فاس: فراتر از ریاد
این نوازنده عود عربی نزدیک به یک ساعت است که در سالن آوانگارد ریاد فس می نوازد، قبل از اینکه بفهمم او دارد چه می کند. دلتنگی من می تواند به خاطر سوپ جو، پای بلدرچین، پای بره و سایر غذاهای لذیذی باشد که از آشپزخانه می آید. من همچنین می توانم درجات را سرزنش کنم خاکستری ، آ شراب مثل آب رنگ پریده، اما به شدت ضربه می زند.
ممکن است به دلیل خستگی من پس از یک روز در بیمارستان باشد سوق و در هامان . دلیلش هرچه که بود، نیمی از آن را گوش میدادم مرد با خامه دیلابا عزاداری خود را برهنه کرد . من فکر می کردم که او فقط همان سیم ها را می کوبد و در دنیای خود غوطه ور است. سپس متوجه شدم که با هر ریف لحن تغییر می کند، و موسیقی او تمام شب ما را هیپنوتیزم کرد.
را مدینه فاس مانند موسیقی عود چیزی شبیه تکرار آرام و پیشرونده الگوها است ترکیب زنده، یک یادداشت جدید.
فاس، فراتر از ریاض
فاس هنوز است بکرترین و کم مدرن ترین مدینه در جهان عرب و یکی از بزرگترین فضاهای بدون وسایل نقلیه در این سیاره است، اگرچه این در حال تغییر است. 60 سال پیش نویسنده پل بولز دریافت که بسیاری از ساکنان آن هرگز ماشین ندیده اند . این بدان معنا نیست که هیچ کدام در شهر نبودند، بلکه آنها در شهر بودند ویل نوول ، شهر جدیدی که در فاس قدیم برمی خیزد. این افراد به نشانه افتخار از روی پل عبور نکردند تا تغییرات را ببینند.
این تصمیم مشخص کرده است که فاس امروز چیست و به یکی از آخرین ها تبدیل شده است سنگرهای دنیای قرون وسطی . در بسیاری از شهرهای اروپایی که به خوبی حفظ شده اند، مانند بروژ، گذشته به یک کالای زنده تبدیل شده است که به گردشگری فروخته می شود.
در فاس که به لطف تلاش های ساکنان آن دوران باستان حفظ شده است. گردشگران هنوز در اقلیت هستند. علیرغم همه چیز، تغییرات (به آرامی) اتفاق می افتد، و به طور فزاینده ای به مکانی بیکار تبدیل می شود. اجازه ندهید که خود را با برچسب آن مشروط کنید شهر امپراتور '; فس یک است من به تاریخ و سنت می خوانم . فقط به این دلیل که مناظر بسیار زیاد است، مجبور نباشید از همه جا دیدن کنید. قدیمی ترین و چشمگیرترین ساختمان آن است مسجد کایرویین ، در پای دره، به همان اندازه که از نظر معماری و فرهنگی جالب است، پایتخت است. قدمت آن از زمان ایجاد شهر، در سال 19 و دومین کشور بزرگ در مراکش است. این ساختمان بخشی از آنچه گفته می شود یکی از آن است قدیمی ترین دانشگاه های جهان.
فاس، آهنگی برای تاریخ و سنت است
ولی فقط برای مسلمانان باز است ، بقیه ما فانی ها باید به تماشای درهای بزرگ آن بسنده کنیم. با رها شدن از تعهداتم، آماده میشوم تا کاری را انجام دهم که مردم صدها سال انجام میدهند: از تپه ها به سمت مرکز شهر پایین بروید و از گذشته زنده آن لذت ببرید . هنگام صرف صبحانه در تراس Riad Laaroussa، فضایی متعلق به قرن هفدهمی با اتاقهای بزرگ و سقفهای بلند فوقالعاده، به ابعاد مدینه خیره میشوم. فراتر از دیوارهای شهر، کوهپایه های سبز اطلس بلند در دو طرف دره بالا می رود. در زیر من، تکه تکهای که مدینه است گسترش مییابد: کلمه «لابیرنت»، اگرچه هکشده، کاملاً جا میافتد.
ساخت و ساز در سال 800 آغاز شد، اما بسیاری از چیزهایی که چشمان من می بینند در قرن های 13 و 14 ساخته شده اند، زمانی که فاس جایگزین مراکش شد به عنوان پایتخت پادشاهی . وضعیتی که تا 100 سال پیش، زمانی که رباط این نقش را پذیرفت، حفظ کرد سرمایه، پایتخت . با این حال، فاس هنوز است مرکز معنوی مراکش.
