گل موی ساحلی به همین زیبایی است، یکی از گونه هایی که با آن تپه های شنی پارادور السالر احیا می شود.
زمانی بود که از شاخه های کامارینا (آلبوم کورما) یا کامارینا، بدون eñe، درختچه ای بومی از سواحل شبه جزیره ایبری، برای ساختن جاروها و میوه های آن استفاده می شد که در ماه اوت جوانه می زنند. آنها برای کاهش تب و فریب معده در حالی که هیچ چیز دیگری برای خوردن وجود نداشت خدمت می کردند. از این رو، بسیاری هنوز آن را به عنوان "گیاه گرسنگی" می شناسند. خوان رامون جیمنز، که در Platero y yo آنها را به عنوان "مرواریدهای خوراکی که تمام دوران کودکی من را پر کردند" توصیف کرد، آنها را دوست داشت: «آن اتاقهای رختکن سبز و سفید، با دانههای سیاهشان که از میانشان نمایان میشود، بسیار گرد، بسیار عالی، با طعم اسیدیشان بسیار خوشمزه (...)». کامارینا آنقدر در سواحل ما رایج بود که یک شهرداری (و یک شهر) در گالیسیا وجود دارد که نام آن را دارد.
امروز اما این یکی از گیاهان تلماسه ای است که در کل سواحل مدیترانه در معرض خطر انقراض قرار دارد. متأسفانه تنها این نیست. افراد دیگری نیز با وضعیت بحرانی مشابهی روبرو هستند. به عنوان مثال، نوع پنبه ای (Otanthus maritimus)، نمونه ای از سواحل شنی دریایی اقیانوس اطلس، ایسلند، فارو، گرن کاناریا و لانزاروته و برخی از سواحل مدیترانه است. در تپههای والنسیا، جایی که دهههای پیش رایجترین آن بود، تقریباً ناپدید شده است. مانند خولان (Frangula alnus) درختچه ای بازمانده از دوره سوم - 60 میلیون سال پیش - که به ندرت در جامعه والنسیا دیده می شود. یا موهای ساحلی (Silene cambessedesii) که به آن پگاموسک یا مولینت نیز می گویند. که گلی زیبا با ظاهری ظریف و رنگ صورتی تند می دهد. این گیاه در سواحل پیتیوساس و در برخی از جوامع والنسیا رشد می کند، اما از عواقب سیل طولانی مدت زیستگاه خود ناشی از طوفان های دریایی متوالی رنج می برد. یا saladilla de l'Albufera (Limonium albuferae)، بومی تالاب والنسیا، که در هیچ کجای دنیا یافت نمی شود.
داوطلبان Parador El Saler و NGO Xaloc در حال کاشت گونه های تپه ای در خطر انقراض هستند.
اینها پنج گونه در معرض تهدید هستند که در آغاز فوریه گذشته در تپه های شنی کاشته شدند که در کنار آنها پارادور د ال سالر تاریخی در یک منطقه قرار دارد. تلاش برای جلوگیری از ناپدید شدن آن و بازگرداندن تعادل طبیعی به این اکوسیستم شکننده.
از سال 1966 واقع شده است در پارک طبیعی آلبوفرا، در والنسیا، Parador de El Saler نوعی جزیره بین دریا و تالاب تالاب است، در جایی که **بزرگترین و بهترین خط الراس تپه ای حفظ شده در شرق مدیترانه در نظر گرفته می شود. **
پروژه است همکاری بین هتل، سازمان غیردولتی محلی Xaloc که به مطالعه و حفاظت از محیط زیست مدیترانه اختصاص داده شده است، و مرکز تحقیقات و آزمایشات جنگلداری (سرویس حیات وحش) جنرالیتات والنسیانا. و هدف بلندپروازانه آنها، فراتر از جایگزینی گونه های مهاجم - مانند پنجه گربه یا نی معمولی - با دیگر گونه های بومی، وظیفه ای است که آنها برای چند سال روی آن کار کرده اند. یک مخزن از بذرهای "گیاه ساحلی" ایجاد کنید، که اولین مورد در نوع خود در اسپانیا است، که به بازسازی سایر مناطق ساحلی کمک می کند.
در معرض تهدید توسعه شهری، ظهور گونه های مهاجم و بهره برداری بیش از حد از منابع طبیعی، همانطور که کارلوس گاگو، مدیر پروژه های Xaloc اشاره می کند، همه این گونه ها هستند، "نمادهای اکوسیستم ما".
گل کامورینا، یکی از گیاهانی که بستر بذر گونه های تپه های مدیترانه ای با آن آغاز می شود.
