اسمش آرتور بود اما او آن را دوست نداشت و می خواست او را جان صدا کنند. نام خانوادگی او بندینی بود، اما من می خواستم جونز باشد. پدر و مادرش ایتالیایی بودند، اما او می خواست آمریکایی باشد. پدرش آجرپز بود، اما میخواست پارچ شیکاگو کابز باشد." خواستن، خواستن بودن، این سوال است، تقریباً یک جناس از آن چیزی که هملت را بسیار عذاب داده است.
خوب، با این رشته جدایی، رمان نویس ارائه کرد جان فانته در اولین کار ادبی خود، منتظر بهار باش، بندینی (1938) او را از طریق چهار رمان به یک آلتر ایگو تبدیل کرد، آرتورو باندینی درخشان.
بیش از هشتاد سال گذشت و اکنون شده است باندینی دیگر، ریگوبرتا -البته نام خانوادگی به فانته چشمک می زند- که ما را به رقص وادار می کند صحبت از بودن، خواستن بودن و مهمتر از همه از آزادی. آزادی به این معنا نیست که گویی یک سیاستمدار آن را به عنوان یک طعمه در حالی که (به ظاهر) شلاق می زند، به راه می اندازد. یک ژست عشق از عشق به خود برای شروع، به چه چیزی نگاه می کنید، از آنجا شروع می شود.
این مقدمه، من فکر می کنم کمی پیچیده است، همه چیز به آنچه می خواهیم در این ویژه به شما بگوییم مربوط می شود. عشق و سفر که در آن ما روی تمام نسخه های Condé Nast Traveler در جهان کار کرده ایم. از این رو حال و هوای متنوع آن، حالتی که ما می خواهیم منتقل کنیم - چقدر خوب است که چند معنایی خاص فعل "خواستن" - و روی جلد ما با آن زنده می شود. ریگوبرتا باندینی Y علیز، که زوج نیستند اما اهمیت می دهند، بیشتر هستند: گوش دادن به شما طلوع خورشید خواهید فهمید که شیمی فقط بخار گینزبورگ و باردو نبود و با دنبال کردن دنباله آنها خواهید دید که هر دو صدایی به جامعه ای آزادتر برای گفتن، فکر کردن، انجام دادن، و همچنین به یک جنبش فرهنگی که آماده است پایه ها و وجدان ها را بردارید.
1 مارس در دکه های روزنامه فروشی!
عکس روی جلد شماره جدید ما، که ناخواسته شبیه به ادای احترام به تروفو، یوکو و جان و بیا، دوریس دی و راک هادسون است، فقط یک لحظه پایان (خوشحال) را نشان می دهد. جلسه ای که حرکت در دریاها را با یک قایق بادبانی آغاز کرد. بله، یک قایق بادبانی، ما آن را در صفحات داخلی به نام می شماریم پابرهنه (پابرهنه به انگلیسی)، چه می گویم، چقدر آزادی دارد – برداشتن یک oxymoron بدون معنی – برای درآوردن کفش هایت. اوراق قرضه
و از توری تا سوتین یک قدم است، مرحلهای که به این معناست که نقطهها را روی زمین محکم ببندید و تصمیم بگیرید که این خطوط اختصاص داده شده به عشق، به آزادی، باید با چنین سینههای آزاد (با تشکر، دلاکروا) و طنین انداز ترین عبارت از اوه مامان, سرودی که ریگوبرتا با آن به ما آموخت که آهنگ اعتراضی را می توان رقصید. میتونی لبخند بزنی
و ما هنوز چیزهای بیشتری داریم: دلایل بیشتری برای سفر هر طور که می خواهید، با هر کسی که می خواهید. ماه عسل به مقاصد ایده آل یا، چرا که نه، ماه یخی به مقصد آنابلا میلبانکه و لرد بایرون چه سفر کوچیکی به تونس، به پروونس، به پورتوریکو. به عنوان یک خانواده، به عنوان یک زوج، نه با شما و نه بدون شما، تنها. هی، تو آزاد هستی
به سبک دلاکروا واقعی.
این گزارش در نشریه شماره 150 مجله Condé Nast Traveler (تابستان 2021). در نسخه چاپی مشترک شوید (18.00 یورو، اشتراک سالانه، با تماس با 902 53 55 57 یا از وب سایت ما). شماره آوریل Condé Nast Traveler در نسخه دیجیتالی آن برای لذت بردن در دستگاه دلخواه شما موجود است