این روزها باید باشیم که در ارتفاعات اما ما سفر را به زمان دیگری منتقل کرده ایم یک نوسان در پروازها و کمی به خاطر چهره های کوچکی که دو گربه خوانده ما (تراکتور و پورون) هر بار ساخته اند. منفجر کردن هویتزر در خیابان.
این تیراندازی نیست آخرالزمان اکنون, والنسیا دو سال پس از صلحی است که هیچ کس انتظارش را نداشت اما چقدر خوب هستیم در اطراف محله قدم زد روزهای قبل از سن خوزه این ایده های مارس بین همه گیری و بهاری که نمی آید. بگذار به جهنم بروم تا متنفر را از این مقاله نجات دهم: از شکست ها متنفرم
خواهر من یک فالر است، یکی از بهترین دوستانم آنها را تا حد استخوان دوست دارد، من خاطرات زیبایی دارم ( آ کرم رنگ دست در دست بابام)، فراتر از نوجوانی مهمانی های افسانه ای زدم، آن موقع غذا خوردم (خیلی انتخابی، هه) نه کمتر از پنجاه ماسکلت، من آن فالاهای دیگر را با آنها می شناسم روح شمایل شکنی، من نیمی از عمرم را در شهر فالاس گذراندم، به یاد دارم که در میان چوب، میخ و چوب پنبه بازی می کردم - آن آشیانه های تقطیر شده صنایع دستی، میناکاری و ساعدها بیشتر شبیه یک کاوشگر است تا یک شاعر. شاید این درک از نوشتن به عنوان یک عمل فیزیکی از آنجا ناشی می شود زیبایی زیادی در آن حومه
چند ماه پیش یکی خوب درگیر شد این والنسیا دست و پا چلفتی چرا که ماسکلت ها، ترقه ها، قلعه ها، بمباران ها و سایر مصنوعات شکنجه صوتی آنها خیلی دور با کلنی های گربه سانان یا با این همه سگ رها شده زندگی نمی کنند آنها فقط می دانند چگونه از حزب رنج ببرند و برای دختر وطن خود بمیر، فالریتو. برای همه اینها، شهردار ما یک کلارینت دارد: "تعلیق یک mascletà را نمی توان به این واقعیت مشروط کرد که یک کلونی از گربه ها وجود دارد". هی تو، جوآن ریبو.
البته، بله، اگر همه آنها حیوان باشند، ولگرد هم هستند، بچه گربه ها بی خانمان: بسیاری وجود دارد. آن دسته از دلخوری های کوچک خزدار را با کجا مقایسه می کنید ماسک بسیار چاق و بسیار زیبا، برای به نمایش گذاشتن قلب نخل شما در بالکن تالار شهر که هزینه آن را با مالیات خود می پردازم. الان که بهش فکر میکنم من همچنین برای فالاس با مالیات خود پرداخت می کنم. و همچنین حقوق شما و فکر می کنم از وقتی که من می پوشم، سرخ کردنی های شکلاتی که شما این روزها می خورید. زنده باد مهمانی، البته.
پوستر لاس فالاس، والنسیا 2022.
وقتی این چیزها را می نویسم مشعل ها را به دست می گیرند از استدلال به بخش خوبی از مخاطبان، اما این ستون من است و اینها مزخرفات من هستند من تصور می کنم که یک والنسیا بدون فالاس برای والنسیایی ها خواهد بود (یک مزخرف) اما چقدر دریای مدیترانه زیبا به نظر می رسد بدون سر و صدای بیشتر از امواج و باران (زیرا زئوس ، خدای باران، هر سال ترتا را با ابرها و رعد و برق خود بدون تسلیت مجازات می کند) و صدای خش خش تراس ها اما نه، به هیچ وجه: آنها بسیار قوی در سنتی ترین قلب زندگی می کنند و همچنین چندی پیش چانه بالا نگه داشت با جایگاه اخلاقی بودن میراث ناملموس یونسکو
فالاها حول شعار "renaix de la flame" بازگشته اند و یک پوستر زیبا از آتش در آتش، امیدوارم این جشن به منشأ بت پرستی خود نزدیکتر باشد ( تطهیر و خلسه قبل از اعتدال بهاری که در راه است)، امیدواریم قلب بیشتر و تلاطم کمتر باشد.
همچنین این نیست که لگد زدن خواننده در این گوشه کوچک بسیار تعجب آور باشد: من از سر و صدا، بی ادبی، گاو نر متنفرم (من فکر می کنم اینجا به عنوان مانوئل وینسنت، والنسیایی یاغی: «به ریاست این قصابی، دیگر خدایی تشنه پلاسما نیست که باید سیر شود، فقط گاوهای وحشی در ملاء عام مورد ضرب و شتم قرار میگیرند، با قلاب سوراخ میکنند، با طناب گردن میکشند، با توپهای زمینی زنده میسوزانند، ذبح میشوند. در میانه یک عیاشی بزرگ»)، سنت اشتباه گرفته شده، مچیسم ضمنی، ولایت گرایی فاسد، خیابان های مسدود شده، مست های بی معیار، بوی غذای سرخ شده، چیزهایی فقط به این دلیل، فولکلور را درک کنید (زیبا، چند بار) مانند یک کیسه مخلوط که همه چیز در آن جا می شود. خوب نگاه کن، نه
من می خواهم تصور کنم راه دیگری برای درک آنها زیرا لاس فالاس نیز هستند آتش پاکسازی، نماد تولد دوباره و زندگی آینده. عرفان بت پرست رستگاری، تأمل در مقابل شعله های آتش اطراف خودت و می خواهی کی باشی، بگذار بدی ها در آتش وجدان بسوزند، بهتر از قبل باشند. اگر رشد نکنیم هیچ نیستیم. یک مهمانی برای جشن گرفتن زندگی رنایکس شعله.