نقشه شراب های طبیعی
با شراب های طبیعی (آب انگور تخمیر شده: نقطه توپ) مانند پارچه های نجیب (ترمه، کتان یا موهر)، قهوه تخصصی یا عشق ناخواسته اتفاق می افتد: وقتی وارد آنها میشوید، هیچ چیز دیگری نمیخواهید و آنچه قبلاً فکر میکردید میدانید، معلوم میشود که نمیخواهید. و یک در باز می شود - به این معنی نیست که دری دیگر بسته می شود - و یک روز متوجه می شوید که نمی توانید (که نمی خواهید) بدون همه چیزهایی که این اقامت جدید در زندگی شما به شما می دهد: برای من زندگی کنید. این برای من زیاد اتفاق می افتد (یا بهتر است بگوییم، برای من اتفاق می افتد). اکوسیستم مخرب، یکپارچه و بسیار متصل به سرزمین شراب های طبیعی.
و کم کم همین است این جهان از شراب کاران بی تعصب و بارهای شراب، که در آن برنامه ای برای خوش گذرانی بدون اسنوبیسم، این است که قلب های کوچک بسیاری از عاشقان شراب (من، برای رفتن بیشتر) را با این همه غوغا و محبت، کمی تا دماغشان تسخیر می کند.
اسماعیل گوزالو، با میکروب وحشیانه; لورا لارنس، از شرک کاران Daterra; کلوس لنتیکوس، مانل و جوآن آوینیو در پارک طبیعی گاراف. یا UBE Miraflores، توسط رامیرو ایبانز برای بودگاس کوتا. شادی، اعتماد به نفس، حال و هوای خوب و مزخرفات صفر - این عجایب شراب من را به یاد کارهایی می اندازند که سی تانگانا و سانتوس باکانا با روایت سمعی و بصری کل صنعت انجام می دهند. به سادگی، آنها از یک مکان کاملا رایگان در حال ساختن هستند. و این نشان می دهد.
موردی که آینده پژوهان به رهبری فیلیپو توماسو مارینتی ساخته اند نیز به ذهن متبادر می شود. ما می خواهیم عشق به خطر، عادت انرژی و بی پروایی را بخوانیم. بگذارید موزهها (در این مورد، زیرزمینهای ماموت)، نسبهای فاسد و حیلهگری یک سوملیه با لیوانهای 60 دلاری و دکانهایش شعلهور شوند: نوشیدنی به بینی! راک اند رول! صرفه جویی کمتر و رقص بیشتر!
من دوست ندارم از مفهوم حرکت ساده استفاده کنم، اما البته این یکی همه ردپای آن را دارد: جامعه وجود دارد، اصول تزلزل ناپذیری وجود دارد که بر اساس آن باید راه رفت و آن احساس غیر قابل انکار تغییر در هوا شناور است، از انقلاب!
"شراب طبیعی هیچ افزودنی ندارد، شرابی است که خود به خود تخمیر می شود، بدون نیاز به کمک ساختگی"
اصول و جامعه آن اصول چیست؟ شراب طبیعی هیچ افزودنی ندارد، شرابی است که خود به خود تخمیر می شود، بدون نیاز به کمک ساختگی. درمان های بی اثر و فریبنده، مبتنی بر افزودن مواد شیمیایی به منظور دستیابی به شراب های تمیز و کامل: مرده. شراب طبیعی باید حاصل زمین و گیاهان، ریشههایی باشد که بیوقفه در جستجوی غذا و آیندهشان نفوذ میکنند، تعادل کیشوتیکشان.» فرناندو آنگولو، از آلبا ویتیکولتورس: کشاورز، کیشوت و شاعر است.
