چیزی در گالیسیا در حال پختن است: ما آن را برای شما کشف خواهیم کرد
آنها می گویند وقتی چیزی کار می کند، بهتر است به آن دست نزنید. Y آشپزی گالیسیایی برای نسلها نشان داده است که بیش از حد خوب کار میکند با ترکیبی از محصولات باکیفیت از دریا و خشکی با کتاب دستور العمل های سنتی بسیار پر جنب و جوش.
بنابراین بحث اختراع مجدد آن نیست. آنجا ماندن است. اما در سایه او چیزهایی اتفاق می افتد، گرایش هایی که به موازات سنت رشد می کنند، از آن تغذیه می شوند و آن را تکمیل می کنند. آنها نیامدهاند تا کم کنند، بلکه به گروه آشپزی گالیسیایی ملحق شدهاند، غذاخوری که به این ترتیب خود را دوباره اختراع میکند و میتواند در همان زمان بدون تغییر باقی بماند.
دو آشپزخانه به قیمت یکی، زیرا هر که به گالیسیا سفر می کند به دنبال غذاهای معمولی در حالی که به یافتن آنها ادامه خواهد داد هر کس به دنبال یک نسخه به روز شده است نیز آن را آسان خواهد کرد.
و این از جمله تشکر از پنج سرآشپزی است که چند روز پیش برای برنده شدن جایزه رقابت کردند. انجمن سرآشپز 2019 ، مسابقه ای که انجمن غذا برای چهارمین بار برگزار می کند و کار پیچیده ای را برای یافتن سرآشپز مکاشفه دو سال اخیر به دست هیئت داوران تخصصی می سپارد.
آنها تنها نیستند، بلکه یک هستند مثال بسیار خوبی از آشپزی -هرگز بهتر گفته نشود- در آشپزخانه های معاصر شمال غرب.
کلیساهای گرسون (آدگا داس کالداس، اورنسه)
او که در اورنسه متولد شده و شاید فعال ترین در شبکه های اجتماعی این گروه باشد (ارزش دارد هشتگ های او را دنبال کنید)، همین یک سال پیش به شهر خود بازگشت تا مسئولیت آشپزخانه را بر عهده بگیرد. آدگا داس کالداس، یک اثر کلاسیک در سواحل مینو.
پس از گذر از رستوران San Miguel (Ourense)، هتل Bahía del Duque *****GL و چند آشپزخانه دیگر در ویگو مستقر شد تا همراه با کارلوس باریرا از روکس روکس مسئولیت را بر عهده بگیرد. یکی از مکانهای غیررسمی غذاهایی که در سالهای اخیر بیشترین صحبتها را در شهر ایجاد کرده است.
اکنون، به اورنسه برگشته و در این پست قدیمی نصب شده است، با یک باغ شهری که یک لوکس واقعی است، توقف کنید. یک منو را با پیشنهادهای کلاسیک تر با غذاهایی که او آن را #آشپزی بداهه می نامد ترکیب می کند (در صورت درخواست) که در آن تخیل خود را آزاد می کند و جنبه گیاهی را در برخی از غذاها به همان اندازه که در رستوران های با کیفیت دیگر یافت نمی شود جالب است.
کارلوس گونزالس (مرنزائو، سوبر)
این مرد مونتفورت که در هزار نبرد برنزه شده بود و پس از عبور از ماروجا لیمون پر ستاره (ویگو) و اقامت در کاتالونیا، چند سال پیش به منطقه خود در جنوب لوگو بازگشت تا لباس بپوشد. در مقابل Merenzao، فضای کوچکی در کنار یکی از چشمگیرترین مناظر Ribeira Sacra.
