کومیلاس، رویای مدرنیستی یک مارکیز
روزی روزگاری جوانی متواضع بود که به خاطر آرزوی داشتن زندگی بهتر از آنچه در کانتابریای محبوبش داشت، در جستجوی آینده به کوبا مهاجرت کرد.
قرن نوزدهم بود، او در آن زمان 14 ساله بود و در کارائیب آنقدر خوب عمل کرد که در بازگشت به میهن خود او تصمیم گرفت ثروت بزرگی را که درو کرده بود به هموطنانش نشان دهد. و هی، او این کار را کرد. و همچنین، در یک راه بزرگ.
قهرمان این داستان است آنتونیو لوپز و لوپز، اولین مارکیز کومیلاس – عنوانی که خود آلفونسو دوازدهم به خاطر مشارکتش در جریان شورش کوبا اعطا کرد – و مسئول تبدیل شهر زادگاهش، که همیشه به ماهیگیری اختصاص داشت، به قصیده ای برای مدرنیسم.
موزهای معتبر در فضای باز پر از ساختمانهای جذاب با امضای تحسینشدهترین معماران مدرنیست آن زمان: بناهای باشکوهی که امروزه کنجکاوها و گردشگران را از متنوع ترین نقاط نقشه به خود جذب می کند.
بنابراین، به لطف ابتکار او، مانند نام هایی با کالیبر بود Lluís Domènech i Montaner، Joan Martorell یا خود گائودی در نهایت اثر خود را در Comillas به جا گذاشتند. نمایشی از نبوغ و استعداد برای کشف در یک پیاده روی آرام در شهر که امروز اینجا هستیم تا در مورد آن صحبت کنیم.
کومیلاس، دهکده ماهیگیری با هوس فوق العاده
نمای ساحل برای شروع
اما ابتدا اجازه دهید جوهر این منطقه زیبا را بشناسیم. به هر حال، واقعیت زندگی رو به دریا همیشه شخصیت کومیلاس را مشخص کرده است، بنابراین در Cantabrian ما ایستاده ایم.
قرار است در امتداد تفرجگاه آن قدم بزنیم تا نمکی را که خیلی دوست داریم روی پوستمان احساس کنیم و تا تحسین کنم که چگونه امواج در ساحل عظیم آن می شکنند. هی، و چرا که نه: در یکی از بارهای پرجنبوجوش آن با چشمانداز، ورموسیلو بخوریم.
درست آنجاست، در یک طرف، کجاست بنای یادبود ساردین، قهرمانان بزرگ دریانوردترین سمت شهر.
از اینجا، حالا که تابستان هنوز خیلی دور است، همه چیز آرام است، اگرچه با شروع گرما همه چیز تغییر می کند: قبلاً در قرن نوزدهم، دهکده ماهیگیری کومیلاس به یک تفرجگاه ساحلی تبدیل شد که توسط افراد عالی رتبه انتخاب شده بود. برای گذراندن تعطیلات تابستانی
و چگونه، چه زمانی و چرا تغییر؟ همه چیز از زمانی شروع شد که مارکیز موفق شد در تابستان 1881 ساکنان کومیلاس مهمانی داشته باشند که مانند خود پادشاه آلفونسو دوازدهم بود. ، که تصمیم گرفت تعطیلات تابستانی خود را در چنین ویلایی زیبا بگذراند و توجه اشراف این کشور را به خود جلب کرد.
مجسمه مارکیز در بالای تپه
و حالا... آیا به مارکیز سلام کنیم؟
بیا، بیا، بیا برویم "سلام" بگوییم، بیچاره تنها و بی حوصله از بالای تپه ما را تماشا می کند. بله همانی که از همان تفرجگاه دیده می شود.
آنجاست، در بالا، جایی که ستون عظیم بالا می رود در ادای احترام به کسانی که واقعا می خواستند و می دانستند چگونه آینده تاریخ شهر را تغییر دهند.
کار بزرگان لوئیس دومنک و مونتانر ، در سال 1890 بر روی این نقطه برپا شد، گویی که در یک کشتی قرار دارد. مناظر از آن دیدنی است. با خلیج بیسکای در جلو و شهر کومیلاس در یک طرف.
با این حال، آنچه توجه ما را به خود جلب می کند، یک منطقه بسیار متفاوت دیگر است: گورستان مدرنیست همسایه، که با فرشته عظیمش که در ورودی را فتح می کند، ناگزیر به ایستگاه بعدی ما تبدیل می شود.
