در مسیر کوت دازور
در مارس 1815 ناپلئون بناپارت پس از یک سال تبعید در جزیره البا به فرانسه بازگشت. او فرار کرد و با چند صد مرد مؤمن وارد شد ساحل گلف-خوان (بله، خوب نوشته شده است، فرانسوی ها به آن می گویند) بین آنتیب و کن
در این نیز امپراطور ثابت کرد که یک پیشرو است، او به کوت دازور رفت. در آن زمان این مکان، منطقه توریستی شیک امروزی نبود، اما این برای ما یک امتیاز مثبت است.
از آن ساحل و از طریق بخش کوه های آلپ دریایی، ناپلئون به گرنوبل رسید قبل از رفتن به پاریس
اینجا جایی بود که ناپلئون فرود آمد... در سال 1815
سفری حدود 300 کیلومتری که یک هفته طول کشید ، آغاز آنچه در کتاب های تاریخ به عنوان دولت صد روزه شناخته می شود که در میدان جنگ واترلو به پایان رسید.
امروز می توان آن سفر را تنها در پنج ساعت انجام داد. از سال 1932 به طور رسمی به عنوان The مسیر ناپلئون .
مناطق اسطوره ای
این مسیر اکنون بخش هایی از جاده ها را پوشش می دهد N85، D1075، D4085 و D6085 ، در مناطق Provence-Alpes-Côte d'Azur و Auvergne-Rhône-Alpes و مقیاس از سطح دریا تا 4260 متر بالاترین نقطه
این کار را می توان بدون مشکل انجام داد زیرا مسیر کاملا مشخص شده است، با نشانه های بسیار واضحی که عقاب امپراتوری فرانسه روی آن پرسه می زند، اما بیشتر توصیه می شود در میان روستاهای کوهستانی گم شو که از آن مناظر فوق العاده ای بر روی دریا و کوت دازور وجود دارد.
توصیه ما این است این کار را بین آوریل و اکتبر انجام دهید، قبل از اینکه برف و سرما سفر را ناخوشایندتر کند، اما باید مراقب بود همچنین از ماه های اوج تابستان خودداری کنید، زمانی که قیمت ها سر به فلک می کشد
کن و کروازت آن در دوردست ما را وسوسه می کند
ما کن را ترک کردیم، جایی که ناپلئون و افرادش اولین شب را در این قاره خوابیدند. شهر مدیترانه ای فرانسه هر ساله میزبان جشنواره فیلم معروف است و این امر ضروری است در کروازت قدم بزنید، بلواری با ردیفی از درختان نخل، مشرف به دریا و مشرف به فروشگاههای دیدنی و **بعضی از اسطورهایترین هتلهای فرانسه، مارتینز و کارلتون**، جایی که احساس میکنید به Belle Époque برمیگردید.
اگر نمی توانید در آنها بمانید (قیمت ها تقریباً در تمام طول سال استراتوسفر هستند)، حداقل در تراس های دیدنی آن یک عرق بخورید شرابی از این منطقه یا ورموث، زیرا گذشته ایتالیایی این منطقه و نزدیکی کشور ماوراء آلپ اثر خود را بر جای گذاشته است.
دریا و حومه
خوراک شناسی این منطقه مشخص است غذاهای روستایی و سبزیجات خوب علاوه بر این، البته، به ماهی. در میان غذاهای معمولی، راتاتویی ، نوعی راتاتویی; **آنچوی یا بویلاب*، یک سوپ ماهی خوش طعم که اگرچه اصالتاً اهل مارسی است، اما در سراسر منطقه پخش شده است. را تارت مرنگ لیمو نمونه این منطقه است. و البته پنیر و سوسیس . غذا در فرانسه هرگز ناامید نمی شود.
ما بیشترین بخش دریایی را انجام دادیم مسیر ناپلئون به گراس و سپس به دریا برمی گردیم.
از کن سفر خود را به داخل کشور آغاز می کنیم برخی از جادهها که بین روستاهای بتنشین بالا میروند، طعم قوی فرانسوی و یک چشم انداز به سرعت در حال تغییر از دریای مدیترانه، با درختان زیتون، میموزا، پرتقال و اکالیپتوس، تا آلپ، با پوشش گیاهی کم و چند درخت صنوبر پراکنده.
