از آویرو به پنیچه: یک سفر جاده ای از طریق مرکز بی توجه پرتغال

بین لیسبون و پورتو، بهشت دریا و سنگ

AVEIRO

واقع در 55 کیلومتری کویمبرا، آویرو ونیز کوچکی از کانالها و پلها، خانههای کم ارتفاع و رنگارنگ با زندگی دانشگاهی شدید است. . خور آویرو یک منطقه باتلاقی عظیم به طول 47 کیلومتر را اشغال می کند که در آن ماهیگیری مارماهی و نمکزارها تکثیر می شود. به طور سنتی، moliceiros، قایقهای کف تخت با پرههای خمیده، با صحنههایی درباره زندگی ماهیگیران (گاهی کمی خطرناک) نقاشی میکردند، جلبکهای دریایی را از پایین جمع میکردند تا به عنوان کود در مزارع استفاده کنند. با 45 دقیقه پیاده روی می توانید در کانال ها پیمایش کنید و از چشم اندازی متفاوت از شهر لذت ببرید در یکی از این قایق ها

کانال های آویرو

دانش آموزان با کوله پشتی بر دوش ریتم شهر را مشخص می کنند ، تی شرت هایی با شعارهای آزادیخواهانه و دوچرخه هایشان که به هر دیوار تکیه داده اند. دانشگاه آویرو در سال 1973 ایجاد شد و دارای 58 شغل است که در میان آنها تحقیق و فناوری برجسته است. بسیاری از دانشمندان آینده کشور در اینجا آموزش می بینند.

نزدیک پردیس صومعه سابق عیسی است که در حال حاضر موزه آویرو را در خود جای داده است. این بنا در سال 1458 تأسیس شد و مقبره آن سانتا جوآنا، دختر پادشاه آلفونسو پنجم، یکی از گنجینههای بزرگ باروک باقی مانده است. این موزه، گویی در سفری در زمان، دومین مجموعه مهم هنر مذهبی پرتغال را به نمایش می گذارد. Confitería Peixinho مکان خوبی برای استراحت و لذت بردن از نماد خوراکی آویرو است: مول تخم مرغ (تخم مرغ نرم). این قدیمیترین شیرینیفروشی در شهر است و مجوز تولید آنها را در سال 1923 دریافت کرد. مولهای تخم مرغ شیرینیهایی هستند که از زرده تخممرغ، شکر و آب ایجاد میشوند که توسط راهبههای صومعه عیسی فوقالذکر ساخته شدهاند. آنها به تقلید از عناصر دریایی، مانند ماهی یا صدف، قالب گیری می شوند و در ویفر پیچیده می شوند. آنها خوشمزه هستند اما بسیار پرانرژی هستند، بنابراین اگر می خواهید اندام خود را حفظ کنید توصیه نمی شود که زیاد بخورید.

حیات فرهنگی آویرو مرکز آن در بازار سیاه ، یک انجمن فرهنگی غیرانتفاعی که فضایی چند رشته ای واقع در ساختمان قدیمی مرکز شهر را اشغال می کند: فروشگاه های پوشاک مانند میابی، فروشگاه های موسیقی، جواهرات لباس، کافه ها، کتاب فروشی ها، کنسرت ها، جشنواره ها، بازارها پیشنهاد آن را تشکیل می دهند..

انجمن بازار سیاه

یک راه خوب برای پایان دادن به روز، رفتن به سواحل آن برای تماشای غروب خورشید است، در حدود دوازده کیلومتری شهر. کوستا نوا یک اقامتگاه تابستانی قدیمی با خانه های چوبی زیبا است با خطوط راه راه رنگ های سبز، آبی و قرمز تزئین شده است. در پشت آن ذخیرهگاه طبیعی تپههای شنی سان جاسینتو قرار دارد که میتوان آنها را از طریق مسیرهای داخلی بین ماسههای ریز، پرندگان و بوتهها کشف کرد.

نبرد

سفری که ما را به آن خواهد برد نبرد در حدود 120 کیلومتری لیسبون، می توان با یک ماشین کرایه ای با گوش دادن به موسیقی و لذت بردن از جاده شلوغ کوچک این کار را انجام داد. Batalha یک شهر کوچک است که در آن می توانید وقایع تاریخی را که منجر به ساختن چشمگیر شده است، دوباره زنده کنید. صومعه سانتا ماریا دا ویتوریا در سال 1983 از سوی یونسکو به عنوان یک میراث ملی شناخته شد. این کار در سال 1385 برای تشکر از ویرجین برای پیروزی پرتغالی ها بر اسپانیایی ها در نبرد آلجوباروتا در 14 اوت همان سال آغاز شد. این صومعه به عنوان نمونه ای از معماری گوتیک، مکان هایی از سنگ و سایه را ارائه می دهد که می توانید در آن استراحت کنید و به ساختار شگفت انگیز قله ها و تکیه ها، طاق ها و پنجره های شیشه ای رنگارنگ فکر کنید. صومعه سلطنتی یا کلیسای ناقص شاهکارهای معتبر هنر قرون وسطایی پرتغال هستند. این بنای تاریخی سالانه پذیرای هزاران بازدید کننده است، بنابراین توصیه می شود که بازدید (که تقریباً دو ساعت طول می کشد) در اسرع وقت (ساعت 9:00 باز می شود) آغاز شود.

