اغواگر دوبلین شهری است که عاشق می شود در نگاه اول. و این را به خاطر عظمت معماری آن به سبک دیگر پایتخت های اروپایی نمی گوییم، بلکه به این دلیل که شهری با ابعاد انسانی ساخته شده است. برای کسانی که می خواهند آن را با راه رفتن آهسته و بی هدف کشف کنند، طراحی شده است.
در دوبلین باید نگاه کنید تن ها و رنگ های ارائه شده توسط خانه هایشان، درهای رنگارنگ میدان مریون یا میدان فیتزویلیان، برای مثال. یا در فضای سبز بینظیر پارکهای دوبلین مانند پارک سبز سنت استفان.
خانه ای که برام استوکر در آن زندگی می کرد، در دوبلین.
ما حتی می توانیم کشف کنیم "رنگین کمان" های کنجکاو که در خیابان ها می لغزند، وقتی باران جای خود را به خورشید می دهد، که همچنین می خواهد بخشی جدایی ناپذیر از محیط باشد. اما اگر چیزی است که در این شهر خیره کننده است و در سراسر جهان به آن شهرت دارد، برای آن است میخانه های آن، جایی که می توانید یک آبجو خوب گینس بنوشید هنگام گوش دادن به موسیقی سنتی ایرلندی.
اگرچه ما نمی توانیم فراموش کنیم که دوبلین است "شهر ادبیات" که توسط یونسکو اعلام شد. ما از دو موزه اختصاص داده شده به حروف مانند موزه نویسندگان دوبلین و موزه اخیراً افتتاح شده "MoLI" بازدید کردیم. , موزه ادبیات ایرلندی
هر دو اختصاص داده شده به مجموعه ای عالی از نویسندگان دوبلینمانند (باتلر ییتس، برنارد شاو و ساموئل بکت، که برنده جایزه نوبل شده اند) و بسیاری از نویسندگان بزرگ دیگر (که در اینجا زندگی کرده یا به دنیا آمده اند) مانند جیمز جویس، جاناتان سویفت، اسکار وایلد، کیت اوبراین، اوکیسی، ساموئل بکت، ایان گیبسون، برام استوکر، و غیره، در میان دیگران.
پل پنی، دوبلین
این آخرین رمان نویس، نویسنده رمان بزرگ گوتیک دراکولا، در سال 1847 در دوبلین به دنیا آمد. شهری که بخشی از بریتانیا بود و در واقع دومین شهر مهم این کشور محسوب می شد. گواه این موضوع هستند ساختمان های متعدد گرجستانی و ویکتوریایی، برخی از آثار تاریخی بزرگ، که در خیابان های این شهر زیبا به وفور دیده می شوند و دوستانه با عابر پیاده.
در 15 خیابان مارینو کرسنت، یک شهرک مسکونی کوچک که به شکل هلال ساخته شده بود، پسری متولد شد که نام او را آبراهام استوکر گذاشتند. در یک محله بورژوازی کمی دورتر از مرکز پایتخت بود. خوشبختانه خانه حفظ شده است، اگرچه خصوصی است.
صومعه گلندالو، دوبلین.
درست در مقابل، به افتخار نویسنده، است پارکی که نام او را دارد و پلاکی که به یاد تولد اوست. چیزی که استوکر نمی دانست این است که همسر آینده او، فلورانس بالکام، نیز در همان خیابان اما در شماره 1 زندگی می کرد. او تا 31 سال بعد که با هم آشنا شدند متوجه نشد.
خانواده استوکر پروتستان و طبقه متوسط بودند. دوران کودکی او از زمانی که سال های اول خود را بیمار گذراند بسیار سخت بود. چه چیزی باعث خواندن و داستان های اسرارآمیز شده است که به نظر می رسد مادرش به او گفته است سوپاپ فرار او در برابر دنیایی که برایش دور به نظر می رسید.
زیر پل پنی، دوبلین.
استوکر در قلعه دوبلین
در 17 سالگی وارد شد کالج معروف ترینیتی، دانشگاه اصلی ایرلند، جایی که او دانشجوی ممتازی خواهد بود در شش سالی که آنجا بود در ریاضیات، علوم و ورزش. این دانشگاه که از چندین ساختمان تشکیل شده است، l یک کتابخانه قدیمی، یکی از زیباترین کتابخانه های جهان با بیش از 200000 کتاب قدیمی.
از جمله قفسه های آن است کتاب کلز، نسخه خطی مسیحی از قرون وسطی با تصاویر تزئینی از غنا و رنگ بسیار با شخصیتی معمایی.
کتابخانه مارش دوبلین
در آخرین سالهای زندگی در ترینیتی، برام (خلاصه ابراهیم) همانطور که یارانش قبلاً او را صدا می زدند و رسماً شناخته می شود، در همان جایی که پدرش شروع به کار می کند، یعنی در قلعه دوبلین استوکر، یک نوجوان بلند قد و از نظر فیزیکی با ابهت، به عنوان منشی به کار رفت، اما هیچ علاقه خاصی به این نوع کار نداشت.
