همه چیز برای ایجاد زیبایی در شهر جمع می شود
چراغ خیابان
پاریس را شهر نور می نامند در نصب روشنایی عمومی پیشگام باشید و به عنوان نمونه ای از پایتخت فرهنگی اروپای روشنگری. اولین آنها در قرن هفدهم ایجاد شدند ، به دستور لویی چهاردهم، پادشاه خورشید، با هدف روشنایی خیابان ها برای تامین امنیت. بعداً، در در قرن نوزدهم، چراغهای سبک ظاهر شدند، نوآوری که کاربرد و زیباییشناسی را در هم آمیخت. اجازه می دهد تا آنها را در هماهنگی کامل با محیط ادغام کنند.
در دهه 1950، شرکت لنزی، با بهره گیری از نوسازی بزرگ بناهای تاریخی پاریس، پیشنهاد ایجاد "شورهای نورانی" برای روشنایی شهر را داد. این کارخانه به لطف آن شهرت زیادی به دست می آورد امکانات معتبر در شانزلیزه، خیابان ریوولی، میدان کنکورد، کوارتیه دل مارایس یا کاخ رویال.
هر یک از این محله ها به داشتن محله های خاص خود می بالد مدلی از تیرهای چراغ مانند Lavoisier در Les Invalides، خیابان de la Paix، Tuilerie، Alexandre III یا Richelieu . ونسان ون گوگ در اثر خود، مونمارتر، 1886، تیر چراغ های معروف محله مونمارتر را به تصویر می کشد.
به هر محله یک مدل تیر چراغ برق
پلاک های خیابانی
در پاریس، مانند بسیاری از شهرها، تابلوهای شهری که نام خیابان ها را نشان می دهند، در انتهای خیابان ها، عموماً روی نماها قرار می گیرند. طراحی صفحات فعلی به دستور کنت رامبوتو در سال 1847 انجام شد و یکی از قدیمی ترین صفحات در جهان است. آنها توسط خود متمایز می شوند مستطیل شکل فلزی میناکاری شده آبی سرمه ای با حاشیه سبز و کتیبه سفید.
در بالای صفحه، در یک نیم دایره، شماره "بخش" یا محله، از 1 تا 20 مشخص شده است. و به عنوان نمونه ای از یک شهر فرهنگی، در بسیاری از موارد، توصیف مختصری از شخصیت، رویداد یا مکانی را که نام می برند، نشان می دهند.
ارتباط آن با تصویر کلیشه ای پاریس چنان است که شرکت هایی وجود دارند که بشقاب های شخصی سازی شده را به عنوان سوغاتی تولید می کنند.
آنها آنقدر افسانه ای هستند که کسانی هستند که آنها را به سوغاتی تبدیل کرده اند
صندلی های باغ
یکی از بهترین چیزهای پارک های پاریس، صندلی های آن هاست که شما می توانید طبق خواسته های روز هر طور که دوست دارید حرکت کنید . می توانید صندلی خود را در ماه های اولیه بهار به خورشید تبدیل کنید یا از گروهی از دانش آموزان مدرسه یا گردشگران دور شوید تا بتوانید برای مدتی مطالعه کنید. وقتی هوای خوب فرا می رسد، جنگ هایی برای گرفتن این نماد مبلمان باغ پاریسی وجود دارد.
سه سبک وجود دارد، La Chaise (صندلی)، Les Bridges (یکی که بازو دارد) و Les Fauteuils (نوعی صندلی استراحت). همه یکسان، در فلز لاکی سبز، بخشی از میراث فرهنگی شش ضلعی هستند از زمان ایجاد آن در دهه 1920، زمانی که نیمکتها را برای راحتی پیادهروان جایگزین کردند.
در بدو تولد، آتلیه د لا ویل پاریس او را سنات نامید. سالها بعد، شرکت فرموب به عرضهکننده رسمی تبدیل شد و در سال 2002، آن را به لطف طراحی فردریک سوفیا و آنها به صندلی های لوکزامبورگ تبدیل می شوند.
