San Gimignano delle Alte Torri: سفری به گذشته
اتوبوسی که بالا می رود سن جیمینیانو (توسکانی، ایتالیا) از شهر کوچک Poggibonsi آغاز سفر به گذشته است. جاده از میان تپه های جنگلی ناپدید می شود، که بین آنها برجسته است خانه های مزرعه بزرگ احاطه شده توسط درختان سرو، برس های آسمان توسکانی.
منحنی ها شروع می شوند، و به زودی، ما خود را در حال بالا رفتن از تپه ملایمی می یابیم که از بالای آن، مانند غول های کیشوت، هشت برج سنگی عظیم از ما مراقبت می کنند. خانه های سنگی به رنگ نوچیولا در اطراف برج ها شلوغ هستند، عشوه گر و مغرور، مطمئن هستند که دیوار باریکی که آنها را احاطه کرده است، کار خود را انجام می دهد.
سرانجام، در دروازه ای توقف می کنیم، جایی که اتوبوس می ایستد، که توسط یک باربیکن و نشان لردهای توسکانی محافظت می شود: به سن جیمینیانو خوش آمدید
سن جیمینیانو گذر زمان را نمی شناسد
دلیل وجودی این شهر توسکانی با موقعیت ممتاز آن در کنار جاده ای رومی که پیزا و لوکا را به رم متصل می کرد، آغاز می شود. به این دلیل، لومباردها تصمیم گرفتند برجی بسازند تا از گذرگاه شلوغ مراقبت کنند.
با گذشت زمان، در زیر قلعه ای که آلمانی ها در بالای شهر ساخته اند، جایی که امروز در آن قرار دارد قلعه روکا مونتستافولی، یک بازار شروع به سازماندهی کرد. با استفاده از چهارراه سن جیمینیانو، بازرگانان لوکا، سیهنا و پیزا تشکیل یک تجارتخانه نوپا را ترویج کردند.
رفاه جمعیت را جذب کرد و ثروت کلیسا را جذب کرد. اسقف های ولترا به زودی یک کلیسای دانشگاهی به نام Duomo فعلی (قرن دوازدهم) در کنار مکانی که بازار برگزار می شد، ساختند که فعالیت های تجاری را تنظیم می کرد.
با این حال، پس از ظهور تجارت قرون وسطی که با جنگهای صلیبی آغاز شد، سارقان سن جیمینیانو قدرت کافی برای رهایی از قدرت اسقفها را داشتند. مانند بسیاری از شهرهای ایتالیا در قرون وسطی، خود را به عنوان یک کمون آزاد اعلام کرد.
سن جیمینیانو منتظر کشف مجدد ما خواهد بود
Torre Rognosa با ابهت، واقع در Palazzo Vecchio del Podestá، بهتر از هر کسی نشان دهنده دوران پرتلاطم کمون است. در این ساختمان، قلعه ای که به یک قصر تبدیل شده بود، قاضی زندگی می کرد که باید بین خانواده های متخاصم حاکم بر سن جیمینیانو صلح برقرار می کرد. پودستا باید همیشه یک خارجی باشد تا در بازی های قدرت که مردم همیشه نادیده می گرفتند بی طرف باشد.
در حالی که بورگس ها از برج های خود حکومت می کردند، مردم در به اصطلاح piazza della cisterna ملاقات کردند. نمونهای بینظیر از معماری مدنی قرون وسطایی، که در مرکز آن یک چاه (آب انبار، به ایتالیایی) قرار دارد، همچنین متعلق به قرن 19.
در این مثلث است که توسط چاه مذکور، کاخ دل پودستا، و دومو تشکیل شده است، جایی که مسیر کمون اداره می شد. مرکز شهر سن جیمینیانو، مانند شهر لندن امروز، مکانی برای تجارت و دسیسه بود. بورژوازی ویلاهای روستایی را ترجیح می داد و مردم در اطراف مسیر لوکا، که امروز از طریق سن ماتئو نامیده میشود، جمع شدهاند و محلههای اخرایی میسازند.
سن جیمینیانو
با این حال، حتی فقیرترین افراد نیز می توانند در نمایش های شاد در سن جیمینیانو شرکت کنند. هر هفته شماری، نمایندگان، اسقفها و سفیران از سراسر امپراتوری مقدس روم و دوکهای ایتالیا در مسیر خود به سمت روم ابدی در کنار بخش توقف میکردند.
