آنها آن را "کو تائو باسک" می نامند. می توانید تصور کنید چرا؟
صرفه جویی در فواصل - به کیلومتر و در آنچه مشهود است - و قرار دادن یک نقطه از شعر سفر می توان گفت که این جزیره در نیمه راه بین بیلبائو و سن سباستین چیزی شبیه به این است کوه تائو باسک . درست مثل تایلندی کو نانگ یوان (یا در سنت میشل فرانسوی، لازم نیست تا این حد پیش بروید) اینجا حق پذیرش در کنار دریا است : دسترسی پیاده فقط زمانی امکان پذیر است که جزر و مد از بین برود و تصمیم بگیرد که خوش آمدید.
آبهای اینجا ممکن است فیروزهای نباشند - نیازی نیست - اما آبی تند و عمیق، که ساحل با بالا آمدن دریا ناپدید میشود و خزهها مسیر پیادهروی را که جزیره را به شهر متصل میکند میبلعد. اما این دقیقا همان جذابیت، آن اصالت و آن جادو است کسانی که به طور غیرقابل جبرانی و در نگاه اول عاشق می شوند Lekeitio.
کجاست؟
"روستای اصیل و وفادار" از Lekeitio، در بیسکای ، دارای موقعیت ممتاز در کنار دهانه رودخانه لیا، بلکه یک رابطه دمدمی مزاج با دریا.
در جزر و مد آسان تر است
با افزایش یا کاهش جزر و مد، منظره آن به شیوه ای جذاب تغییر می کند: یک ساحل ظاهر می شود و مانند جادو ناپدید می شود ، و هر بار که دریا خود را تحمیل می کند، قطعه ای از زمین پوشیده از درختان تبدیل به جزیره می شود.
روبروی بندر ماهیگیری **جزیره سان نیکلاس (همچنین به نام Garraitz)** قرار دارد، نگهبان خاموش تمام قایق هایی که وارد و خارج می شوند، و یکی از دلایل خاص بودن Lekeitio: فقط می توان به آن دسترسی داشت. وقتی دریا اجازه می دهد به او با پای پیاده، کانتابریایی تصمیم می گیرد که به مسافر اجازه ورود و خروج بدهد.
اکسس یک برنامه دارد، اما یک ترفند نیز دارد. می توانید از آن عبور کنید ساحل ایسونتزا ، (اصلی، با آبهای بسیار آرام)، از طریق یک اسکله سنگی که توسط خزه ها بلعیده شده است، بنابراین عبور کمی نیاز به توجه دارد. گزینه دیگر این است در ساحل کاراسپیو صبورانه منتظر جزر و مد باشید (بزرگترین) و با راه رفتن مستقیم روی ماسه ایجاد کنید.
هنگامی که جزیره (اکنون خالی از سکنه) فتح شد، برنامه این است که به قله صعود کنیم و از مناظر از نقطه نظر خود لذت ببرید . شاید نهنگ هایی که این شهر و ماهیگیرانش را در قرن هفدهم معروف کردند، دیگر دیده نشوند، اما یکی از چشمگیرترین و کمتر شناخته شده ترین کارت پستال های ساحل باسک را خواهید دید.
Garraitz، در پس زمینه
پدیده
شخصیت جزیره ای پاره وقت چیزی است که نباید آن را ساده گرفت. اینجا دریا و ماه حکومت می کنند اما معمولا ما پیدا می کنیم دو جزر و مد و دو جزر و مد هر 24 ساعت. هنگامی که خلیج بیسکای بالا می رود، تمام بازوهای خود را با زمین محکم پاک می کند: پیاده رو ناپدید می شود و مسیر شنی گم می شود.