Riad Laaroussa، فضایی از قرن هفدهم
دو خیابان به مسجد جامع منتهی می شود: طلا کبیرا و طلاا سگیرا (شیب بزرگ و کوچک) . در ابتدا آنها یکسان به نظر می رسند: هر دو آنقدر تمایل دارند که مرا به سمت مسجد و ناف جسمی و روحی شهر هدایت کنند. " قانون در فاس این است که در صورت وجود گزینه های جایگزین، هرگز از یک خط مستقیم پیروی نکنید "، حمیدو، راهنمای محلی عینکی کوچک ما را نشان می دهد. بنابراین ما از طریق 9500 خط، خیابان و خیابان زیگزاگی را طی کردیم. این تصور را داشتم که چندین بار از Talaa Kebira عبور کردم، اما میتوانست همه چیز را کاملاً انجام دهد. حمیدو مرا به باریک ترین خیابان فاس راهنمایی می کرد، آنقدر باریک که بزرگ ترین ساکنانش نمی توانند در آن راه بروند. " دیوارها تقریباً می توانند ببوسند حمیدو اشاره می کند.
باریک بودنش واقعا خارق العاده است. اما جالب ترین چیز این واقعیت است که نماهای صاف آنها تأیید می کند: آنچه در بیرون اتفاق می افتد کمتر از آنچه در داخل خانه ها اتفاق می افتد جالب است. حمیدو مرا به باغی حصارکشی شده، در امتداد یک مسیر کاشی کاری شده آبی و سفید، از کنار درختان نخل، استخرها و فضای سبز، به Le Jardin des Biehn هدایت می کند. قبل از اینکه 'de Biehn'، این کمی واحه زیبایی محتاطانه "د مکری" بود '، کاخ تابستانی یکی از قدرتمندترین خانواده های کشور . چند سال پیش توسط میشل بین، کلکسیونر و طراح از جنوب فرانسه خریداری شد. Le Jardin نه تنها این است، بلکه یک رستوران آرام (کافه فاس)، الف مغازه و یک ریاد از نه اتاق با یکی از مجلل ترین سوئیت هایی که در مراکش دیده ام . این محلهها محلههای اصلی سی طیب المکری، وزیر دارایی سابق و بعداً پاشا کازابلانکا بود و امروزه با مجموعههای بافندگی و عتیقهجات بیهن تزئین شده است.
Le Jardin des Biehn
در مقابل، فروشگاه خلاقیت های جدید فاسی را به نمایش می گذارد: از قطعات نینا ام گالبرت به کیف های چرمی سرگرم کننده از آلفرد برلین . در حین بازدید من، با گالبرت در باغ آشنا شدیم و با صرف چای به ما می گوید که چگونه یک فلسطینی از سانفرانسیسکو تصمیم گرفت در فاس ساکن شود. همانطور که او گفت، برای آن بود به هویت خود صادق است '. همون آهنگ قدیمی با این حال، امروز او شروع به تجربه تغییری کرده است که خود بخشی از آن است و تکنیکهای بافت سنتی را با لمسهای نوآورانه در مواد و رنگها ترکیب میکند. حمیدو با نگاه کردن به کارش مشتاق می شود: «نینا خیلی ممنون. ما به افرادی مانند شما نیاز داریم: کسانی که می آیند تا چیزهای جدید را به ما نشان دهند ”.
