در بازگشت از بزرگراهی که ساحل سان خوان را به بقیه ساحل متصل می کند، یک عمارت قدیمی با پنجره های سبز استتار شده است. بین هوای آسفالت نه چندان دور، شخصی دوچرخهای را در مسیری پر از بوگنویل به سمت دریا رکاب میزند. و در آنجا، در کنار یک مجتمع آپارتمانی مسکونی، زنده مانده است برجی که در آن خانواده های فراری از غارت دزدان دریایی ازدحام کردند.
داستان های زیادی وجود دارد که در آن جوانه زده است باغ آلیکانته (L'Horta d'Alacant) ، بین مناطق شهرداری آلیکانته، Mutxamel و به خصوص شهر Sant Joan d'Alacant.
ساحل سان خوان (Cabo Huertas، Alicante).
یک باغ میوه قدیمی در کنار شیار رودخانه مونه گره مشرف به محصولات قدیمی، خانه های باشکوه و زمزمه خندق ها نبردی بین سنت و مدرنیته که هنوز هم می توان گم شد و با تمام جذابیت هایش گیج شد.
همه به برج
رودخانه Monnnegre زمانی شریان آبی اصلی یک باغ بود که به آن متصل بود از طریق خندق و کانال. سرریزهای حفر شده توسط مهاجران باستانی مسلمان و ساخت باتلاق تیبی در قرن شانزدهم، اولین در نوع خود در تمام اروپا، آبیاری زمینی را تسهیل کرد که به شکل خانه های مزرعه احاطه شده توسط درختان انگور و زیتون، درختان انجیر، درختان بادام و خرنوب.
San Juan de Alicante و Cabo las Huertas از قلعه سانتا باربارا.
با این حال، زندگی در Huerta همیشه صلح آمیز نبود و بین قرن 16 و 17 برج های پناهگاه متصل به خانه ها تحت یک هدف اصلی: از خود در برابر کورس های بربری محافظت کنید که در جستجوی بردگان و شورش این منطقه را ویران کردند.
او به Condé Nast Traveler میگوید: «برجهای ساحل از طریق سیگنالهای دود یا با به صدا درآمدن زنگها هنگام نزدیک شدن دزدان دریایی، ساکنان باغ را آگاه میکردند. لوکاس گیل، تکنسین گردشگری شورای شهر سنت جوآن . «با شنیدن زنگ خطر، خانواده ها به برج مربوطه خود رفتند و خود را در آن قفل کردند. آنها می توانستند هر چه می خواستند غارت کنند، اما حداقل نمی توانستند آنها را بکشند."
از بین بیست برجی که امروزه در کنار هم در باغ وجود دارند، بهترین نمونه آن است برج آنسالدو، دارایی منافع فرهنگی که این هفته ها به عنوان مرکز تفسیر l'Horta d'Alacant و موسیقی پیشنهاد می شود..
این اقامتگاه سابق که در آن خانواده آنسالدو از جنوا زندگی می کردند، بهترین است سفر در زمان از طریق امکانات آن: از یک کپی از غذاهای معمولی مدیترانه ای گرفته تا فنجان یا شراب سازی، مخزنی که شراب در آن فشرده می شد، گرافیتی خروس، سالن نمایشگاه یا راه پله ای که امکان دسترسی به بالای برج را فراهم می کند.
از بالا، منظره فریبنده نیست: به همان تعداد مزرعه در میان درختان نخل خوابیده است که امکان گم شدن با پای پیاده وجود دارد. با ماشین یا دوچرخه
برج آنسالدو
در قرن هجدهم، طبقات بالای شهر آلیکانته شروع به گذراندن تابستان در خانه های کشاورزی خود کردند تا آنها را به خانه تبدیل کنند. اقامتگاه های سرسبز ، پوشیده از درختان میوه و تمام امکانات رفاهی معمول تفکر روشنگرانه.
لوکاس ادامه میدهد: «مردم از سراسر جهان برای دیدن باغهای برخی از املاک، مانند کنت سنت جوآن، آمدند. امروزه بخشی از این مزارع آنها در حال توانبخشی هستند، دیگران در وضعیت نادیده گرفته شده اند ، اما همه آنها زمان پرشکوهی را تداعی می کنند که ما می توانیم به روش های مختلف کشف کنیم. حتی از طریق کام.
ویلا آنتونیا: آنچه توت ها زمزمه می کنند
قبل از رسیدن به محله قدیمی شهر Sant Joan d'Alacant، املاک از همه سبک ها آشکار می شود: La Concepción پالادین، سبک سوئیسی پدرو خوزه، یا مدرنیسم Les Palmeretes ، که می تواند فراخوانی برای نسخه لوانتین El Resplandor باشد.
