آردوسا
** Malasaña **، محل ملاقات مردم مدرن و غیرمتعارف قرن بیست و یکم، اغلب توسط گردشگران و مردم محلی به دلیل مکان های مد روز آن بازدید می شود. بارهای کوکتل آن، گالری های هنری یا کتابفروشی های آن با شراب ... اما هنوز هم می توانیم از منظر تاریخی به آن نزدیک شویم، نه تنها با بازدید از خیابان های اسطوره ای قیام 2 مه 1808 و نه برای ایجاد یک مسیر از طریق کلیساها و صومعه های آن.
ما در مورد نوشیدن آبجو، شراب و ورموت در میخانه های با تاریخ صحبت می کنیم. اکثر آنها بیش از 100 سال قدمت دارند و شما می توانید آبجوی امروزی را در مکان هایی بنوشید که آثار گذشته را حفظ کرده است، بسیاری از اوقات تزئینات به شکلی است که در زمان پایه گذاری ایجاد شده است.
کلاسیک اصلی مالاسانا: املت سیب زمینی آن
خانه کاماچو _(سن آندرس، 4) _
در سال 1926 به عنوان یک مشروب فروشی افتتاح شد ، آنها می گویند که سال ها توسط مردی به نام کاماچو اداره می شد که نام آن مکان را گذاشته است. یک شبه نظامی جمهوری که داستان های جنگ را برای اهل محله تعریف کرد.
صاحبان فعلی هستند عیسی، جیمز و میکائیل، سه برادر اهل سنابریا که این محل را در سال 1980 به دست آوردند. توصیه می کنیم، در صورت لزوم، یک "یایو" بگیر یک نوشیدنی متشکل از ورموت، جین و خانگی، و مقداری پاتاتاس براواس به عنوان تاپا بخواهید.
شما نه از کیفیت آنچه مصرف می شود و نه از تنوع منطقه پشیمان نخواهید شد.
آردوسا _(کلمب، 13) _
با 120 سال سابقه، واقعاً در ** Bodega La Ardosa ** عطر قرن 19 استشمام می شود، اگرچه به دنیای قرن 21 منتقل شده است. در سال 1892 توسط رافائل فرناندز باگنا او که در منطقه ای از تولدو باغ های انگور داشت و می خواست شراب هایش را بفروشد. در سال 1970، این مکان توسط گرگوریو مونژه خریداری شد، که آن را لمس شخصی خود و مهمتر از همه، همسرش کونچیتا کرد. زمانی بود که شروع کردند برای شرکت در مسابقات تورتیلا و آوردن آبجو از سراسر کره زمین.
در سال 1995 گرگوریو درگذشت و پسرش آنجل، که روح پدرش را زنده نگه داشته است، همچنان مسئول این تجارت باقی ماند. البته از دست ندید املت، نفیس ، و نه برخی از تاپاها مانند کروکت salmorejo یا cecina . مقداری آبجو را امتحان کنید که نمیدانید و اگر آب جو را دوست ندارید، مستقیماً به سراغ ورموت بروید.
کلاسیک دیگر: به زیر میله بروید تا جایی در عقب پیدا کنید
خانه جولای _(چوب، 37) _
از سال 1927 می گویند دارد بهترین کروکت ها در مادرید و خواننده بونو از U2 آن را تایید می کند. نسخه ویژه خانه ترکیبی جادویی است پنیر، اسفناج و کشمش.
یک روز صبح در سال 2000، U2 با سوء استفاده از این واقعیت که به مراسم اهدای جوایز موسیقی در پایتخت اسپانیا آمده بودند، به دنبال مکانی برای گرفتن عکس های تبلیغاتی در مادرید بودند.
وقتی وارد کاسا جولیو شدند، برایشان واضح بود، ** آنجا بود **. قرار بود یکی دو ساعت طول بکشد، اما در نهایت آنها بیش از پنج ساعت شدند. آنها مجذوب کروکت، شراب و قهوه بودند. از آن زمان، این مکان به زیارتگاه علاقه مندان از تمام کشورهای گروه موسیقی ایرلندی تبدیل شده است. آیا به دلایل بیشتری برای بازدید از آن نیاز دارید؟
شراب سازی ریواس _(لا پالما، 61) _
است میخانه شلوغ به سال 1923 باز می گردد و توسط خولیو ریواس تاسیس شد . در غار او کوزه های قدیمی با ارزش زیادی برای مطالعه نگهداری می شد. یک "سرسره" عجیب برای پایین آوردن جعبه های شراب ، پنجره ای که پوست ها از آن وارد شده اند و یک اشباع کننده آب سلتزر که هنوز کار می کند. در حال حاضر، و پس از بازسازی کامل در سال 2016، شیشه ها طبقه اول بار را تزئین می کنند.