«اولين و اساسي کسي که شراب ميسازد، تواضع است. به دلیل زمان، از کندی ابدی، از مکث تأملی. خیلی وقت ها بهتر است چیزی را اختراع نکنیم تا آن را انجام دهیم، منتظر طبیعت بمانیم، به تاکستان گوش دهیم.» در انتظار طبیعت، چقدر خوب است، درست است؟ دوم احترام به اصل، تاریخ و خود است. طبیعی، ساده، ساده، اجدادی: همه اینها پیروز خواهند شد. آنها چنین کردند و خواهند کرد. ما مسافران بیاهمیت داستانی هستیم که از زمان مصریها خلق شده است، که قبلاً مشروبخواران طبیعی بودهاند.»
همه انقلاب ها، در اعماق خود، یک اصل مقدس را پنهان می کنند: ما فراموش کرده ایم که چرا کارها را انجام دادیم. ما فراموش کردهایم که هنر چه بود (از نظر آیندهنگران) و دنیای شراب فراموش کرده است که چرا شراب را دوست داریم، در پیمان مقدس خود با شرابساز و طبیعت شکست خورده است.
در مورد جامعه، یکی از بهترین اتفاقاتی که برای ما افتاده است، کشف است پروژه Raisin، برنامهای که پروژههای جالب (هم کارخانههای شرابسازی و هم بارهای شراب) را در سرتاسر سیاره مکانیابی میکند. بدون امتیاز یا شیر، فقط پروژه های با روح. ماموریت ما ساده است: کشمش میخواهد جهان شراب طبیعی را کشف کند. ما آن را به خاطر طعمش دوست داریم (زیرا طعم آن شبیه حقیقت است)، اما آنچه ما عمیقاً قدردانی می کنیم احترام شما به تروریر، محیط زیست و افرادی است که در پشت آن هستند. علاوه بر این، ما دریافتیم که شراب طبیعی تقریبا همیشه یک شاخص کلیدی است کجا می توان محصولات محلی و فصلی، زیست محیطی، با کیفیت و مسئولانه را پیدا کرد که خطاب به تعداد فزاینده ای از مصرف کنندگان است که شراب و غذای خوب و بدون مواد شیمیایی می خواهند.
و دقیقا چگونه کار می کند؟ چه کسی و چرا انتخاب می شود؟ از آنجایی که شراب طبیعی یک برچسب یا گواهی نیست، یافتن چنین محصول منحصر به فردی که الزامات اساسی را برآورده می کند یک مبارزه است، این مبارزه روزانه ماست. در Raisin ما با دقت از معیارهای انجمن شراب طبیعی (Cahier des charges - AVN) پیروی می کنیم و چیزی که از یک کارخانه شراب سازی می خواهیم این است که حداقل 50٪ از تولید آن طبیعی باشد. و به این ترتیب، آهسته آهسته و با اشعار خوب، به رقم سرگیجه آور 4500 بار شراب و 1700 کارخانه شراب سازی در سراسر جهان رسیده اند.
صحبت کرد با ژان هیگ برتین (بنیانگذار اختراع) با توجه به نقشی که بازار اسپانیا در همه اینها ایفا می کند ... حال ما چگونه است؟ شبه جزیره ایبری قطعا در حال افزایش است (بله، دور از اعداد فرانسه، ایتالیا یا بلژیک). در حال حاضر، 72 کارخانه شراب سازی و 170 بار، رستوران و مغازه شراب فروشی وجود دارد: جالب اینجاست که بارسلونا تقریباً نیمی، 49 مؤسسه دارد. مادرید فقط 13 و لیسبون 18 سال دارند. یک چیز مسلم است: تغییر در راه است.
میگل دلیبس نوشت که مردمی که ادبیات ندارند مردمی لال هستند، اما من فکر میکنم میتوانیم آن را به تاکستانها، شرابکاران و شراب (طبیعی) خود تعمیم دهیم. شهر بدون شراب، شهر خاموش است و اگر در هر زمان لازم شده است (فورا) به سمت پایداری و روش طبیعی تر زندگی و مصرف نگاه کنیم، دقیقاً اکنون است. زنده باد شراب!