از مثلث شیرین سیسیل عبور کنید

کانولی برای صبحانه، ناهار و شام: بله، ما می خواهیم!

سیسیل مثل یک شیرینی پف دار بزرگ است. در اولین بازدید سطح را می بینید، اما هر بار که کمی عمیق تر می کنید، لایه های جدیدی پیدا می کنید، حداقل به همان جذابیت اول، که باعث می شود موضوعات را زیر سوال ببرید و شما را به این فکر کنید - به درستی - که مطمئناً یکی دیگر وجود دارد. در زیر لایه بیشتر به همان اندازه اشتها آور است.

سیسیل نه تنها از نظر جغرافیایی بسیار بزرگ است . مرکز آن مدیترانه اسطورهای که هزاران سال مملو از افسانهها و فرهنگهایی بوده که از آن گذشتند. یونانی ها، رومی ها، مسلمانان، نورمن ها یا اسپانیایی ها ترک سنت ها و بناهای تاریخی که آن لحاف تکه تکه شده عظیمی را که جزیره امروزی است، شکل داده است.

این در تمام جنبه های زندگی چنین است. در فرهنگ، در زبان، در شهرنشینی، در شخصیت سیسیلی ها و در آشپزی آنها قابل لمس است. و نیز یافت می شود در دنیای شیرین تو ، شاید کمتر شناخته شده باشد.

عشق در سیسیل

زیرا این درست است که همه ما در مورد آن شنیده ایم کانولی و شاید هم کاساتا . اما فراتر از آن یک صورت فلکی کامل از شیرینی های منطقه وجود دارد ، در طول قرن ها توسعه یافته است که پوشش همه آنها در یک متن را غیرممکن می کند.

پالرمو به گزارشی برای خودش نیاز دارد. ساحل شمالی، از سفالو تا تائورمینا، شرق دور، از آگریجنتو به تراپانی با عبور از مارسالا.

اما باید از جایی شروع کنیم، پس با مثلث باروک این کار را انجام خواهیم داد، از طریق آن گوشه جنوب شرقی که در آن شخص طعمه را به سمت سندرم استاندال دائمی می برد. زیرا اگرچه این یک منطقه قابل مدیریت است، اما بسیار بیشتر از آن چیزی است که بتوانیم در چند پاراگراف پوشش دهیم، شیرینی های جدید هر چند کیلومتر، و از آنجا که، برای شروع از جایی، این یکی از جالب ترین است.

Pasticceria Marciante، در قلب سیراکوز

کاتانیا و سیراکوز

ما در کاتانیا فرود آمدیم، شهری که اغلب به طور ناعادلانه ای تحت الشعاع شهرت پالرمو و سیراکوز قرار می گیرد. زیرا ممکن است در ابتدا به اندازه Ortigia، مرکز تاریخی همسایه خود در جنوب، خیره کننده نباشد، یا شخصیت مردم کاتانیا آنقدر به کلیشه ای که صدها فیلم و مستند بر روی ما حک کرده اند، پاسخ نمی دهد.

اما کاتانیا، با سنگ خاکستریاش، باربیکیوهای خیابانیاش در محبوبترین محلهها و کلیساهایش در هر نقطه، بهترین مکان برای شیرجه رفتن با سر به دنیای شیرین سیسیلی. در تخصص هایی که در سراسر جزیره و در غذاهای کاملاً محلی گسترش می یابد.

اولین ایستگاه، Chiosco Giammona. اولین کیوسک ها در حدود سال 1896 در میادین مختلف شهر ظاهر شدند و یکی از آنها Giammona بود که با ساختار کمی مدرنیستی هنوز هم آنجاست. نجات بیش از یک زندگی در طول تابستان و به همان اندازه جالب در ماه های کمتر گرم.

لیمون بیا بیرون و سلتزر. شیرین نیست و در ابتدا به نظر غیرقابل تصور می رسد، اما با سفارش آن نوشیدنی شروع کنید، بسیار با طراوت تر از آنچه تصور می کنید، کاتانیز تا حداکثر و ایده آل برای به صفر رساندن کام قبل از هر چیزی که می آید.

