Calella de Palafrugell، در کوستا براوا.
از شهر پالاموس به شهر Calella de Palafrugell، هر دو در Girona، تقریبا 12 کیلومتر وجود دارد. در ابتدا، فرد به گزینه مفیدی فکر می کند که برای رسیدن به آنجا از اتوبوس یا تاکسی با نرخ مناسب استفاده می کند، هرچند که معمول نیست.
و چگونه به آنجا برسم؟ "البته پیاده روی!"، مسئول پذیرش می گوید. و این است که ** کاستا براوا را می توان از طریق مسیرها و مسیرهای آن خواند، به ویژه به لطف Caminos de Ronda. یک سیستم از مسیرهایی که با سواحل و کوه های آن هم مرز هستند از Blanes به Portbou، دعوت از بازدید کننده به با آرامش و تفکر به این سمت مدیترانه بروید.
و مسیر شروع می شود، در میان رنگ های Cala S'Alguer، پادگان گمشده توسط دالی محکوم به بارانی از شاخه ها و آناناس ها، یا یاروهای انفارکتوس مانند لافوندا یا دل کاستل، در کنار cañares که در آن شخصی تخته موج سواری خود را فراموش کرده است.
به راه رفتن ادامه میدهی و برای کوهنوردانی که همیشه از کنارت میگذرند دست تکان میدهی، در امتداد میلغزیدی Cap Roig و چشمه ابدی باغ گیاه شناسی آن، تا زمانی که آن را از دور تشخیص دهید: شهر Calella de Palafrugell جایی که دریای مدیترانه می درخشد که ما برای آن آمدیم
خانه های ماهیگیران در Cala S'Alguer.
من در مدیترانه به دنیا آمدم
مکان هایی در دنیا وجود دارند که برای درک آن نیاز به ABC توریستی دارند، اما Calella de Palafrugell یکی از آنها نیست. پس از دور زدن اولین کلبهها، تفرجگاه خود را بهعنوان نشان میدهد مجموعه ای از یاروهایی که با شهر هم مرز هستند و در میان آنهایی که تصمیم گیری دشوار است: ما داریم Els Canyers، که توسط پله های آن به دریا احاطه شده است و کلبه های ماهیگیران با درهای رنگی آنها کاملاً باز است. یا پورت پلگری، جایی که شما در آن آفتاب می گیرید و ناگهان میکل از جینا می پرسد که اوضاع در آرایشگاه چگونه پیش رفت. اولین علامت آن است شهری که در آن سواحل را با گردشگران به اشتراک نمی گذارید، اما با همسایگان؛ مثل یک کارت پستال با رنگ قهوه ای که در آن دوباره احساس کودکی می کنم.
عکسی از هتل Sant Roc یا Punta dels Burricaires. یک پادگان روباز دیگر که در آن پری های دریایی می توانستند زندگی کنند و طبیعت مدیترانه ای بسیار ذوب شده است در مورد گوش دادن به جیرجیرک در شن ها چطور؟
کالا یک است توسعه دریایی شهر Palafrugell جایی که ماهیگیران زمانی به آنجا می آمدند از این بخش از ساحل در برابر دزدان دریایی محافظت کنید. با گذشت زمان، ماهیگیری و چوب پنبه به اقتصاد این کشور دامن زد تا اینکه بورژوازی کاتالان در آبهای کریستالی آن فرود آمد.
با این حال، چیز در اینجا هرگز از کنترل خارج نشد و مغازه های شناور کمیاب هستند، غول های سیمانی و دیگر عادات بد گردشگری آفتاب و ساحل.
پورت بو در Calella de Palafrugell.
Calella de Palafrugell هنوز حفظ می کند جذابیت یک دهکده ماهیگیری و چند هتل آن با جادوی آن سازگار شده اند: هابانراهای کالالا، بسیار معمولی برای جامعه ماهیگیری است و هنوز هم تفسیر می شود در شب های تابستان؛ تورهای ماهیگیری قدیمی که در دفتر گردشگری می درخشند، اما، به ویژه، آن پورت بو به نماد شهر تبدیل شد.
