پشت بام ها و پنجره های زیبا در کوچه های درهم تنیده اِوورا.
Évora با آسمانی ابری از ما استقبال می کند که روز جالبی را پیش بینی می کند. ابرها که به نظر می رسد این را دوست دارند قطعه کوچک آلنتخو پرتغالی، آنها تصمیم میگیرند روی ما بایستند و نوعی چیریمیری بریزند، آن باران ریز تقریبا نامحسوس که به شما اجازه میدهد بدون ایجاد درام راه بروید. بلکه کاملا برعکس: Évora زیباست حتی زمانی که باران می بارد. اما این کار را می کند. و همه چیز به این ترتیب بهتر است: ما همه چیز را برای خودمان داریم.
فرو رفتن در دیواره های قرون وسطایی آن، همان دیوارهایی که از قرن چهاردهم از شهر محافظت می کردند، به این معنی است. خود را در لانه ای از کوچه ها غوطه ور کنیم که به میل خود می پیچند بین دامنهها - شهر روی تپهای بالای دشت آلنتجو - و ساختمانهای تاریخی قرار دارد. را جاده ای که از هزاران سنگفرش گرد تشکیل شده است، هیچ خیابانی را شبیه خیابان دیگری نمی کند و ما را مجبور می کند به لحظه مبارکی فکر کنیم که تصمیم گرفتیم کفش های کتانی خود را بپوشیم...
همین جزئیات است که باعث میشود فقط پنج دقیقه طول بکشد تا عاشق شهر شویم، همانهایی که ما را میبرند از Praça do Giraldo به معبد باشکوه دیانا برسید، یکی از تاریخی ترین، زیباترین و مرکزی ترین. Évora، دوستان، واقعا فوق العاده است.
معبد دیانا، در اوورا.
بیایید از ابتدا شروع کنیم
البته از یک شروع بسیار بسیار دور. زیرا قرن دوم میلادی بود. ج. هنگامی که امپراتور هادریان، که - اتفاقا - در شهر رومی ایتالیاکا، در سویل به دنیا آمد، دستور داد که یکی از بهترین معابد رومی حفظ شده در کل شبه جزیره ایبری است. اکنون، گویی زمان به سختی از آن گذشته است، با سرهای بالا به آن خیره میشویم، مبادا جزئیاتی از دستمان برود.
اما همیشه اینطور نبود: چقدر خوش شانس هستیم که می توانیم از آن لذت ببریم 14 ستون قرنتی که تقریباً دست نخورده باقی مانده اند، این عمدتا به دلیل این واقعیت است که در قرون وسطی آنها دیوار کشیده شده بودند. آنها تا قرن نوزدهم، زمانی که این گنجینه میراث واقعی را کشف کردند، همینطور باقی ماندند.
اگرچه صحبت در مورد گنجینه ها، در مورد Évora، بسیار آسان است. در واقع، آنقدر از آنها جمع می شود که جای تعجب نیست 40 هکتار از شهر قدیمی آن توسط یونسکو به عنوان میراث جهانی ثبت شده است.
ایده پیاده روی آغازین برای ساختن اولین نقشه ذهنی شهر برای ما شکست نمی خورد - معمولاً هرگز این کار را نمی کند. ما اینگونه هستیم ما به سمت کلیسای جامع Sé دویدیم. تصمیم گرفتیم هر اینچ از فضای داخلی آن را بررسی کنیم گوتیک و رومانسک را در آغوش می گیرند و استادانه ترکیب می کنند، در حالی که ما در مورد آنچه که ما را بیشتر اغوا می کند بحث می کنیم، عظمت کلیساهای آن، زیبایی صومعه قرون وسطایی آن - آیا واقعاً چنین زیبایی ممکن است؟ - یا مناظری از برج های آن.
