"De Letters van Utrecht" یا شعر بی نهایت اوترخت
کانال قدیمی (Oudegracht) یکی از شلوغ ترین شریان های اوترخت است. همانطور که در ساحل آن حرکت می کنیم، کافه ها و رستوران ها یکی پس از دیگری دنبال می شوند، در حالی که مردم با و مخالف جریان آب راه می روند.
عصر فرا می رسد و فضای دانشگاه قابل توجه است: نان تست با لیوان های آبجو با موسیقی کافه ها خفه می شود که شما را به حرکت در جهت آنها دعوت می کند.
شروع به راه رفتن می کنیم و نامه ای را روی زمین می بینیم و نامه ای و نامه ای دیگر. مار سینوسی که گویا انتهایی در سنگ های کانال فرو نکرده است: نامه های اوترخت (De Letters van Utrecht) _ شعری بی پایان که از سال 1391 شروع به سرودن کرد و هر شنبه بعدازظهر یک حرف دیگر به ابیات آن اضافه می شود.
نامه های اوترخت تا زمانی که شنبه ها باشد و شهروندان آینده از آن حمایت کنند ادامه خواهد داشت
نامه های اوترخت متولد شد ملاقاتی بین اینگمار هیتزه و مایکل مونکر که در آن آنها ساخت یک ساعت سنگی را برنامه ریزی کردند. با الهام از ساعت 10000 ساله Long Now Van Danny Hillis و Long Now Foundation.
این مفهوم به لطف ترکیب بسیاری از ایده ها، افراد و منابع الهام بهبود یافته و کامل شد.
را انجمن شاعران اوترخت (تاکنون متشکل از هفت نفر) وظیفه نگارش این اثر عجیب و غریب را بر عهده دارد که هر یک دارای محدودیت 52 نامه در سال حکاکی های صنف محلی لترتیجد وظیفه تراشیدن حروف روی سنگ را بر عهده دارند.
اگرچه نوشتن از سال 2012 شروع شد، اما شروع به اول ژانویه 2000 منتقل شد تا کلمات بیشتری به شعر اضافه شود و مردم از این پروژه مطلع شوند.
روبن ون گوگ او شاعری بود که اولین سطرها را نوشت. شاعران باتوم را به هم می دادند. هفتم عراقی هلندی است بابان کرکوکی.
هدف این است که تا زمانی که ساکنان از آن حمایت کنند، شهر را به طور نامحدود دربرگرفته است. شکل شعر قرار است حروف UT را تشکیل دهد و شهروندان آینده اوترخت مسیر ابیات آینده را تعیین کنند.
بنیاد Letters van Utrecht، یک سازمان غیرانتفاعی، مسئول جمع آوری کمک های مالی برای ادامه کار است. و به دلایل خوب، تا کنون بیشتر آن به سازمانهایی رسیده است که به مردم کمک میکنند زبان محلی را یاد بگیرند.
در سنگفرش اوترخت نشانگرهای سال تا 2300 وجود دارد. اما شعر با این حرفه متولد شد که خیلی بیشتر ادامه دهد: تا زمانی که شنبه ها هست مایکل مونکر از بنیاد نامههای ون اوترخت میگوید.
«این پروژه در مورد ساختن تمدن است و آن را به معنای واقعی آن پایدار می کند. تا زمانی که افراد در حال تبادل اطلاعات در این سیاره هستند، این باید مرتبط باشد. مایکل توضیح میدهد که پایانی برای این جهان، چه بهواسطه دین یا فیزیک، اجتنابناپذیر است، اما شاید بتوانیم خودمان از انجام آن اجتناب کنیم.
De Letters van Utrecht نمادی از رشد و تکامل دانش و همچنین اهمیت اقدامات شهروندان آینده است. نمایشی بر سنگ از گذشته، حال و آینده.
لازمه حضور در جمع نویسندگان این شعر بی پایان حداقل یک دفتر شعر باید چاپ شده باشد و ابیات پیشنهادی مورد تایید صنف باشد.
یکی از راه های کمک به تامین مالی پروژه می باشد حامی یک سنگ سنگ تراشی کتیبه خاصی روی سنگ حک می کند. مردم معمولاً این کار را برای جشن گرفتن مناسبت های خاص مانند عروسی، سالگرد یا تولد انجام می دهند.
این شعر از شماره 279 کانال قدیمی شروع می شود و در حال حاضر دارای 988 حرف است. ادامه شعری که هنوز در سنگ نیست راز می ماند.
در سطرهای اول شعر که از هلندی ترجمه شده است، آمده است:
باید از جایی شروع کنی تا به گذشته جایگاهی بدهی، حال کمتر و کمتر می شود. هر چه دورتر باشید بهتر است. همین الان برو جلو
رد پای خود را بگذارید فلش را فراموش کنید که می توانید در آن وجود داشته باشید، جهان نقشه شماست. زمانی بود که تو شخص دیگری بودی: تمام شد.
شما قبلاً دیگری هستید. همانطور که می دانید شما مرکز این داستان هستید. این ابدیت است، زمان است. به داستان خود بروید و آن را فاش کنید. به او بگو.
در هر مرحله به ما بگویید که چه کسی هستید. در تاریخ ما به طور طبیعی ناپدید می شویم، فقط شما باقی می مانید. تو و این حروف حک شده در سنگ. مثل نامه های روی قبر ما.
شکاف های برج کلیسای جامع. آنها مانند انگشت اشاره تا آسمان بزرگ شدند تا احساس گناه کنند و وقت بیشتری بخواهند. بنابراین می توانیم دوباره در امتداد کانال مستقیم راه برویم.
کسانی که به پاها نگاه می کنند. جستجو! به کلیساهای اوترخت که از روی زمین خودنمایی می کنند نگاه کنید. دستان خود را بالا ببرید، برای این امتیاز به برج ها دعا کنید: بودن، اکنون. هوا خوبه
به جستجو ادامه دهید. زندگی شاهد نگاه تو در افق است. رد پای تو گذشته را با حروف نوشته پیوند می دهد.