سینما بارها به ما آموخته است که یک پیک نیک می تواند به معنای ارتباط با وحشی ترین قسمت ما باشد
سینما بارها این را به ما یاد داده است یک پیک نیک می تواند به معنای ارتباط با وحشی ترین قسمت ما باشد. حتی با قدرت های پنهان طبیعت که حاضر نیست به یک محیط غیرقابل مقایسه تبدیل شود.
پیک نیک در اقتباس های مبتکر حضور دارد اما اثر جین آستن (به خصوص نسخه نفیس پاییز وایلد با بازی آنیا تیلور جوی) در قطعه امپرسیونیستی لذیذ ژان رنوار در کرانه های رود سن توصیه می شود. یک بازی میدانی (Partie de Champagne, 1936) و البته در عناوین واضح تر مانند لبخند و اشک (رابرت وایز، 1956) یا خاطرات آفریقا (سیدنی پولاک، 1985).
ما در اینجا انتخابی از پنج عنوان (و یک آهنگ جایزه) با یک پیک نیک در میان، جایی که ارزش گذراندن مدتی را در لبه تمدن دارد.
1. پیک نیک (جاشوا لوگان، 1955)
یک پیک نیک کاتارتیک که اوج آن از قبل توسط نیم تنه برهنه پیش بینی شده است ویلیام هولدن زمانی که هنوز به ده دقیقه اول فیلم نرسیده ایم. چیزی کاملاً قابل توجه اگر در نظر بگیریم که ما در آن هستیم ایالات متحده آمریکا از سال 1955
یک پیک نیک نیز که مظهر زندگی اجتماعی طبقات متوسط تثبیت شده، به ویژه طبقه متوسط غرب میانه آمریکایی. جایی که نقش هر یک از اعضای آن را باید به خوبی آموخت و به عهده گرفت، و شگفتی هایی که پایه ها را می لرزاند، در واقعیت، به همان اندازه که از آنها می ترسید، هستند.
هال کارتر (هولدن) مدت زیادی است که دست و پا می زند. یک قطار او را در یک جامعه کوچک بیرون می اندازد کانزاس ، جایی که او قصد دارد با دوستی از دوران دانشگاهش که جوانی ثروتمند است آشنا شود تا بتواند در نهایت به او کمک کند تا سر و سامان پیدا کند و زندگی مناسبی به دست آورد.
اما ورود کارتر فعال می شود میل سرکوب شده و آزادیخواهی چند زن جامعه را از بین می برد. مردی که نمایانگر هرج و مرج، ناهماهنگی و قدرت وحشی است. و حرکاتش چالشی برای طبقه گرایی و محافظه کاری جامعه ای که آنها را بی حال می کند و مصرف می کند.
یک پیک نیک نیز که مظهر زندگی اجتماعی طبقات متوسط خوب است
شیمی بین هال و مدج (کیم نواک ابدی)، زن جوانی که هیچ چیز دیگری در آن شهر انتظارش را نمی کشد جز اینکه یک مانکن زیبا، خالی و راضی باشد، از اولین ملاقاتشان برق می زند. و تمام انرژی اغواگری در آخرین ساعات آن برخوردی که هیچ کس نمیخواهد پایانش دهد به واقعیت تبدیل میشود: در رقصی پر از زیبایی، ظرافت و اروتیسم . غرق در چراغ های فانوس.
موجود در Filmin (تا 30 ژوئن)
2. آریان (عشق در بعد از ظهر، بیلی وایلدر، 1957)
مجموعه ای از نوازندگان (The Gypsies) صراحتاً استخدام شده است تا موسیقی متن تمام بازیهای یک پلیبوی بالغ را قرار دهد. پاریس . در میان کارنامه مختصر او، Fascinación (F. D. Marchetti و Maurice de Feraudy) در حلقه برجسته است. یکی از عجیب و غریب های سرگرم کننده که ما به آن عادت کرده ایم بیلی وایلدر.