او اکنون که در فضایی بسیار راحتتر نصب شده است، به لطف تعهد به دنیای شراب، مجموعه دستور العملها و تکنیکهای اجدادی و دوز مناسب، توانسته است مکان خود را به یک مرجع در غذاهای جنوب استان تبدیل کند. از به روز رسانی
ویکتور فرناندز (موروفینو، ویگو)
پس از هفت سال حضور در تیم رامون فریکسا، آشپزی که دو ستاره در مادرید دارد و برای او بخشی از تیپ مسئول افتتاح رستوران های جدید در کلمبیا و پاناما بود، ** به ویگو بازگشت تا مسئولیت موروفینو را بر عهده بگیرد. **
در کمتر از یک سال، این میخانه معاصر که از غذاهای دیگر چشم پوشی نمی کند، توانسته است در صحنه ویگو به یک امر ضروری تبدیل شود. و به نظر می رسد که کار تازه شروع شده است.
آدریان فوئنتس (آبیسال، ویگو)
رزومه این آشپز تنها با خواندن آن قابل توجه است. فصلها در کازا مارسلو (سانتیاگو د کامپوستلا)، پهپه ویرا (پویو، پونتودرا)، کولر دو پائو (O Grove، پونتودرا) و کازا مارسیال (آریونداس، آستوریاس) یا همان چیزی که وجود دارد، در برخی از جامدترین آشپزخانه های آستوریاس و گالیسیا آنها خودشان از قدرت این غذاهای سرپوشیده ویگو صحبت می کنند.
او بدون اینکه سر و صدایی به پا کند، با پیشنهاد خود طرفدارانی پیدا کرده است منوهای زودگذر، که با بهترین چیزی که بازار هر روز ارائه می دهد وفق می دهد محصول دریایی (در ویگو بودن و بومی مارین بودن غیر از این نمی توانست باشد) به خصوص می درخشد
آلن تاریو (بار پامپین، سانتیاگو د کامپوستلا)
برنده مسابقه در این دوره است یک آشپز آموزش دیده در خانه غذای خانوادگی، در حومه کامپوستلا، و اینکه از آنجا قبل از پیوستن به تیم مورد نظر او از رستوران هایی مانند کازا مارسلو که در بالا ذکر شد رفت. معلم اصلی او کوردوان پاکو مورالس (در حال حاضر در نور) که به عنوان سرآشپز خدمت می کرد.
پیشنهاد او مطمئناً مستحکم ترین پیشنهاد در سنت پنج نفر است. آشپزخانه ای از آتش آهسته و کف های خوشمزه؛ صبح ها در بازار و تخته سیاهی که با پیشرفت خدمات، مراجع از آن پاک می شوند.
ترشی، ماهی پخته، خورش سبزیجات، غذاهای برنجی... خانه غذاخوری معاصر در گالیسیا، مطمئناً همین است.
هر پنج مورد ارزش بازدید را دارند. هر یک از آنها باعث می شود هرکسی که تصمیم به بازدید از آنها بگیرد با لبخند رستوران را ترک کند. اما تنها نیستند.
غذاهای گالیسی استعدادهای جوان را اضافه می کند. خیلی های دیگر می توانستند به جای او باشند و شایسته ذکر باشند.
اگر از استعدادهای جدید در آشپزخانه های گالیسیا صحبت کنیم، نمی توان از رستوران هایی مانند Corvo Child (ویگو)، فراگولا (چانتادا، لوگو)، زمین (کورونا) قهوه اقیانوس آرام (اورنس) solleiros (سانتیاگو د کامپوستلا) دیوید فریر بار (فرول)، به میراندیلا (رینلو، لوگو)، Hostal La Viuda (Pobra de Trives, Ourense) ای فراگون (فیستررا، کورونا)، نوجیرا (A Pobra do Caramiñal، A Coruña)، یا بالادو (لستدو، کورونا)، Sybaris 2.0 (اورنس) گیلاس لیمویی (ویگو)، آب و نمک (سانتیاگو د کامپوستلا) از allo خارج شو (O Grove, Pontevedra) خاویر مونترو (Ribadeo, Lugo) و یک چیز طولانی دیگر که آینده ی خوراکی گالیسیا را در دستان خود دارد.