برای او نسبتا خسته کننده بود، اما پدرش سه فرزند در کالج داشت و برام مجبور بود با این شغل خانواده را از نظر مالی تأمین کند. او در آنجا ده سال کار کرد، تا سال 1878، به سمت بازرس ارتقا یافت و در سازماندهی مجدد کار تمام دادگاه های بدوی در کشور کمک کرد.
کلیسای سنت آن در دوبلین، جایی که برام استوکر ازدواج کرد.
قلعه دوبلین به عنوان آغاز شد یک سکونتگاه وایکینگ ها بود، اما بعدها به مهم ترین استحکامات ایرلند تبدیل شد. امروزه یکی از جاذبه های بزرگ شهر است، نه تنها به دلیل برخی از ساختمان هایی که در داخل محوطه قرار دارند، مانند تنها برج قرون وسطایی که حفظ شده است. کلیسای سلطنتی با فضای داخلی بسیار زیبا یا پایه های قلعه قرون وسطایی قرن سیزدهم که اخیراً کشف شده است، اما برای اینکه چارچوب اقدامات رسمی مهمی مانند مراسم تحلیف هر هفت سال یکبار رئیس جمهور ایرلند باشد.
استوکر، در حالی که در قلعه کار می کرد، محل سکونت خود را تغییر داد، اما همیشه به آن نزدیک بود. یکی از آنها در 7 سنت استفان گرین و دیگری در 30 خیابان کیلدر، جایی که لوحی به افتخار او این واقعیت را به یاد می آورد.
میخانه O'Donoghue در دوبلین.
در این دوره از کار در قلعه، استوکر شروع به نوشتن اولین داستان های ترسناک خود می کند که اگرچه چندان شناخته شده نبودند، آنها قبلاً سرنخ هایی برای آنچه بعداً اتفاق می افتد داده اند. او همچنین نقدهای تئاتر را برای روزنامه Dublin Evening Mail نوشت که صاحب آن Le Fanu دقیقاً نویسنده یکی از اولین رمان های خون آشام نوشته شده است و منطقاً بر استوکر تأثیر گذاشت.
قبل از ترک پست خود به عنوان بازرس در قلعه، استوکر دستورالعملی با عنوان می نویسد وظایف کارمندان دادگاه های بدوی در ایرلند، در سال 1879 منتشر شد و تا دهه 60 قرن گذشته مورد استفاده قرار گرفت.
نمازخانه سلطنتی در قلعه ای که برام استوکر در دوبلین در آن کار می کرد.
کتابخانه مارش، بهترین راز دوبلین
استوکر در سن 18 سالگی برای اولین بار از کتابخانه مارش بازدید می کند که احتمالاً بهترین گنج پنهان در کل شهر است. این کتابخانه که در سال 1707 افتتاح شد، اولین کتابخانه عمومی در ایرلند بود. فضای داخلی آن با فضایی تقریبا قرون وسطایی در سیصد سال گذشته تغییری نکرده و شامل مجموعه ای مهم از کتاب ها و نسخه های خطی از قرن 15 تا 17.
همچنین، استوکر که هفت بار او را ملاقات کرد، درخواست کرد که چندین کتاب برای مطالعه برای او بیاورند و به لطف کتاب رکوردی که با امضای او حفظ شده است، به ما می گوید که چه تمایلاتی داشت. او کتابهایی در زمینه کیهانشناسی، جغرافیا، پزشکی و غیره خواند، و یکی از آنها برجسته است: اطلس جئوگرافوس، که جلد دوم آن را درخواست کرد تا در برخی کشورها مانند مجارستان و ترکیه تحقیق کند.
یک واقعیت جالب، از آنجا که این جلد شامل نقشه ترانسیلوانیا است. ممکن است کسی فکر کند که میکروب اینجاست تا سالها بعد منتشر شود دراکولا، که در آن او دادههای مکانهای جغرافیایی را شامل میشود که استادانه در رمان بدون سفر استوکر به ترانسیلوانیا جزئیات میدهد.
کتابی که برام استوکر در کتابخانه مارش در دوبلین درخواست کرد.
اگر استوکر از یکی از جالب ترین مکان های اطراف دوبلین بازدید کند، تعجب آور نخواهد بود. دره ای خلوت احاطه شده توسط دریاچه ها، جایی که زیباترین مجموعه صومعه در ایرلند یافت می شود: Glendalough. نام آن به معنای دره دو دریاچه است و در قرن ششم تأسیس شده است.
یک برج گرد بلند بر کل مجموعه مسلط است و به عنوان یک پناهگاه و یک برج ناقوس عمل می کند. کلیسای سنت کوین، درست در مجاورت، تنها ساختمان با سقف سنگی در ایرلند است. گورستانی که صومعه را احاطه کرده است، همراه با صلیب های سلتی که آن را تزئین می کنند، مجموعه ای منحصر به فرد را تشکیل می دهند که اولین باری که آن را می بینید، تأثیر می گذارد.
قلعه ای که برام استوکر در دوبلین در آن کار می کرد.