ساخت آن کمتر از 60 سال طول کشید و در قرن دوازدهم تکمیل شد. علاوه بر این، واسکو داگاما خود از آنجا عبور کرد تا پرچم کشتی های خود را در سال 1497 متبرک کند. با خروج از ساختمان، منظره به سمت حواریون حک شده در سنگ در کنار رواق. بله، گنج دیگری.
مناظر برج Sé de Évora چشمگیر است.
توقف و فوندا
و این چنین خواهد شد که ناگهان احساس می کنیم توقف کوچکی داریم. شانس این است که در دو قدمی ما آن را داریم rua Cinco de Outubro، گذرگاه اصلی Évora: پیاده و پر از مغازه، نمی توان هر دو قدم توقف نکرد.
دقیقاً در آن فروشگاه و اتاق چشایی ارویدیرا است. یکی از سنتی ترین شراب سازی های منطقه: سفر خود را در سال 1880 آغاز کرد و اکنون در نسل پنجم همان خانواده است که به تولید آن اختصاص دارد. زیرا آلنتجو، اگر نمیدانستید، سرزمین شرابهای فوقالعاده با اصل منشأ است که علاوه بر این، طعم شکوهی نیز دارد.
ما جرات می کنیم سه تا از آنها را بچشیم ساخته شده در شراب سازی ویدیگریا و رگونگوس. با هر جرعه Invisible، Vinho da Agua و Condé de Ervideira. دو مورد آخر با همان انگور از همان محصول درست می شوند، با این تفاوت که اولی در عمق 30 متری در مخزن آلکوا و دومی به مدت 10 ماه در انبار نگهداری می شود. مهماندار ما را روشن می کند صحبت کامل در مورد جزئیات و جزئیات شراب آلنتجو. اگر کسی شک داشت، در نهایت یک بطری با خود بردیم.
شراب Alentejo در فروشگاه و اتاق مزه کردن Ervideira، Évora.
تقریباً روبهرو، در همان خیابان، دوباره ضعیف شدهایم و در مقابل فروشگاه جذاب Gente da Minha Terra، به خواب میرویم. قطعاتی با زیبایی و اصالت فوق العاده ساخته شده توسط صنعتگران از تمام گوشه و کنار کشور که ما را که عاشق چیزهای زیبا هستیم خوشحال می کند.
Oxalá در Largo Álvaro Velho واقع شده است، جایی که صنایع دستی نیز قهرمان اصلی آن هستند: سرامیک آلنتجو، محصولات پشمی، اشیاء چوبی یا ده ها غذای لذیذ از منطقه قفسه های آن را پر می کند. چه لذتی!
و برای میان وعده؟ خوب، برای تنقلات - یا برای پذیرایی از خودتان، هر چه می خواهید - شکی نیست: Botequim da Mouraria، واحه ای کوچک در زمان و مکان که در آن دومینگو و همسرش یکی از معتبرترین تجربه ها را در Évora ارائه می دهند. فقط یک بار با فضای نه نفر -آنها رزرو نمی کنند، پس بهتر است زود باشید- و توجه به جزئیات که باعث می شود بخواهید زوج را به خانه ببرید، موادی هستند که به مهمانی واقعی می افزایند: مهمانی که در بشقاب جشن گرفته می شود.
تخم مرغ همزده با کوگوملو، پنیر آلنتجو آب شده، صدف در سس، ژامبون... همه چشیده اند، بله، در حالی که با دومینگو درباره زندگی صحبت می کنیم و او از پر کردن لیوان شراب ما دست بر نمی دارد. البته آلنتخو. 10 محصول برتر و حتی خدمات برتر بیشتر: بهشت غذاخوری که اتفاقاً آخر هفته ها برای -به گفته دومینگو- بقیه مشتریان بسته می شود.
قفسه در فروشگاه صنایع دستی Gente da Minha Terra، در Évora.
