همه جزئیات در این معبد مهم است
از لحاظ تاریخی، ساخت یک کلیسا رویدادی با اهمیت اجتماعی بوده است. با این حال، در زمانی که بیشتر و بیشتر اروپاییان به مذهب کاتولیک پشت می کنند نکته عجیب در واقع این است که برخی بالا می روند.
به همین دلیل است که پروژه از کلیسای دزد توبه کننده ، در حومه بولونیا (ایتالیا) ساخته شده است. این کار مشترک تیم های جوان معماران از INOUTarchitettura، LADO architetti و LAMBER + LAMBER، و همچنین همه اعضای محله است.
طراحان به Traveler.es میگویند: «محله سن لورنزو در فارنتو، واقع در سان لازارو دی ساونا، دارای یک جامعه بسیار پر جنب و جوش و مشارکتکننده است که از افراد در هر سنی تشکیل شده است. " اهل محله در انتخابات شرکت داشتند که از فازهای اول در پروژه انجام شده است» ادامه می دهند.
بنابراین، برای مثال، ایده اصلی از سالن عبادت را به صورت ربع دایره ترتیب دهید این نتیجه آزمایشهای متعددی است که در طی آن ترتیب نشستن در طی مراسم دستهجمعی در روزهای یکشنبه تغییر کرد. و یکی از برجستهترین جنبههای کلیسا نیز از جامعه نشات میگیرد: خطوط واضح آن، به جای یادبود.
ربع دایره
«نیازها و انتظارات جامعه این موضوع را به ما رساند آنها معبدی با ویژگی های ضروری و بلافاصله واضح می خواستند ، خوشامد گویی، با سادگی نجیب آن، با تصویری متین و موقر، اما نه به یاد ماندنی، از عرفان زندگی روزمره، قابل تشخیص است.» سازندگان آن را به یاد می آورند.
نتیجه معماریای است که وزن آن بر هندسه حجمهای آن میافتد و به دلیل سادگی و جزئیاتش شگفتانگیز است. شکاف پیوسته ای که کل ساختمان را تقسیم می کند و نشان دهنده اتحاد بین آسمان و زمین است . همچنین نقاشیهای دیواری مهآلود که توسط هنرمند Merano Paolo Mennea مستقیماً روی دیوار کشیده شدهاند، قابل توجه است. آنها نمایانگر داستان سان دیماس، "دزد خوب" هستند.
اما شاید آنچه در فضای روشن بیش از همه به چشم می خورد، سنگ غول پیکر است، یکی از معدود عناصری که در داخل کلیسا دیده می شود. معماران می گویند: "این سنگر غسل تعمید است". "در مورد است صخره ای که شخصاً توسط کشیش محله با کمک یک صنعتگر محلی تراشیده و قالب گیری شده است آنها قبل از اینکه داستان کنجکاوی خود را برای ما تعریف کنند، توضیح می دهند.
از ابتدا، ایده استفاده از سلنیت، یک سنگ محلی که معمولاً "گچ" نامیده می شود، بسیار وسوسه انگیز بود. اما ما یک مشکل بزرگ داشتیم: پارکی که در مجاورت معبد است یک ذخیره گاه طبیعی است، بنابراین استخراج سنگ از کوه مطلقاً ممنوع است. یک روز کشیش هنگام دوچرخه سواری در جنگل تپه های فارنتو با این صخره بزرگ سلنیتی برخورد کرد. . سنگ قبلاً از کوه جدا شده بود، بنابراین از نظر فنی می شد از آن استفاده کرد! این که چگونه توانستیم یک سنگ پنج تنی را از جنگل به کلیسا منتقل کنیم، داستان دیگری است...»، سازندگان به یاد می آورند.
"سنگ تعمید"
کشیش محله ای که معماران از ذکر آن دست بر نمی دارند، نقش اساسی در برپایی بنا داشته است. در واقع، آنها جوانی او -32 ساله در زمان شروع پروژه- را برجسته می کنند: او از ما حمایت می کرد و ما را تشویق می کرد که گاهی اوقات تصمیمات شجاعانه بگیریم و همیشه جامعه را درگیر آنها می کرد جزئیات تیمی که برای این کار با مراجعه به کتابهای متعدد الهام گرفتهاند، اما مهمتر از همه، با بازدید از معابد دیگر، چه باستانی و چه معاصر، و از چندین مذهب مختلف.
در واقع، این معماران معتقدند که در حال حاضر، هیچ گرایش معماری اصلی وجود ندارد که ساخت و سازهای جدید از این نوع فراتر از آن به آن پایبند باشند. تأثیر کنفرانس اسقفهای ایتالیا و شیوه «تجدید» برگزاری مراسم عبادت ترویج شده توسط آن.
محیط اطراف خود کلیسا که جایگزین کلیسا و گسترش آن شده است نیز در تولد طرح نهایی نقش داشته است. این کلیسا در مورا سان کارلو، روستایی در سان لازارو دی ساونا، شهری با بیش از 32000 نفر جمعیت در حومه بولونیا است. این در مرز بین منطقه شهری و واقع شده است لاس تیزاس و پارک طبیعی Abbadessa Ravines ، منطقه ای از اهمیت چشم انداز بزرگ» اشاره می کنند.
«ساختمان خاص در یک پارک محله قرار دارد که شهروندان بسیار به آن وابسته هستند، به طوری که در گذشته، آنها برای محافظت از آن و جلوگیری از ساخته شدن آن بر روی آن جنگیدند "، تصریح می کنند. به همین دلیل، از ابتدا می خواستند مجموعه محله به بخشی جدایی ناپذیر از پارک تبدیل شود، «بدون محدودیت و حصار، نفوذپذیر، همیشه باز».
قدرت هندسه
از این رو ایده سازماندهی ساختمانهای جدید به گونهای است که حیاطی داخلی، عمومی و سرسبز را تشکیل دهند و تپهای مصنوعی در ساختمان مرکزی بسازند. این یک چمن شیب دار است که در مقابل زمین های بازی مجاور قرار دارد که حجم معماری را به ارزش افزوده پارک تبدیل می کند و بلافاصله تبدیل می شود. محل اجتماع جوانان محله "، حرفه ای ها اعلام می کنند.
با توجه به همه اینها، آوانگارد بودن این پیشنهاد در حوزه ای که معمولاً تمایل به پذیرش سنت ها وجود دارد، غیرقابل انکار است. «در ابتدا، برخی از اهل محله در مورد جنبه معاصر و ضروری این معماری تردید داشتند. امروز همان کسانی که آن نگرانی ها را بیان کردند اولین کسانی هستند که به فضایی که جشن برگزار می شود می پیوندند. در روز افتتاحیه، فضای واقعاً هیجان انگیزی را تنفس کردیم : جامعه خانه جدیدی دارد که در آن خود را می شناسد و احساس راحتی می کند»، معماران پشت این پروژه خلاقانه نتیجه گیری می کنند.
یک پروژه آوانگارد