شبنم در دوننا
اجرا کرد 16 اکتبر 1969 هنگامی که فرمان دولت برای ایجاد پارک ملی دونانا تا آن لحظه، تعداد کمی جسور - یا خوش شانس - بودند که برای کشف جذابیت های این منطقه شگفت انگیز قدم گذاشته بودند. به نحوی رزرو شده بود در بیشتر موارد، به زیست شناسان و پرنده شناسان با تمایلی آشکار برای ارزش گذاری برای گنجینه ای که دونیا در آن نگهداری می شود.
بله، آن بخش از اشراف که در قرن شانزدهم دعوت شده بود، از آن لذت می برد. دونا آنا د مندوزا، همسر هفتم دوک مدینه سیدونیا و مالک کل منطقه طبیعی به همراه همسرش، به مهمانی های شکار معروف خود در سراسر پارک. هیچ ربطی - و خدا را شکر - با آنچه امروز دونیا است ندارد.
چهار اکوسیستم در دوننا وجود دارند
زیرا امروزه تحت مهر حفاظتی پارک ملی، شکار -بدیهی است- ممنوع است و برای دسترسی به فضای داخلی آن کافیست اندکی داشته باشید. حساسیت و علاقه به طبیعت آن، و از قبل یک بازدید سازمان یافته ترتیب دهید. به عبارت دیگر: Doñana در دسترس همه است.
این پارک که بخشی از استان های سویا، کادیز و هوئلوا را اشغال می کند، از طریق هر یک از سه سناریو قابل دسترسی است. ما تصمیم گرفتیم یکی از مسیرهایی را که ** تعاونی ماریسماس دل روسیو اندلس سازماندهی شده بود، **، که کمتر از 40 سال است، در سفرهایی که توسط راهنماها و رانندگان دوستانه هدایت می شود، تصویرسازی می کند، انتخاب کنیم. کامل ترین نسخه -هیچ شرکت دیگری با پیشنهاد آن برابری نمی کند- از Doñana: یکی که از میان چهار اکوسیستم پارک می گذرد.
شروع، GERUND چیست
ما بازدید را در مرکز پذیرش El Acebuche ، فقط 3 کیلومتر از شهر ساحلی ماتالاسکاناس ، در هوئلوا. در کوله پشتی، کمی آب، عینک آفتابی، دوربین دوچشمی و دوربین.
از این خانه مزرعه که به عنوان مرکز تفسیر نیز عمل می کند، روزی دو بار - یک بار صبح و یک بار بعد از ظهر - حرکت می کنند. اتوبوسهای سراسری برای پوشش کوهنگاری متنوع دوننا آماده شدهاند.
چند کیلومتر دورتر دروازه ای به ما هشدار می دهد که رسما وارد پارک ملی شده ایم -حدود 54000 هکتار- که همراه با پارک طبیعی که بخش بزرگی از محیط زیست را در بر می گیرد -68000 هکتار دیگر- چیزی را تشکیل می دهد که از نظر اداری نامیده می شود. منطقه طبیعی دونا . جمع، بیش از 122000 هکتار جادوی خالص و طبیعت: بزرگترین ذخیره گاه زیست محیطی در اروپا.
دوننا زیارتگاه دوستداران پرنده شناسی است
در حالی که چالههای جاده عقب ما را با قایقهای روی صندلی آزمایش میکنند، رزا، راهنما، تلاش میکند تا مسیری را که در طی آن طی خواهیم کرد، توضیح دهد. چهار ساعتی که بازدید طول می کشد.
به محض شروع، روشن می کند که با وجود محافظت، پارک بکر نیست: دوننا برای قرن ها مسکونی و مورد بهره برداری قرار گرفته است. آنها در اینجا زندگی می کردند - و همچنان زندگی می کنند - خانواده های متواضع که از منابع طبیعی منطقه برای توسعه اقتصاد معیشتی بهره بردند. چگونه؟ از طریق فعالیت هایی مانند زغال سنگ، چوب پنبه یا ماهیگیری، برای مثال.
افرادی که در محیطی منحصر به فرد با هم زندگی می کردند جانوران و گیاهان کاملاً متنوع: به دلیل موقعیت ممتاز جغرافیایی، در دو قدمی اقیانوس اطلس و مدیترانه و در نیمه راه بین اروپا و آفریقا، Doñana هر ساله توسط هزاران پرنده انتخاب می شود که در طول فرآیند مهاجرت خود متوقف می شوند. قابل توجه ترین؟ عقاب امپراتوری ایبری، گونه ای در خطر انقراض که دوازده زوج از آن در اینجا زندگی می کنند.
