Palazzo Donn'Anna، ناپل
بدون شک در حدود 140 سالی که از این روزنامه نگار می گذرد خیار ترکی و آهنگساز لوئیجی دنزا چنین گروه کر معروفی را ایجاد کرد، بسیاری از چیزها تغییر خواهند کرد.
اما نگاهی به چیست گوته در سال 1800 درباره ناپل گفت ، "فقط روی strade بچرخید و gli occhi per vedere spettacoli inimitabili را باز کنید"، به نظر می رسد که ماهیت شهر دست نخورده باقی مانده است.
چیزهایی که با قدم زدن در خیابانهای آن میتوان پیدا کرد همچنان مردم محلی و غریبهها را دهان باز میگذارد. ناپل شهری جادویی، پر از شگفتی ها و افسانه هاست.
ویلا در پوسیلیپو
در ورودی ایستگاه مترو مونتسانتو می توانید جمله ای را بخوانید که خلاصه ای از احساس ناپلی ها در مورد تمام افسانه ها و خرافات شهری است: «نان é vero ma ci credo» (عنوان یک کمدی فیلیپو پپینو سال 1942).
و بله، آنها می دانند که برخی از آنها غیرقابل قبول هستند، با این حال، آنها را به صورت اسمی در هر صورت باور می کنند. جذاب، مقاومت ناپذیر، پر از تضاد، از تضاد ، بر اساس ترکیبی شگفت انگیز بین امر مقدس و ناپسند، ظریف و مبتذل، درست است ناپل .
همچنین از طریق آن کوچه های تاریک که به خیابان های وسیع با درختان نخل نماهای کهنه آن که خانه با شکوه است سالن های باروک، مقدسین در وسط غرفه های خیابانی جایی که انواع کالاها را به شما می فروشند...
تعداد کمی از شهرهای اروپایی به اندازه او غافلگیر کننده و گاه سوء تفاهم شده اند. غیرقابل طبقه بندی است و بنابراین، شهری که بسیار مورد علاقه و منفور است همزمان.
چه کسی این خطوط را امضا می کند استاندال او را دوست دارد: «من می روم، هرگز خیابان تولدو و هیچ محله دیگری را فراموش نمی کنم ناپل، از نظر من و بدون نقطه قیاس، زیباترین شهر جهان است.» او قبل از بازگشت به زادگاهش فرانسه گفت.
ناپل با وزوویوس به عنوان پس زمینه
چیزی که بحث را نمی پذیرد این است که با نورها، سایه هایش، با آن اغوا می کند مهمان نوازی بی نظیر گاهی اوقات و همیشه استقبال می کند. قدم زدن در خیابانهای آن، یکی از جزئیاتی است که بیشتر توجه بازدیدکنندگان را به خود جلب میکند تعداد محراب های کوچک که آنها را می پاشند، بیان فرقه مردمی ناپل.
برخی از آنها به مقدسین و باکره ها تقدیم شده است، اما گاهی اوقات نمادهای ایمانی هستند که آنها اظهار می کنند به بت هایی مانند مارادونا یا خواننده پینو دانیله . در حال حاضر در شهر از قرن 16th، آنها در حال حاضر بخشی از مبلمان شهری و بافت آن است.
آنها نه تنها نماد یک سنت و نشان یک گذشته هنری و مذهبی هستند، بلکه نیازی هستند که این شهر همیشه به آن داشته است. برای درخواست کمک به حضور بالاتر ایمان داشته باشید و محافظت در برابر تهدید دائمی وزوویوس.
امروزه نقاشیهای دیواری که برخی از هنرمندان در محلههای مختلف کشیدهاند به آنها پیوسته است. الف) بله، یوریت آگوچ الگو را امضا کنید سن جنارو, یک نقاشی دیواری پانزده متری در کنار کلیسای سن جورجیو ماگیوره و در فاصله کوتاهی از دوئومو ، جایی که سالی یک بار، در 19 سپتامبر، خون این قدیس به مدت چند روز مایع شده و در ویال ها برای بزرگداشت او قرار می گیرد.
