هنوز چیزهای زیادی برای دیدن در مادرید وجود دارد
ریزجغرافیای مادرید کتابی است که از ناخودآگاهی و توهم زاده شده است زیرا بلن برمجو نویسنده آن اعتراف می کند که هرگز به انتشار عکس هایش فکر نکرده است. بله، برای افشای آنها. در واقع، هنگام راه اندازی نمونه خود در یک کتابفروشی بود سگویا هنگامی که او تماسی را از Ediciones B دریافت کرد. "و من به این دلیل که خیلی ناخودآگاه هستم و خیلی هیجان زده بودم، گفتم بله." نویسنده با خنده اعتراف می کند.
آلمودنا گراندز در Estaciones de Paso نوشت که دیدن با نگاه کردن یکسان نیست و وقتی نگاه میکنیم، همه مردم یک چیز را نمیبینند. و این همان اتفاقی است که برمخو وقتی با دوربین یا موبایل در دست از مادرید برای خودش راه میرود مادرید ، موردی که بیشتر ما متوجه آن نمی شویم.
رنگ ها و بافت ها
«ریزجغرافی ها هستند مکان های کوچکی که بیشتر مردم به آن توجه نمی کنند و همیشه عظمتی دارند و چیزی برای نشان دادن چیزی که هر روز می بینیم. آدم در شهر قدم می زند، سریع می رود و بیش از همه به جزئیات عالی، به دیدنی ها، به درخشان ها و در آنچه به ما می آموزند نگاه کنیم» برمجو به Traveler.es توضیح می دهد.
مکان هایی که با وجود قابل مشاهده بودن، همچنان پنهان و محرمانه هستند و این امر را نشان می دهند در مادرید هنوز چیزهای زیادی برای نگاه کردن وجود دارد و اینکه روزمره شعرهای زیادی دارد. زیرا ممکن است در آن پیاده روی روزمره، شهر را بدیهی فرض کرده باشیم و توانایی خود را برای اندیشیدن در آن با چشمانی که مایل به تحسین است از دست داده باشیم.
"من فکر می کنم ما همه جا سریع پیش می رویم. اتفاقی که می افتد این است در آن سریع رفتن نیز می توان به چیزهایی توجه کرد. من معمولاً از یک چیز چند بار عکاسی نمی کنم، اما در عوض عکس می گیرم و تمام. چگونه تمام می شود".
بنابراین، صفحه به صفحه، خواننده با قفلهایی در منطقه سالامانکا، سنگهایی در پارک رتیرو، برگهای پاییزی که با صندلیهای یک بار در آرگوئل تضاد دارند، گیاهانی که از پنجرهها در مالاسانا سرریز میشوند، گرافیتی در امباجادورس مواجه میشود.
فراوان است رنگها ، با صدای بلند و در صورت امکان با کنتراست. Y منحط زیرا، همانطور که برمجو اذعان می کند، «ما واقعاً آنچه را که منحط است دوست داریم. وقتی چیزی رها، شکسته یا خرد شده می بینم، همیشه عکس می گیرم».
در نگاه ما جزئیات خاصی از بین می رود
من واقعاً آنچه را که رها شده، زنگ زده، دوست دارم، هر چیزی که رنگ زیادی دارد توجه من را جلب می کند. من بافت ها را دوست دارم، دیوارها را دوست دارم و واقعاً چیپس ها را دوست دارم زیرا من همیشه به همان اندازه لایه ها و جزیره ها را می بینم و این دید را دوست دارم.
و در میان آن رنگ ها، چیپس ها و بافت ها، یک مهمان تکراری در عکس هایش: باران . من واقعاً عکس گرفتن در باران را دوست دارم زیرا شهرهای بزرگ، به ویژه مادرید، هنگام بارندگی درخشش خاصی دارند. باران در شهر بزرگ به من اجازه می دهد رنگ هایی را ببینم که در غیر این صورت وجود ندارند. (...) سپس جدا از باران، به نظرم مفهومی بسیار شاعرانه می آید.» او تأمل می کند.