ارثیه های طبیعی که علاوه بر آن در ساقه و خواص دارویی آینده خود گنجینه ای دارند، مانند arraclán باستانی، که پوست آن، پخته شده در دم کرده، یک ملین عالی است. یا "مرواریدهای" رختکن که، همانطور که مطالعات دکتر آنتونیو خوزه لئون گونزالس، محقق فارماکوگنوزی در دانشگاه سویل نشان داده است، آنها سرشار از پلی فنول ها (یعنی آنتی اکسیدان ها) و اسید اورسولیک هستند. (یعنی خاصیت بازتابی دارند)، بنابراین مصرف آنها می تواند به پیشگیری از بیماری های مربوط به استرس اکسیداتیو کمک کند و در استفاده از لوازم آرایشی، امکانات جدیدی را در فرمولاسیون محافظ های نوری ارائه دهد.
چهار هفته پس از اولین کاشت در فوریه، گونه دیگری قبلاً به کاتالوگ مهد کودک اضافه شده است: سالادیلای بسیار کمیاب Dufour. (لیمونیوم دوفوری). و همانطور که فرانسیسکو کنترراس، مدیر Parador de El Saler، مشتاقانه به ما اطلاع می دهد، گیاهان به اندازه کافی رشد می کنند و پیشرفت می کنند: ** "شما در حال خوردن یک قهوه در تراس هستید و یک گونه در حال انقراض را در کنار خود دارید که به لطف این پروژه ، با کمی شانس، دیگر وجود نخواهد داشت. **
نمایی از Parador de El Saler، بین دریا و تالاب Albufera.
Contreras می گوید که آنها از نگاه کردن به آنها دست بر نمی دارند. ما تمام روز به دیدن آنها نزدیک می شویم. حالا آنها سیب چشم ما هستند.» مدیر اعتراف می کند که برای هتل، نگهبانی از این مخزن «مسئولیت بزرگی» است. یک مسئولیت و منبع انگیزه ارزشمند. "تقریباً تمام کارکنان هتل اهل منطقه هستند، آنها با این گیاهان رشد کرده اند، با دیدن اینکه چگونه جمعیت کاهش یافته است. و اینکه در محل کار شما یک مهدکودک ساخته می شود تا آنها را حفظ کند و بتوانید آنها را به بقیه سواحل بفرستید تا ناپدید نشوند، چیزی بسیار محرک و غنی است که هیچ پولی برای پرداخت آن وجود ندارد. او پر از رضایت به ما می گوید. او مانند خوان رامون خیمنز، کامارینا را دوست دارد. آیا می دانید که می توان آن را برای تهیه مشروب تقطیر کرد؟ همچنین برای درست کردن بستنی و مرباهای غنی.
Hotbed تنها همکاری بین Parador de El Saler و Xaloc نیست. همچنین با سازمان غیردولتی در اردوگاه های لاک پشت، اثری آموزشی و حفاظتی از لاک پشت دریایی (Caretta caretta) که هر سال برای تخم ریزی به این سواحل آرام می آید. ما همچنین میخواهیم لاکپشت ران خاردار را دوباره وارد تالاب کنیم، اما ابتدا باید کپور، گونهای مهاجم را از آنجا بیرون بیاوریم.» فرانسیسکو ما را پیش می برد.
لاک پشت های دریایی تازه از تخم در ساحل کنار هتل.
برای ابتکارات و همکاری هایی مانند این، برای تعهدش به انرژی های تجدیدپذیر، برای حذف کامل پلاستیک های یکبار مصرف، به دلیل تلاش های خود برای افزایش آگاهی و آگاه کردن مهمانان خود از ثروت طبیعی منطقه، و به دلایل بی شمار دیگر ال سالر افتخار بزرگ پارادورس است. "ما وحشی ترین هستیم" کنترراس در حال خنده می گوید. و بهترین نمونه از سیاست زیست محیطی است که زنجیره ایالتی در سال های اخیر ایجاد کرده است. اما زمین گلف چطور؟ اکنون با یک نگاه انتقادی خوب از خود خواهید پرسید.
را چمن زمین گلف گونه ای سازگار با آب و هوای محلی است برمودا (Cynodon dactylon) نامیده می شود که در زمستان رشد آن را فلج می کند. نیازی به چمن زنی و آبیاری ندارد و در تابستان، زمانی که باید آبیاری شود، با آب استفاده مجدد از تصفیه خانه خود هتل انجام می شود. **و علف هایی که بریده می شود به یک مزرعه ارگانیک برای تهیه کمپوست اهدا می شود. **
در اینجا همه چیز دوباره استفاده می شود. یا حداقل تلاش می کند. "مسیری که به ساحل منتهی می شود با پلاستیکی که ما از ماسه جمع آوری کرده ایم ساخته شده است." Contreras به ما می گوید، دوباره با افتخار.
Parador de El Saler در پارک طبیعی Albufera واقع شده است