اگر چه، اگر ترجیح می دهید به خط شیرین پایبند باشید، یک نارنگی سبز سفارش دهید، مثلاً یکی از نوشیدنی هایی که با شربت هایی که خودشان درست می کنند. (آنها یکی از معدود کسانی هستند که هنوز دارند): نارنگی، نارنگی سبز، نارنجی، پرتقال خونی، تمر هندی... در بار قوی شوید و مدتی از نمایش لذت ببرید.

فواره دایانا، سیراکوز

از اینجا، یک قدم دورتر، Pasticceria Truglio، یک شیرینی فروشی کوچک که اکنون بیش از 100 سال قدمت دارد و اینکه، اگرچه یکی از آنهایی نیست که در همه راهنماها وجود دارد، اما یکی از جالب ترین در شهر است.

پیشخوان کوچک با مدارک تحصیلی قدیمی و قفسه هایی با فروتا مارتورانا احاطه شده است. آن میوه های مینیاتوری ساخته شده با خمیر بادام که منشاء آنها پالرمو است اما برای کل جزیره افتخار است.

یک کانولی سفارش دهید. متوجه خواهید شد که خمیر کانوتیلو سبکی است که نمی دانستید و ریکوتا درون آن شدید است، اما خسته کننده نیست. شیرین است، اما طعم شدید لبنیات را پنهان نمی کند.

میتوانیم با تکهای از Torta Savoia یا Minna di Sant'Agata (سینه سنت آگاتا)، شاید در Pasticceria Savia در همان نزدیکی ادامه دهیم. افتتاح شده در سال 1897. یا با یک گرانیتا با پسته آن صبحانه یخ زده که با بریوش همراه است. سیسیلیتی ناب

Pasticceria Savia، از سال 1897

سیراکوزا، کمتر از یک ساعت با ماشین فاصله دارد، یک توقف اجباری است، زیرا با وجود گردشگری بیش از حد، زیبا است، زیرا شما را با تاریخ هزاران ساله خود غرق می کند و در نهایت شما را به دام می اندازد. و چون اینجا هم دنیای شیرینی برای کشف وجود دارد.

جایی برای گرفتن یک است آب انار در یک کیوسک تازه فشرده شده، از غرفه های Via del Mercato دیدن کنید و برای مثال به دنبال Pasticceria Marciante، روبروی کلیسای یسوعی.

اگر پاییز است، بپرسید که آیا قبلاً داشته اند یا خیر توتو، یکی از شیرینی های فصلی. در هر زمان دیگری، به خودتان اجازه دهید توسط پیشخوان و با غریزه خود هدایت شوید.

Pasticceria Marciante، در قلب سیراکوز

VAL DI NOTO

از Siracusa تا Noto یک پله وجود دارد، فقط 30 دقیقه در بزرگراه که شما را در یکی از زیباترین شهرهای دریای مدیترانه قرار می دهد. بنای تاریخی اینجا به محض عبور از Porta Reale سرریز می شود. خوشبختانه مرکز تاریخی کوچک است، زیرا با این وجود غیرقابل درک است.

و در وسط، Caffè Sicilia اثر Corrado Assenza، یکی از معتبرترین قنادی های جزیره قرار دارد. سنت، ظرافت و اگر خارج از فصل هستید، حتی یک آرامش خاص.

بادام ملکه است: گرانیتا دی ماندورلا عالی است، او mangiare di mandorla سفید شاید حتی بهتر است را کاساتین و زوپا دی ماندورل مانند شکلات داغ اما با بادام به جای کاکائو. بیرون آوردن همه اینها از یک محصول دیوانه کننده است.

اگر می خواهید به مسیرهای دیگری بروید، گزینه ها به همان اندازه وسوسه انگیز هستند: زاففرانو و آرانسیا آمارا (یک کیک پرتقال تلخ و زعفرانی) ترنج و پپه بیانکو (ترنج و فلفل سفید) … هنگام ورود مراقب باشید، زیرا نمی خواهید خارج شوید.

Scicli در چند کیلومتری آن، راس جنوبی این مثلثی است که ما در حال سفر هستیم. تقریباً به اندازه نوتو تماشایی، اما بسیار کمتر شناخته شده، شهری است که بخش خوبی از قسمت های بیرونی سریال کمیسر مونتالبانو در آن ضبط شده است.