مسیری بین دهکدههایی مانند موگین و شکل عجیب آن
جاده هایی برای لذت بردن
جاده خیلی عریض نیست ولی سطح خوبی داره و جذابیت اصلی آن برای رانندگان، منحنی های تیز است که با آن کوه ها را دور می زنند، مسیری برای لذت بردن از رانندگی.
به راحتی می توان گروه های موتورسوار را در گردش ها دید و بسیاری از برندهای خودرو مدل های جدید خود را در این منطقه ارائه می کنند. شبکه گسترده جاده های پرپیچ و خم که امکان آزمایش عمیق پایداری و رفتار وسایل نقلیه را فراهم می کند. سفر به این منطقه پشت فرمان لذت بخش است.
اولین شهری که با آن برخورد کردیم، Le Cannet، یک بالکن تماشایی بر فراز دریا است، از آنجا می توانید جزیره سانتا مارگاریتا را در مقابل کن ببینید.
موژین، در حال حاضر تقریباً 300 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارد بهشتی برای دوستداران گلف دارای دو فیلد است باشگاه گلف رویال موجین ، که دارای یک هتل مجلل با اسپا برای همراهانی است که نمی خواهند بیرون بروند و توپ را بزنند; و گلف کن موژین ، ساخته شده در سال 1923.
آیا ما اینجا می مانیم؟
یکی دیگر از اقامتگاه های پر از جذابیت است لو ماس کاندیل ، که از بخشی از یک خانه عمارت قدیمی که به آن اضافه کرده است بهره می برد استخر پانوراما و اسپا. این شهر همچنین نقطه پایه خوبی برای کشف منطقه است.
کمی بیش از چهار کیلومتر دورتر است موانس سارتو، جایی که می توانیم از یک قلعه قرن شانزدهمی با پارکی از درختان کهن بازدید کنیم. این است یک دهکده معمولی پروانسالی با خانه هایی با رنگ های پاستلی و پر از گل در بالکن و در خیابان مکان خوبی برای غذا خوردن است زیرا طیف گسترده ای از رستوران ها وجود دارد، از غذاهای سنتی گرفته تا پیچیده ترین. حتی می توانید سوشی بسیار خوب بخورید.
عطر علف
گراس، نقطه بعدی سفر ما در رکاب ناپلئون اجتناب ناپذیر است. این شهر فرانسوی است مرکز جهانی عطر اگر در بهار به آن نزدیک شویم، مزارع اطراف را مملو از رنگهای گل میبینیم **(اسطوخودوس، گل رز، یاس، نرگس...) ** که سپس برای تهیه اسانسها «پخته» میشوند.
شهر خاستگاه قرون وسطایی، از تپه ای در ارتفاع 750 متری آویزان است. ** Galimard، Molinard یا Fragonard ** از عطرسازهای معروفی هستند که دفتر مرکزی خود را در اینجا دارند و می توان از آنها بازدید کرد، حتی به شما پیشنهاد داد. امکان ساخت عطر خودتان بین ما، معمولاً یک فاجعه است.
پس از بازدید از کازینو، که قدمت آن به Belle Époque برمیگردد و اکنون کاخ کنگره و موزه بینالمللی عطر است، به سمت نیس پر از رایحهها، طعمها و رنگها برمیگردیم.
گراس، مکه عطر
کتابهایی برای الهام بخشیدن به شما قبل و در طول سفر
آمریکایی فرانسیس اسکات فیتزجرالد در آخرین رمان بزرگ خود جمع آوری می کند شب نرم است حال و هوای کوت دازور و ریویرا در سالهای پرشکوه خود. رنگهای زندگینامهای دارد اما خیلی خوب توصیف میکند یک زمان هیجان انگیز در این نقطه از جهان.
عطر از نویسنده آلمانی پاتریک ساسکیند ، قهرمان خود را در مسیری بر خلاف مسیر ناپلئون، از پاریس تا گراس می برد تا وسواس خود را با بوها به واقعیت تبدیل کند. در قرن هجدهم اتفاق می افتد و در حال حاضر شکوه و جلال این شهر را به عنوان مرکز جهانی عطر نشان می دهد.