کرهتاون در دهکده فرهنگی گامچئون چقدر رنگارنگ و هنری است.
دید از دور، گامچئون، زیباترین روستای ناشناخته بوسان، دومین شهر بزرگ کره جنوبی، می تواند شما را به یاد هر حومه پایتخت آمریکای لاتین بیاندازد. پراکنده به دریا توسط بندل تپه، خانه های رنگارنگ و کوچک آن، شخصیت این محله غیر معمول را مشخص می کند جایی که هنر ده سال پیش وارد شد و مصمم بود خود را تثبیت کند، قوی شود و در نهایت بر فضا مسلط شود.
سفر بین نماهای صورتی، زرد و نارنجی؛ سقف های قهوه ای، سبز و آبی، و تعداد بی نهایت نمایش هنری، از آخرین ایستگاه اتوبوس شاتل که ایستگاه متروی گوجئونگ را به گامچئون دونگ متصل می کند، شروع می شود.
اما اولین چیز، حتی قبل از شروع این ماجراجویی هنری عجیب، این است یک نقشه مصور دریافت کنید در مرکز اطلاعات، لوازم جانبی اگر می خواهید بتوانید بیشتر خلاقیت ها را پیدا کنید ضروری است. در کنار غرفه، دیدگاهی به تازه واردان خوشامد میگوید و معمولیترین تصویر را نشان میدهد: تصویر صدها خانه رنگی که کارتپستالهای کرهای زیادی را اشغال کردهاند.
گامچئون زیباترین روستای بوسان، دومین شهر بزرگ کره جنوبی است.
بسته بندی هنری
یک گربه پر شده که روی کاشی های خانه همسایه نشسته است، هشدار می دهد که چه اتفاقی در آینده خواهد افتاد: بیش از 100 اینستالیشن هنری در غیر محتمل ترین گوشه های دهکده فرهنگی گامچئون پراکنده شده است. منتظرند تا کشف شوند، از آنها عکس گرفته شود و اتفاقاً با اینستاگرامی ترین مطالب، کمی به شبکه ها جان بدهند.
با این حال، روستا همیشه به شکل امروزی نبود. گذشته او در چند متری طاقی که با حروف بزرگ، دسترسی را مشخص میکند، ارائه میشود: در موزه کوچک گامچئون. با نمای تزئین شده با نقاشیهای دیواری که تصویر خانههای امروزی آنها را نشان میدهد، در داخل اتاقهای نمایشگاهی متعددی قرار دارد که با عکسها و اشیای قدیمی از زمانهای دیگر که توسط خود همسایهها اهدا شده، منشأ آن روایت میشود.
ریشههایی که به اواسط قرن بیستم بازمیگردد، زمانی که جنگ کره آغاز شد و تعداد زیادی از پناهندگان تصمیم گرفتند در جستجوی صلح و امنیت به این گوشه بیایند. بوسان تنها فضای بدون درگیری در کشور بود. چه جایی بهتر از این پس از جنگ، و در حالی که بقیه شهر در مسابقه برای رسیدن به بی نهایت با آسمان خراش هایش شروع کردند، گامچئون در حالت اولیه خود با خانه هایی که از چوب و آهن ساخته شده بود نگهداری می شد. و یک محیط نسبتا کمتر توسعه یافته است. چیزی که با وجود گذشت سالها باقی ماند.
امروزه خیابان اصلی دهکده فرهنگی گمچئون مملو از انواع مشاغل گردشگری است. را کافههای زیبا روی پشتبام با مناظری برای میلک شیکهای یخی آنها با رستوران های نودل، فروشگاه های سوغاتی اصلی، گالری های هنری، غرفه های فروش خوشمزه Ssiat Hotteok (پنکیک های تهیه شده با شکر قهوه ای، دارچین و آجیل بوسان معمولی) و حتی یک فروشگاه کنجکاو متخصص در کارت پستال و تمبر با تصاویری الهام گرفته از Gamcheon و ساخته شده توسط هنرمندان محلی.
موسیقی گروه شیک کی پاپ از هر بلندگوی رو به خیابان در کنار آن بیرون می آید گروه هایی از جوانان با لباس های معمولی هانبوک (لباس های سنتی کره ای) آنها تلاش می کنند تا در هر یک از گوشه ها از خود عکس بگیرند. در این میان گردشگران کشیک در هر قدمی موج مهارنشدنی محرک ها را می برد.
یکی از خیابان های دهکده فرهنگی گامچئون، کره جنوبی.
مهم ترین آثار
و هنر ادامه دارد. سراسر. نگاه کردن به بالا - همیشه در گامچئون به بالا نگاه کنید - مشتی پرنده سرامیکی خندان با سر انسان روی پشت بام کافه تریا میرا میرا نشسته اند. این است مردم و پرندگان جئون یونجین، که سعی می کند آن آرزویی را که گاهی انسان برای پرواز احساس می کند، منتقل کند و در نتیجه پیش پا افتاده ترین مشکلات را فراموش کند.
هدایایی از آسمان، Na Inju، یک نقاشی دیواری بزرگ است که تمام نمای ساختمان همسایه را اشغال می کند. در همان نزدیکی، یکی از آثار ستاره: ماهی جین یئونگ سئوپ در حال شنا در کوچه، ماهی عظیمی که از تکه های کوچک چوب ساخته شده است. بر روی دیواری قرار گرفته که سعی دارد کوچه های گمچئون را به عنوان فضاهای ارتباطی برای روستاییان تعریف کند.
