند و از آن راحتی هایی که زندگی را برای ما آسان تر می کند دست برداریم.
ما هرگز نمی دانستیم کجا قرار است بخوابیم. چادر ما اکثر شب ها خانه ما بود، حتی در زمستان های سرد اروپای شرقی و شمالی. همچنین، بسیاری از خانواده ها در کشورهای خارج از اتحادیه اروپا از ما استقبال کردند آنا توضیح می دهد (به ویژه در ترکیه، ایران و قره باغ کوهستانی).
سه نفر کنجکاو در توسکانی
«فلسفه سفر ما با سفرهای آهسته، همیشه سازگار با محیط، لذت بردن از غذای محلی، راه های ارتباط در هر کشور کاملاً مطابقت دارد. و مهمتر از همه، صرف زمان زیادی در هر مکان، چشیدن آن، زندگی کردن در آن بیشتر از بازدید از آن. آمین
بیست ماه راه درازی دارد، تا بسیاری از تجربیات «ما هیچ پساندازی نداشتیم. ایده این بود که کمی خرج کنیم و سعی کنیم در طول سفر درآمد کمی داشته باشیم. ، بازگو می کند. بنابراین، آنا و اوا خود را در آن غوطه ور کردند اقتصاد مشارکتی در ازای چند ساعت کار، اتاق و سوار شدن را در اختیار بگیریم. به آنها نیز اختصاص داده شد برداشت انگور یا برداشت زیتون و مقداری را نگه داشت مشاغل آزاد به لطف اینترنت و توانایی آن برای اتصال جهان.
آنها همچنین فرصت داشتند تا با افراد زیادی به هم برسند. آوارگان سوری جایگاه ویژه ای در قلب ما دارند. ما به عنوان داوطلب در **اردوگاه پناهندگان پرشوو (صربستان)** در یکی از بحرانی ترین لحظات بحران مهاجرت همکاری می کردیم. هزاران پناهنده روی گل و لای و زباله دور هم جمع شدند تا به سفر وحشتناک خود ادامه دهند. بسیاری از آنها می خواستند به سوریه برگردند، به جنگ برگردند، جایی که حداقل احساس می کردند انسان هستند.»
ما اصرار داریم که آنها بیست ماه هستند که بالاست را رها کرده و مسئولیت زندگی او را بر عهده بگیرند. برای پشت سر گذاشتن ترسی که در همان لحظه شروع سفر ناپدید شد.
لبخند! شما در Uzès هستید
ما متوجه شدیم که ترس از ناشناخته یک تحمیل اجتماعی است. مخصوصا برای خانم ها وقتی هیچ چیز بهتر از کشف مکانها، آدمها و احساساتی نیست که اگر ترسهایمان را پشت سر نمیگذاشتیم، هرگز تجربه نمیکردیم.» پشت سر گذاشتن منطقه آسایش.
ما متوجه شده ایم که ایده ای که از راحتی داریم نسبی است. اکنون برای ما آسایش آزادی است برای انجام کاری که می خواهیم همیشه انجام دهیم ، به ما اجازه می دهد مکان ها و خودمان را کشف کنیم. راحتی برای ما نه روی مبل خانه است و نه در امنیت داشتن درآمد پایدار. آسایش در این است که مسئولیت زندگی خود را به عهده بگیریم.»
و در طول مسیر، نه تنها به کشورها سفر می شود، بلکه زندگی سفر می شود و یادگیری انباشته می شود. خیلی ما یاد گرفته ایم که به حرف یکدیگر گوش دهیم. برای آگاهی بیشتر از فضا و زمانی که در آن قرار داریم و از آن لذت ببریم. آنا میگوید: «ما یاد گرفتهایم نه بگوییم، احساسات خود را بپذیریم، احساسات منفی را نیز بپذیریم و آنها را به اشتراک بگذاریم» و سپس ادامه میدهد: «ما یاد گرفتهایم ماشین را تعمیر کنیم، هر جایی بخوابیم، تقسیم کنیم، آشپزی کنیم، کار کنیم. مزرعه، شراب درست کردن، کاشتن، برای زنده ماندن در برف. ما همه چیز را آموخته ایم و هنوز همه چیز برای یادگیری داریم.».
به همین دلیل، آنها از قبل ایده یک سفر عالی دوم را نوازش می دهند. سرنوشت؟ احتمالا آسیای مرکزی اگرچه فعلاً باید منتظر هضم آنچه تجربه کرده اند و نتیجه همه اینهاست: انتشار کتاب باشد. دو بز با سرعت 80 کیلومتر در ساعت: سفر عجیب دو زن در پشت یک 2CV به خاورمیانه.
کمپینگ در مقابل دریای اژه در یونان