سنت موریتز، بهشتی برای اسکی، تجمل ... و همچنین هنر
سنت موریتز این بیشتر از یک پیست اسکی است. زیرا از آن زمان همه چیز در آنجا تغییر زیادی کرده است اواسط قرن 19 هتلدار باهوش یوهانس بدروت یک هاستل کوچک در منطقه ای جذاب در شرق **آلپ سوئیس، در دره Engadine** افتتاح کرد.
این خوابگاه کوچک رشد کرد تا اینکه تبدیل به یک هتل لوکس که هر تابستان بورژواهای سراسر اروپا را به خود جذب می کرد. و، طبق افسانه، در یک روز آفتابی خاص در ماه جولای (یا شاید اوت) بدروت در مقابل برخی از مشتریان بریتانیایی این آزمایش را آغاز کرد که آنها را دعوت به بازگشت در زمستان با این وعده کرد که از همان لذت خواهند برد. هوای درخشان . با برنده شدن در این شرط، بدروت نه تنها آن را اختراع می کرد گردشگری زمستانی -با چاشنی مناسب اسکی سرگیجه, شکلات داغ و شومینه های ترقه - اما مال خودش سنت موریتز همانطور که امروز می شناسیم.
دو بازی المپیک زمستانی در سنت موریتز برگزار شد. و نیز بوده اند دو فیلم جیمز باند که به عنوان یک صحنه خدمت کرده است، جاسوسی که مرا دوست داشت (1977) و مناظری برای کشتن (1985)، هر دو با راجر مور.
یوهانس بادروت گردشگری زمستانی را در سنت موریتز «اختراع» کرد
اما مهمتر از همه، آنجاست (مانند گستاد، زرمات و کلستر/داووس) که در هر فصل، میلیونرهای تمام نسلهایی که در طول یک قرن و نیم گذشته آمدهاند، از روزهای اسکی خود لذت میبرند، که شامل کل خانوادههای سلطنتی و افراد مشهوری مانند کلودیا شیفر و رابرت دنیرو . یا آلفرد هیچکاک که سایت را کشف کرد در سال 1924 در طول فیلمبرداری یک فیلم برای بازگشت دو سال بعد با همسرش آلما رویل به مناسبت ماه عسلشون
البته اسکی در سنت موریتز زیاد است. اما در ساعات طولانی از آپرس اسکی شما همچنین باید به آنها محتوا بدهید، بنابراین علاوه بر هتل های لوکس شرقی و رستوران های ستاره دار میشلین جایگزین های دیگری برای اوقات فراغت و مصرف وجود دارد.
مثلاً این است که هنر. هاوزر و ویرث ، یکی از قدرتمندترین گالری های جهان (ما در شرف از دست دادن تعداد مکان های آن هستیم که شامل زوریخ، لندن، نیویورک، لس آنجلس یا هنگ کنگ می شود)، در پایان سال 2018 مکانی را در سنت موریتز افتتاح کرد که بعداً مکان دیگری را به آن اضافه کرد. در گستاد، در لبه غربی کنفدراسیون سوئیس. آره
ما صاحبان، اورسولا هاوزر و دختر و دامادش مانوئلا و ایوان ویرث ، آنها در مورد این اصل روشن هستند که هر محصول برای فروش باید همیشه در دست صاحبان بالقوه آن باشد ، و بنابراین در همه زمان ها هنرمندان آن هر کجا که کلکسیونر است هستند.
افتتاح بعدی آن در جزیره منورکا برگزار می شود: در ابتدا برای تابستان امسال برنامه ریزی شده بود، اگرچه مطمئناً چند ماه به تعویق خواهد افتاد.
سنت موریتز، بهشتی برای اسکی، تجمل ... و همچنین هنر
اما، تا زمانی که این اتفاق نیفتد، ما همیشه سنت موریتز را خواهیم داشت. در آنجا، تا 9 فوریه دفتر مرکزی Hauser & Wirth نمایشگاه شگفت انگیزی از هنرمند آمریکایی **Alexander Calder (1898-1976)** را به نمایش گذاشته است که بیش از همه به خاطر او شناخته شده است. نشانه های موبایل.
"گام بعدی در مجسمه سازی حرکت است" به قول معروف دیگ قبل از حرکت از گفتار به عمل این مهندس با آموزش، اما هنرمند حرفه ای توسط DNA (پدر و پدربزرگش مجسمه ساز و مادرش نقاش بودند) او در سال 1931 شروع به تولید این مجسمه ها در حرکتی دائمی کرد که توسط تعادل نامطمئن اجزای آن ایجاد می شد. چندین مورد از آنها در سنت موریتز وجود دارد، یا در یک نسخه پشتیبانی شده از زمین (مانند فرانجی پانی، محصول 1955 ) یا از سقف معلق ( «بدون عنوان»، از ج. 1942 ) .
اثری در آخرین سال زندگی این هنرمند خلق شده است ( "سفید معمولی"، 1976 ) . همچنین قطعات "پایدار" وجود دارد (اصطلاحی که توسط همچنین ابداع شده است مجسمه ساز هانس آرپ رجوع به آثار بدون حرکت) رنگ روغن و گواش.
الکساندر کالدر 1974 و 1975
برای داشتن، حتی یک مجسمه وجود دارد ( «خورشید و کوهها»، از ج. 1965 ) که می توان گفت که به طور خاص برای بومی سازی آلپ راه اندازی شده است، زیرا به نظر می رسد غروب خورشید را بر فراز چشم انداز یک رشته کوه ناهموار تداعی کنید . در این زمینه، همه چیز به موفقیت فروش تضمین شده اشاره دارد.
به هر حال، این تنها نمایشگاهی نیست که Hauser & Wirth در زمستان امسال در کوه های آلپ سوئیس برگزار می کند. در 22 ژانویه، یکی دیگر به خالق مفهومی آمریکایی بسته می شود جنی هولزر در مرکز آن در گستاد، جایی که در 1 فوریه، نقش برجسته توسط نمونه ای از سرامیک های پیکاسو گرفته می شود و عکس های این هنرمند در آتلیه اش که توسط عکاس خبرنگار گرفته شده است دیوید داگلاس دانکن.
به لطف بین المللی ترین گالری داران سوئیسی، اسکی مانند هر فعالیت دیگری تبدیل به یک فعالیت فرهنگی شده است. اسلالوم هنری، می توانیم آن را بنامیم.
الکساندر کالدر، "کوه ها" (1956). رنگ روغن روی بوم 45.7 × 61 سانتی متر / 18 × 24 اینچ