و بله: گمچئون فقط متعلق به صدها گردشگر نیست که تا کنون روزانه از روستا دیدن می کردند. گامچئون هم یکی از همسایه هایش است که پشت دیوارهای رنگی خانه هایشان به بهترین شکل ممکن زندگی می کنند. پذیرفتن این پروژه که وزارت فرهنگ با آن در سال 1388 در خانه هایشان ظاهر شد و به قصد فعال سازی مجدد روستا برای آنها آسان نبود. آن را به "ماچوپیچوی کره" تبدیل کنید. علیرغم تردیدهای اولیه، و اگرچه آشکارا این پروژه هیچ ربطی به ماچوپیچو ندارد، امروز آنها با رضایت آن را تایید می کنند.
خشک کردن ماهی مرکب در آفتاب در تراس در دهکده فرهنگی گامچئون.
فقط باید از خیابان های اصلی منحرف شوید و در کوچه های باریک بگردید برای ادامه یافتن هنر، بله، اما همراه با لباسهای آویزان که زندگی پنهان در پشت اولین لایهاش را نشان میدهد. در کنار ملحفهها و جورابهایی که به رشتهها وصل شدهاند، ماهیها و جلبکها نیز استراحت میکنند و در آفتاب خشک میشوند. که تمبر از خاص ترین. نمادی در ورودی یکی از خانهها نشان میدهد که داخل آن همسایهای وجود ندارد، بلکه یک چیدمان هنری است. انسان مدرن، جایی که چندین جفت دست بیپایان روی یک کامپیوتر خیالی تایپ میکنند، تمرکز بر زندگی تکراری است که بسیاری از مردم امروز دارند.
تابلویی مودبانه میخواهد هنگام بازدید از محله، لحن صدا حفظ شود، در حالی که بوی آشپزی خانگی از پنجره گاه به گاه پخش میشود. همچنین گفتگوهای خانوادگی. حتی با ساکنی روبرو می شویم که با خرید هفته تشویق می شود از پله های شیب دار بالا برود.
پله هایی که البته جنبه هنری خود را هم دارند: پلههای 148 طبق تابلویی به دیدن ستارهها منتهی میشوند. و شاید ستارگان نه، اما آنچه که آنها آشکار می کنند مشتی نقاشی از صحنه های روزمره است که بر روی گام های آنها ثبت شده است. در بالا، یک کارگاه: خانه پلکان ستاره، جایی که شما برای شرکت در کلاس های نقاشی پاپ و گچ دعوت شده اید دست در دست یکی از همسایگان مسئول پروژه Artist in Residence. این تنها یکی از ابتکاراتی است که خود ساکنان برای تبدیل فضای زندگی خود به محل کار خود نیز در آن شرکت می کنند. کلاس های رنگرزی پارچه، طراحی تمبر یا سفالگری از دیگر پیشنهادات است.
شازده کوچولو و روباه روی آلاچیق مشرف به دریای خانه های رنگارنگ نشسته اند.
کارگاه ها
بهترین چیز این است که از طریق این کارگاه ها - همچنین با فروش نقشه و با کسب و کارهای مختلف در روستا - موفق به جمع آوری پول برای بهبود شرایط زندگی بسیاری از روستاییان می شود. و آنها این کار را با تعمیر خانه های کسانی که توانایی پرداخت هزینه کار را ندارند، انجام می دهند. با ساخت حمام محلی - بسیاری از خانواده ها هنوز حمام خود را ندارند - یا از طریق یک سرویس خشکشویی رایگان برای سالمندان. ** وظیفه ای که نشان دهنده همکاری بین ساکنان، هنرمندان و مقامات محلی است. **
و در حالی که زندگی روزمره در حال گسترش است، روستای فرهنگی گامچئون همچنان مانند یک دنیای فانتزی شگفت زده می شود. به راحتی می توان با شازده کوچولو و روباه روبرو شد که غافل از همه چیز در آلاچیق مشرف به دریای خانه های رنگارنگ نشسته اند. در حالی که تعداد انگشت شماری از گردشگران برای عکاسی در کنار او صف می کشند. مدل مینیاتوری لی Ghangwoon یا مجسمه سورئال پادشاه Jongsun با فیگورهای سرگرمکننده در اندازه واقعی مردم که در هر پارک یا گوشهای، صحنههای زندگی روزمره را بازسازی میکنند و به همراهان جدا نشدنی مسیر تبدیل میشوند، متناوب میشوند.
جایی که کمتر انتظار می رفت، خانه ای به شکل فانوس دریایی ظاهر می شود که با لکه های سیاه مانند گاو شیرده رنگ آمیزی شده است. یا ساخته شده از چوب به طراحی یک معمار مشهور کره ای: سونگ هیو سانگ. هنر متوقف نمی شود. میل به کشف آن، یا.
اما همانطور که خورشید در افق فرو میرود و کسبوکارها شروع به بسته شدن میکنند، بازدیدکنندگان ناپدید میشوند و گامچئون ماهیت دهکدهای را که همیشه بوده، بازپس میگیرد. جایی که زندگی روزمره دوباره روی تارهای خود می نشیند، دوباره در خانه ها آشپزی می کند و دوباره به گربه های ولگرد تبدیل می شود. در جستجوی بقایای انباشته شده در هر زباله.
اگرچه، بله، پرنده های رنگی خندان، کسانی که روی ساختمان ها نشسته بودند، حرکت نخواهند کرد. آنها باید اطمینان حاصل کنند که وقتی یک روز جدید شروع می شود، واقعیت جدید به مسیر خود ادامه می دهد.