نامه عاشقانه به زمین
زمینی عزیز:
وقتی به تو فکر می کنم، تو را تصور می کنم پر از درختان پرتقال، بادام یا گیلاس در حال شکوفه، درختان نخل، خانه های مزرعه، مزارع برنج، ریوراوس، مزارع زیتون... و تعداد زیادی دریا . فراتر از بدیهیات، سبک زندگی شما، بنابراین آفتاب زمستانی، من همیشه فکر می کردم ما خوش شانس هستیم...
برای نور تو آنقدر مدیترانه ای که هیچ کس مثل سورولا نقاشی نکرده است.
برای آتش تو آن از خامه، آن برنج با شاخه های انگور، آن از torraes... و غروب خورشید از فانوس دریایی سن آنتونیو یا La Albufera.
برای رنگ شما : از آبی بی نهایت از جزیره تابارکا یا لاس کولومبرتس گرفته تا فیروزه هیپنوتیزم گرانادلا یا کالا دل مورایگ.
و اون سبزه تو منظره از هورتا والنسیانا ، مزارع پر از آجیل ببر یا برنج و هکتارها درخت میوه بین پادگان ها و خانه های کشاورزی. یا از دریای تاکستان های شما، در Vinalopó یا Les Terres dels Alforins . و از ریه هایت مانند Hoces del Cabriel یا Sierra del Espadán . و چه در مورد باغ های مخفی شما، مانند الباردا.
یک باغ پرجنبوجوش مدیترانهای که اگر به آلیکانته بروید در آن گم میشوید
در داخل کشور، شما حتی ما را با قلعه های خود مانند مورلا، آلیکانته، شگفت زده می کنید، Xativa، Villena، Cullera، Buñol یا Sax . و کوه های شما: در اینجا نیز آسان است که به سقف ضربه بزنید پنیاگولوسا یا آیتانا و در کمتر از دو ساعت، در Benicàssim... یا Benidorm شنا کنید.
زیرا همچنین، و بالاتر از همه، شما مدیترانه ای هستید . آن که شما را بیشتر غسل می دهد 500 کیلومتر خط ساحلی، از Vinarós تا Pilar de la Horadada.
اما فراتر از دریا، جشنواره رنگ ها با صورتی از تالاب های نمکی ادامه می یابد Torrevieja یا رنگ سبز آکوامارین در حال تغییر مخزن Guadalest . چون اگر چند کیلومتر جلوتر برویم، بهشت های آبزی مانندی داریم دهکده حرارتی Montanejos، Salto de la Novia، آبشار Chella، Fonts del Algar یا دریاچه های Anna . چیزهای زیادی در داخل برای کشف وجود دارد.
دره گوادالست
و بسیاری از شهرها … Altea و نماهای سفید بکر و خیابان های سنگفرش شده آن. Bocairent، Alcoy یا Peníscola و جوهر قرون وسطایی آن؛ خانه های رنگارنگ ماهیگیران لا ویلا جویوسا، همیشه شاد و بوی شکلات.
چون ما هم شما را برای شما دوست داریم بو آن که در هر گوشهای نفوذ میکند: نوقا از جیجونا، مدلار از Callosa، ñora، کوکای تازه پخته شده، کنگر فرنگی از Benicarló، mojama یا اختاپوس خشک، انار مولار از الچه ، به دستمال پنیر، به بازار ماهی کالپه، دنیا یا سانتا پولا.
همچنین برای شما صدا ، که بسیاری را قلاب می کند: یکی با ماسکلت یا بیدار شدن، یکی با موسیقی گروه، یکی با جشنواره ها … بله، ما از همه چیز یک مهمانی میسازیم، زیرا با شما همیشه چیزی برای جشن گرفتن وجود دارد… ترکیبی از Fer و هر چیزی که پیش بیاید. آن پائلا با دوستان، حتی اگر یکشنبه نباشد. زندگی در خیابان است؛ شب های تابستان، با پاهایت در شن؛ شام همیشه تازه...
از طریق خیابان های Altea
شما صنایع دستی هستید ، زیرا شما می دانید که چگونه به آن مشاغل سنتی که بسیار نشان دهنده ما هستند و ما را افتخار می کنند ارزش گذاری و حفظ کنید: هنرمندان فلاس، نوقا سازان، اسپادری سازان، زنبورداران، کفاشیان، سفالگران، جشن های شبستان، گلدوزی ها، اسباب بازی سازان، باغ سازان یا اسپارتو سازندگان
سخاوتمند و مهمان نواز مانند هیچ کس دیگری، شما با غذای خود از ما استقبال می کنید که با تولیدکنندگان محلی شروع میشود، در بازارها ادامه مییابد (آیا شاید بیشتر از بازار مرکزی والنسیا در ترتا وجود داشته باشد؟) و به جدولی ختم میشود که میتوانید در آن به اشتراک بگذارید. یک بار ساحلی، یکی از بار شهر، یکی با یک سفره سفید از ستاره میشلن یا آنی که در پاسیو خانه باغ است. و نان تست با انبار رکونا و در پایان بپرسید یک فوندیل دیگر.
صبر، صبر و شکیبایی
و اسمورزارت را فراموش نکنیم: اینجا خیلی چیزها با الف شروع می شود شات کاسالا قبل از ساندویچ ، نصف قرص نان را با هر چیزی که مناسب است بخوانید، همیشه همراه با els cacauets... و cremaet به عنوان colophon.
آنهایی که خارج از کشور زندگی کرده اند و برگشته اند، می گویند که همیشه دلتنگ شما بوده اند. منم همینطور وقتی دور میشم شما حتی اروپای شمالی را نیز تسخیر کرده اید که شما را به خاطر گرمی شما انتخاب می کنند . چقدر خوش شانس هستیم که می توانیم در اواسط دسامبر بگوییم " هوی فا روز شکست "چون شبیه بهار است. همانطور که یکی از دوستان می گوید، چرا هیچ اسکاندیناوی وقتی بازنشسته می شود خانه ای در کاستلانا نمی خرد؟ همه، به ساحل سفید.
و وقتی فکر میکنید همه چیز را دیدهاید، میرسید و دوباره ما را غافلگیر میکنید. مثل آن روز، غلاف دلفین ها را از بندر جاوه دیدیم . یادت هست؟
ترتا یک مکان نیست، یک احساس است . و چه خواهی داشت، که حتی آنهایی که از بیرون هستیم، می خواهیم برای همیشه بمانیم.
مارتا لوزانو مکان مورد علاقه خود را در جهان نشان می دهد: جاوه