گالیسیا گالیفرنیا است
پاراسول و کرم
نمایش عجیب و غریب در ساحل ونیز
درست همانطور که پتی اسمیت برای ردوندو بیچ و کورتنی لاو برای مالیبو آواز خواند، لوس سینیسترو توتال برای سامیل (و Cíes) آواز خواند. و نه، بی اهمیت نیست.
سواحل گالیسیا چیز دیگری هستند: برخی وحشیتر، تقریباً در کوهها گیر کردهاند (یا بهتر است بگوییم که تازه از آن بیرون آمدهاند)، برخی دیگر معمولیتر و موضوعیتر، مانند سواحل در سامیل در ویگو. زندگی در سامیل طولانی (تقریباً دو کیلومتر) در اطراف تفرجگاه می چرخد، با رستوران ها، زمین بسکتبال، تراس ها و حتی استخرهای شنا.
اما فراتر از توده سیمان (که تپه های طبیعی قدیمی را اشغال می کند ...) جذابیت خاصی دارد مناطق بسیار زیادی برای پیک نیک مملو از مردم، تعطیلات از دورانی دیگر، یخچال های پر از ظروف تاپر، آن ساحل با خانواده ای پرجمعیت، گروهی معمولی از دوستان که بدون پیراهن در یک باشگاه ورزشی بداهه ورزش می کنند، میهمانی در زیر نور آفتاب یا اسکیت سواری در مسیرهای دیگر. سمت پیاده روی دنیای دیگری است. تفاوت چندانی با نمایش عجیب آمریکایی ندارد (و من می گویم نمایش عجیب و غریب با همه "آگاریمو") سواحل مانند ونیز
ساحل سامیل در ویگو
سواحل وحشی مانند بیگ سور
و سپس ما خلیجها، سواحل وحشی، آنهایی که بین جنگلهای کاج و کاربالایر پنهان شدهاند... اینها سواحل هستند. “بیگ سور کالیفرنیایی بیشتر” مثل صخره های ساحل مرگ. این سرزمین افسانه ای جزر و مدهای خشن در سواحلی مانند استراحت می کند یا صورت (شاید یکی از بهترین غروب خورشید در جامعه باشد؟) یا کارنوتا ، هفت کیلومتری که در آن تپه های شنی، مرداب ها و منطقه ای شنی با چشم اندازی از آن را می یابیم کیپ فیستررا.
حتی سواحلی هستند که آثار هنری هستند. این مورد است منطقه لونگا که دسترسی دشوار آن منجر به پاداش بیشتر می شود: ساحل در کنار آن واقع شده است کاسترو دوبارونا ، هزاره های تاریخ آمیخته با نیم تنه در خورشید. اینجا گالیسیا است. ساحل کلیساها هنر طبیعی است . صخره ها (در جزر و مد) دعوت می کنند تا در میان غارها، غارها و گالری های ایجاد شده در اثر فرسایش دریای مواج قدم بزنند.
زیبایی به سمت جنوب ادامه می یابد، به سمت ** Rías Baixas **، با ملکه های زیبایی غیرقابل انکار مانند ملید، در فضای طبیعی کابو هوم یا ساحل بارا ، منزوی و صمیمی، مناسب برای آفتاب گرفتن کاملا برهنه. اما علاوه بر سواحل شنی، سواحل گالیسیا نیز وجود دارد، یارو به یارو برای بررسی.
Praia do Mar de Fora در Finisterre
فراتر از C(g) alifornia: لمس دریای کارائیب
را جزیره سیس و جزایر اونز ، بیشتر از کالیفرنیا آنها نوعی کارائیب گالیسی هستند . آنها مستحق توقف کامل هستند: آنها سزاوار چند روز اکتشاف، پیاده روی، ساحل و پخت و پز در آفتاب هستند.
در اینجا زیباترین سواحل (مانند رودز یا خانم نوسا در Cies; ملید یا پریرو در Ons) در اینجا خورشید می سوزد تا زمانی که بسوزد و آب یخ می زند تا مفاصل را بی حس کند (چه کاری می توانید انجام دهید، نمی تواند کامل باشد).