گزینه دیگری برای کسانی که روی چیزهای نوآورانه شرط بندی می کنند، Origens است، جایی که سرآشپز گونسالو کیروش تمایل دارد به یک غذای ریشه دار شکل و طعم بدهد. در امتداد آوانگاردترین خطوط تفسیر شده است. و ما اینجا در مورد آن صحبت می کنیم سفر به معتبرترین آلنتخو از طریق پیشنهادات نوآورانه به عنوان یک هدیه، مناظری از آشپزخانه اوپن که در آن همه چیز با سرعت دیوانه وار تعیین شده توسط سفارشات اتفاق می افتد.
هیچ چیز شبیه با چند میگو با شراب سفید همراه شوید که - اوه، خدای من - باید برای آنها بمیرید. همچنین ریزوتو آن با کوگوملو یا یک نوع کلاسیک: گوشت خوک آلنتجو، پخته شده با صدف در نوعی دریا و کوه که باعث انفجار حواس می شود برای تکمیل آن، یک سورپرایز از سرآشپز - ما آن را آنجا می گذاریم - و یک شراب شیرین برای یادآوری این تجربه. چه چیزی بیشتر می توانید بخواهید؟
برای پایین آوردن غذا، البته باید پیاده روی کرد. و ما از این فرصت استفاده می کنیم و به آن نگاه می کنیم جزئیات کرکره ها و درها که از ما می خواهند با صدای بلند عکس بگیریم. همچنین در دیوارهای سفید کاری شده که هر از گاهی غافلگیر می شوند با یکی از آن کاشی هایی که به ما یادآوری می کند کجای دنیا هستیم. وقتی متوجه می شویم که دیوارهای مرکز تاریخی را ترک کرده ایم و با یکی از نمادین ترین بناهای Évora روبرو هستیم: دانشگاه آن.
سالن رستوران اوریجنس، در اِوورا.
مطالعه بین کاشی
شکی نیست که یکی از دلایل اصلی اینکه اِوورا، با وجود این که بسیار کوچک است - حدود 56000 نفر - شهری سرزنده و شاد است، به خاطر دانش آموزان آن است. چون بله: Évora دانشگاه دارد. و در واقع از سال 1551 که توسط کاردینال دون هنریک افتتاح شد اینگونه بوده است، اگرچه در سال 1759 توسط مارکی پومبال بسته شد و به مدت 200 سال غیرفعال ماند.
ورودی این امکان را به ما می دهد تا در اوقات فراغت خود در راهروها، صومعه ها، پاسیوها و کلاس های درس بگردیم - البته تا زمانی که کلاس ها در آنها تدریس نمی شود -. در هر اتاق مجموعه جدیدی از کاشی ها شگفت زده می شود، همیشه تحت یک موضوع است، اگرچه جایی که واقعاً ما را تسخیر می کند در کتابخانه آن است: قفسه های باستانی، کتاب های روی هم، صلح که نفس می کشد و مهمتر از همه، نقاشی های دیواری که سقف آن را تزئین می کند، باورنکردنی است.
یکی از کلاس های دانشگاه اوورا، یکی از سایت های میراث جهانی یونسکو.
با دیدن دانشگاه، وقت آن است که از یک نشان تاریخی دیگر دیدن کنید: نمازخانه استخوان ها، جاذبه بزرگ صومعه و کلیسای سانفرانسیسکو. و اینکه آنچه توجه این مکان را به خود جلب می کند دقیقاً یک اتاقی مملو از هزاران استخوان گفته می شود که آنها از پنج هزار اسکلت می آیند، نه بیهوده، اما چیز وحشتناکی در آن وجود دارد.
نکته این است که مردم در آن ازدحام می کنند تا فضایی را که در آن وجود دارد، بیندیشند هدف فرانسیسکن ها برانگیختن تأمل در مورد گذرا بودن زندگی انسان بود و تعهد به یک تجربه دائمی مسیحی. ما نمی دانیم که پیام رسیده است یا نه، اما واقعیت این است که تأثیر دارد. در بالاترین طبقات می توانید از موزه کلیسا، مجموعه صحنه های عیسی مسیح و یک تراس با مناظر عالی دیدن کنید.
