پیمایش به Cíes، مسیرهای کمپینگ و پیاده روی با این مناظر... برنامه است.
"آیا می خواهید به یک ماجراجویی بروید؟" سوالی که پیتر پن با آن کودکان را در رمان جی.ام. وقتی برای اولین بار آن را می بینیم، به نظر می رسد باری در ذهن ما می چرخد جزیره سیس، شرق مجمع الجزایری که توسط سه جزیره (شمال یا مونته آگودو، دل مدیو یا دو فارو، و جنوب یا سن مارتینو) تشکیل شده است. و در لبه اقیانوس اطلس لنگر انداخت. رفته اند ریاس بایکساس، صرف نظر از بندر قایق را کجا می بری (ویگو، کانگاس یا بایونا) که استان پونتودرا را با این پناهگاه متصل کنید در طبیعت.
با شبیه سازی نورلند، از مرز عبور می کنیم 14 کیلومتر که سرزمین اصلی را در دو طرف خور ویگو جدا می کند با یک رشته سیر روی دکل، تا ما را از فال بدی که ممکن است آب آن را به چالش بکشد، محافظت کند.
شما باید برای ورود به جزایر Cíes، همچنین برای قایق خود در صورت خصوصی بودن، مجوز بخواهید.
همان آب هایی که در عصر مدرن توسط کورسیان از آن عبور می کردند، که از جزیره به عنوان سر حمله، بندر و محل استراحت استفاده می کرد. کاپیتان هوک ادبی یا دزدان دریایی مانند فرانسیس دریک به مکان خیالی شلوغ می شوند که علیرغم هیاهوی انسانی - که اکنون به دلیل وضعیت ناشی از کووید-19 مهار شده است - به نظر می رسد ساعت را متوقف کرده است.
شاخ ویترازیت، آن نام مستعار محبت آمیزی که کارگران با آن کامیونی را که لوله های استیلن را به فانوس های دریایی در دهه هفتاد حمل می کرد تعمید می دادند، هنوز هم در میان حرکت امواج طنین انداز است که هر تابستان بیش از 200000 بازدیدکننده را به ساحل خود می کشاند.
از اندیشیدن به آب های شفاف و رنگ سنگ این بهشت طبیعی خسته نمی شوید.
در سال 1980 پارک طبیعی اعلام شد پس از وخامت شدید ناشی از فعالیت های توریستی، آنها با پسرعموهای دور خود در همان ذخیره گاه جزایر اقیانوس اطلس گالیسیا (Ons، Sálvora و Cortegada) آن نمای تسلیم ناپذیر را به اشتراک می گذارند، با وجود صدمات جبران ناپذیری که نفتکش پرستیژ به اکوسیستم خود وارد کرده است.
صبور و پادشاه در انتظار Alto das Cíes، بلندترین قله مرتفع از مجمع الجزایر که تاج جزیره شمالی عاقلانه نامگذاری شده است مونته آگودو متصل به جزیره فارو برای معروف هلال شنی رودز، آخرین لمس توسط کوچکترین به جنوب انجام می شود، سن مارتینو هنگامی که جزر و مد بالا می رود، طناب طبیعی بین دو بزرگتر قطع می شود و تالاب را که بین ماسه و سنگ ها تشکیل می شود متورم می کند.
هر گوشه از این جزایر قابل اینستاگرام هستند.
چهره شیب دار مجمع الجزایر گذشته ای را به عنوان قله کوه های ساحلی نشان می دهد که در زیر دریا مدفون شده اند. صخره های پر از صدف و خرچنگ. روی زمین صاف، پتویی از ماسه ریز و آب یخی شجاعترین افراد را به چالش میکشد تا سینههایشان را بیرون بیاورند.
این جنبه سرسخت توسط جنگلهایی که در تپههای شنی لنگر انداختهاند، تشدید میشود، که درختانشان به خود اجازه میدهند در انگور و فرش طبیعی سرخسها که بادهای تند اقیانوس اطلس را مهار میکند گرفتار شوند. **
پالت سبز بی پایان بوی اکالیپتوس پس از سکونت مجدد در دهه هشتاد میلادی به مشام می رسید و بی امان را قطع می کند. سم، گیاهی با هزاران دانه که تا 70 سال صبر می کند تا جوانه بزند.
گل های آن کوه های جزایر را در کنار خستا زرد رنگ می کند، بوته ای که به آن نسبت داده می شود خواص جادویی افسانه ها می گویند که اگر هر 30 آوریل هنگام غروب خورشید، شاخه ای از گل های آن را روی پنجره روشن کنید، می توانید خوش شانسی را جذب کنید یا از چشم بد جلوگیری کنید.
بیدار شدن هر روز با این مناظر تنها کاری است که می خواهیم انجام دهیم.
کمبود باران (اگر آن را با بقیه سرزمین های گالیسی مقایسه کنیم) و دمای بهاری که در تابستان تجربه می کنند. آنها از ما دعوت می کنند تا آن کوهنوردی را که داخل آن حمل می کنیم، بیرون بیاوریم و با پای پیاده آنها را به دقت کاوش کنید. برخی از آنها هستند مسیرهای پیموده شده توسط carabineiros do Reino در دهه بیست برای کنترل قاچاق دریایی، و اکنون علاقه مندان پرنده شناسی را برای شناسایی کلونی مرغان پا زرد بزرگترین در جهان
مسیر آلتو دل پرنسیپ، با حدود سه کیلومتر سفر آسان، مکان خوبی برای تحسین آنها و قرار گرفتن در جمع غوغاهای آنها است. این مسیر به سمت بالا کوه شارپ هدایایی از دیدگاه طبیعی که به عنوان صندلی ملکه شناخته می شود با منظره ای پانوراما از جزایر که نفس شما را بند می آورد.