توصیه می کنیم در تابستان برای رزرو مکان در هر دو کمپینگ دوراندیش باشید. اما فراتر از ساحل، هدف او کاوش در جزایر، مشاهده جانوران و مناظر اقیانوس اطلس باز یا مصب ها است. هم.
مرغ دریایی برای حمله در جزایر سیس آماده شد
جانوران
برای کسانی که تازه با هنر ساحلی گالیسیایی آشنا هستند، ما در مورد وجود برخی از موجودات دریایی لعنتی هشدار می دهیم. این در مورد کوسه سفید سواحل آمریکا نیست (اگرچه شک، "habelas haylas"). در گالیسیا بیش از گلفینو (دلفین ها، اما گلفینوهای دیگری نیز وجود دارند) و نفخ ، ماهی های کوچک با خارهای سمی روی سرشان که در زیر شن ها پنهان می شوند و منتظرند تا پای برهنه روی آنها پا بگذارد. زیاد گوش کن اگر پست صلیب سرخ پر از شناگران لنگ است، چتر دریایی بپوشید.
و مراقب مرغ های دریایی باشید . نمونه های بسیار تکامل یافته ای که قادر به سرقت میان وعده های معمولی ساحلی با سهولت شگفت انگیز هستند دیده شده اند. در واقع شاهدانی هستند که چگونه حتی از فویل آلومینیومی هم منزجر نمی شوند. آنها سازماندهی شده اند. تخصصی کرده اند. و باید از آنها ترسید.
بله، بله، اینجا خیلی سرد است و همیشه باران می بارد...
از "باشگاه ساحلی" تا CHIRINGUITO
افسانه ای در گالیسیا وجود دارد، آن "لوبیشوم" ، گرگینه ای که در شب دگرگون می شود و در شهرها به دنبال قربانیان می چرخد. نه چندان دور از واقعیت، شب های گالیسیا هر کسی را متحول می کند. فرهنگ لذت بردن در پرتو ماه چیز دیگری است.
در تابستان، مهمانیهای ساحلی خودنمایی میکنند، بارهای ساحلی با چشماندازی از خورها، شهرهایی که در تابستان مانند آن گرگینهها متحول میشوند. این مورد است بایون، ** Portonovo یا Sanxenxo ** معروف به کلوپ های شبانه که درهای خود را هنگام سحر می بندند.
ما نمی توانیم اسطوره های ساحلی را فراموش کنیم باشگاه ساحلی در Riazor، در La Coruña، یا مکان های عالی برای صرف یک کوکتل با نسیم اقیانوس اطلس به عنوان قهرمان داستان، مانند کشتیرانی یا پنجامو (به ترتیب ویگو و نیگران).
غروب آفتاب در لاولا، ویگو
سفر جاده ای
در امتداد ساحل، از لس آنجلس تا سانفرانسیسکو:
مسیر را طی کنید ریاس آلتاس (برای مثال از ریبادئو تا لاکرونیا، با توقف های اجباری در ویویرو و اورتیگویرا)، یا Baixas (Muros، Rianxo، Vilagarcía، Cambados، Sanxenxo، Marín، Bueu، Cangas، Moaña، Vigo، Nigrán، Baiona...)، ساحل به ساحل (و منحنی به منحنی).
فضای داخلی، از لس آنجلس تا لاس وگاس:
تفاوت واضح است: در گالیسیا این موضوع در مورد قلاب ها و بیابان های بزرگ مرسوم نیست. درخت نخل هم سبک نیست: کاج، کاربالو (حتی، متأسفانه، اکالیپتوس همه جا حاضر)، عرق بزرگ...
متل آمریکایی سبک نیست، هاستل شهر، خانه سنگی، جمعیت های پراکنده سبک است. ما میتوانیم هزاران نفر را پیشنهاد کنیم (برای موضوع دیگری)، اما ما سفر به آبشار را توصیه میکنیم رودخانه توکسا (Bandeira-Silleda)، یکی از زیباترین مکان های گالیسیا، پیاده روی از طریق جنگل رکس (که با آثار آگوستین ایبارولا مشخص شده است) یا گشت و گذار در آسیاب ها پارک طبیعی رودخانه باروسا، بین پونتودرا و کالداس دی ریس.
