فراگوستو: برای تعطیلات بسته است، برای مهمانی با خانواده باز است
این یک مهاجرت واقعی است. همه برمی گردند: سه یا چهار روز به ساحل می روند، به کوه ها، به روستای توسکانی خود یا یک خانه کوچک کالابریایی می گریزند. به طور کلی، در حال حاضر تعداد کمی هستند که در برابر آن مقاومت می کنند رم در این ماه با گرمای طاقت فرسا و رطوبت چسبناک اما به ندرت کسی این تاریخ را می بخشد.
آنهایی که می مانند فقط کسانی هستند که باید کار کنند، امسال با یک کمربند سفت راه می روند یا در موقعیتی کم و بیش عجیب غرق شده اند که در هیچ یک از سه مورد قبلی گنجانده نشده است. این همیشه بازی زیادی به آن داده است کارگردانان و نویسندگان ایتالیایی در فیلم ها و کتاب ها (درخشنده "Vacaciones de Ferragosto" ( "پرانزو دی فراگوستو" ، 2008) ، که در آن چهار زن مسن در یک آپارتمان تنها رها می شوند تراستور در حالی که فرزندانشان به تعطیلات می روند).
از روز قبل همه چیز به هرج و مرج تبدیل می شود: ایستگاه ها و فرودگاه ها مملو از افرادی است که رزرو نکرده اند و می خواهند سفر کنند بله یا بله، قطارها به دلایلی "خارج از کنترل خود" دچار تأخیر می شوند و در سوپرمارکت ها نیم ساعت قبل از صف های بسته شدن آن. فقط شبیه به شب سال نو نصب شده است. و همین است فراگوستو بیش از هر چیز نوعی کریسمس در بیکینی است، بهانه ای برای دور هم جمع شدن به عنوان یک خانواده در خانه تعطیلات و جوری بخور که انگار فردا نمیاد : ماهی تازه، پاستا، پیتزا و غذاهای مخصوص هر یک از مناطق.
سپس کوچکترین ها با همه دوستان دوران کودکی خود گردهمایی ترتیب می دهند، آنها با موتورینو به دنبال خود می گردند و به پدر و مادری که تقریباً شبیه خودشان هستند سلام کنند و در دیسکوهای پای دریا به مهمانی می روند . خماری فراگوستو، تقریباً از سر تعهد، "شما باید آن را زیر l_' ombrellone_ (چتر) خرج کنید" در ساحل. روی تابلوی دیگری، یعنی یک فروشگاه سخت افزار در محله سان لورنزو، این را می گوید. و همینطور باید باشد. یکی می گوید که از تبلتش در ساحلی در کالابریا می نویسد.
کافه ترای خالی تراستوره، خلوت در زمان فراگوستو... حداقل با ایتالیایی ها