صخره های شعله ور، در صحرای گوبی در مغولستان.
در سال 1922، دیرینه شناس و ماجراجو آمریکایی، روی چپمن اندروز، با کاروانی از اتومبیل ها و شترها از پکن به قبرس رسید. صخره های شعله ور جدا شده بایانزاگ، در وسط صحرای گبی در مغولستان
اندروز برای رسیدن به آنجا انواع سختی ها را پشت سر گذاشت: کوه نگاری زمین بیش از یک وسیله نقلیه را به گل نشسته و یورش راهزنان در بیابان مکرر بود. با این حال، این ماجرا ارزشش را داشت: در بایانزاگ، دیرینه شناس -که گفته می شود الهام بخش شخصیت ایندیانا جونز بوده است- اولین تخم دایناسور در تاریخ را کشف کرد.
روی چپمن اندروز در سراسر دشت مغولستان در آغاز قرن گذشته.
از جمله یافته های اندروز در این منطقه می توان به اولین نمونه های velociraptor یا protoceratops. تیم او فسیل های 80 میلیون ساله را از 140 گونه دایناسور و همچنین پستانداران ماقبل تاریخ جمع آوری کرد. تصور بایانزاگ در آن لحظه از تاریخ دور از ذهن نخواهد بود بهشت ژوراسیک
خالی بسیار زیاد
نزدیک به 100 سال پس از ورود اندروز، دسترسی به این صخره های متمایل به قرمز خطر کمتری دارد، اما چیزی که میتوان پیدا کرد تقریباً همان چیزی است که برای اولین بار دید: منظرهای از مریخ، یادآور دره یادبود در ایالات متحده و جایی که، حتی امروز، آثاری از کسانی که در زمین زندگی می کردند را می توان یافت قبل از ما.
نام آن در مغولی بایانزاگ است، اگرچه در میان مردم رایج است به صخره های شعله ور معروف است. پرتوهای خورشید که دامنههای سرخرنگ آن را در میان چشمانداز بیحجم بیابان روشن میکند، آنها را به شعلهای تبدیل میکند که به نیستی طلوع میکند.
روی چاپمن (1884-1960)، مدیر موزه تاریخ طبیعی آمریکا، گفته میشود که الهامبخش شخصیت ایندیانا جونز بوده است.
در زمان اندروز، تنها نشانهای از حیات انسانی که احتمالاً در اینجا وجود داشت، چند یوز عشایری بود که در هزاران مایل پراکنده شده بودند. امروزه در نزدیکی این اثر طبیعی، استراحتگاه هایی برای پذیرایی از گردشگران وجود دارد. در طول مسیر دو آبادی نیز وجود دارد که در طول سالیان از کویر برخاسته اند.
منظور از شهرک سازی است ذره ای از تمدن که در آن یک پمپ بنزین، یک سوپرمارکت کوچک، چهار خانه، یک زمین بازی و یک آنتن تکرار کننده وجود دارد که به تلفن های همراه سیگنال می دهد. به نظر می رسند مستقیماً از فیلم های مکس دیوانه.
شهرک های این منطقه شامل یک پمپ بنزین، یک سوپرمارکت و چهار خانه است.
نزدیکترین آنها به بایانزاگ است بولگان، در مسیری که از تپه های شنی خونگورین الس می آید. حتی یک موزه دایناسورهای کنجکاو دارد که بزرگتر از یک سربازخانه نیست، که با موزه تاریخ طبیعی آمریکا در نیویورک، جایی که بیشتر اکتشافات اندروز در آن یافت می شود، قابل مقایسه نیست.
به سمت شمال، شهرک دیگر ماندال اووو است، بیش از نیم روز رانندگی در بیابان.
بایانزاگ از هیچ شهر بزرگی قابل بازدید نیست. این باید توقفگاهی در یک مسیر چند روزه باشد، و اگر به تنهایی انجام می شود، با سوخت و آب اضافی آماده شوید.
تعداد کمی یوز عشایری در بایانزاگ یافت می شود.
جنگلی سرسبز در وسط کویر
آب و هوای آن خشک، بیابانی و بسیار گرم است. مردم محلی ادعا می کنند صدها سال پیش، این منطقه یک جنگل سرسبز بود که به دلیل تکامل آب و هوایی ناپدید شد. با این حال، با رسیدن به صخره ها می توانید گروه هایی از آنها را ببینید درختان کم ارتفاعی که فقط در این منطقه از کویر گبی می رویند، با ریشه هایی که ده ها متر به عمق زمین می روند و می توانند در سخت ترین شرایط جان سالم به در ببرند.
کسانی که در شرایط سخت نیز زنده می مانند عشایر کمی در این منطقه زندگی می کنند. همانطور که در شمال کشور دیدن اردوگاه های یورت رایج است، در منطقه بایانزاگ نیز نقاط سفید این چادرها در افق کم است. هنوز در راه یا بیرون از صخره ها، یافتن گله های حیوانات غیر معمول نیست متعلق به این دامداران عشایری است.
استخوان های فسیل شده دایناسور در دره بایانزاگ.
برای پیروی از روی چپمن اندروز، باید یک گشت و گذار تخصصی استخدام کنید. حتی امروزه نیز امکان یافتن فسیل دایناسورها وجود دارد. بسیاری از راهنمایان محلی می دانند کجا و چگونه آنها را ببینند، اگرچه بردن آنها کاملاً ممنوع است. دیدن گروهی از زمین شناسان و دانشمندان دیگر در حال مطالعه این زمین غیرعادی نیست. همین چند سال پیش، در سال 2013، تخم دایناسور دوباره در بایانزاگ پیدا شد.
خودتان می توانید ماشین خود را در پارکینگی بگذارید که در آن غرفه های سوغاتی وجود دارد که می توانید پیدا کنید. صنایع دستی محلی، و همچنین انواع مواد معدنی و استخوان حیوانات، اگرچه به سختی آنها را به عنوان دایناسور می بینید.
راه شیری بر فراز چند یوز روی صخره های شعله ور صحرای گبی.
هنگامی که ماشین پارک شد، در امتداد آن قدم می زنید دامنههای هزارتوی این صخرههای محض، که اشکال آن توسط باد فرسایش یافته است. مناظر خیره کننده است و خلاء آن طاقت فرسا است. تا آنجا که دیده می شود، دشت بزرگی گسترده است که بخشی از صحرای گبی است بدون حتی یک اثر از حضور انسان مثل نگاه کردن به دریای بیکران خشکی است.
مانند تمام مغولستان، می توانید بدون مجوز در بایانزاگ کمپ بزنید، اما خورشید در اینجا نامناسب است و به سختی سایه ای برای پناه دادن وجود دارد، بنابراین بهتر است مسیر شمال را دنبال کنید یا در یکی از استراحتگاه های منطقه بمانید.
از روی صخره ها می توانید دشت عظیمی را ببینید که بخشی از صحرای گبی است.