یکی از مزارعی که به بهترین وجه با زمان جدید سازگار شده است، روزادا است ویلا آنتونیا ، ملکی که زمانی آنقدر بزرگ بود که صاحب آن به خود اجازه داد بخشی از آن را به شهرداری واگذار کند. نتیجه امروز است یک مجتمع غذاهای عالی آلیکانته که فرض می کند آهنگی برای سنت و جذابیت های ترتا است.
خوزه آنتونیو سانچز رهبری رستوران Els Vents، گریل مدیترانه ای ویلا آنتونیا و منطقه رویدادها ، فضاهایی متمرکز در این املاک قدیمی که رنگ های صورتی، سبز و سفید کل مفهوم را در بر می گیرد.
خوزه آنتونیو در حالی که میزهای چوبی رستوران Els Vents را نوازش می کند، می گوید: «ما به طیف رنگی در کل فضای داخلی احترام گذاشته ایم. تو یک کتابخانه قدیمی بازسازی شده پر از آثار هنری توسط نقاشان والنسیا مانند خواکین سورولا یا آلیکانته فرناندو سوریا.
مزرعه موروت.
پس از عبور از رستوران، باغ ویلا آنتونیا نوید یک عدن عالی را می دهد که در آن میل کنید غذاهای برنج و گوشت، غذاهای میگوی قرمز امولسیون شده و گیاهان پروانسالی که خوزه آنتونیو در باغ خود نگهداری میکند، با توجه به غذاخوری: «ما همچنین از یک استخر قدیمی استفاده کردهایم و اتاقی داریم که در آن رویدادهای فرهنگی مانند ارائه کتاب یا کوکتل برای جلسات مختلف برگزار میکنیم. آخرین مورد برای جشنواره فیلم سنت جوآن».
غرور مخفی ویلا آنتونیا است "اتاق توت" به قول خوزه آنتونیو، جایی که یک درخت صد ساله هنوز بین میزها آرمیده است: "اگر به کارم فکر کنم، می توانم آن درخت توت را حذف کنم و یک میز برنده شوم، اما باید به میراث احترام بگذاریم."
مزرعه موروت.
FINCA MOROTE، آخرین کارخانه روغن در LA HUERTA DE ALICANTE
طبیعت قادر است با همه تغییرات سازگار شود. حتی در بزرگراه. املاک موروت این است آخرین آسیاب از باغ آلیکانته و در گلوله ای از گیاه پیچیده شده که سبزی آن با درها و پنجره های خانه مزرعه قدیمی ترکیب می شود.
توماس پرز آراسیل مسئول کار است روغن و تاک در این سرزمین که خانواده موروت با طاعون هایی مانند فیلوکسرا مواجه شدند که در آغاز قرن بیستم باغ را در بحرانی عمیق فرو برد. به لطف به دست آوردن سویه های هیبریدی انگور، این محصول توانست از طریق 20 گونه زنده بماند.
«ما صادر کرده ایم به بلژیک، چین، فرانسه و کشورهای دیگر، اما ما به ویژه بر تجارت محلی تمرکز می کنیم.» توماس می گوید. "در هر صورت، امروزه این تجارت به اندازه گذشته سودآور نیست”.
مزرعه موروت.
در پشت خانه، یک آسیاب جدید توسط عناصر مختلف کشت احاطه شده است. زیتون در قیف ریخته می شود و ما همچنین یک دستگاه آزمایشگاهی برای تجزیه و تحلیل کیفیت روغن داریم.
زیتون میوهای است که وقتی آن را از درخت دور میکنید فوراً میپوسد و هنگام برگرداندن آن باید بسیار وقت شناس باشید. چند متر دورتر، آسیاب قدیمی دروغ می گوید حسود، پر از عناصر قدیمی کشاورزی، سبدهای علف اسپارتو و مطبوعاتی که قدمت آن به قرن هفدهم می رسد.
Finca Les Palmeretes.
در امتداد مسیر باغ میوه، لوبیا رشد می کند و انار سخاوتمند است، با وجود بزرگراه نزدیک: "آنها آن را یک شبه ساختند، اما ما هم نمی توانیم کاری انجام دهیم، نه حصار، نه گاو داریم، نه پوشش گیاهی زیادی داریم زیرا اذیت می کند."
با این اوصاف، درختان زیتون ماندن : «در جنگ داخلی پوست تنه آن درخت زیتون کنده شد، اما کم کم رشد میکند». توماس دوباره به بزرگراهی که از ساحل می آید نگاه می کند. باغ امروز بیش از هر زمان دیگری نیاز به مراقبت و دید دارد جوانه زدن زنده ماندن.