رستوران هفته: Sea Club در Cap Rocat
یک مکان رایج است سندرم استاندال اما این است که «استندالازو» به محض قدم گذاشتن بر این دژ نظامی که در سنگ کنده شده و توسط آن بازسازی شده، به زمان رسیده است. آنتونیو اوبرادور در جنوب غربی مایورکا .
در یک منطقه خصوصی از خلیج نخل جلوی یارو ملکه ، محیطی به عنوان ذخیره گاه طبیعی با علاقه خاص اعلام شده است که ترجمه آن به سیاهی روی سفید دشوار است: غیر ممکن است
در تراس باشگاه دریایی Cap Rocat
اینجا همه چیز خاص است. از شگفتی های معماری تا میلیون ها سایه ( بین فیروزه ای، آبی یاقوت کبود و سبز زمردی ) که آب این دریا را دارد که انگار مال ماست. اما آن است.
و دقیقا یکی از جذاب ترین گوشه ها رستوران است باشگاه دریا ، غیررسمی ترین گزینه کوکوینرا در هتل (گزینه دیگر این است رستوران قلعه ، یک پیشنهاد غذای بیشتر و "ناهارخوری خوب" بر اساس سنت مایورکا) هر دو به کارگردانی، بله، توسط ویکتور گارسیا سرآشپز مایورکا.
بلوز غیرممکن...
Sea Club همان طور که من می فهمم غذا شناسی را درک می کند: محصول کامل، خدمات گرم (بدون نیاز به سفتی)، و دریا به عنوان انبار و آماده سازی ساده به لطف اجاق سنتی مایورکا آن و یک کوره چوب سوز بزرگ.
صحنه ای که بوم سورولا است ، یک بطری بلان دو بلان و دریای مدیترانه به عنوان افق، بیشتر از یکی میتواند درخواست ارسال کند ?.
من تقریباً می توانم غذاهای آخرین بار را از حفظ بخوانم: صدف سنگی ماهون با سس تند، میگو قرمز شور، تارتار کنگر فرنگی با ماریناد کفال قرمز و کف وحشی.
استندالازو خوراکی به آهنگ
غیرممکن است که آنچه را تحسین شده من نوشته است به خاطر نیاورم میلنا بوسکتس که در این نیز بگذرد : «آنچه ما فکر می کنیم چندان مهم نیست، آنچه می بینیم مهم است. آنچه می بینیم کاملاً ما را تعریف می کند.» و اینجا همه چیز نور و زیبایی است: اینجا فقط نگاه کن
بی نهایت دریا بین شیشه ها