مسیرهایی که به قله مونت آگودو منتهی می شوند ناامید کننده نیستند.
جشن نورهایی که پدرا داکامپا در غروب آفتاب تجربه می کند ارزش یک صعود را دارد مونت دو فارو، مسیر طولانیتری که از جزایر بزرگتر عبور میکند تا ببیند چگونه پرتوهای خورشید این سنگ را که در اثر باد و قطرات دریا فرسایش یافته است سوراخ میکند. جوجه تیغی ها، سمندرها و سوسک ها به عنوان همراهان بداهه در مسیرهای پایین عمل می کنند که ما را به سمت آنها هدایت می کنند. سواحلی که می توانید در آن غواصی کنید و در میان اختاپوس ها و جنگل های جلبک قهوه ای شنا کنید. یا به سادگی آفتاب گرفتن و پوسته های نجات، فراوان و با رنگ های خیره کننده در شن های بولینگ.
بعلاوه ساحل میانی و فراگیر روداس، که محل اسکله و یک کارخانه نمکپاشی قدیمی است که به یکی از معدود رستورانهایی تبدیل شده است که از این منطقه پشتیبانی میکند، سواحل زیادی برای کشف وجود دارد. در ساحل فیگویرس، انتخاب شده به عنوان دومین زیبا در اسپانیا توسط خوانندگان Traveler، همه نکات به نفع آن است: اگر بخواهید می توانید روی شن های مایل به خاکستری آن لباس بپوشید و مناطق سایه دار دارد تا در هنگام تابش خورشید به شما پناه دهد. اگر آن تنهایی را ترجیح دهیم که فقط یکی می دهد ساحل متروک، ارزش کمی راه رفتن و نزدیک شدن به آن را دارد یاروهای Cantareira یا Margaridas، دومی توسط صخره های دریا محافظت می شود.
آیا راهی بهتر برای گذراندن زمان وجود دارد؟
وقتی در ردپای تاریخی جزایر سرگردان می شویم، تخیل سرعت سفر را افزایش می دهد. آثار اندک سنگ تراش ها و شفت های قدیم صومعه سنت استفان قرن یازدهم آنها هنوز پابرجا هستند، همراه با چند آشلر که یک انبار توپخانه و مرکز بازدیدکنندگان فعلی بر روی آنها ساخته شده است.
به تازگی بازسازی شده، گورستان محلی از سال 1927 نگهداری می شود، برای دفن همسایگان و غارگانی که قبلا در زیر تپه های شنی دفن شده بودند، ساخته شده بود.
در راه رسیدن به فانوس دریایی مونت دل فارو، قدیمی ترین فانوس دریایی Cíes.
بقایای یک آسیاب هیدرولیک و یک معبد متعلق به سال 1930 در سن مارتینو نشانه هایی از گذشته آن به عنوان یک مکان مسکونی را نشان می دهد. فراموش نکردن چراغ های جلو، البته در هر داستان ماجراجویی ضروری است. یک کوله پشتی کوچک، کفش راحت و یک میان وعده از Bocatería Begoña برای انجام این سفر کافی است. بین پیچ های سربالایی به فانوس دریایی سیس، قدیمی ترین از همه
از سال 1853، کشتیهای نزدیک را، ابتدا با یک لامپ نفتی و سپس با استفاده از گاز استیلن به عنوان سوخت، روشن میکند. برفی و کوچکتر، فارو دو پیتو که از سال 1904 در جزیره مونته آگودو راهنمایی می کند، همراه با یک رصدخانه پرندگان و جایی که می توانید طبیعت وحشی را ببینید ساحل قایقرانی در شبه جزیره مورازو
در اینجا می توانید برخی از غذاهای کلاسیک عالی گالیسیا را امتحان کنید.
یک سیاره قدیمی در تالاب تا آغاز قرن بیستم صدف و خرچنگ را تامین می کرد که اکنون با گوشته های نی پوشیده شده است. آبهای آن پناهگاهی برای خرچنگهای عنکبوتی، ماهیهای دریایی و ماهیهای دریایی است که اگر با صبر و حوصله برای مشاهده آنها متوقف شوید، در روز روشن قابل مشاهده است. اما جزایر وقتی شب می رسد ساکت نیستند.
اگر شب را بمانید (در چادر خود یا در چادرهایی که محل کمپینگ پارک است) خواهید دید که آرامش شب توسط یک پوسته ستارگان و غروبهایی که تنها به لطف آلودگی نوری کم شاهد آن هستیم از آسمانی مثل این از قبل در کیسه خواب، با این محافظ صفحه نمایش در پس زمینه و دوربین دوچشمی در مکانی امن، نتیجه را می پذیریم: ما به سندرم پیتر پن مبتلا شده ایم که به نظر می رسد کل جزیره را تکان داده است.