Cudillero، زیباترین شهر ساحلی اسپانیا توسط خوانندگان ما انتخاب شد
کودیلیرو با خانه هایشان در حال بالا رفتن از دامنه تپه، این یک کارت پستال است . آنقدر که زیبایی شناسی آن، آنقدر عالی که تقریباً شبیه یک مجموعه به نظر می رسد، به این معنی است که بسیاری از اوقات ما قادر به دیدن فراتر نیستیم و روی سطح می مانیم. اما شما، خوانندگان، با رای خود به این نتیجه رسیدید که این زیبایی سزاوار یک سفر عمیق تر است، یک مطالعه عمیق در مورد این زیبایی که بسیار فتوژنیک اما همچنین ژنتیکی است. Cudillero توسط خوانندگان Condé Nast Traveler به عنوان زیباترین شهر ساحلی اسپانیا انتخاب شده است. فهرست کامل ما را به سفری با زیبایی بینهایت در سراسر خط ساحلیمان میبرد، اما اوه، کودیلورو!
مسافران زیادی هستند که با جذبه شهرت به این شهر می آیند، در بندر قدم می زنند، عکس می گیرند، در یکی از تراس های لا مارینا نوشیدنی می نوشند و به سفر ادامه می دهند. ولی کودیلو خواهان کشف ریتم دیگری است.
فراتر از کارت پستال، حیرت در هر خم شدن پایین جاده از Villademar. فراتر از غروب خورشید از دیدگاه لاگاریتا ، Cudillero حفظ می کند فضای آرام و دریایی و صاحب که کم کم باید پیدا شود.
باید سربالایی پرسه بزنی، بگذری کلیسای سنت پیتر ، وارد آن شوید اگه میتونی از کوچه برو بیرون ، از پشت بام ها نگاه کنید دیدگاه قله و سپس به پایین بروید خیابان Riofrío و توسط Sol de La Blanca به La Ribera درک اینکه شهر هزارتویی است، که درک آن با یک نگاه ممکن نیست. نه او و نه شخصیتش. برای دیدن فراتر از بدیهیات تلاشی می طلبد.
و در درون آن شخصیت پیکسی ، نام گونه ای از تخته سنگی که شهر حفظ کرده است و در عین حال نام اهالی منطقه بندری، خوراک شناسی وزنی اساسی دارد. زیرا اینجا آستوریاس است و مانند همه آستوریاها، غذا و محصولات یکی از ارکان زندگی روزمره است.
Cudillero، شخصیت 'pixueta'
اما این هم کودیلورو است. و اینجا همه چیز خاص است، ظاهراً همان چیزی است که می توان در شهرهای دیگر ساحل پیدا کرد، اما در عین حال شخصیتی منحصر به فرد دارد.
Cudillero توریستی است، به خصوص در فصل های بالا . و مانند هر بندر توریستی اتریش، این بندر را دارد میخانه ها، خانه های غذاخوری و تراس که در آن سنت های محلی را امتحان کنید و خوب بخورید. بیش از 20 رستوران برای شهری با 5000 نفر جمعیت که در آن سعی کنید زیبا در فصل، لوبیا، نایب السلطنه یا بوکارت.
اما فراتر از کلاسیک های آستوری Cudillero هنوز کتاب دستور العمل خود را دارد . کتاب دستور العملی که مانند شهر باید کشف شود، غذاهایی که یک قدم جلوتر می روند و باید جستجو شوند. کتاب دستور پخت با محصولات منحصر به فرد مانند شفا دهنده کوسه کوچکی که بدون نمک در باد کانتابری درمان می شود و سپس با سیب زمینی یا لوبیا می پزند.
در کودیلرو، دریا پادشاه است
و اگر بسیاری از شهرها به یک محصول محلی بسنده کنند، Cudillero پیش فروش می کند و چندین محصول دارد. همه از صدا و طعم های قدیمی . مانند بوچوس, شاه ماهی که دیگر به سختی عرضه میشوند، زیرا غذاهایی هستند که ساعتها کار میخواهند، اما هنوز هم میتوان آن را میل کرد، آن را با پیاز و فلفل خورش داد و در جاهایی مانند Sidrería El Remo با چیپس سرو کرد.
بارناکل، آندریکا (خرچنگ سرخ کردنی) یا اختاپوس صخره ای که اطراف شهر را احاطه کرده اند، هیک روی سیخ, لامپ ها (لنگ می زند) اگر به اندازه کافی خوش شانس باشیم که آنها را در نامه ای پیدا کنیم. Caldereta، فقط سیب زمینی و غذاهای دریایی. چه کسی برای شاد بودن جلوی یک بشقاب بیشتر نیاز دارد.
خورش ماهی، دکمه (ماراگوتا) یا تینوسو (عقرب ماهی) که در قایق ها توسط پست ترین گونه ها به دنیا می آیند، هر چند که در تفصیل ماهی هایی با نام های بیشتری مانند پیکسین (انفاق). خورش خوشمزه با سیب زمینی در ال پسکادور، ماهی مرکب، سرخ شده یا در جوهر آن. شاه ماهی قرمز, اشکالات (خرچنگ دریایی). تمام ثروت خلیج بیسکای در رستوران های این شهر ظاهر می شود که تقریبا بیشتر دریاست تا خشکی.
همه چیز در آن پیچ و خم کوچه ها و کوچه ها، از شیب ها و سقف ها، از نماهایی که از تنها روزنه ای که ساحل به آنها داده است بالا می روند. طعم های محلی که می دانند برای خاص بودن نیازی به لاف زدن ندارند.
باید عمدا به کودیلو بروی . و همین طور آشپزخانه اش که تصادفی به آن نمی رسد. طعمهایی که در طول قرنها شکل گرفتهاند، اما اساساً آستوریایی هستند پیکسوتوها . طعم هایی که باید بخواهید به آنها برسید، آنها را کشف کنید و همانطور که در مورد دهکده شهر اتفاق می افتد, آنها بسیار بیشتر از آن چیزی هستند که در اولین نگاه تکان دهنده می بینیم.
*تبریک به مانوئل روئیز گالیانو، برنده تجربه روستایی آخر هفته (تشکل از Ruralka)