فرولانا خوشحال است
منطقه نارنجی RÍAS BAIXAS
برای داشتن، گالیفرنیا حتی "اورنج کانتی" خود را دارد: جزیره تورالا در ویگو دماغهای صخرهای و خصوصی است که در آن دماغههای بزرگ با استخر و منظرهای از بینهایت مصب (با Cíes در جلو) قهرمان داستان هستند.
دسترسی فقط برای همسایگان است، اما می توانید از دو ساحل کوچک محافظت شده توسط دیوارها لذت ببرید (به جای آنچه که آنها محافظت می کنند خانه ها) بسیار کمتر از ساحل در طرف دیگر پل شلوغ است. وائو.
جزیره تورالا
زندان-جزیره
آلکاتراز-سان سیمون . اگر سانفرانسیسکو به مقصدی بیمارگونه با جزیره می بالد - زندان آلکاتراز، گالیسی ها نیز.
یک زندان قدیمی که یک یتیم خانه نیز بود و در نهایت مستعمره جذامی ها شد، جزیره سن سیمون را اشغال کرد: امروز یک جشنواره بسیار خوشمزه و خوش ذوق در آنجا (SinSal San Simón) با یک پوستر مخفی برگزار می شود تا زمانی که هنرمندان پاره می کنند. گیتار.
تاریخ سن سیمون به اندازه کل گالیسیا پر از حکایت است با تمپلارهایش، با نبرد راند، تهاجم انگلیسیاش به همراه کاپیتان دریک که فریاد جنگ میدهد، استفاده از آن به عنوان اردوگاه کار اجباری در طول جنگ داخلی... اگر آنها یک سریال را به آلکاتراز اختصاص داده باشند، با سن سیمون می توانند یک حماسه کامل بسازند.
نمایی از جزیره سن سیمون از Cesantes
موج سواری
چند سال پیش هیچ مدرسه موج سواری در گالیسیا وجود نداشت. اما بله موج سوارانی که روی تخته های سواحل از اردک، ملید، مالپیکا، دونیوس یا فروکسیرا.
امروزه سواحل پر از لباس های مرطوب، باله ها، تخته های بدنه، تخته های موج سواری بادبادکی و تخته است. ملاقات غیر معمول نیست موج سوارانی که مسیر پرتغالی-گالیسی را انجام می دهند بر روی یک تخته و مدارس موج سواری شروع به ایجاد فرورفتگی در کوچکترها می کنند. این مورد در مدرسه ** ساحل پرادو در نیگران ** (جایی که موج سوار حرفه ای گونی زوبیزارتا شروع به سوار شدن بر امواج کرد)، مدرسه ای در همسایه پاتوس یا خانه موج سواری پانتین است.
دروازه طلایی گالیسیا؟
اعتراف می کنیم که این گفته ممکن است ناشی از یک کوکتل مولوتف از احساسات باشد: آن مالیخولیایی که به هر کسی که از جامعه گالیسیا بازدید می کند و مجبور می شود بازگردد هجوم می آورد، زمانی که مناظر گالیسیا را با قطار یا ماشین ترک می کند و می بیند که چگونه خورها و کوه ها از بین می روند. به فلات اسپانیا... بیا، "سعوده" یک عمر.
آیا پل رانده دروازه طلایی شمال غرب است؟ این پل کابلی به ردوندلا با موانا میپیوندد و ظاهر آن در میان brétema (مه دریا) ممکن است چیزی شبیه تصویر سانفرانسیسکانی از پل گلدن گیت باشد. سراب یا واقعیت؟ کالیفرنیا.
پل کابلی رانده
پدیده اینستاگرام
که گالیسیا گالیفونیا است و کالیفرنیا چیزی شبیه به گالیسیا دارد ، نه تنها ما می گوییم: اینستاگرام آن را فریاد می زند . بیدار شدن یک روز در پایتخت با پا گذاشتن روی سیمان و دیدن این عکسها از آن بارانی شمال غرب ما که نامش اشتباه گرفته شده است، ضربهای است. همان وام! انگیزه مقاله چیست؟ مراقب آن باشید و به گالیفرنیا بروید (امیدوارم هوا خوب باشد).
*گزارش ابتدا در 11 ژوئن 2013 منتشر شد و در 6 آگوست 2018 به روز شد
#گالیفرنیا در اینستاگرام (ساحل اردک)