این موسیقی متنی خواهد بود که میلیاردر فریبنده (گری کوپر) و آنچه به نظر می رسد آخرین فتح او (آدری هپبورن) در جلسات آنها باشد. البته، همچنین در یک بعد از ظهر ایده آل از پیک نیک خارج از شهر ، جایی که هیچ کمبودی از رودخانه، شامپاین، ساقی، ران مرغ، خلخال بداهه و بالماسکه ای که بیشتر و بیشتر در هم می گیرد، نیست.
آریان چاواس جوان (هپبورن) که نام و بقیه زندگیاش برای تاجر فرانک فلاناگان (کوپر) ناشناخته است، تصمیم میگیرد با اطلاعاتی که در پروندههای پدرش، یک کارآگاه خصوصی، کشف میکند، زندگی خود را بنویسد. اختراع صدها و صدها عاشق، هر یک عجیبتر، برای تبدیل شدن به یک زن مهلک و کودکانه در چشمان این سرمایهدار، که میداند چگونه بازی خودش را انجام دهد: دور شدن از احساساتی بودن و به تور نیفتند شیفتگی . اما تا کی می تواند خود را نیز فریب دهد؟
سینما بارها به ما آموخته است که یک پیک نیک می تواند به معنای ارتباط با وحشی ترین قسمت ما باشد
یک کنجکاوی: هیچ کدام انتقاد و همچنین تماشاگران در زمان اکران آن دقیقاً مشتاق فیلم نبودند، چیزی که همیشه به پیر بودن گری کوپر برای بازی در نقش معشوقه آدری هپبورن نسبت داده می شد. کوپر 56 ساله و هپبورن 28 ساله بود.
موجود در filmin
3. گتسبی بزرگ (جک کلیتون، 1974)
پیک نیک در این فیلم یک آه کوتاه درون یک رویا قلقلک زودگذر حباب های شامپاین . یک خماری شیرین که در شرف تبدیل شدن به یک کابوس واقعی است.
یک دریاچه، قوها، ساندویچ های روی هم، یک بسته زرد سفید و پاستلی مانند سوء هاضمه مرنگ و یک عشق محکوم به فنا (عشق این زوج با بازی رابرت ردفورد و میا فارو) مدتها قبل از شکوفا شدن آن. عمدتاً به دلیل وحشتی که از برداشتن نقاب از او احساس می کند بیهودگی : بیهوشی او برای پرهیز از هضم نه تنها درد دنیا، درد دیگران، آنهایی که خفه شده اند از کوه های سوزان خاکستر. اما مال خودش
زیرا درخشش غیرواقعی که در صحنه آن پیک نیک از خود راضی (و بیشتر فیلم) نفوذ می کند، که باعث درخشش عکاسی فیلم می شود و امروز ما را با طعم ناخواسته کیچ رها می کند، بخشی از تاریخ افراط و تفریط است. ابتذال وفور که سعی در انعکاس آن دارد. جاز، هنر دکو و آسیب های جنگ جهانی اول (با خونریزی طبقه کارگر) با ریتم یک پوچی وجودی درخشان مدفون شد.
در Prime Video موجود است
4. پیک نیک در صخره آویزان (پیتر ویر، 1975)
«آنچه میبینیم، و آنچه به نظر میآییم، رویا نیست. رویایی در رویا." شکاف ها و گوشه ها و برآمدگی ها در صخره های باستانی یک قاره وحشی بنا به تعریف. که طبیعت او اسرار غیرقابل درک بسیاری را پنهان می کند که فولکلور را تغذیه می کند و سفتی استعمار را از بین می برد.
این روز ولنتاین در سال 1900 است. با تمام وزن ارجاعی از آغاز قرن. و نوجوانان از یک موسسه سختگیر برای خانم های جوان در استرالیا برای یک روز پیک نیک، تقریباً اثیری در هنگینگ راک باز شوید.
چیزی در آنها وجود دارد که در حال بیرون آمدن است. یک نیرو، یک مغناطیس که قادر است نیروهای زمین را بیدار کند. چیزی که هرگز آشکار نیست، اما از همان اولین تماس با آنها برای ما جذابیت دارد. آنها موجوداتی در حال گذار هستند که اخلاق شدید ویکتوریا سعی در رام کردن آنها دارد. برای رانندگی به سمت متمدن. ولی رانش وحشی او مقاومت می کند. ارتباط نزدیک با بیداری جنسی او.
