گابریل شانل خودش بود که رومی اشنایدر را از سایه طولانی نجات داد سیسی. این بازیگر زن اینگونه گفت، از زمانی که نقش امپراتور اتریش را بازی می کرد، بت توده ها بود، شخصیتی که خفه شده بود و او را به عنوان یک کودک ابدی در برابر نگاه دیگری نگه داشت. زندگی نامه نویسان او می گویند که وقتی او در دهه 1960 از اسپانیا دیدن کرد، از اینکه مردم او را با این نام ستایش کردند - "سیسی، سیسی!" مفسر حسی از استخر او نمی توانست خود را با آن تصویر صادقانه وفق دهد.
رومی اشنایدر در پاریس در سال 1962.
این هفته گذشته در سینماتک فرانسه در پاریس، رومی اشنایدر افتتاح شد. تا 31 جولای 2022 باز است، به زندگی حرفه ای و زندگی یک هنرپیشه والایی می پردازد که با بازی در نقشی که عموم مردم برای همیشه با شخص او آشنا شدند، وزن زیادی داشت.
اشنایدر همیشه می گفت که سه نفر هستند که بازی می کنند نقش تعیین کننده ای در زندگی و کار او به عنوان یک بازیگر: آلن دلون (عشق و همبازی او)، لوچینو ویسکونتی (به لطف استعداد او در پرده بزرگ درخشید) ... و گابریل شانل.
این نمایشگاه نشان می دهد که چگونه طراح نمادین به او کمک کرد تا یک شبح جدید پیدا کند - که هیچ ربطی به "پاستلادا" شاهزاده خانم باواریا نداشت. این دقیقاً لوچینو ویسکونتی بود که گابریل شانل را برای لباس پوشیدن به او معرفی کرد برای فیلم کوتاهش، Le travail، بخشی از فیلم جمعی Boccace 70.
رومی اشنایدر و گابریل شانل در آپارتمان طراح در خیابان کامبون 31 در پاریس، در سال 1965.
شانل همه چیز را به من آموخت بدون اینکه هرگز به من توصیه کند. شانل مثل بقیه طراح نیست… از آنجا که این یک کل منسجم، منطقی، «نظم» است: مانند نظم دوریک یا نظم کورنتی، یک «نظم شانل» وجود دارد، با دلایل، قوانین، و سختی هایش. این ظرافتی است که ذهن را حتی بیشتر از چشم ها راضی می کند.» این بازیگر در یک مناسبت اعتراف کرد.
برای اولین بار و به لطف این دوستی زنان، آن که یک اغواگر بزرگ و علاقه مند به مطالعه بود، دیگر حتی در مقابل گالری هم ساده لوح نبود. او در آپارتمانی مشابه آپارتمان مادمازل کوکو زندگی می کرد خیابان کامبون. همان قفسه ها، همان مبل های بژ، همان صندلی های بالدار. از آن به بعد، این هنرپیشه این برند را هم روی صفحه نمایش می پوشید Le combat dans l'île توسط آلن کاوالیه، که در سال 1962 منتشر شد - انگار خارج از آن.
رومی اشنایدر و گابریل شنل در طول یک "مرتبط" در سال 1963.
نگاهی متفاوت به اسطوره
به عنوان حامی اصلی سینماتک فرانسه از سال 2021، شرکت شانل در این نمایشگاه همکاری کرده است: به طور خاص، را خانه یک کت و شلوار توید مرمری از کلکسیون مد لباس بالا پاییز-زمستان 1961/62 قرض داد، مشابه عکسی که اشنایدر در Boccace 70 پوشید، و همچنین پنج عکس گرفته شده بین سال های 1961 و 1965 توسط شاهرخ حاتمی و جرج میشالکه.
این نمایشگاه از طریق چهره بازیگر زن (متولد در وین، 1938، و درگذشته در پاریس، در سال 1982) ساختار یک زن مدرن چه می تواند باشد. کار او در آلمان آغاز شده بود و در فرانسه ادامه یافت. رومی ستاره شده بود مردم بسیار او را دوست داشتند، اما به همان اندازه که او تلاش کرد خود را بیابد، امروزه بیشتر آنها فقط تراژدی پایان او را به یاد می آورند.
رومی اشنایدر در سال 1962 با ظاهری شنل.
"همیشه بهتر است که یک زن را به عنوان مجموعه ای از روان رنجورها نشان دهیم، مستعد مالیخولیا و ناامید تا استخوان. به خصوص اگر او فوق العاده زیبا و کلمانتین درودیل می گوید یکی از بهترین بازیگران زن تاریخ سینما. متصدی نمایشگاه
با رومی ما فقط می خواستیم روی آن تمرکز کنیم: تراژدی یک زندگی بسیار کوتاه که باید درام های دیگری را پنهان می کرد، دیگر دردهایی که فیلمهای او اجازه میدادند از آنها خارج شود. انگار باید تا ابد بهای زیبایی اش را بپردازد، عشق زیاد او به آلن دلون، فیلم هایش، جوانی و آزادی اش. در تلاش برای یافتن هر سرنخ کوچکی که منجر به نتیجه مرگبار می شود، نوشته شده بود، فقط می تواند اینگونه اتفاق بیفتد. ایالات متحده مرلین خود را داشت، ما باید به همان اندازه رویا می دیدیم. درودیل در توصیف نمایشگاهی می افزاید که دقیقاً می خواهد از ساده انگاری بگریزد.
کت و شلواری از کلکسیون شنل اوت کوتور o/i 1961-62، مشابه کت و شلواری که رومی اشنایدر در یکی از فیلم هایش پوشیده بود.
رومی بیش از همه بود بازیگری استثنایی که میلیون ها بیننده را به رویا انداخت، کارگردانان بزرگی را الهام گرفت و با لطف خود در مقابل دوربین، سبکی از اجرا را ابداع کرد که ما هنوز آن را تحسین می کنیم و به آن احترام می گذاریم. رومی در تلاش برای شکستن تصویر چینی شاهزاده خانم اتریشی که او را در سن 16 سالگی بالا برد، کنترل را به دست گرفت. از سرنوشت او به عنوان یک بازیگر میدانست و در طول زندگی حرفهایاش میدانست که به جایی برسد که انتظارش را نداشتیم، همیشه غافلگیر شود، خودش را دوباره اختراع کند و اطرافش را با بهترینها احاطه کند.»
آلن کاوالیر، کلود ساوته، لوچینو ویسکونتی، اورسون ولز، همه قبول دارند در مورد نبوغ او صحبت کنند. این نمایشگاه اشیاء شخصی هنرمند را جمع آوری می کند تلاش برای بازگرداندن صدایی از خودش، کنار گذاشتن حدس و گمان ها و داستان های کسانی است که اسطوره ای غم انگیز و ساده انگارانه ساخته اند.
پوستر نمایشگاه «رومی اشنایدر» در Cinémathèque française.
از طریق مقالات شخصی او، متن هایش، مصاحبه های رادیویی و تلویزیونی او، دفتر خاطراتش، ... ساختن از از تیراندازی ها و حتی کمد لباس او، میتوانیم دوباره با نگاهی کمتر تقلیلگرایانه به آن نزدیک شویم. این بار منصفانه تر