افسانه ها می گویند که چند بار که این اتفاق نیفتاده است، همیشه منادی بدبختی های بزرگ بوده است، مانند فوران های آتشفشان آتشفشان، جنگ یا بیماری های همه گیر. اما قدیس حامی ناپل، سنت پاتریشیا ، کمتر از سن جنارو نباشد، معجزه هم می کند.
نقاشی دیواری سن جنارو، قدیس حامی ناپل
و همانطور که در ناپل می گویند، تقریباً از روی کینه، خون آن را بیشتر در سال مایع می کند. رسما، تاریخ معجزه 25 آگوست است با این حال، سانتا پاتریشیا آن را تکرار می کند... هر سه شنبه صبح!
کلیسای او در مرکز عصبی، در مجتمع واقع شده است سنت گرگوری ارمنی ، و خیابانی به همین نام است پر از مغازه ها و کارگاه های هنرمندان متخصص در تولید صحنه های شبستان، علاوه بر معروف Ospedale delle Bambole .
ارزش دیدن این بیمارستان معتبر را دارد که مانند هر بیمارستان دیگری، اولین کاری که انجام می دهند این است تشخیص مشکل مچ دست شما ، حیوان عروسکی یا هر نوع اسباب بازی. پس از انجام، "بیمار" در بخش مربوطه پذیرش می شود: تروماتولوژی، داخلی، چشم پزشکی ...
و مانند بیمارستان های واقعی، یک سرویس پیوند وجود دارد که با کمک های مالی کودکان ناپلی از اسباب بازی های خود کار می کند با دریافت کارت اهدای خود. اگرچه به نظر می رسد یک افسانه دیگر از بسیاری که در گردش هستند، مکان واقعی است و اینگونه عمل می کند از سال 1800.
می توان گفت تنها بیمارستان در جهان است که همه بیماران کاملا سالم از آن خارج می شوند. حقیقت این است که چنین همبستگی در فرهنگی که به دیگران روی می آورد تصادفی نیست: بیش از یک قرن پیش، وقتی کارگری چیزی برای جشن گرفتن داشت، قهوه ای نوشید و قهوه ای دیگر را ترک کرد من به قهوه مشکوکم برای کسانی که دیرتر آمدند و نتوانستند آن را پرداخت کنند.
در Gran Caffè Gambrinus از یک اسفولیاتلا لذت ببرید
حرکتی کاملاً ناشناس که همچنان در بسیاری از افراد انجام می شود بارها و کافه های ناپل . شاید شناخته شده ترین آنها باشد Gran Caffe Gambrinus ، مکانی به سبک لیبرتی که از زمانی که درهای خود را در سال 1860 افتتاح کرد، شخصیت هایی مانند همینگوی، اسکار وایلد یا ژان پل سارتر.
چه کسی می داند که آیا آنها قهوه ناپلی را هم چشیده اند که طبق سنت باید «nero come il diavolo، broth come l'inferno، pure come an angelo و dolce comel'amore» باشد.
اما هنوز موارد بیشتری وجود دارد: این سنت زیبا در حال حاضر گسترش یافته است پیتزا و جاهایی وجود دارد - در سراسر ** ایتالیا ** - با یک تخته سیاه که در آن پیتزاهایی را می نویسند که برای کسانی که توانایی خرید آن را ندارند "در انتظار" هستند.
در مورد مورد بحث، بله، ما در مورد پیتزای "تکرار ناپذیر" صحبت می کنیم. سال گذشته یونسکو به رسمیت شناخته شد پیتزا ناپل به عنوان میراث فرهنگی ناملموس بشریت به لطف "هنر سنتی پیتزایولی ناپل".
بدون شک دیدن آن ها با دقت خمیر را با حرکت محکم دست آماده می کنند و آن را می چرخانند بسیار دیدنی است. آن را وادار به رقصیدن در هوا کنید تا به آن اکسیژن رسانی شود و در نهایت آن را به اجاق چوبی.
رقصی ارکستر شده به صدای آهنگ های سنتی ناپولیتی ، همان جان تورتورو به عنوان موسیقی متن استفاده می شود مستند او Passione ، نوعی شات موزیکال در مکان های نمادین مختلف شهر.