اما پرندگان تنها ساکنان دونانا نیستند، تعداد بیشتری از آنها گم می شوند: آهو، آهو، گراز وحشی، سمور سمور، خرگوش، بابکت، مانگوس، موش، موش، خفاش، خفاش، یا گاو مردابی آنها تنها برخی از پستاندارانی هستند که در این منطقه فراوان هستند. در میان آنها، البته، پادشاه پارک: سیاهگوش ایبری، همچنین در خطر انقراض و یک نشان.
سیاهگوش ایبری یکی از نمادین ترین حیوانات پارک است
اگر به این مقدار بسیار زیاد را نیز اضافه کنیم خزندگان، ماهی ها و گونه های گیاهی که در اکوسیستم های مختلف خود رشد می کنند، شکی نیست: ما در یک مکان منحصر به فرد در جهان هستیم.
اکوسیستم 1: ساحل
حمام شده توسط اقیانوس اطلس، Doñana دارای یک امتداد ساحلی تقریباً 30 کیلومتری است: آنهایی که از ماتالاسکاناس تا دهانه گوادالکیویر، روبروی Sanlúcar de Barrameda را پوشش می دهند. در واقع همینطور است بزرگترین در کل اسپانیا
به محض اینکه اتوبوس ما شروع به حرکت در امتداد ساحل طولانی می کند، رزا به پر کردن جزئیات ادامه می دهد. به عنوان مثال، که مزرعه های ماهیگیران، یک نوع کابین که هر چند صد متر در ساحل پراکنده است، هنوز هم هستند ساکنان کسانی هستند که از هنر اصیل ماهیگیری به زندگی خود ادامه می دهند.
در کنار برخی از آنها می توان چاه های کوچکی را دید که در کمال تعجب و حتی در فاصله چند متری از دریا، آب شیرین هستند. دلیل؟ تمام Doñana بر روی یک آبخوان عظیم واقع شده است که اگرچه بهترین لحظه خود را سپری نمی کند، اما ادامه حیات پارک ضروری است کندوی زندگی که تا کنون بوده است.
Doñana دارای یک امتداد ساحلی در حدود 30 کیلومتر است
وقتی اتوبوس جلو می رود، چند پرنده به استقبال ما می آیند. هستند مرغان دریایی، ساندویچ درنا و مقداری ماسه شنی، پرنده کوچکی که در ماه های فروردین و اردیبهشت به آن مهاجرت می کند ایسلند بالا بردن دیدن آنها که به سرعت از یک طرف به طرف دیگر در جستجوی ماده آلی به جا مانده از امواج می دوند، بسیار دیدنی است.
رزا قبل از اینکه در جاده بپیچیم تا در یکی دیگر از اکوسیستم های دوننا غوطه ور شویم، به ما می گوید که علیرغم اینکه سرزمین محافظت شده است، ساحل برای عموم قابل دسترسی است. دقیقاً به همین دلیل، فقط می توان به آن دسترسی داشت پیاده یا با دوچرخه لذت بردن از یک حمام در محاصره این منظره چقدر لذت بخش است.
اکوسیستم 2: سیستم تلماسه
جمع، 28 کیلومتر طول و 1.5 عمق: یعنی فضای اشغال شده توسط تپه های شنی دونا که به دلیل شن و ماسه کشیده شده توسط جریان دریا و عمل بادها، هر سال آنها پیشروی می کنند و زمین های بیشتری را فتح می کنند.
اینجوری آرایش میکنن تپه های نرم شنی که معشوقه های آن مکان هستند و همه نمی توانند با آن مبارزه کنند: جنگل های کاج سنگی از این منطقه که در قرن هجدهم برای سکونت مجدد دوننا معرفی شدند -خانواده هایی که به زغال سنگ اختصاص داده بودند بخش بزرگی از درختان بومی را قطع می کردند- به آرامی توسط تپه های شنی غرق می شوند که به اصطلاح شکل می دهند. "مروارها": جنگل های کوچکی که بین آنها زندگی می کنند. برخی دیگر اما چندان خوش شانس نیستند و دفن می شوند.
تپه ها صاحبان و بانوان محل هستند
بین ماسه و کاج، مجموعه خوبی از بوته ها که می دانند چگونه با این محیط سازگار شوند. با سیستمی که به آنها اجازه می دهد تا ریشه های خود را کوچک یا گسترش دهند تا بر شن و ماسه غالب شوند و در عین حال آب مورد نیاز خود را از سفره آب بگیرند، آنها بخشی ضروری از چشم انداز هستند.