با پیشروی بعد از ظهر، تعدادی از آنها بدون هیچ اثری ناپدید می شوند. بدون توضیح منطقی بدون شواهد علمی انگار زمین آنها را بلعیده باشد. یا بهتر است بگوییم که از طریق شکافی بین صخره های تقریبا توتمیک منطقه به واقعیت دیگری دست یافته اند.
فضا و زمان معنای خود را از دست می دهند. و اهمیت آن. طبیعت جزئیات خود را بزرگ می کند. کوهنوردان جوان هوشیاری خود را از دست می دهند و در بی حالی دلپذیر فرو می روند.
فیلم موفق می شود ما را به آن هواپیمای رویایی منتقل کند، گویی که در روز روشن شاهد یک آیین آغازین هستیم. فضایی نگران کننده، مست کننده، مواد مخدر. پیک نیکی که به نظر می رسد نیروهای پنهان طبیعت رام نشده را رها کرده است، همان چیزی که از حکومت امپراتوری بریتانیا می گریزد.
موجود در filmin
5. اتاقی با منظره (جیمز آیوری، 1985)
یک خیلی جوان هلنا بونهام کارتر (هر وقت بتوانیم از این زن نقل قول کنیم) بازی می کند لوسی هانیچرچ، توریست انگلیسی از خانوادهای خوب که از فلورانس دیدن میکند که توسط پسر عموی و بانوی منتظرش محافظت میشود: این یکی را مگی اسمیت تایتانیک تفسیر کرد.
او با حقوق بازنشستگی خود موافقت می کند مرد جوانی که از کرستینگ ویکتوریایی رها شده است (جولیان ساندز) اشتیاق به زندگی و ارتباط صمیمانه با جریان هستی توانسته است احساساتی را در او بیدار کند که به خود اجازه نمی دهد.
یکی از لحظات اقلیمی از آن اغوا در وحشی ترین طرف در حومه فلورانس، در میان مزارع جو طلایی و خشخاش های در حال ترکیدن اتفاق می افتد، زمانی که جوانان خود را از همراهان پیک نیک خود دور می بینند...
آیا خاطره لوسی هانی چرچ از پیک نیک کوتاه مدتش با جورج امرسون (ساندز) به اندازه کافی قوی خواهد بود که او از شوخی کردن خود دست بردارد؟ (تذکر ویژه شایسته نقش خنده دار و متاثر دانیل دی لوئیس به عنوان نامزد لوسی است).
در Filmin و Prime Video موجود است
آهنگ جایزه: نیت ظالمانه (راجر کومبل، 1999)
ذکر یکی از سکانسهایی که صدها نوجوان و نوجوان را نشانهگذاری کرد، ضروری بود پیش از نوجوانی (به خصوص دگرباش) در اواخر دهه 1990.
در طلوع هزاره جدید، این نسخه غیرقابل طبقه بندی از Liaisons خطرناک (Les Liaisons dangereuses) اثر Choderlos de Laclos منتشر شد، در زمینه جوان شیک نیویورکی ها بی وجدان و با وقت آزاد زیاد برای بازی با طعمه های خود، همه آنها توسط نوجوانان خوش تیپ بازی می شود. هالیوود از لحظه و با دوز خوبی از تنش پیچیده (شبه) محارم بین خواهر و برادرهای ناتنی.
فیلمی که فریاد می زند O-p-u-l-e-n-ce! (پاریس مرجع سوزاندن مجاز است) در هر محیط و انتخاب لباس.
این فیلم پیشنهاد یک پیک نیک بسیار آموزشی را با بازی داشت سارا میشل گلار و سلما بلر ، جایی که اولی به دومی می آموزد که چگونه از چیزی که آنها "رسیدن به پایه اول" می نامند خارج شوند.
همه اینها بین لیوانهای پیچیده مشکوک برای نوشیدن آب، پاپایا، انگور، سبد حصیری (البته)، و زمانی که Blur's Coffee & TV پخش میشود.