حدود 2000 قطعه در فولاد وجود دارد ، رنگ سبز RAL 6013. و با وجود نامش، علاوه بر یافتن آنها در باغ لوکزامبورگ، شما می توانید آنها را در Tuileries و در Palais Royal Gardens لذت ببرید، جایی که می خواهید آنها را در "ردیف جلو" در لبه حوض قرار دهید.
نشستن در پارکی مانند این: "باید" در سفر بعدی شما به پاریس
فواره های والاس
آنها فواره های نوشیدنی عمومی معروف هستند که توسط Charles-Auguste Lebourg طراحی شده اند. نام او از ریچارد والاس گرفته شده است ، یک نیکوکار بریتانیایی که هزینه ساخت آن را تامین کرد. اولین در سال 1872 در پاریس نصب شد به اندازهای بزرگ است که از دور دیده میشود، اما بدون برهم زدن هماهنگی منظره. قیمت آن باید معقول باشد، بنابراین آنها از آهن ساخته شده بودند، ماده ای مقرون به صرفه و بادوام، و مهندس یوژن بلگراند به دنبال بهترین مکان ها بود.
4 مدل مختلف وجود دارد. مدل بزرگ متداولترین مدل بود که از فواره پاریسی بیگناهان الهام گرفته شده بود، با پایهای هشت ضلعی که چهار کاریتید روی آن تکیه میکردند و یک گنبد را نگه میداشتند. آنها بیانگر چهار فضیلت و چهار فصل سال هستند. سادگی و بهار، صدقه و تابستان، متانت و پاییز و مهربانی و زمستان. میتوانید یکی را در بازار گل Reine-Elizabeth-II، یک نمونه دیگر را در خیابان de la Bûcherie روبروی کتابفروشی Shakespeare and Company یا در Place Saint-André-des-Arts پیدا کنید.
مدل نیمه جدا، که در آن یک نایاد غالب است که در کنار آن دو چهره خارق العاده قرار دارد. ایده این بود که آنها را در مناطق شلوغ مانند بیمارستان ها یا ایستگاه های قطار قرار دهیم، اما محقق نشد و در حال حاضر تنها یک نمونه در ناحیه V حفظ شده است. هم این مدل و هم مدل بزرگ دو ظرف فلزی برای تسهیل مصرف آب داشتند که بعداً به دلایل بهداشتی حذف شدند.
مدل های کوچک، نقاط آبی مزین به نشان شهر هستند که با فشار دادن شیر آب فعال می شوند. . آنها در پارک ها و باغ های عمومی پاریس قرار دارند. سرانجام، مدل ستون ، بعد از موارد قبلی این یک نسخه ساده شده از مدل بزرگ است که در آن برای کاهش هزینه ها، کاریتیدها با ستون ها جایگزین می شوند. در حال حاضر، تنها دو مورد وجود دارد: یکی در منطقه 16 و دیگری در 17 که در ماه های سردتر بسته شده اند تا از یخ زدگی لوله های آنها آسیب نبیند.
مدل فواره والاس بزرگ
روزنامه ها
یکی دیگر از نمادهای خیابان های پاریس کیوسک های سبک آرت نوو آن است. آنها در سال 1857 توسط معمار گابریل داوود طراحی شدند ، همکار اصلی مرد هاوسمن و خالق تئاتر دو شاتل، فونتن سنت میشل و حصار پارک مونسو.
کامیل پیسارو آنها را در اثر خود Boulevard de Montmartre (1897) به عنوان شاهدی بر عظمت طرح شهری مرد به تصویر کشید. نورپردازی عمومی، کیوسک ها و بانک ها در نقاشی او دیده می شود که همگی نمادی از چهره جدید پایتخت هستند.
در دهه 80 آنها به دنبال طرح اصلی تکثیر شدند : زیبایی شناسی که به تقلید از آهن فرفورژه سبز و روی و با گنبد کوچکی که به یک تیر ختم می شود تاج گذاری می کند.
