مایورکا سفر زندگی آنها بود.
یادت میاد؟ آن سفر اول با دوستانت چه کردی؟ تنها، بدون پدر و مادر، بدون معلم. آن روزهایی که آزادی محض بود. تابستان شکست ناپذیر و بی پایان. اما، واقعا. چون احتمالاً هنوز سال های دانشگاه بودند. یا انتقال از دبیرستان به دانشگاه. آن سفر را به خاطر دارید؟
برای خیلی ها شاید اینطور بود یک ریل داخلی آن بلیت جادویی که بسیاری از ما با آن در سفرهای انفرادی بینالمللی دبیت کردیم. حمل کوله پشتی. خوابیدن در پناهگاه ها و خوابگاه هایی که شاید امروز فرار می کردیم. آن سفر، آن لحظات، همان چیزی است که فیلم به یاد می آورد سفر زندگی آنها (اکران در تئاتر 23 ژوئیه).
کوله پشتی و در راه.
سه دوست، کیت (جن سیگرو)، لیز (سالی فیلیپس) و کاسی (کلی پرستون)، آنها در مراسم تشییع جنازه آنا ملاقات می کنند. سی سال پیش، چهار نفر از آنها جدایی ناپذیر بودند و دوستی خود را در یک تور بین قطاری در اروپا که در نهایت به مایورکا ختم شد، مهر و موم کردند. مرگ آنا یادآور غم انگیز وعده ای است که محقق نشده است: به مایورکا بازگردید تا در توپ دیسکو دیوس برقصید و چراغهای کلیسای جامع سانتا ماریا د پالما را ببینید.
اما آنا جلوتر است. او که میدانست در مراسم تشییع جنازه او ملاقات خواهند کرد، نامهای با چهار بلیط برای آنها میگذارد: یکی برای هر دوست و چهارمی برای دخترش. او از آنها می خواهد که او را با خود ببرند تا مراحل بهترین سفر زندگی اش را طی کند.
پیش فرض فیلم برگرفته از تجربه شخصی کارگردان است، جولز ویلیامسون. در سال 1983 این او با دوستانش بود که راه آهن را در اروپا انجام داد. "لحظه ای فراموش نشدنی بود و همه به خود قول دادیم که روزی همان سفر را تکرار کنیم." صورت حساب اما هرگز این کار را نکردند. سالها گذشت و واقعیتهای زندگی روزمره آن را بیش از پیش بعید میکرد.» و همانطور که برای قهرمانان آن اتفاق می افتد، زمانی که یکی از دوستانش درگذشت، آن سفر و آن وعده را به یاد آورد. آنجا بود که سفر زندگی آنها متولد شد.
ایستگاه های قطار به عنوان یک استعاره
ماژورکا: مقصد نهایی
فیلمبرداری در تنظیمات طبیعی و قطارهای واقعی تقریباً همان اتفاقاتی که در حال وقوع است. در شروع می شود لندن Y ساری در ایستگاه کینگز کراس آنها اولین قطاری را که در راه هستند می گیرند پاریس. در پاریس، آنها از محلههای مختلفی عبور میکنند: در خوابگاه کثیف گامهای خود را دوباره دنبال میکنند مونمارتر و آنها با رفتن به خرید نه چندان دور از برج ایفل چیزی را بهبود می بخشند.
توقف بعدی است بارسلونا اما آنها عجله دارند تا پایین بیایند خیرونا (اگرچه این صحنه ها در آلیکانته و بارسلونا فیلمبرداری شده اند)، که توسط یک جشنواره فولکلور جذب شده است. یک بهانه خوب برای سرگردانی و تصادفاً در قطار به ایتالیا، نه بارسلونا. سپس ماجرا برای انجام برنامه سفر پیچیده می شود: در 2 فوریه به مایورکا می رسیم، یکی از دو روز سال (دیگری 11 نوامبر) که در آن نور خورشید مستقیماً از پنجره گل رز نمای اصلی وارد می شود تا روی دیوار غربی منعکس شود و با نور آن هشت رنگ را تشکیل دهد. یک عدد نمادین برای ایمان مسیحی.
آن روز، در پالما، جشن گرفته می شود جشنواره شمعدان. و معمولا هزاران نفر را برای دیدن نمایش نور طبیعی به کلیسای جامع جذب می کند. با وجود عوارض، آنها موفق به تیراندازی در داخل معبد شدند.
در پالما د مایورکا
مسافرت زنان
اگرچه در ابتدا یک هدف نبود، اما The Trip of their Lives نیز چنین است حقانیت زن میانسال از آن گروه اجتماعی آنها مسافران بزرگی هستند. بر اساس برخی مطالعات، آنها حتی 60 درصد گردشگری آنها با دوستان دیگر، با شریک زندگی سفر می کنند و بسیار جسور هستند. با این حال در سینما و در تبلیغات توریستی بسیار فراموش شده اند.
بسیاری از زنان در یک سن خاص احساس می کنند که نامرئی شده اند، زمانی که نباید باشد شما به اندازه 18 سالگی مهم، قدرتمند و سرشار از زندگی هستید. جنی سیگرو، بازیگر نقش کیت، میگوید: «نباید آن را فراموش کنی. «فیلم کافی درباره زنان 50 ساله وجود ندارد. این یکی از آنها بود و در مورد رشد به عنوان یک شخص، یافتن شادی در زندگی و تغییر و دوست داشتن خود همانگونه که هستید است. او در یادداشت های تولید توضیح می دهد که چگونه به یاد بیاوری که کی هستی و دوباره خودت را پیدا کنی کلی پرستون. این فیلم، علاوه بر این، آخرین اثر بازیگر زن (همسر جان تراولتا) است که در سال 2020 درگذشت. بنابراین سفری پرمعناتر است. **
ورود به کلیسای جامع پالما در 2 فوریه.