Via Francigena که از شمال به جنوب از سان جیمینیانو عبور می کند یک مسیر سفر دیپلماتیک و یک مسیر زیارتی است. خیلی قبل از اسپانیایی Camino de Santiago. رم، علاوه بر پایتخت امپراتوری بودن، خیلی زود میزبان مقبرههای پطرس و پولس بود که مغناطیس مهمی برای مسیحیان به حساب میآمد.
امروزه شبکه ای کارآمد از هاستل ها و مسیرهایی وجود دارد که کاله در فرانسه را به رم متصل می کند و از طریق گذرگاه بزرگ سنت برنارد از کوه های آلپ عبور می کند. این مسیر که توسط راهب انگلیسی سیجریک در قرن دهم به تفصیل شرح داده شد، پاپ ها، امپراتوران، شاهزادگان، اسقف اعظم و نمایندگان را به دروازه های بورگ آورد.
خود راهب در پایان قرن دهم از سان جیمینیانو بازدید کرد و مسیری حیاتی برای ارتباطات اروپایی ثبت کرد و سابقه ای برای راهنماهای مدرن جاده ای ایجاد کرد. برنامه سفر سیجریکو تا قرن پانزدهم به قوت خود باقی ماند، زمانی که مسیرهای جدیدی حفر شد، بازرگانان آنجا را ترک کردند و زمان در سن جیمینیانو متوقف شد.
این مثلث شرقی است که توسط چاه، Palazzo del Podestá و Duomo تشکیل شده است که مسیر کمون را اداره می کند.
اگر از طریق سن ماتئو به سمت کلیسای سن آگوستین پایین برویم، بوی معده ما مورد حمله قرار می گیرد. تارتوفو، ترافل سیاه که ایتالیایی ها را دیوانه می کند و به ویژه مردم توسکانی که آن را از جنگل های وسیع تپه هایش جمع آوری می کنند.
در San Gimignano معمولاً با پاستا خورده میشود، اگرچه هنگام ناهار، مغازهداران معمولاً حشره را با ساندویچ لامپردوتو میکشند. هیچ جایی در ایتالیا نیست که سیبو د استرادا نداشته باشد که در آن کله پاچه وجود داشته باشد و قرار نبود توسکانی هم کمتر باشد.
آنها نیز به شما پیشنهاد خواهند داد سوسیس گراز وحشی ، در مقایسه با ما بسیار کم درمان شده و همچنین شراب های چیانتی و مونتپولچیانو، میوه های سرزمینی که به خاطر حاصلخیزی اش معروف است. با این حال، ما نمیتوانیم غذا خوردن را متوقف کنیم: باید در جستجوی گذشته به جلو حرکت کنیم.
توسکانی عمیق
در انتهای via di San Matteo از طریق delle Fonti باز می شود، خیابانی طولانی که مستقیماً به یک ساختمان زیبای اصلی منتهی می شود. خوب، بر خلاف موزه فضای باز که San Gimignano است، مراقبت ضعیفی از آن می شود، به دلیل دور بودن از مرکز شهر رها شده است.
گالری از طاق های نوک تیز، که بین قرن 13 و 14 ساخته شده است، استخرهای پر از آب را پوشش می دهد. که مایع آن در طاق گالری منعکس شده و برق های رنگین کمانی ایجاد می کند. هستند چشمه های روستا، مکانی که برای قرن ها زنان برای تمیز کردن و پر کردن دیگ های خود می آمدند و بسیاری از زائران به اسب های خود آب می دادند.
میدان سیسترن
هیچ مسافر، تاجر یا سفیری نبود که در فواره های سن جیمینیانو توقف نکند. با این حال، به نظر می رسد همه آنها را فراموش کرده اند، به جز گذشت زمان. علف های هرز و گلسنگ از ستون ها بالا می روند و برخی از طاق ها ترک های خطرناکی را نشان می دهند.
این مکان ساکت است، زیرا فقط مشتاق ترین گردشگران به اینجا می رسند، آن هم با پاهای مشتاق. با این اوصاف، این تنها جایی در سن جیمینیانو است که اگر دقت کنید میتوانید سکوت را بشنوید و در عین حال زمزمه دائمی آب در حال سقوط را بشنوید. نماد گذر زمان
و وقتی این گذشت و ما دوباره عینک مسافرتی خود را زدیم، سن جیمینیانو منتظر کشف مجدد ما خواهد بود.
هیچ مسافر، تاجر یا سفیری نبود که در فواره های سن جیمینیانو توقف نکند.