حمیدو همان طور که شهرش را عمیقاً می شناسد، در آهنگ تسلط دارد و در 60 سالگی تک نواز یک گروه است. من باید مردد به نظر می رسیدم که ناگهان بازویم را گرفت تا آهنگ ژاک برل را بخوانم، Ne me quitte pas، در مسیر ما به سمت فضای یکی دیگر از خارجی هایی که فاس را متحول می کنند. مایک ریچاردسون، معلم سابق در The Wolseley و The Ivy در لندن حدود هفت سال پیش به فاس نقل مکان کرد و رستوران او، کافه ساعت، مکان خوبی برای صرف چند ساعت صرف غذا است. در حال خدمت کردن دستور العمل های مراکشی و بین المللی ، و او برگر شتر (هیچ چیز برای حسادت به یک لذیذ گوشت گوساله) است ظرف امضا . اما اگر کافه ساعت برای چیزی متمایز است، به خاطر اتفاقی است که اینجا می افتد: رستوران میزبان اجراهای موسیقی, کلاس های رقص، صحبت های هنرمندان و نویسندگان، کلاس های آشپزی و 101 رویداد سرگرمی هم برای مردم محلی و هم برای مسافران
فاس و غذای آن
همه اینها نشان دهنده انرژی و اشتیاق ریچاردسون برای این سرزمین است. او به تازگی رستوران را باز کرده و هنوز هم برای حضور در آن وقت پیدا می کند خانه عقرب ، خانه خریداری شده در شهرک مولای ادریس ، 90 دقیقه از Fes. سه دلیل برای رانندگی در آنجا وجود دارد. خانه ریچاردسون یکی از آنهاست. واضح ترین دلیل آن است خرابه های Volubilis . برای درک فاس باید از شهری که از آن پدید آمده است دیدن کنید. Volubilis تحت رونق قانون رومی و به طور خاص با تجاری سازی ثروت زمین، بارور شد زیتون ها ( طعمه قدیمی اش باقی مانده است ) . شگفتی Volubilis، مانند فاس، در هیچ ساختاری نیست، بلکه در آن قرار دارد زیبایی موقعیت آن ، یکی از زیباترین مکان های شمال آفریقا . صبح بروید، مانند من، یا در اواخر بعد از ظهر، زمانی که نور کم، سنگ های باستانی را زنده می کند.
اگر در بهار بیایید، آن را فرش شده می بینید گل همیشه بهار و سایر گل های وحشی . بیا دیگه تابستان و خرزهره ها باز خواهند شد آره هر وقت می روید، مدتی را به قدم زدن در خیابان ها و خیابان های آن بگذرانید، در پاسیو خانه ها بنشینید و نقاط مختلف شهر را در ذهن خود تثبیت کنید. برای آن بهتر است یک پیک نیک آماده کنید یا در نزدیکی غذا بخورید مولای ادریس.
واضح ترین دلیل برای بازدید از فاس، خرابه های Volubilis است
در قرن هشتم، مولای (مرد مقدس) ادریس، از نوادگان محمد، برای فرار از انتقام هارون الرشید، خلیفه شب های عربی، به مراکش آمد. ادریس بر ولوبیلیس حکومت کرد تا اینکه قاتلان هارون او و او را دستگیر کردند. . پسر او، ادریس دوم، فاس را تأسیس کرد، در حالی که جسد ادریس در شهری به خاک سپرده شد که امروز نام او را به خود اختصاص داده و همچنان مقدس است، یک مرکز زیارتی سراسری.
آنچه بیش از همه تعجب آور بود این بود که مایک ریچاردسون باید خانه خود را اینجا، بالای تپه ای شیب دار در شهر می ساخت. خانه عقرب قرار بود هتل یا مهمانسرا شود، اما در نهایت تبدیل به یک شد رستوران "با قرار قبلی" . زمین بازی معمولی ریچاردسون مملو از وسایل عجیب و غریب از منطقه است. آنها همچنین به غذاهای خوب خود می بالند که در یک سرو می شود جشن سهم بزرگ که شامل سالادهای فراوان، کوفته تهیه شده با گوشت چرخ کرده معروف شهر، پای سبزیجات و برای دسر، تارت پرتقال و بادام است. خانه همچنین دارای یک منظره فوق العاده از حرم از کاشی های سبز انسان مقدس و از طریق زمینه ها به Volubilis ، با لک لک هایی که بر فراز دره اوج می گیرند.
سالن هتل ریاد لاروسا
شبی که به فاس برگشتم برق قطع شد. انگار برگردیم به قرون وسطی، یا اینطور به نظر می رسید: بسیاری از مغازه ها بسته بودند و خیابان ها خالی بودند. زمان مناسبی برای بازدید از باغ ویران شده بود. این وب سایت رستوران را به عنوان تلاقی بین یک خانه تجاری در حال فروپاشی، یک زباله دانی، یک باغ، یک کافه، یک باغ ادویه و یک مدرسه آشپزی توصیف می کند.
تبدیل مجدد از زباله قدیمی را می توان به آنگلوساکسون دیگری نسبت داد: رابرت جانستون، همچنین از The Wolseley و The Ivy. استعدادهای جانستون به عنوان باغبان، طراح و آشپز به ایجاد مکانی مملو از آن کمک کرده است شوخ طبعی، هوش و اشتیاق . آنها کافه رستوران یکی از بهترین آشپزخانه های شهر را دارد : رنگ های مدرن در سنت آشپزی مراکشی.