ما اصرار داریم: وقتی از این جزیره جادویی دیدن می کنید، واقعاً، شما باید زمان جزر و مد روز را به خاطر بسپارید (شما می توانید آن را در اینجا بررسی کنید). هیچ اشتباهی برای یک خارجی در Lekeitio معمولی تر از عبور بی احتیاطی از Garraitz و باید به عقب شنا کرد . در تابستان خوب است، اما در فصول دیگر…
جزیره جادویی سان نیکولاس، در Lekeitio، که فقط زمانی که جزر و مد از بین می رود می توان به آن وارد شد (و از آن خارج شد).
در جزیره سان نیکولاس چه باید کرد
با اندازه 250 متر طول و ارتفاع 48 متر در اوج خود جزیره اکنون خالی از سکنه است و به نظر وحشی می رسد. هیچ ماشین و ساختمانی وجود ندارد آنها فقط اینجا زندگی می کنند کاج و مرغ دریایی که از طرحی لذت می برند که امروز با آن تماس می گیریم زندگی آرام و بی فراز و نشیب : آسمان، دریا و شهر را رصد کنید.
وقتی جزر و مد از بین می رود، ساحل کوچکی کشف می شود که می توانید در آن شنا کنید، آفتاب بگیرید یا از یک ساندویچ ماهی مرکب خریداری شده در بندر لذت ببرید. انجام کارهای کوچک نیز به شدت توصیه می شود پیاده روی به سمت دیدگاه و اگر جزر و مد اجازه دهد، لذت بردن از غروب جادویی
در راه رسیدن به قله شما را ملاقات خواهید کرد آثاری از زمان های دیگر ، از آنجایی که این جزیره مرجانی همچنین داستان ها و افسانه های متعددی را که ردپای خود را به جا گذاشته اند، نگه می دارد. در جنوب جزیره قرار دارند بقایای آرامگاه قدیمی که در قرن شانزدهم ساخته شد. گفته می شود که بیماران جذامی به اینجا فرستاده می شدند تا آنها را از جمعیت دور نگه دارند و در قرن دوازدهم برادران فرانسیسکن به مدت چهار دهه ساکن شدند.
در قسمت بالای جزیره خاطره الف قلعه محصور شده که در آن زمان سربازان فرانسوی افق را کنترل می کردند جنگ استقلال. Lekeitio به جزیره خود بسیار افتخار می کند، بنابراین نمایشگاه های هنری توسط هنرمندان محلی و فعالیت های فرهنگی اغلب در طول تابستان برگزار می شود.
بندر Lekeitio
پس از غروب خورشید، طرح در اطراف بندر ادامه می یابد. بخورید، بیاشامید و از جزیره برگردید سه فعل هستند که یک روز کامل را در این شهر 7000 نفری بیان می کنند.
در اینجا، مانند سایر نقاط کشور باسک، غذا و غذا یک مذهب است و زمانی که از سن نیکولاس برمی گردید، قدم زدن در بندر رنگارنگ، مملو از بارها، تقریباً الزامی است. پیشنهاد می کنیم سه توقف شیرین و ضروری برای همه txikitero خوب (هنر باسکی رفتن از یک بار به بار دیگر):
1. بخشی از حلقه های ماهی مرکب (حلقه های ماهی مرکب کوبیده) را در تراس میل کنید. بار مارینا (Txatxo Kaia، 1)، واقع در همان بندر. آنها تخصص این خانه هستند و فقط در تعطیلات آخر هفته و تعطیلات سرو می شوند.
دو بزاق دهان را با یک پیمانه فوی گرای تازه کبابی، یک قسمت تگزیپیس یا یک ساندویچ املت ماهی کاد عالی بنوشید. میخانه لومنتزا (Buenaventura Zapirain, 3) .
3. بنشینید تا یک سوپاپ به یاد داشته باشید رستوران اگانا _ (معشوقه سابق، 2) _. یا یک هیک کبابی، یک راهب ماهی پخته، یک سوپ ماهی...
نتیجه: از جزیره تا میله های بندر، برنامه یک روزه در Lekeitio مجموعه ای از آرامش، غذای خوب و مناظر چشمگیر است. فقط لازم است که دریا دعوتنامه را به مسافر تقدیم کند.
بندر Lekeitio