و همچنین شهر است ماکالا، شیرینی تا حدی شبیه به کانولو، اما با خمیر نرم، تقریباً شبیه بریوش با گوشت خوک درست می شود که سرخ شده و با خامه یا ریکوتا پر می شود. یا از کوکی جادوزی، بادام و کره، پر شده با سس پخته شده.

از اینجا به سمت Modica صعود می کنید و محیط ساحلی را در چند کیلومتری پشت سر می گذارید. مودیکا در حال حاضر در داخل خشکی است، اگرچه به سختی 20 کیلومتر با دریا فاصله دارد، و چیزی از کوه را پیش بینی می کند که در انتظار ما باشد.

همچنین شهری گرانبها است که در زمان منجمد شده است. در اینجا باید شکلات را امتحان کنید، به روش قدیمی، همانطور که اسپانیایی ها احتمالاً بیش از سه قرن پیش آن را آورده اند. و بهترین مکان برای امتحان کردن آن است Antica Dolceria Bonajuto، در کوچه باریکی که Via Ventura است، در پای آن شبکه پله ها و شیب های باریک که به نظر می رسد توسط اشر طراحی شده است.

بوناجوتوها حداقل از سال 1850 با شکلات کار می کنند و کارگاه آنها قدیمی ترین کارگاه در سیسیل است. نیازی به گفتن خیلی بیشتر نیست. با انبوهی از اینجا رفتم بیرون شکلات تخته ای و نوقا – اوه، آن نوقای پوست پرتقال و عسل یا Gelato di Campagna که بستنی نیست و کمی زعفران دارد – که تقریباً هر بار که دوباره عکس را می بینم به خاطر آوردن آن سخت می شود.

کمی بیش از 100 متر دورتر، Osteria dei Sapori Perduti، غذاخوری باز از سال 1935 است که ارزش توقف در آن را دارد. برای غذاهای محلی آن، مانند ماکارونی با ماکو (با پوره لوبیا پهن خشک)، پاستا با تنرزه (شاخه های لطیف گیاه کدو سبز) یا خرگوش به استیمپیراتا ، نوعی ترشی گرم با سبزیجات.

و البته برای دسرهای سنتیش هم همین بود. شیرینی مانند ژلو نوعی ژله با نشاسته و طعم دار بادام، پوست لیمو، پرتقال و دارچین...

روز بعد، برای صبحانه، یک کرمولاتا پسته ، شبیه به گرانیتا، اما متفاوت است، که تفاوت های ظریف در اینجا اهمیت زیادی دارد کافه آدامو. و جاده ای که جزیره ای طولانی در پیش داریم، هرچند خودمان را به یک گوشه محدود کرده ایم.

Osteria Dei Sapori Perduti، Modica

راگوزا، کریسپدی ری سن جوزپه، مانند برخی از برنج سرخ شده سرخ شده معمولی سن خوزه. Caltagirone، کوبیتا، مثل نوقا که با کنجدی که از ایسپیکا می آید درست می کنند و Cuddureddi، یک دونات پر از بادام و پخته شده، اگر کریسمس باشد.

کالتانیستا ، در مرکز جزیره، با آن هذیان کلیسای جامع باروک و کافه بلا، با یک قرن تاریخ و کارکنانش که مایل به توضیح تخصص های محلی هستند. Crocetta، Spina Santa، Granada Granita…

Palazzolo Acreide، در حال حاضر در راه بازگشت به فرودگاه. خرابههای باروک و یونانی در آخرین دامنههای کوههای Iblean. و، در حال حاضر در مرکز، Pasticceria Caprice با آن داخل طاقهای نئوگوتیک، حامیانی که کنجکاوانه به شما نگاه میکنند و بار دیگر پیشخوانی که نمیدانید چگونه از آن خارج شوید.

Amaretti، giugiulena، ciascuna… منوی غذاهای سیسیلی هفت صفحه را اشغال می کند. من نمی توانم راهی بهتر از اینجا برای پایان دادن به سفر پیدا کنم، بین شک، پشیمانی و شادی

Pasticceria Caprice