یکی از خیابان های محله سانیتا
یکی از آنها است Palazzo dello Spagnolo ، ساختمانی به سبک باروک که می گویند شاه کارلوس سوم دوست داشت در باغ هایش استراحت کند. پیدا شده است در محله Sanitá، یکی از زیباترین، اما، در ادامه با تضادها، همچنین یکی از پست ترین.
اتفاقی مشابه با معروف می افتد کوارتیری اسپانیولی متصل به مرکز تاریخی، غنی از تاریخ و سنت و برای بسیاری، نماد ناپل واقعی . جنتیلیسیو به آنها می آید زیرا تولد آنها با دوره تسلط اسپانیا مرتبط است، زیرا آنها برای به سربازان نیروی دریایی مستقر در شهر پناه بدهید.
انحطاط آن به زودی رخ داد و شهرت بد آنها را تا همین اواخر همراهی می کرد، زیرا به لطف بسیاری از دانش آموزانی که برای زندگی به آنجا نقل مکان کرده اند ، با توجه به نزدیکی آن به دانشگاه و برخی اجاره نسبتا مقرون به صرفه
بین کوچه هایش هنوز آویزان هستند ردیف لباس های آویزان ، اگرچه خورشید به دلیل باریکی خیابان ها به سختی به آنجا می رسد و بدون شک همچنان است. یکی از پر سر و صداترین و جذاب ترین مکان های شهر ، همانی که همه دوست دارند به محض رسیدن آن را ببینند. برای برخی این قلب ناپل است برای دیگران شکم، اما بدون شک روح و شخصیت آنها را مشخص می کند.
صحنه معمولی ایتالیایی با لباسهایی که از یک طرف خیابان به طرف دیگر آویزان شدهاند
خروج از مرکز اما فاصله بسیار کمی است محله چیایا ، جایی که مجلل ترین مغازه ها و همچنین رستوران ها و مکان های مد روز نقطه مرجع شماست Lungomare Caracciolo ، که در شروع می شود Castel dell'Ovo و به پایان می رسد مرجلینا ، با بندری که قایق های ماهیگیری با قایق های تفریحی بزرگ مخلوط می شوند.
مرجلینا جایی است که، طبق افسانه، جریان، بدن بیجانش را کشیده است پارتنوپ پری دریایی, نام قدیمی ناپل . و درست از آنجا مسکونی ترین و زیباترین محله شروع می شود، پوزیلیپو . نام او در یونانی Pausilypon به معنی است "که درد را کاهش می دهد" و البته این مکان مطابق با نام خود است.
مناظر از تپه دیدنی است، اما مناظر شهر که از دریا دیده میشود کمتر از این نیست. Marechiaro، بندر کوچک Posillipo ، در دهه 60 یکی از نمادهای بود دولچه ویتا ایتالیایی
یکی از عاشقانه ترین آهنگ های معمولی و نسخه آن به این صورت است: «Quanno sponta la luna a Marechiaro, pure li pisce nce fanno a ll’ammore. این revòtano ll'onne de lu mare، pe'la priézza cágnano culore بود. Quanno sponta ماه به Marechiaro.
وقتی ماه در ماره کیارو طلوع می کند، حتی ماهی ها هم عشق می ورزند. امواج دریا تکان میخورند، از شادی رنگ عوض میکنند. وقتی ماه در ماریچیارو طلوع می کند! نمی دانم درست است یا نه، اما باید باور کنیم. کلمه ناپلی
_*این گزارش در **شماره 121 مجله Condé Nast Traveler (شهریور)** منتشر شده است. با تماس با شماره 902 53 55 57 یا از طریق وب سایت ما، در نسخه چاپی (11 شماره چاپی و یک نسخه دیجیتال به قیمت 24.75 یورو) مشترک شوید. شماره سپتامبر Condé Nast Traveler در نسخه دیجیتالی آن موجود است تا در دستگاه دلخواه شما لذت ببرید _
Castel dell'Ovo در غروب