شاعر درونت را بیرون بیاور!
یادت میاد چند سال پیش وقتی از خواب بیدار شدیم مادرید انسان تر، شاعر تر؟ یادت هست که شروع کردی به زمین نگاه کنی تا ببینی آیا در خیابان آیات پیدا کردی؟ شعر زیرزمینی گذرگاه گورخر را طی کرد، باعث ایجاد دردهای عاطفی بین استرس و سرعتی می شود که معمولاً روزهای ما را مشخص می کند.
آن ابیاتی که ما را شگفت زده کرد در حالی که از اینجا به آنجا می دویدیم با اولین قهوه صبح هنوز در گلویمان می سوزد یا در حالی که سوار اتوبوس می شدیم حواسمان را پرت می کرد و به چیزهایی که به گروه هنری بدهکاریم فکر می کردیم ** بوآ میستورا ، همان شورای شهر مادرید _ Versos al paso _** ابتکاری را که قصد دارند راه اندازی کرده است 1100 گذرگاه گورخر که در 21 منطقه شهر توزیع شده است را با شعر پر کنید. تاثیری که سال ها پیش به دست آوردند را چند برابر کردند و این بار ساکنان شهر را درگیر کردند.
و از آن 1100 آیه است، 700 آفرینش شاعرانه نمونه مردم مادرید خواهد بود که می توانند ارسال کنند تا 7 شهریور از طریق وب سایت پروژه برای انتخاب آنهایی که در نهایت روی آسفالت مادرید شکل می گیرند، بوآ میستورا ایجاد خواهد کرد کمیته ای متشکل از 6 تا 12 نویسنده، ویراستار، روزنامه نگار، شاعر و متخصص مرتبط با دنیای کتاب.
را 400 باقی مانده به عهده خواهد گرفت نویسندگان، خواننده، ترانه سرا و هنرمندان رشته های مختلف که آثار خود را بنا به درخواست اداره فرهنگ و ورزش شورای شهر به شهر تقدیم خواهند کرد.
Versos al paso باز است هر کسی که می خواهد شرکت کند، صرف نظر از سن یا منشاء. شما می توانید به تعداد دلخواه عبارات یا بازتاب های شاعرانه بفرستید، تا زمانی که آنها از نویسنده و اصلی خود هستند. و بین 15 تا 80 کاراکتر با فاصله هستند. زبان مانعی نخواهد بود: میتوانید زبانی را که ترجیح میدهید انتخاب کنید و اگر اسپانیایی نیست، ترجمهای را در فضای در نظر گرفته شده برای آن در فرم ارسال بنویسید.
بیش از 1000 گذرگاه گورخر به شعر داده می شود
از قبل در پاییز، بوآ میستورا آیات انتخاب شده را به هر گذرگاه عابر پیاده اختصاص می دهد و نوشتن آنها را آغاز می کند. هدف این است که در ماه نوامبر آسفالت مادرید کمی کمتر سیاه به نظر برسد و بسیار مهربان تر پس از آن است که نام یا نام مستعار شما در کنار آیات شما ظاهر می شود، اگر در بین آیات انتخاب شده باشند.
Versos al paso از ما می خواهد که شهر را با هم بسازیم، اما شهری که اهمیت و ارزشی را که نوشتن و شعرخوانی در زندگی ما دارد را به خاطر بسپارد. شهری که در آن عمل راه رفتن، راه رفتن آگاهانه، به طور فزاینده ای حضور دارد. به طور خلاصه شهری که در آن مردم، عابران پیاده، محیط شهری را احیا می کنند.
اگر با گذر خودکار و تفنگ ساچمه ای راه نرویم چه؟ اگر با تفکر در آنچه می بینیم راه برویم و بگذاریم این آیات لباس ما را بپوشاند چه؟