فروش پرس در طرح های الهام گرفته از XIX
ستون موریس
با هدف اعلام نمایش های متعددی که در پاریس در امپراتوری دوم شروع به ظهور کردند، Maison Morris انحصار ستون های تبلیغاتی را در اختیار گرفت و هزینه های ساخت آن و پوسترهای اختصاص داده شده به برنامه های فرهنگی را پوشش داد. . شرکت Lacarrière مسئولیت روشنایی را بر عهده داشت و کارکنان شهرداری در ازای اینکه بتوانند ابزار باغبانی خود را در داخل آن ذخیره کنند، تمیز کردن آن را بر عهده داشتند.
بنابراین، در سال 1868، به همان سبک کیوسک ها، ستون های موریس را ساختند. تکیه گاه های تبلیغاتی منحصراً به شکل یک استوانه آهنی سبز تیره، با سقف سایبان شکل، زیر گنبد کوچکی که با فلس تزئین شده است. ، برای محافظت از پوسترها در برابر باران. شما آنها را در یک نقاشی زیبا از ژان برو، La Colonne Morris، که در آن مناظر شهری پاریس قرن نوزدهم را منعکس می کند، خواهید شناخت. در حال حاضر در سرتاسر شهر با مدل مدرنیزه شده مواجه خواهید شد.
ستون موریس، تبلیغات قدیمی
بلیط مترو
برخی از آنها نمادی از شهر هستند، بهویژه آنهایی که هکتور گیمار (Hector Guimard) بین سالهای 1899 تا 1913 با آهن و شیشه ساخته شدهاند و هدف آن زیباسازی شهر است. ، علیرغم اینکه در ابتدا رسوایی ایجاد کردند. در سبک هنر نو، آنها با "بال سنجاقک" و سایر زیور آلات خود مانند تیرهای چراغ دروو مشخص می شوند.
حدود 80 نسخه با دو سبک ورودی مختلف حفظ شده است. سایبان ها که فقط دو مورد از آن استفاده می شود: پورت دافین و ورودی Abbesses. و ساختار آهنی نرده دار که با نقوش گیاهی تزئین شده است، مانند لوور-ریولی، معبد، دنفر-روچرو یا شاتو-دو. در داخل، دیوارها با کاشی سفید دوزی پوشانده شده بود که با گذشت زمان تغییر کرده و امروزه سبک اولیه آن بازسازی شده است.
ورودی خیمه شب بازی به مترو Abbesses
صندلی و میز BISTRO
آنها بخشی از خود مبلمان شهری نیستند، اما هیچ چیز برای کارت پستال های پاریسی بیشتر از تراس های افسانه ای کافه ها مشخص نیست با صندلی هایشان که به موازات هم ردیف شده اند.
Maison Drucker از قرن نوزدهم این مبلمان را تولید می کند و نسل به نسل «سابور فایر» آن را منتقل می کند. این صندلی از پشتی مشبک حصیری ساخته شده است که با اشکال و رنگها بسته به سبک «براسری» ترکیب شده و در مدلهای مختلف کاهش یافته است. در میان آنها مجموعه های Arc-en-Ciel، Chambord، Chenonceau یا Fouquet، که مشتریان می توانند به صورت à la carte سفارش دهند.
ویژگی های چشم انداز پاریس مکان های معروفی مانند Les Deux Magots، Le Café de Flore، Le Royal Monceau، Le Mini-Palais، Le Café de l’Alma، La Fontaine de Mars، یا Le Voltaire است. همه در یک جهت قرار گرفته و به سمت خیابان هدایت می شوند ، مناسب برای ورزش پاریسی 'flâner'.
میزهایی که به آن Bistro-type گفته می شود، آنها معمولا یک پایه آهنی سیاه و سفید مرکزی و یک صفحه مرمری گرد دارند ، اگرچه آنها تکامل یافته اند.
اگر به یکی از کافه ها رفتید، شما برگه های رای زیادی برای پیدا کردن صندلی های Thonet شماره 14 دارید یا صندلی اغذیه فروشی، ساخته شده از چوب و صندلی مشبک. این مدل معروف در سال 1859 ساخته شد توسط طراح مبلمان آلمانی معروف، با پیروی از یک تکنیک منحصر به فرد خم شدن بخار که سال ها طول می کشد تا کامل شود. این طرح برنده مدال طلا در نمایشگاه جهانی پاریس در سال 1867 شد.
این میز و صندلی ها نیز منظر شهری هستند