فرشته نگهبان بر ورودی گورستان نظارت می کند
پیاده روی در امتداد جاده ما را به آنجا می برد دروازه دسترسی: یک بار در مقابل او، ما لال ماندیم.
مونتانر دوباره در اینجا قهرمان داستان است که وظیفه پیچیده ای به او سپرده شده است خرابههای گوتیک قبرستان قدیمی را بگیرید تا بدون از دست دادن ماهیت خود، یک شخصیت مدرنیستی روشن به آنها بدهید. و او این کار را کرد، پسر این کار را کرد!
و او این کار را با اضافه کردن تعداد انگشت شماری از عجیب ترین عناصر مانند قله ها، صلیب ها یا قوس دسترسی.
پانتئون خانواده دون خواکین دی پیلاگو ، که اتفاقاً دیدنی است و با قدم زدن در راهروهای داخلی محوطه کاملاً غافلگیرکننده است. لیمونا ، پسندیدن فرشته نگهبان، که کار را تمام می کند و فضا را از بالا هدایت می کند از دیوارهای کلیسای قدیمی در هنگام شب روشن می شود، دید آن کاملاً جادویی است.
گورستان مدرنیستی قدیمی کومیلاس
بزرگترین جواهرات COMILLAS
اما سه ساختمان هستند که بدون علاج و به دلیل شکوه و عظمتشان تبدیل شده اند. ستاره های این مسیر مدرنیستی که امروز ما را از دهکده ماهیگیری می برد. به هر حال آنها مقصر اصلی هستند که سالانه هزاران گردشگر به این مناطق می آیند.
اولین آنها اوست کاخ سوبرلانو یا آنچه هست یا خودش: خانه تابستانی که اولین مارکیز کومیلاس ساخته بود در خانه قدیمی خود که در سال 1888 افتتاح شد.
جوآن مارتورل که به سبکی التقاطی ساخته شده بود – که بله، نئوگوتیک ها بر آن تسلط داشتند – مسئول نمایش این اثر باشکوه بود که هیچ کس را بی تفاوت نمی گذارد.
و چرا اینطور است؟ خوب، بیایید ببینیم: شاید برای پنجره های زیبا به سبک ونیزی، برای نقش برجسته در نمای آن یا برای اتاق های باشکوه آن ، که در آن راه پله مرمر مرکزی بزرگ، اتاق بیلیارد یا بالاتر از همه – و بالاتر از همه –، اتاق بزرگ تخت ، با چند شیشه رنگی که برخی از مهم ترین کلیساها قبلاً برای خود می خواستند.
نمای اصلی Palacio de Sobrellano
کاوش فضای داخلی آن در یکی از تورهای راهنما که میتوان در طول سال انجام داد، توجه شما را جلب میکند دکوراسیون، که اتفاقا - البته - از معماران مدرنیستی مانند ادواردو یورنس یا گائودی نیز الهام گرفته شده است. معماری پرشور جایی که آنها وجود دارند.
راستی! در کنار کاخ، یک ساختمان قابل توجه دیگر: کلیسای پانتئون، جایی که بقایای اعضای مختلف خانواده در آن آرام می گیرد. نیمکت یا اعتراف کار -توجه- است گائودی.
اگر چه، اگر از گائودی صحبت کنیم، شکی نیست: باید چند قدم دیگر راه برویم و به شاهکار بزرگ او برسیم.
خانه تابستانی که مارکیز اول کومیلاس روی خانه قدیمی خود ساخته بود
ما برای گاودی میمیریم...
دقیق ما میمیریم. و ما این کار را با مصرف بیش از حد زیبایی انجام می دهیم. زیرا کاپریس گائودی -نمیتوانیم نام بهتری پیدا کنیم- الهام، جرقه، نبوغ و در نهایت فانتزی ناب است. خوب و همچنین خانه تفریحی برادر شوهر مارکیز.
و شما فقط باید یک نگاه اول به آن بیندازید، حتی اگر در بیرون باشد، تا احساس کنید ما در یک مکان خاص هستیم... یا به خانه شکلاتی هانسل و گرتل است؟
و نگاه می کنیم برج او، که به سمت آسمان بلند می شود که گویی در جادو پیچیده شده است. که در کاشی های زیبای آن با نقش برجسته های آفتابگردان - اشاره ای به نقطه پایدار عمارت، که اتاق های آن همه طوری طراحی شده اند که تا حد امکان از نور خورشید استفاده کنند. که در نمای آن از اشکال گرد است و همچنین در خطوط و چیدمان هایی که توسط گائودی در فضای داخلی مشخص شده است.