وگرنه باتالها شهر کوچک و آرامی است به سمت صومعه به عنوان یک جاذبه گردشگری تبدیل شده است ، پر از پارک ها و زمین های بازی، سالن های در فضای باز و مکان های پیک نیک. در خیابانهای آن فروشگاههای محلی قابل توجهی با محصولات محلی مانند فروشگاه کفش Courama، کفش و لوازم جانبی برندها، از جمله Patrizia Pepe، وجود دارد. با ترک منطقه شهری، طبیعت منطقه اسرار پنهانی مانند غارهای موئدا ** را ارائه می دهد. آنها در سال 1971 توسط دو شکارچی کشف شدند و وسعت قابل بازدید 350 متر دارند و به عمق 45 می رسند. آنها سازندهای آهکی هستند که به مسیری در سایه می پیوندند که در آن دما در 18 درجه باقی می ماند. اگر قصد بازدید از آنها را دارید، کفش خوب و لباس گرم بپوشید.

صومعه سانتا ماریا دا ویتوریا

من متولد خواهم شد

بازگشت به ساحل پیدا می کنیم سفیدی و فضای خالی نازاره . منطقه سیتیو، در قسمت بالایی، توسط یک راهآهن فونیکولار که در سال 1889 بر اساس پروژه رائول مسنیر دو پونسار، شاگرد گوستاو ایفل افتتاح شد، به ساحل متصل میشود که مسافتی 318 متری را طی میکند که 50 متر آن از طریق تونل افتتاح آن با **تسهیل حرکت با این اختلاف ارتفاع (42 درصد و 110 متر از سطح دریا) باعث رشد اقتصادی شهر شده است** و به دلیل زیبایی چشم انداز یکی از پر افتخارترین کارت پستال های گردشگری است. .

بر روی صخره، Sítio منظره ای از بیکران اقیانوس اطلس را ارائه می دهد که در خیلی جاها دیده نمی شود. در کنار کلیسای Nossa Senhora de Nazaré، بنای یادبود قرن چهاردهمی با نمایی عظیم و دو برج ناقوس، موزه قومشناسی و باستانشناسی Doutor Joaquim Manso قرار دارد که در آن میتوانید از طریق اشیا، نقاشیها، لباسها با سنت دریایی ماهیگیران باستانی آشنا شوید. و حتی قایق های ماهیگیری دست ساز.

ساحل کیلومتری نازاره

ساحل ماسه سفید کیلومترها طول دارد. در تابستان جمعیت زیادی دارد و تنها عیب آن باد شدید است. در کنار او پیر است محله ماهیگیران با خیابانهای باریک سنگفرششده و خانههای سفیدرنگی که هنوز آن هوای زیبا را حفظ کردهاند که تنها در خاطرهها باقی مانده است. پیادهروی تختهای یک مسیر طولانی است که در ردیف مغازهها و رستورانها قرار گرفته است (جایی که صید ماهی هنوز در آفتاب خشک می شود) نسبت به کارناوال سامبودرومو محلی می شود ، ادعای دیگری برای هزاران بازدید کننده ای که برای دیدن جشنواره ناصری می آیند.

اگرچه برای کسانی که می خواهند کمی فاصله داشته باشند، ساحل بکر سائو مارتینیو دو پورتو در حدود 8 کیلومتری جنوب، در یک خلیج مدور قرار دارد که از امواج محافظت می کند و دمای آب گرمتر را تضمین می کند. بزرگترین جنگل این کشور که در چند کیلومتری شمال شهر قرار دارد، سواحل شگفت انگیزی را در خود پنهان می کند که به سختی در طول روز به سراغ مردم می آیند. این فضاهای بکر احاطه شده توسط صخره ها و با برهنگی قابل تحمل است.

قلعه پنیچه

PENICHE

همان دریا هر شب به سمت قایق هایی باز می گردد که پر از ماهی به دریا می رسند بندر پنیچه, دومین شهر بندری کشور ، که در امتداد یک شبه جزیره کوچک با دیوار کشیده شده است. لشکر ثابتی از مرغان دریایی، ماهیگیران را قبل از رسیدن به بازار سرپوشیده (Rua Arquitecto Paulino Montez) همراهی می کنند، جایی که ساردین، اشعه، ماهی تن و خرچنگ تازه از آب فروخته می شود. بین سپتامبر و فوریه امواج عظیم اقیانوس اطلس موج سواران را از سراسر جهان به اینجا می کشاند. همراه داشتن لباس مرطوب ضروری است، زیرا آب اقیانوس اطلس بسیار سرد است.

قلعه پنیچه متعلق به قرن شانزدهم است و در حال حاضر موزه شهرداری را در خود جای داده است که مکان های شومی را اشغال می کند که در دوران دیکتاتوری سالازار به عنوان زندان و شکنجه عمل می کرد. مجموعه پوسته دیدنی است. بازدید از جزایر برلنگاس با قایق باعث می شود احساس کنید که یک فاتح پرتغالی باستان هستید. یک سفر سه ربع ساعتی به یک بهشت واقعی آب های شفاف و جانوران دریایی که در میان غواصان مشهور است . حمل پول نقد به عنوان مهم است هیچ موسسه ای کارت اعتباری را نمی پذیرد.

کیپ کاروویرو، در پنیچه