و آنچه ما از آن می بینیم چیزی جز این نیست Jardim Publico، یک پارک زیبا که حاوی چند جواهر است: چند طاووس فوق العاده، یک کیوسک کوچک که می توانید برای نوشیدنی در آن توقف کنید، چرا که نه، کمی قهوه، و Palacio de Dom Manuel: گنجی دیگر، این زمان از معماری، به همان اندازه که در بیرون چشمگیر است.
نمازخانه چشمگیر استخوان ها، در صومعه و کلیسای سانفرانسیسکو، ائورا.
چه چیز دیگری، چه چیز دیگری
خب، اورا چیزهای کوچک بیشتری دارد، البته. به عنوان مثال، مشاغل اصلی، برای کسانی که می خواهند به خرید بروند. یکی از آنها عاطفه کاپوتی، در Rua Miguel Bombarda است. و اینجا چه می فروشند؟ خوب شنل های معمولی آلنتجو که توسط مردان استفاده می شود به طور سنتی برای کار در مزرعه، اما بر اساس مواد 100٪ پایدار، به لباس های ظریف و بسیار شیک برای زنان تبدیل شده است. و همه دست ساز، هی!
درست برعکس است کلیسای سن ویسنته، تقدس زدایی شده و برای رویدادها استفاده می شود رنگارنگ ترین دریغ نمی کنیم و نگاهی به برنامه های فرهنگی آن می اندازیم: بعدازظهرها و عصرها کنسرت های زیادی برگزار می شود، موسیقی تجربی، الکترونیک، ویولن یا حتی چنگ. طرحی عالی برای پایان دادن به یک روز در آلنتجو به سبک.
غروب زیبای خورشید در اِوورا، پرتغال.
صبر کنید این را دوست خواهید داشت
اما صبر کن! اینکه ما هنوز یک آهنگ جایزه داریم: فقط 30 دقیقه از Évora توقف می کنیم تا از خود ادای احترام کنیم. چه برسد به اینکه ما بازدید کنیم استرموز معروف به "شهر مرمر" یکی از ادعاهای بزرگ آن را کشف کند؟ و نه، ما در مورد قلعه او یا برج عبادت او صحبت نمی کنیم. و نه از میدان زیبای روسیو یا صومعه سانفرانسیسکو. ما حتی به لذت قدم زدن در مرکز پیچیده تاریخی آن عملا به تنهایی اشاره نمی کنیم. دوستان در استرموز توقف کردیم تا غذا بخوریم. بیایید ببینیم، چه انتظاری داشتید؟
و مایل ها و مایل ها در اطراف کسی نیست که چیزی نشنیده باشد گادانها: شگفتی بزرگ غذا شناسی منطقه. میشل مارکز - کنار اجاق گاز - و ماریو ویرا - بین مغازهفروشی، انبار و رستوران وجود دارند که میتوانند ارائه دهند. نفیس ترین آشپزی و برجسته ترین محصول در نمایشی از فانتزی خوراکی که یک تجربه بی نظیر است.
بهترین؟ مثل همیشه، اجازه دهید خودتان توسط سرآشپز توصیه شود، اگرچه او کروکت بره با سس مایونز سیر تفت داده شده، تخم مرغ های همزده آن با مارچوبه وحشی و بیکن گوشت خوک یا گوشت خوک ایبری مالدونادو یک شرط مطمئن هستند.
اما، فراتر از خاطره پاک نشدنی که در کام ما می ماند، در Gadanha ما عاشق درمان هستیم که همه چیز را خاص تر می کند و مکانی که در هر گوشه ای جذابیت دارد. چگونه احساس کنیم که در خانه هستیم؟
و حالا بله: متاسفیم، اما دنیا را متوقف کنید. ما در آلنتخو ماندیم.
سالاد در معبد خوراکشناسی Gadanha Mercearia، در استرموز.