توقف 15 دقیقه ای در تپه غازها به ما اجازه می دهد تا راه برویم و کشف کنیم، تجسم در شن، رد پاهای کوچک که حضور سایر موجودات زنده در منطقه را آشکار می کند. بسیاری از آنها معمولاً در اوایل صبح یا هنگام غروب خورشید در تپه های شنی رفت و آمد می کنند، اگرچه این استثنا در ما دیده می شود: فقط 100 متر دورتر، گروهی از آهوها ما را تماشا می کنند یکی از آن چاپ هایی را به ما می دهد که برای همیشه در خاطرمان می ماند.
اکوسیستم 3: مرداب ها
همانی که برای خیلی ها جواهری در تاج است، بسته به فصل سال ظاهر خود را کاملاً تغییر می دهد. در طول ماه های تابستان، هنگامی که کمبود باران باعث از بین رفتن آب در باتلاق ها می شود، تبدیل به آب می شود یک بیابان رسی کاملاً ترک خورده زمین آنقدر سخت است که اتوبوس ما بدون هیچ مشکلی از آن عبور می کند.
اطراف ما، بوته ها روی زمین رشد می کنند و به عنوان غذا برای تعداد زیادی از دام ها خدمت می کنند. در میان آنها، در اسب ماریسمنو و ماریسمنا موترنکا، هر دو گونه بومی با قدرت خود مشخص می شوند، و کلمب به آمریکا آورده است پس از کشف جهان جدید - یعنی: آنهایی که در قاره آمریکا وجود دارند، پسرعموهای اول دوننا هستند.
اسب در مرداب
همچنین در ماههای خشک، مناطق سبز در آن متمرکز میشوند او را خواهد دید، جایی که آب شیرین تصفیه شده توسط تپه های شنی با خاک رسی مرداب ها برخورد می کند و باعث خروج آن می شود. این یعنی چی؟ که از آنجایی که همیشه آب وجود دارد، همیشه پوشش گیاهی نیز وجود دارد، بنابراین بسیاری از زندگی حیوانات در اینجا یافت می شود.
در واقع، وقتی در زمین قدم میزنیم، دستههایی از آهو، آهو و گراز وحشی که آزادانه در حال پرسه زدن هستند، ثابت است.
با رسیدن باران اما تالاب پر می شود و تماشای طبیعی به اوج خود می رسد. گیاهان آبزی، سخت پوستان، ماهی ها و حشرات تبدیل به ساکنان این اکوسیستم که تقریبا جذب می کند 300 گونه پرنده که از متنوع ترین نقاط جهان وارد می شوند. سپس دونانا به بهشتی برای دوستداران پرنده شناسی تبدیل می شود.
اکوسیستم 4: جنگل مدیترانه
و ناگهان چشم انداز دوباره تغییر می کند: وارد می شویم دنیایی پر از کاج های سنگی -بله، همه جا هستند!-، بلکه از گونه های دیگر بوته های اتوکتون مانند گل رز، ماستیک، رزماری، قلب نخل یا آویشن.
مهمترین ویژگی این اکوسیستم این است که به لطف آب سفره زیرزمینی زنده می ماند بدون وابستگی به باران
در تور ما که با پوشش گیاهی خالص احاطه شده است، ناگهان ظاهر می شود یک ساختمان زیبا که تمام توجه ما را به خود جلب می کند. "این چیه؟". خوب، این چیزی بیش از این نیست کاخ مرداب ها، در آغاز قرن بیستم به دستور یک صاحب شراب سازی شری ساخته شد محل بازنشستگی، از سال 1992 که به مالکیت دولت، بسیاری از روسای دولت ما درآمد، علاوه بر برخی رهبران خارجی دیگر.
آخرین توقف در شهر قدیمی لاپلانچا، مسکونی تا دهه 90، این گزینه را به ما می دهد ببینید خانه های قدیمی و محقر خانواده هایی که در آن منطقه زندگی می کردند چگونه بود. ما از این واقعیت استفاده می کنیم که گوادالکیویر چند متر دورتر است تا به ساحل نزدیک شود: بازدید از دونیا بدون آن کامل نمی شود.
بازگشت به اتوبوس و با ریه ها و روح پر از چنین خلوصی، ما به دهانه اقیانوس اطلس نگاه می کنیم، با Sanlúcar de Barrameda شگفتانگیز که ما را در آن سوی رودخانه تماشا میکند. در حالی که ما در امتداد ساحل کیلومترها را طی می کنیم که ما را از نقطه شروعمان جدا می کند، خورشید مسابقه خود را برای رسیدن به افق آغاز می کند. یک نفر مبهوت به ما می گوید که در یکی از تپه های شنی همسایه یک آهو نر که شاخ هایش تند بیرون زده است از ما خداحافظی می کند.
ما کوچکترین شکی نداریم: دونیا یک جواهر طبیعی غیرقابل انکار است.
یک جواهر طبیعی غیرقابل انکار