استوکر نیز از علاقه مندان به تئاتر بود و در سن بیست سالگی بود او هنرپیشه بزرگ انگلیسی هنری ایروینگ را ملاقات کرد که تا پایان عمر با او دوست صمیمی شد.
در کلیسای انگلیسی سانتا آنا، واقع در یکی از بهترین محله های مرکز شهر، جایی بود که استوکر در سال 1878 در سن 31 سالگی با فلورانس بالکوم ازدواج کرد. مجسمه نیم تنه نویسنده در داخل کلیسا یادآور این واقعیت است. فقط پنج روز بعد، استوکر و همسرش با ایروینگ به لندن نقل مکان کردند و او دیگر هرگز در ایرلند اقامت نخواهد کرد.
پل ساموئل بکت، توسط معمار کالاتراوا، دوبلین.
پس از مهاجرت به لندن، ایروینگ او را به عنوان منشی شخصی خود استخدام کرد و این کار را به عنوان کارگردان تئاتر لیسیوم ترکیب کرد و همچنین او همچنین منتقد ادبی بود دیلی تلگراف.
خاستگاه دراکولا
هنگامی که استوکر در لندن است، شروع به گردآوری تمام اطلاعاتی که در مورد خونآشام بودن ذخیره میکرد، مطالعه میکرد و میخواند، میکند. رمان هایی مانند خون آشام، از پولیدوری، فرانکشتاین، از مری شلی و بالاتر از همه، رمان کارمیلا، توسط شریدان لوفانو، آنها منابعی هستند که مطمئناً استوکر را به همراه تمام اطلاعاتی که او در کتابخانه های کالج ترینیتی و کتابخانه مارش به دست آورده بود، فریفتند.
موزه مهاجرت ایرلندی، دوبلین.
اشاراتی نیز وجود دارد که استوکر آن را بر اساس مکالماتی که با یک شخصیت مجارستانی داشت که در مورد ولاد تپس به او گفت. ریشه های رمان توسط نویسنده در پایان قرن نوزدهم در ترانسیلوانیا متمرکز شده است که به معنای "آن سوی جنگل ها" است. در این منطقه که قبلا متعلق به مجارستان و اکنون به رومانی بود، شخصیت ولاد تپس واقعا وجود داشت. که هموطنانش به او لقب «تیشزن» را دادند، زیرا او در نبردهایش با ترکها، ظالمانه به تیر زدن اسیران میپرداخت.
چندین نسخه از نام دراکولا وجود دارد که معروف ترین آنها موارد زیر است. پدر تپس، به نام ولاد دراکول (چون او به راسته اژدها تعلق داشت)، در بدو تولد پسرش او را ولاد دراکولیا می نامد، زیرا در رومانیایی پایان "ulea" به معنای پسر -، تا بعداً به دراکولا تبدیل شود.
بار معبد، دوبلین.
این رمان در سال 1897 با موفقیت قابل توجهی منتشر شد، اما واقعا هنوز ده سال از مرگ استوکر نمی گذرد که فیلم اکران می شود نوسفراتو خون آشام، به کارگردانی مورناو در سال 1922، باعث شروع مجدد رمانی شد که به بالاترین سهمیه محبوبیت رسید.
با تشکر از هنر هفتم احتمالات دراماتیک نهفته در داستان استوکر کاملاً محقق شد و کنت دراکولا وارد آگاهی عمومی شد. معمولا. از اینجا، صدها فیلم این رمان را به طور جهانی شناخته شده و به همه زبانها ترجمه کردهاند شخصیت اصلی کتاب از نظر محبوبیت از خالق خود پیشی می گیرد.
زادگاه برام استوکر در دوبلین.
چه کسی فکرش را میکرد که چند سال پس از نوشتن دراکولا، قلعه بران، واقع در ترانسیلوانیا کنونی در رومانی، محل اقامت کنت شود. طبق افسانه (اگرچه نه به طور رسمی)، در آن ولاد تپس سکونت داشت. آنچه باعث شده توده های زیادی از گردشگران در این قلعه به دنبال افسانه و خیالی باشند که با اثر مطابقت دارد و با خود واقعیت در هم آمیخته است:
«... قلعه بر فراز صخرهای عظیم ساخته شده بود، به طوری که از سه طرف تسخیرناپذیر بود. همچنین دسترسی به پنجره های بلند در آن دیوار به هیچ وجه غیرممکن بود. در شرق دره ای عمیق دیده می شد و از دور کوه های بسیار شیب دار برآمده بود که شاید پناهگاه راهزنان باشد. و چند قله ناگهانی…”
کالج ترینیتی، دوبلین
اما برای لذت بردن از همه چیز در مورد کتاب نیازی به رفتن به ترانسیلوانیا نخواهید داشت. اکتبر آینده، احتمالاً جشنواره برام استوکرز برای جشن گرفتن این سالگرد که دراکولا در انتظار بازدیدکنندگان خواهد بود، تا به عنوان یک راهنما در مسیر خالق آن در این شهر دوبلین خدمت کند. به همه شما هشدار داده شده است.