نه، در شغل عکاس توماس کواک هیچ اثری از میچ بوکانون و پاملا اندرسون در سریال افسانهای Baywatch وجود ندارد که ما که در دهه 90 بزرگ شدیم میتوانستیم تابستانهای زیادی آن را از تلویزیون تماشا کنیم. که منطقه شنی بیش از 13 کیلومتر را رنگ می کند ساحل میامی.
ظاهراً عکاس در حال سفر در شهر و عکاسی از مناظر دریایی بوده که چیزی کنجکاوی آنها را جلب کرده است. او سپس تصمیم گرفت مجموعهای از عکسها را به طور انحصاری به برجهای مراقبت اختصاص دهد ، نماد اصلی میامی.
"من دوست دارم در فضای باز و نزدیک آب باشم، بنابراین سفر به آنجا را دوست دارم ایسلند ، جزایر فارو, میامی و دیگر مناطق ساحلی سوژه اصلی عکس های من شده است. آب به من حس باز بودن و شفافیت می دهد و من از نظر بصری به سادگی افق، آسمان و دریا کشیده می شوم... این عشق به آب به طور طبیعی من را ابتدا در ساحل میامی در معرض برج های نجات غریق قرار داد، سپس در جنوب کالیفرنیا توماس به Condé Nast Traveler می گوید و سپس به خانه من در مونتاوک، نیویورک نزدیک تر.
او از سال 2019 این کار مستندسازی را انجام می دهد ، که بعداً شما را به برج مراقبت از کالیفرنیا, نیوانگلند و احتمالاً در خارج از کشور، همانطور که در کشورهایی مانند موارد مشابه شنیده اید کره جنوبی Y آرژانتین.
بیش از 30 تصویر که ما را به سفر به میامی می برد.
«عمدتا وقتی از هر موضوعی عکس میگیرم، هدف من جدا کردن آن است بنابراین این روش استفاده از ترکیب بندی و قاب بندی ساده و بدون عارضه یکی از راه های انجام آن است. بنابراین، سوژه کانون است و نه زاویه ای که در آن عکس گرفته شده است. او توضیح میدهد که در حالی که عکاس کمتر به قهرمان تصویر تبدیل میشود، تا به طور عینی موضوع را به نابترین شکل ممکن مستند کند و فرم را آنطور که هست ارائه کند.
آب، نظم و تقارن، علاوه بر رنگهای زنده، چیزی است که در مجموعه عکسهای او و کتاب جدیدش خواهیم دید. برج نجات غریق: میامی. توماس در حال حاضر در حال اجرای یک کمپین تامین مالی جمعی است کتاب های تار برای اینکه بتواند آن را منتشر کند، اگر بتواند این کار را انجام دهد (شنبه آخرین روز او است) این کتاب در ماه سپتامبر به فروش می رسد. در آن، خواننده در سراسر فلوریدا جنوبی، از طریق 42 برج مراقبت در ساحل میامی سفر خواهد کرد.
برج نجات غریق: میامی
تولد دوباره میامی پس از طوفان 92
را طوفان اندرو سواحل میامی را در سال 1992 ویران کرد. همه چیز را در راه خود برد، از جمله برج های مراقبت، بنابراین آنهایی که ما می بینیم آنهایی هستند که بعداً ساخته شدند، رنگارنگ تر و شادتر. «بعد از طوفان، برج ها در رنگ های روشن دوباره طراحی شدند تا روحیه مردم را بالا ببرند توماس می گوید، بنابراین آنها همچنین به طور نمادین تولد دوباره شهر و جمعیت آن را نشان می دهند.
آن رنگ های پررنگ همان چیزی است که توماس در دوربین خود ثبت کرده است. برای نشان دادن بیشتر آن رنگ ها، از دو دستگاه عکاسی استفاده کردم. ابتدا یک دستگاه قاب بندی مشابه در تمام عکس ها که یک پس زمینه یکنواخت و خنثی ایجاد کند. و دوم، من با استفاده از نوردهی طولانی عکس گرفتم تا امواج و ابرها را با هم ترکیب کنم و آنها را بیشتر به پس زمینه فشار دهم تا ویژگی های هر برج را نمایان کنم. به این ترتیب، من خواننده را تشویق می کنم که شخصیت های منحصر به فرد هر برج را قدردانی و مقایسه کند”.
بیشتر آنها قبل از طلوع خورشید عکس می گیرند.
ما تعجب می کنیم، بله، آنها را بدون نجات غریق و بدون مردم می بینیم، اما آنها توضیحی دارند. ناجیان غریق همیشه از صبح تا غروب در حال انجام وظیفه هستند و هنگام خروج، بسیاری از گردشگران از این فرصت برای گرفتن عکس و حتی برخی برای خواب استفاده می کنند. وقتی روز تمام شد، توماس دوربینش را بیرون آورد و منتظر ماند تا تنها شود تا بتواند با آرامش از آنها عکس بگیرد.
من تجهیزاتم را آماده میکردم و حدود پنج دقیقه منتظر میشدم تا مردم بروند. معمولا کار می کرد. با این حال، با محو شدن نور، نمیتوانستم زیاد صبر کنم، بنابراین گاهی اوقات به هر حال عکس را میگرفتم و آن را روی کاغذ مینوشتم تا در زمان دیگری از آنها دوباره عکاسی کنم، امیدوارم هیچکس در اطراف نباشد.»
لحظه مورد علاقه شما؟ قبل از طلوع خورشید، زمانی که یک نور زیبا (بدون نور مستقیم خورشید) ساحل را روشن می کند. روزهای ابری معمولاً مورد علاقه او هستند، حتی با مقداری باران، "برای داشتن پس زمینه ای خنثی و مینیمالیستی از آسمان و دریا، و به گونه ای که باران ملایم مردم را از خود دور کند."
اگر می خواهید در کتاب برج های نجات غریق: میامی شرکت کنید و بخشی از انتشارات آن باشید، اطلاعات بیشتری در این لینک دارید.