اشاره گر داخلی Ayahuasca: La Casita
در پایان تابستان در لیما، نسیم دریا ما را در بر می گیرد و ما به سمت منظره می رویم، جایی که افق با تمام وسعتش باز می شود، و اقیانوس آرام - که در اینجا به افتخار قهرمان پرو، Mar de Grau نامیده می شود - به ما نشان می دهد. صورت خاکستری فلزی و سربی. غروب تمام جعبه های کارت پستال را مشخص می کند: نور مایل به قرمزی که مایل به آبی می شود و زوجی که عاشقانه می بوسند. به هم نگاه کردیم و سه تایی خندیدیم. بله، این یک کارت پستال خواهد بود، اما منظره هنوز هم دیدنی است، برای لذت بردن.
در حال حاضر در تاریکی، از عمارتهای کوچکی با سبکهای متنوع میگذریم، که برای عموم باز است تا آوانگاردترین طراحی و مهارت را به نمایش بگذاریم. پاسیوهای داخلی جذاب به بارهایی تبدیل شدهاند که میتوانید با اجازه شیلیاییها، یک نوشیدنی ملی شیرین اینکا کولا، یا یک نوشیدنی ملی دیگر، یک پیسکو میل کنید.
اولین ایستگاه ددالو است، یک فروشگاه بزرگ، که دارای سالن نمایشگاهی است که در آن آثار هنرمندان گرافیتی محلی، مانند Entes و Pésimo، که از خیابان به گالریها جهش کردهاند، نمایش داده میشود. در حیاط محوطه سازی شده، یک بار با مبلمانی که از روستاهای دورافتاده در ارتفاعات پرو آورده شده است، راه اندازی شده است. در داخل، جواهرات، لباسها، سرامیکها، اسباببازیهای کودکان و ظروف غذاخوری از برندهای طراح محلی مانند Sumi Kyon، Aturo Caudette و Andrea Navascués به نمایش گذاشته میشوند که میدانند چگونه مهارت، مواد بومی و نوآوری را ترکیب کنند. همچنین باید از مرکز کولیچ، نقطه ملاقات دیگری برای طراحی، مد، هنر و دکوراسیون، با یک کافه ایده آل دیگر دیدن کنید. این فروشگاه مانند بسیاری از معماری های منطقه در ساختمانی به سبک Belle Époque قرار دارد.
موزه پدرو د اوسما، در محله بارانکو، مرکز طراحی لیما
پیشگامانه ترین هنر معاصر پرو را می توان در این گالری یافت Lucia de la Puente و در نسخه های Wu. اولی در عمارتی قرار دارد که به عنوان یک بنای تاریخی ملی اعلام شده است، جایی که شما می توانید به طور مرتب آثار آن را ببینید سیلویا فرناندز، ایوانا فرر، آریلا آگویس، لوز لتس یا جولیا ناوارته.
بعداً، با Mario و MaFe، من این فرصت را دارم که به طور کامل از فروشگاه-گالری Artisans Don Bosco بازدید کنم. با تمام طعم و مزه طراحی ایتالیایی، معمار و منظره ساز ایتالیایی آنجلو کلمبو عاشقانه این ویلا را بازسازی کرده است که قطعات مبلمان و هنر مقدس ساخته شده توسط جوانان کوهستانی یا جنگل های پرو را در خود جای داده است. در تمام قطعات یک خط نیرومند مشاهده می شود: مبلمان چوبی صاف و سنگین با کنده کاری های کوچک، فرم های محکم که به طور نزدیک با تخیل فرهنگی مردم بومی مرتبط است، همانطور که آنجلو به ما می گوید. او به گروهی از ایتالیایی ها تعلق دارد که از طریق کار شایسته و خلاقانه به ادغام هزاران جوان کمک می کند.
لیما در شب
برای نوشیدن یک نوشیدنی و بازیابی قدرت بعد از پیاده روی، هیچ کمبودی در گزینه ها وجود ندارد، می توانید به La Bodega Verde، یک بار جدید با باغی کوچک و دنج پر از دانش آموزان و هنرمندان بروید و یک قهوه ارگانیک و یک سانگوچه میل کنید. ساندویچ). و در یک خط دیگر، آیاهواسکا را پیدا می کنیم، توسط Condé Nast Traveler به عنوان یکی از بهترین بارهای جهان شناخته شده است. این یک عمارت بزرگ به سبک استعماری است که طراح داخلی و هنرمند Maricruz Arribas آن را با قطعات چوب، سرامیک، پارچه و عناصر معروف ماقبل کلمبیایی پر کرده است.
البته به پل آهها ختم شدیم، جایی که عاشقان جوان لیما پیش از اینکه گردشگران پل هنر پاریس را بر فراز رودخانه سن با قفلهای عشق پر کنند، آه میکشیدند. در اینجا رودخانه به جای حمل آب، انسان است: هزاران نفر از طریق کانال باریک به دریا و آبگرم می روند.
در حالی که ماریو و ماریا موفقیت بازسازی معماری و شهری این دهکده ماهیگیری قدیمی را برای من توصیف می کنند. در پس زمینه آهنگ خاطره انگیز از چابوکا گرانده : "اجازه بده بهت بگم لیما..." و احساس می کنم مثل لیماهایی که می گویند.
گوشه ای دیگر از Ayahuasca: La Casita