قایق های رنگی مختلف در ساحل زیر می درخشند خانه های سفید که با ولتاژشان تعریف می شوند، یا طاق هایی که به ما اجازه می دهند به گونه ای متفاوت به مدیترانه نگاه کنیم، حتی دالینی.
برای دیدن صد هزار جاذبه استرس نداشته باشید، اینجا فلسفه این است که خودتان را رها کنید و در میان جذابیت هایش گم شو، میانبرهای آن به دریا یا یک تراس که در آن می توانید طعم گاروینا را بچشید در فصل در حالی که مطمئن شوید که توسط بوگنویل آن گرفتار نمی شوید.
یا از یک جشن لذت ببرید تاپاس در Calau، غذاهای دریایی در La Blava یا Sol y Mar، هر دو از موقعیت ممتاز به آبی بزرگ برکت یافتند. تزاتزیکی نارگیل در رستوران هتل کازامار. یا سالاد میگو پالت با توت فرنگی.
و زندگی را از روی یک میز، در مقابل دریایی که آن زن خوشبو میل دارد تماشا کن که جوآن مانوئل سرات در مدیترانه توصیف کرد، آهنگ نوشته شده در امروز ناپدید شد هتل Batlle در Calella de Palafrugell. چون ای نابغه!، تو اشتباه نکردی.
ساحل Calella de Palafrugell.
**به تاماریو و فراتر از آن**
صحبت از Calella de Palafrugell یعنی صحبت از Serrat، بله، اما به خصوص از Josep Pla. روزنامه نگار و نویسنده دوران کودکی خود را در این گوشه از کوستا براوا گذراند که بخش مورد علاقه خود را از آن استخراج کرد: مسیر Calella de Palafrugell به Tamariu، که نامش مربوط می شود «ترای یا تراژس که در دو طرف رودخانه ای که به ماسه های ساحل می ریزد رشد می کنند.
برای انجام این مسیر از طریق Camino de Ronda، باید دوباره کفش های کتانی خود را بپوشید و تا رسیدن به سمت شمال حرکت کنید لافرانک، مهد فانوس دریایی سن سباستین بهترین عکس ها را کجا می توان از مناظر گرفت. علاوه بر این، شما همچنین می توانید بازدید کنید گروه مونومنتال سنت سباستیا د لا گواردا، توسط صخره های بلند محافظت می شود که زمانی مردم ایبری باستان به آنجا پناه می بردند.
چند قدم دیگر و می رسیم کالاپدروسا، تقریباً بکر مانند یک فلاپی دیسک کلمه به کلمه، جایی که رستوران کوچک او پپیتا را بیدار نگه می دارد و در فضای باز آشپزی می کند.
قایق در ساحل تاماریو، کاستا براوا.
وحشی مسیر آخرین بخش 20 دقیقه ای است که به آن منتهی می شود شهر کوچک تاماریو، با خانه های سفیدش به عنوان آخرین ردی از انسانیت قبل از گم شدن در یاروهایی مانند Aiguadolça، d’Aigua Xelida یا Marquesa، ** آنقدر باریک و زمردی که خصوصی به نظر می رسد. **
پس از گذر از این نوار رویاها، با حس عجیبی از میان مکان ها و یاروها، بالکن های گلدار و قایق ها، تا رسیدن به نقطه شروع، در ابتدای Calella de Palafrugell. گشت و گذار تمام نشده است و شما سزاوار یک جواهر ممتاز مانند ** یارو گلفت هستید که بین شهر و Cap Roig به دام افتاده است. **
آخرین بخش از Camino de Ronda شما را در تونل ها و گذرگاه ها غوطه ور می کند. اون پایین، آب خیلی شفاف است که اجسام برهنه آشکار است، درختان کاج رویای فیروزه ای بودن را دارند و همه چیز به نوستالژی عجیبی هجوم می آورد. باید غروب یا نسیم باشد. شاید آن حسادت سالمی که ما فقط نسبت به شخص دیگری تجربه می کنیم برای اولین بار در یک مکان رویایی زندگی می کنم. شاید حق با سرات بود که این جمله را می خواند که «و انباشته در شن تو، عشق و بازی و غم را نگه می دارم».