جانوران محله برای بردن از اینجا عبور می کنند شراب، ورموت یا آبجو به خوبی تهیه شده است همراه با مونتادیتو یا باندریلا.
کوزه ها دیگر جایی نیستند که بودند
خانه پریکو _(Crossbow, 18) _
طوطی خانه قدمت آن به سال 1940 برمی گردد که توسط پدرو خیمنز و ویکتوریا فرناندز، زن و شوهری که محل را اداره می کردند و فرزندان خود را در پشت خانه بزرگ می کردند.
در ابتدا فقط شراب و براندی ارزان عرضه می کردند. با گذشت زمان، خبرنگاران از اطراف زنجیره بودن ، که با آن مکان شروع به پر شدن کرد و شروع به ارائه غذا کردند.
امروزه او در میان روزنامه نگاران و هنرمندان شناخته شده است. توسط Perico، پسر بنیانگذار، اداره می شود. و هوای اصیل پس از جنگ را در دکوراسیون خود حفظ می کند.
از دهه 40 جنگ در مالاسانا
کف دست _(لا پالما، 67) _
اگرچه این میخانه زیبای گوشه ای در سال 1920 متولد شد در این مکان از قرن نوزدهم یک کارخانه شراب سازی وجود داشت. اولین میخانه دار او یک نگهبان بازنشسته بود. مواد اولیه میخانه مادرید را حفظ می کند: ازاره کاشی بی نظیر، میزهای گردویی، تابلوی شیشه ای حکاکی شده و... این مکان یک مدعی جدی برای عنوان میخانه است که بهترین تورتیلا را در مادرید ارائه می دهد . بهتره از دستش ندید
شکارچی خرچنگ _(امانیل، 25) _
از سال 1932 تا 1965 این یک رستوران غذاهای دریایی بود. آنها آن را به عنوان "El crabjero" تعمید دادند زیرا در دهه 1960، خرچنگ تنها صدفی بود که پس از یک سفر طولانی با قطار زنده به پایتخت رسید. مشتریان میگوها و میگوها را در مخروط و آنها آبجو را در یک اتاق چشایی نزدیک متعلق به کارخانه Don Casimiro Mahou سفارش دادند. برند آبجو مادرید در دهه 1960 به پاسئو امپریال نقل مکان کرد و اکنون در راهروی هنارس قرار دارد. می گویند یکی از همیشگی ها دون بود خوزه اورتگا و گاست که وقتی کلاس هایش را در دانشگاه مرکزی تمام کرد، آمد تا عرقش را بخورد. همچنین اظهار نظر شده است که آنها بهترین آبجو را سرو می کنند از یک سیم پیچ به طول 180 متر عبور دهید و آن را با یخ خنک کنید. امروزه توسط آنجل پینادو، پسر بنیانگذار، ماکسیمو اداره می شود.
کسانی که دیگر با ما نیستند
یا شریک (سنت وینسنت فرر، 44). **در حال حاضر با نام Casa Macareno احیا شده**
در سال 1920 تأسیس شد و قبلاً متعلق به آن بود فیلیپ مارین . شرق مکان غذاخوری گالیسیایی در سال های آخر توسط یک زوج کهنه کار اداره می شد که هر شب بازی می کردند نوعی کاستیزا کمدی با فرزندان و نوه هایشان.
بسیاری از مدرن ها از این سایت به عنوان ایستگاه قبل از استفاده استفاده می کردند اتاق عجایب (نستی قدیم)، موقعیت استراتژیک در مقابل. نمای سرامیکی دارد که کاملاً حفظ شده است و وقتی وارد می شوید معمولاً با استقبال روبرو می شوید رابرت طوطی.
جالب اینجاست که فقط Telemadrid در تلویزیون او تنظیم شده بود. تا آنجا که به غذا شناسی مربوط می شود، ما همیشه فلفل پادرون آنها را به یاد خواهیم آورد.
خداحافظی با مادریدی ترین بار: ال پالنتینو بسته می شود
پالنتین _(ماهی، 12) _
قدمت این بار افسانه ای در Calle del Pez به دهه 1940 برمی گردد. موفقیت او از مرزهای هیپسترها عبور کرد . راز آن: تحرک کم به دلیل هجوم، سر و صدای زیاد و بدون موسیقی، نورپردازی مبتنی بر فلورسنت، که تمام عیوب پوست شما را مشخص می کند.
تخصص او ناگت گوشت گوساله، نام تجاری طلسم او بود . ما مدام برای او گریه می کنیم.
***گزارش منتشر شده در 18 فوریه 2014 و به روز رسانی در 8 فوریه 2019 **