معمار کاتالانی دوباره قوانین را زیر پا گذاشت. تا به کارهایش رنگی سورئال ببخشد. کومیلاس چقدر خوش شانس است که این اثر هنری عظیم را دارد.
برای دانستن تمام جزئیات این جنون مبارک، هیچ شبیه یکی از گشتهای راهنما در فضاهای مختلف آن را انجام دهید –eye: همچنین می توانید به صورت رایگان بازدید کنید–. بعداً نوبت به سومین ناسازگار می رسد، ساختمان دیگری که ما را مبهوت کرده است: دانشگاه پاپی کومیلاس
برج به سمت آسمان بلند می شود که گویی در جادو پیچیده شده است
دری به بهشت
ساختمان عظیم، آخرین کمک لوپز به زادگاهش، تاج یکی از شش تپه ای که کومیلاس بر روی آنها قرار دارد را بر عهده دارد.
به همین مناسبت آن را با معنایی متفاوت از تمام موارد قبلی ساخته است: این «عمل پرهیزگارانه» او خواهد بود، چیزی که با آن می توان ماندگاری نام او را در طول زمان تضمین کرد اما علاوه بر این - و بالاتر از همه - به او کمک می کند تا بهشت را به دست آورد.
و مسئول این مأموریت مهم، بار دیگر، مارتورل، چه اتفاقی برای ساختمان افتاد التقاطی ترین سبکی که در آن گوتیک و مودجار با هم ترکیب شده اند به طرز شگفت انگیزی
دانشگاه پاپی کومیلاس
آنچه در ابتدا قرار بود به عنوان یک مرکز آموزشی برای آموزش متوسطه باشد، در نهایت به عنوان یک حوزه علمیه برای فقرا مورد استفاده قرار گرفت و بعداً به دانشگاه پاپی تبدیل شد.
دومنک و مونتانر او همچنین تخصص خود را با دادن رنگی از زندگی به ساختمان اصلی کمک کرد. بیا، شما برخی از مناطق را تزئین کردید پارانینفو، دهلیز، راه پله، در برنزی، موزاییک ها یا سقف های صندوقدار. این گونه بود که مدرنیسم دوباره در کومیلاس پیروز شد.
آیا ما باید اتصال را قطع کنیم؟
بیا آره چی کومیلاس بیش از هر چیز مدرنیسم است، اما فواید دیگری نیز دارد. بنابراین ما به کاوش در خیابانهای باریک آن در مرکز شهر پرداختیم، آن خیابانهای سنگفرششده پر از خانههای عمارت که بار دیگر به ما یادآوری میکنند که در کانتابریا هستیم.
اگر چه درست مانند کسانی که چیزی را نمی خواهند، می توانیم چند دقیقه به فکر فرو بریم Puerta de Moro، یک درب گاراژ از سال 1900 فرم های مواج و ساخت و ساز بر اساس خرده سنگ فقط متعلق به یک هنرمند است. دقیق: گائودی.
دروازه مورو، از سال 1900، اثر گائودی
و حالا بله: به مرکز شهر نگاهی به نماهای نیمه ویرانش، آنهایی که توسط پوشش گیاهی تسخیر شده اند و آنهایی که بالکن های چوبی دارند. گیر کرده در زمان های گذشته
در یکی از میدان ها، یک شگفتی دیگر -البته مدرنیستی-: Fuente de los Tres Caños که به دستور اولین مارکیز کومیلا به افتخار خواکین دل پیلاگو ساخته شد. -بله پانتئون-. دوباره توسط Doménech i Montaner امضا شد.
و آماده! پس از گشت و گذار در مرکز تاریخی، که اتفاقاً یک مجموعه تاریخی-هنری تعیین شده است، تکالیف خود را بیش از پیش انجام خواهیم داد: ما کشف خواهیم کرد که چگونه کومیلاس به لطف هوس یک مارکیز به معیار مدرنیسم کاتالان تبدیل شد. الهام خالص فانتزی ساخته است.
Fuente de los Tres Caños که به دستور اولین مارکیز کومیلا ساخته شد