او ماهی خودش را دود می کند، آرتیشو، نخود و زعفران سرو می کند که وفادارترین گوشتخواران را (حداقل برای یک شب) به گیاهخواری تبدیل می کند. بعلاوه چغندر و روغن زیتون را اضافه کنید به آنها مریم خونی Y چیزکیک نمک ، در میان دیگر لمس های منحصر به فرد؛ همه با جذابیت سرو می شوند، بدون زواید. مرغ شما Volubilis ، تند، شیرین و ترش; با الهام از نویسنده رومی آپیکیوس؛ و با دانه های کرفس و جعفری، سس ماهی، آب انگور قرمز و کمی نعناع تازه، سزاوار شهرت است. روز بعد به پایین تپه رفتم.
فاس، مثل بازگشت به قرون وسطی است
البته من یکباره این کار را نکردم، چون حمیدو به من یاد داد آرام راه بروم. در مهمترین مکان شهر قدیمی توقف کردم: مدرسه بو اینانیا ، آ مدرسه قرن 14 با ترکیبی زیبا از کاشی ها، سنگ ها و سروهای تراشیده شده به شکل گل، ستاره و مارپیچ که به نظر بیانگر پیام الهی.
در زیر، فوندوک ها (پارک های کاروانی که به عنوان مغازه در فضای باز عمل می کنند) رد شدم. یکی از آنها منظره خوبی از یک دباغخانه داشت، کارگاهی با استخرهایی که شبیه به سپتیک تانک هستند و دباغ ها آن لطافت مشخصه چرم را به پوست می دهند. فاسی . مرد جوانی را با پدرش یافتم که در حال فروش انواع عسل (حتی Euphorbia) بود. من آنقدر خرید کردم که عهدم را زیر پا گذاشتم که هیچ چیز نشتی در چمدانم حمل نکنم. در پایان طلا کبیرا، وارد مسجد شدم و برگشتم تا برگردم طلا سگیرا.
هتل هتل سرهای با چشم انداز پانوراما از شهر فاس
آن شب، می خواهم ببینم ویل نوول ، برای شام به Maison Blanche رفتم، آخرین سالنی که به شهر رسیدم: صاحبان Riad Laaroussa، جایی که من در آن اقامت داشتم، آن را به عنوان مکانی برای رفتن به من توصیه کردند. آنها نیاز به تغییر منظره دارند . این یک فضای مدرنیستی عظیم است که از سنگ و بتن خاکستری و قهوه ای ساخته شده است که توسط کریستف پیلت ، که کارش شامل بوتیک ها در هارود و هتل ها در خیابان تروپز . کوکتل ها در سالن با شام همراه با فوای گرای تازه و باس دریایی با برنج سیاه، ساخته شده توسط تیری واسیر پاریسی همراه شد. شراب، مانند بخش خوبی از غذاخوری ها، بود مراکشی . موسیقی، ترکیبی از جاز و فانک .
من یک شب عالی را سپری کردم، اما آن شگفتی را احساس کردم که شهروندان فاس توانستند 60 سال پیش تجربه کنند، در از پل مدینه گذشتند، برای اولین بار یک ماشین دیدند . من معتقدم که روزی فس با ملودی متفاوت و مدرن خواهد رقصید. کیوسک های قدیمی آن به بوتیک های طراحان تبدیل می شوند و بخشی از قلب و روح آن ناپدید می شود. در حال حاضر، اگرچه به نظر کار سختی است، فاس هنوز بین این دو دنیا سرگردان است.
* این مقاله در شماره 80 ژانویه مجله Condé Nast Traveler منتشر شده است. این شماره در نسخه دیجیتالی خود برای iPad در iTunes AppStore و در نسخه دیجیتال برای رایانه های شخصی، مک، تلفن های هوشمند و iPad در کیوسک مجازی Zinio (در دستگاه های تلفن هوشمند: Android، PC/Mac، Win8، WebOS، Rims، آی پد). همچنین، میتوانید ما را در دکه مطبوعاتی Google Play پیدا کنید.
*** شما همچنین ممکن است علاقه مند باشید ... **
- نقشه رنگ های فاس
- ده روستای زیبای مراکش: کاسبه را تکان دهید!
- شفشاون: شهری که شبیه کف استخر است
- هر آنچه باید در مورد مراکش بدانید
فاس: تجسم گذشته مراکش است