Microgeographies مادرید تعریف از کتاب زیبا یا کتاب تصویری زیبا ، از آنهایی که می دانید مهم نیست چند بار ورق بزنید زیرا همیشه جایی برای کشف جزئیات جدید وجود خواهد داشت.
من عکس هایی را که بیشتر از همه دوست داشتم در مادرید جمع آوری کردم، سپس آنها را حذف کردم. من حدود 125 عکس را انتخاب کردم، عکس هایی که بیشتر دوست داشتم و با این ایده که همه آنها یک مجموعه بسازند. داشتم آنها را در یک دفترچه می چسباندم تا ببینم عکس در هر صفحه چگونه است. برمجو میگوید در مورد متنها، تعدادی نوشته و متنهای جدیدی نیز برای برخی از عکسها ساختم.
چه چیزی منحط را دوست داریم!
و بارها همینطور است یک عکس باعث می شود تخیل شما را جلوتر ببرد و یک متن مسیر جدیدی می گیرد. «مدتی طول کشید تا عکاسی را با متن ترکیب کنم. من همچنین نمی خواستم متنی با تمام عکس ها وجود داشته باشد زیرا این یک کتاب عکس است که مملو از افکار، افکار و داستان های کوچک است که برخی از عکسها مرا برانگیخت».
برمجو، که او ترجیح می دهد بگوید که عکس می گیرد تا اینکه خودش را به عنوان یک عکاس تعریف کند چون "فکر می کنم باید تواضع لازم را داشته باشم تا بفهمم مال من خودآموخته است"، او مدت هاست که شهر را به عنوان یک سرگرمی به تصویر می کشد و از پیاده روی های روزانه خود، سفر به محل کار، سفرهای بین دفتر و رستوران در ظهر. "حدس می زنم کنجکاوی من برای من تصمیم می گیرد."
خوبی این موضوع این است که به نظر می رسد مادرید از نظر چیزهایی که باید کشف کرد بی نهایت است و برمجو اطمینان می دهد که جزئیات زیادی برای عکاسی دارد که در هر یک از حملات خود به شهر پیدا می کند. من همچنین به شما می گویم که من هر روز عکس می گیرم و بارها از خانه بیرون می روم و از چیزی که خودم هر روز پشت سر گذاشته ام عکس می گیرم و ناگهان چیز دیگری توجه من را جلب کرد.»
برای ما روشن نیست که در این زمانه هجوم گردشگران، بخواهیم گوشه های مخفی خود را به اشتراک بگذاریم. با این حال، Bermejo سخاوت را کشیده است و شامل می شود نمایه ای در انتهای کتاب که نشان می دهد هر عکس از کجا گرفته شده است.
باران به مادرید می آید
مقصود این است که خوانندگان ببینند که هستند مکان های عبور، جایی که ما معمولا پیاده روی می کنیم «از کلیسایی در Gran Vía گرفته تا بسیاری از درها در منطقه Salamanca. حتی جزئیاتی از عقب نشینی که معمولاً آنهایی که دیده نمی شوند».
زیرا، در نهایت، Microgeografías de Madrid در مورد آن، در مورد جادوی گم شدن در شهر برای «انتقال دیدگاهی از مادرید که ما را تشویق به درک آن می کند در کوچک نیز بزرگ وجود دارد و اینکه شهرها را باید با چشمهای متفاوتی دید».
و اگر این به خودی خود زیبا است، اگر این را در نظر بگیریم این پروژه عظمت بیشتری پیدا می کند Bermejo تمام مزایای کتاب را به پروژههایی در منطقه پزشکی انکولوژی بیمارستان La Princesa در مادرید اهدا خواهد کرد.
همیشه چیزی برای دیدن در مادرید وجود دارد