ورمیر او در طول زندگی خود آثار کمی نقاشی کرد که حدود پنجاه اثر از آنها بود سی و چهار مورد حفظ شده است. بیشتر آنها صحنه های داخلی هستند، بسیار محبوب در هلند در طول قرن هفدهم در برخی از آنها، یک زن زندگی روزمره خود را متوقف می کند در یک حرکت بازتابی نمایشی که در پیناکوتک درسدن (Gemäldegalerie Alte Meister) تا 2 ژانویه از آن لحظه تعلیق صحبت می کند.
در معروف ترین اثر این نقاش، دختر مروارید, تصویر شده با همدستی نگاهش را به سمت هنرمند معطوف می کند. در نقاشی که پس از ترمیم آن ، به عنوان هسته نمونه عمل می کند، زن جوان دیگری تقریبا یک دختر نامه ای را در اتاقش خواند ، خود شیفته صحنه ای صمیمی، پر از سکوت. حتی امروز هم این تصویر حفظ شده است اثر یک عکس فوری
"مرد جوان در حال خواندن نامه جلوی پنجره".
چه زمانی، در سال 1979، کار با اشعه ایکس تجزیه و تحلیل شد ، شکل کوپید پشت زن جوان روی دیوار قدردانی شد. تیم از موزه از درسدن در نظر گرفته شده است که، مانند نقطه یک صندلی و یک فنجان که ظاهر شد در زیر کشیدن، اینها عناصر ترکیبی بودند که خود هنرمند ورمیر انتخاب کرده بود در کار نهایی حذف کنید
با این حال، یک روند بازسازی جدید آغاز شد در سال 2017 متوجه شد که بین کوپید و رنگی که روی آن زده شده بود وجود دارد یک لایه خاک این واقعیت ثابت کرد که این رقم بوده است چند دهه بعد حذف شد پس از مرگ نقاش بنابراین، کمیته مرمت تصمیم به بهبودی گرفت شکل اصلی کار
نتیجه فرآیند برای اولین بار در معرض دید قرار می گیرد در نمونه از درسدن. تمیز کردن به بوم بازگشته است رنگ های تند، ویژگی پالت هنرمند: سبز پرده رنگ های مایل به آبی و قرمز فرش روی میز، قرمزی پارچه ای که روی پنجره می افتد.
نور اتاق را پر می کند، منعکس می شود صورت زن جوان در شیشه و در چین های پرده ای بازی می کند که ناظر را از صحنه جدا می کند.
نقاشی در حال بازسازی است.
معمول بود که ورمیر محتوای داخلی را با یک تصویر در پس زمینه گسترش دهید: نقشه یا آخرین داوری در ارزیاب مروارید. در این حالت، کوپید با در دست داشتن یک کمان، در کادری در جعبه قرار می گیرد و متن کارت را تعریف می کند: عشق پیروز، پیروز، فرافکنی به بیرون از طریق پنجره باز (یک استثنا در کار نقاش). زندگی جدیدی در انتظار جوان است فراتر از دیوارهای اتاق
این نمایشگاه روند بازسازی را به تصویر می کشد و قطعه را در محیط هنری خود قرار می دهد. در زمان او ورمیر یک نقاش محلی محسوب می شد. او که از پدری صنعتگر به دنیا آمد، در آمستردام آموزش دید و به آنجا بازگشت شهر کوچک دلفت (معروف به کاشی ها و کانال های آن) که تا پایان عمر در آنجا ماند.
در آنجا با یک ازدواج کرد زن کاتولیک از خانواده ای ثروتمند و به دین خود گرویدند. او از زندگی بورژوایی لذت می برد و تبدیل به آن شد رئیس انجمن صنفی سن لوکاس.
او به آرامی نقاشی می کرد. او یک سال برای تکمیل تکالیفش وقت گذاشت. در آغاز شده بود نقاشی تاریخی ، اما مطالبه مرفهین بازار هنر هلند جهت گیری شده بود کارهای لباس پوش، بنابراین او فعالیت خود را بر روی فضای داخلی متمرکز کرد.
در اینجا نسخه بازسازی شده کار است.
در نمایشگاه درسدن زن جایگاه مرکزی را اشغال می کند. زنانی که هنگام امتحان گردنبند در آینه نگاه می کنند، که مرواریدها را روی ترازو وزن کنید ، که نوازندگی باکره (یک مدالیته هارپسیکورد، پیشروی پیانو)، که آنها نامه می نویسند، می خوانند یا می دوزند. را مرد در پس زمینه ، کمتر مورد توجه قرار می گیرد. به جز چند استثنا، ورمیر به او نقشی قابل تعویض می دهد که ارتباط چندانی ندارد.
بسیاری از محققان از جمله نقاش دیوید هاکنی ، استنباط کرده اند که ورمیر استفاده از ابزار نوری مانند دوربین تاریک در فرآیند ایجاد آن ترکیب همگن آثار او، کف های شطرنجی جهت ایجاد توهم چشم انداز و منبع نور ، همیشه در سمت راست قرار دارد، به نظر می رسد این فرضیه را تایید می کند.
با این حال، هیچ یک از این آثار پس از مرگش در میان املاک او موجود نبود. از سوی دیگر، کندی که نشان دهنده تولید آن است نشان می دهد که او اعطا کرده است فضایی برای انعکاس در تولید مثل مکانیکی
در هر صورت، علیرغم تأثیری که بر دیگران داشت نقاشان ژانر هلندی مانند De Hooch یا Metsu ، شکل او پس از مرگش رقیق شد. مرد جوان در حال خواندن نامه به رامبراند نسبت داده شد زمانی که آگوستوس قوی ساکسونی آن را در قرن هجدهم خرید. همینطور ماند تا اینکه قرن نوزدهم یکی از آثار ورمیر: نمای دلفت, به عنوان ادعایی برای افزایش آن عمل کرد.
مرد جوان در حال خواندن نامه جلو پنجره جان سالم به در برد بمباران ویرانگر درسدن در جنگ جهانی دوم در تونلی در کنار سایر آثار پیناکوتکا نیم قرن بعد، او از یک پیام خوش بینانه و روشن